Σίγουρα βάζουμε τον πήχη της εκπαίδευσης κάτω από το μπόι αυτής της κοινωνίας και με τις μεγαλοστομίες αυτές οδηγούμε σιγά. σιγά την κοινωνία να κατεβάζει το ύψος της, τις δυνατότητες της και τις απαιτήσεις στο επίπεδο που δεν της αξίζει.
Δεν γίνεται αυτό τυχαία. Φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια σε πιο σημείο μας έφερε η πτώχευση και οι δανειστές μας. Φοβόμαστε γιατί εάν την πούμε θα μας κόψουν την πενιχρή επιδότηση.
Δεκάδες σχολικά κτίρια κατασκευάστηκαν από το ‘80 μέχρι σήμερα. Έπρεπε ήδη να είχαμε μπει στον σχεδιασμό πρότυπων διδακτηρίων με αίθουσες πολιτισμού, αθλητισμού και εστίασης. Και εμείς ενοικιάζουμε γραφεία και εστιατόρια!
Ο αείμνηστος Τρίτσης το 1983 νομοθέτησε τις σύγχρονες πολεοδομήσεις ακριβώς για να σχεδιαστούν και να βρεθούν στις επεκτάσεις δωρεάν οικόπεδα για σχολεία μέσα στον αστικό ιστό. Και εμείς ψάχνουμε να αγοράσουμε χωράφια εκτός του αστικού χώρου. Δεν πολεοδομούμε αλλά αντίθετα εδώ και 5 χρόνια χτίζουμε στους περιαστικούς μας οικισμούς με 4μετρους δρόμους χωρίς πράσινο, χωρίς κοινωφελείς και κοινόχρηστους χώρος, χωρίς πλατείες. Εν γνώση μας υποβαθμίσουμε την ζωή των πολιτών και υποτιμούμε την αξία της περιουσίας των πολιτών.
Το 3ο δημοτικό σχολείο το έχτισαν οι Ιταλοί και για να συντηρήσουμε θα περάσουν χρόνια με το φαινόμενο της αγανάκτησης των γονέων δυστυχώς και ανεπίτρεπτα να επαναλαμβάνεται όπως τότε με τον κ. Κυρίτση στο 4ο δημοτικό.
Φυσικά και έπρεπε να ενοικιαστεί. Αλλά αυτό δεν είναι πρότυπο. Δεν είναι στολίδι. Είναι η ανάγκη που δεν μας αξίζει. Είναι η διέξοδος για μια κατάσταση που την επέβαλαν άλλοι.
Αυτή είναι η αλήθεια που έπρεπε να ειπωθεί. Τουλάχιστον για να αναζητά η κοινωνία μας το δικό της ύψος στον πήχη που της αρμόζει.
Σας ευχαριστώ
Κ. Καϊσερλης
