Η ανεξάρτητη δικαιοσύνη λοιπόν λειτουργεί περίπου έτσι:
Πριν λίγες μέρες, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου συνέστησε σε μητέρα που έχασε το παιδί της στα Τέμπη και απαιτούσε δικαιοσύνη να …απευθυνθεί στην εκκλησία.
Αυτό.
Θέλετε να κουβεντιάσουμε κάτι άλλο;
Αν διαβάσετε προσεκτικά όλες τις μεγάλες υποθέσεις πολιτικού ενδιαφέροντος και οικονομικών εγκλημάτων στην εισαγγελία πρωτοδικών, θα παρατηρήσετε πως αυτές χρεώνονται επανειλημμένα για έρευνα στους ίδιους εισαγγελείς.
Γιατί;
Δεν υπάρχουν άλλοι εισαγγελείς;
Υπάρχουν.
Αλλά ποιος έντιμος δικαστικός θα αναλάβει τέτοια υπόθεση -παίζοντας το κεφάλι του κορώνα γράμματα- στη χώρα που στην υπόθεση της μεγαλύτερης διακίνησης κοκαΐνης στην ιστορία της Ευρώπης παραιτούνται και μεταναστεύουν δικαστές, ενώ παράλληλα οι μάρτυρες βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα;
Στις «αστικές δημοκρατίες», όπου ζούμε σήμερα, όταν η εκτελεστική εξουσία -δηλαδή η κυβέρνηση- συμπεριφέρεται ως μαφία, δεν μπορεί παρά να λειτουργεί και η νομοθετική εξουσία -δηλαδή το κοινοβούλιο- ως μαφία.
Οπότε το τρόπαιο που λαμβάνει η «δημοκρατική κοινωνία» της ανάθεσης ως δικαστική εξουσία -δηλαδή δικαιοσύνη- είναι η «δικαστική μαφία».
Αλλά δεν μπορούμε να συμπεριφερόμαστε μόνιμα ως αφελείς πιστεύοντας αυτό που φανταζόμαστε πως θα γίνει και όχι αυτό που στην πραγματικότητα θα γίνει.
Χρειάζεται να προστατεύσεις και τον εαυτό σου κάποιες φορές.
Αλλά πως να τον προστατεύσεις όταν είσαι φτωχός όχι ευάλωτος;
Φτάνει πια με τον καλλωπισμό των λέξεων. Ας καλλωπίσουμε τις ζωές μας, όχι τις λέξεις.
Φτωχοί. Με “δικαιώματα”, βέβαια. Πολλά “δικαιώματα”.
Αλλά φτωχοί.
Και όπως λέει ο λαός: Όπου φτωχός και η μοίρα του. Παντρεύτηκαν δυο φτωχοί και γέννησαν ένα ζητιάνο.......
Γιατί το θέμα είναι ταξικό. Πάντα ήταν ταξικό και πάντα θα είναι. Και η Δικαιοσύνη είναι ταξική. Ταξικότατη.
Νομίζω πρέπει να αντιληφθούμε, πως η Ελλάδα -ειδικά σήμερα- είναι πολύ επικίνδυνη χώρα για να ζεις.
Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε πως ζούμε στη χώρα που η φράση «μα δεν υπάρχει ένας εισαγγελέας» …αφορά τον εισαγγελέα.
Δεν ξέρω ποιοι περιμένουμε το 2024 ανεξάρτητη Δικαιοσύνη στο προτεκτοράτο Ελλάδα. “Δεν γίνεται η Ελλάδα να είναι απόλυτα εξαρτημένη και η Δικαιοσύνη της να είναι ανεξάρτητη”.
Υ.Γ.: Το ότι αποδέχεσαι τον κόσμο όπως είναι, με τις παθογένειες του και την μικρότητα του και την βία του και την αδικία του και την ανισότητα του, αλλά και με την αγάπη του, την συνεργασία του, την αλληλεγγύη του, την φιλία του, το ότι δέχεσαι να τον βλέπεις όπως είναι, με τα καλά του και με τα στραβά του, και όχι να εθελοτυφλείς, δεν σημαίνει ότι κάθεσαι στα αυγά σου και δεν κάνεις τίποτα.
(Αυτά που γράφω είναι μια προσπάθεια να καταλάβω τον εαυτό μου, να εξελιχθώ πνευματικά, να επικοινωνήσω με ανθρώπους που θα με κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Οπότε, όποιος ενοχλείται από αυτά που γράφω, ας μην με διαβάζει. Δεν είναι υποχρεωτικό. Η αδυναμία πολλών Ελλήνων να ανεχτούν την διαφορετική άποψη -και να θέλουν μάλιστα να την εξαφανίσουν-, δείχνει πόσο μακρινή είναι η σχέση τους με την Δημοκρατία).
