Αναφέρει πως, στην επιστολή που αποστείλανε ενδιαφέρον έδειξαν ο αγροτικός σύλλογος και ο κτηνοτροφικός, εξού και η συνάντηση μαζί τους, όπως και η έπαρχος. «Κατανοήσαμε και καταλάβαμε ότι υπάρχει μια απόλυτα απουσία ενημέρωσης στην κοινωνία μας για ό,τι συμβαίνει. Οι άνθρωποι δεν γνώριζαν και δεν ήξεραν τι γίνεται με το χωροταξικό σχέδιο και πόσο σοβαρό είναι αυτό για την πορεία της ανάκαμψης της πτωτικής τους τάσης, όπως επίσης δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν και τοπικές ευθύνες πέρα από τις εθνικές και αυτές στην ουσία μεταφέρονται κυρίως στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση, η οποία έχει και την ευθύνη του πρωτογενή τομέα» δηλώνει. Τονίζει ότι, αυτό τους προβλημάτισε πάρα πολύ και τους
υποχρέωσε να σταματήσουν, σε αυτή τη φάση, τη συνέχιση της ενημέρωσης της επικοινωνίας με 400 περίπου αποδέκτες που ο «Όμιλος» στέλνει τα κείμενά του για τον απλό λόγο ότι «απαιτείται πολύ σοβαρή εργασία και δυστυχώς ή ευτυχώς, ο «Όμιλος» δεν έχει αυτή την δυνατότητα και την ευθύνη να το κάνει».
Συνεχίζουν όμως με ένα δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο αρχικά αφορά στον δήμο και στη συνέχεια στο επαρχείο, συντάσσοντας κείμενα, η ολοκλήρωση των οποίων αναμένεται στο τέλος του μήνα που διανύουμε.
Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στο γεγονός πως, ούτε οι ίδιοι οι δημοτικοί σύμβουλοι γνωρίζουν πού πάει ο δήμος, δεν είναι ενημερωμένοι. «Οι 60 δημοτικοί σύμβουλοι, τοπικοί και δημοτικοί, έχουν μια άγνοια για το δήμο. Ο ένας, που έχει αναλάβει μια ευθύνη με απόφαση δημάρχου, δεν ξέρει τι κάνει ο άλλος που έχει αναλάβει μια άλλη ευθύνη. Και ένα σώμα που θα έπρεπε να είναι το σώμα που εκπροσωπεί ολόκληρη την κοινωνία, μια τεράστια δύναμη 60 ανθρώπων, δεν γνωρίζονται μεταξύ τους» μας λέει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του «Ομίλου», προσθέτοντας πως, «από την αρχή γίνονται κάποια λάθη τα οποία εάν δεν διορθωθούν τώρα, ολόκληρη η πενταετία θα είναι λάθος».
Ο κ. Καΐσερλης δεν μιλά γενικά και αόριστα, αλλά με παραδείγματα, όπως λ.χ. για την ΔΕΥΑΚ, την ΚΩΑΝ, τη μαρίνα…
«Χτυπάμε την μεγάλη καμπάνα, δεν γίνεται διαφορετικά. Εδώ μας έχουν πει ότι θα πάρουν τη ΔΕΥΑΚ… Έρχεται το χωροταξικό και ακόμα δεν ξέρει κανένας τίποτα. Δεν ξέρουν οι μηχανικοί πού είναι το χωροταξικό, ποιο είναι το χωροταξικό… Ε, αυτό δεν είναι έγκλημα;» αναρωτιέται, αποδίδοντας ευθύνες στους πολιτικούς προϊσταμένους.
Απαντά στο ερώτημα, ποια εκτιμά ότι πρέπει να είναι η συμβολή της εκκλησίας και γιατί ένας εκ των αποδεκτών των επιστολών είναι ο δεσπότης, τον οποίο, παρά το ότι, ο «Όμιλος» έχει αποφασίσει να μην έχει συνεργασίες με φορείς και αρχές, ο κ. Καΐσερλης θα τον επισκεφθεί από σεβασμό.
«Πρέπει να ξυπνήσουμε, πρέπει να ενεργοποιηθούμε. Ξεκίνησε το χωροταξικό πριν από τρία χρόνια. Εάν υπήρχε ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση της κοινωνίας, δεν θα τολμούσε να γίνει τίποτα από τους ξένους παράγοντες. Αλλά δεν τολμάμε» δηλώνει.
Όσον αφορά στα περιφερειακά, θέση του «Ομίλου» είναι ότι, οι ευθύνες θα στραφούν στους πέντε επαρχιακούς συμβούλους, οι οποίοι «εκπροσωπούν την επαρχία στο περιφερειακό συμβούλιο, που σημαίνει ότι, η κοινωνία μας πρέπει να γνωρίζει το αναπτυξιακό πρόγραμμα της περιφέρειας, το πενταετές δηλαδή πρόγραμμα, πρέπει να γνωρίζει τα ετήσια προγράμματα, να ενημερώνει την κοινωνία και να αποφασίζει τι διεκδικεί από αυτά, ανάλογα με τον πληθυσμό και ανάλογα με τις ανάγκες και τις προτεραιότητες. Αυτό δεν γίνεται. Κανένας δεν το έκανε ποτέ. Οι πέντε επαρχιακοί σύμβουλοι σαν ένα σώμα πρέπει να συνεδριάζουν, ανεξάρτητα εάν είναι άτυπο» δηλώνει.
Καταλήγοντας, αφού αναφέρει πως, το δεύτερο κεφάλαιο πιστεύει να ολοκληρωθεί μέσα στον Μάρτιο, δηλώνει ότι, η προσπάθεια του «Ομίλου» είναι μια πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση, διότι «έχουν διαμορφωθεί καταστάσεις τα τελευταία χρόνια και κυρίως μετά την πτώχευση της χώρας, όπου ο καθένας αγωνίζεται να επιβιώσει, και παράλληλα, αισθάνεται άσχημα για την πορεία εξέλιξης του τόπου μας. Η εικονική πραγματικότητα υπάρχει, ο τουρισμός δίνει ακόμα μια ανάσα σε όλους μας από τα καθημερινά κέρδη και ενδεχόμενα από την φοροδιαφυγή των κερδών» προσθέτοντας όμως, πως, «αυτά δεν μπορούν να συνεχίζονται»
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ: Κύριε Καΐσερλη, ο «Όμιλος» συνεχίζει ακάθεκτος τις παρεμβάσεις του με επισημάνσεις και προτάσεις, με αποδέκτες το δήμο, τον δεσπότη, τον δήμαρχο, την έπαρχο, τους συμβούλους – δημοτικούς και περιφερειακούς - και τους φορείς, επαγγελματικούς, επιστημονικούς και παραγωγικούς. Πριν πάμε στην τελευταία παρέμβαση, με τίτλο «πού πάει η κοινωνία μας», πείτε μου, έχετε λάβει απάντηση στην προηγούμενη πρότασή σας για τον χωροταξικό σχεδιασμό;
Κ.Κ.: Οι μόνοι που μας ζητούσαν διευκρινίσεις και ενημέρωση ήταν, ο αγροτικός σύλλογος με το διοικητικό συμβούλιο του οποίου συναντήθηκε μια αντιπροσωπεία του «Ομίλου» και ο κτηνοτροφικός σύλλογος και αυτό ίσως γιατί τότε υπήρχαν οι κινητοποιήσεις τους σε όλη την Ελλάδα. Εκεί κατανοήσαμε και καταλάβαμε ότι δεν υπάρχει ενημέρωση της κοινωνίας και των φορέων για ό,τι συμβαίνει. Οι συμπατριώτες μας δεν γνώριζαν και δεν ήξεραν τι γίνεται με το χωροταξικό σχέδιο και πόσο σοβαρό είναι αυτό για την φθίνουσα πορεία του πρωτογενή τομέα, όπως επίσης δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν και τοπικές ευθύνες πέρα από τις εθνικές και αυτές στην ουσία αφορούν κυρίως στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση, η οποία έχει και την ευθύνη του πρωτογενή τομέα.
Ερ: Ποια συμπεράσματα βγάλατε από αυτό που συμβαίνει;
Κ.Κ.: Αυτό μας προβλημάτισε πάρα πολύ και μας υποχρέωσε να σταματήσουμε σε αυτή τη φάση τη συνέχιση της ενημέρωσης της επικοινωνίας με τους 400 περίπου αποδέκτες που ο «Όμιλος» στέλνει τα κείμενά του, για τον απλό λόγο ότι απαιτείται πολύ σοβαρή εργασία και δυστυχώς ή ευτυχώς, ο «Όμιλος» δεν έχει αυτή την δυνατότητα αλλά και την ευθύνη να το κάνει.
Ερ: Γιατί ο «Όμιλος» δεν έχει αυτή τη δυνατότητα;
Κ.Κ.: Διότι, οι συνάδελφοι που ήμασταν στη συνάντηση με τους συλλόγους, είδαμε ότι υπάρχει μια κατάσταση απόκρυψης της αλήθειας, παραπληροφόρησης και πολλές φορές και λαθεμένης ενημέρωσης που οδηγεί τους ανθρώπους να αγωνίζονται μόνοι τους, να μην ενδιαφέρονται ή και να στοχεύουν σε λάθος κατευθύνσεις και όχι στις πραγματικές αιτίες και κατευθύνσεις που πρέπει να γνωρίζουν. Και έτσι στείλαμε ένα τελικό κείμενο σε όλους αυτούς τους φίλους. Πολλοί ιδιώτες, δεν σου κρύβω, ενδιαφέρθηκαν, αλλά ήταν ατομικό ενδιαφέρον που δεν είναι τόσο σημαντικό όσο σημαντικό είναι να ενδιαφερθούν φορείς, επιστημονικοί σύλλογοι, επαγγελματικοί σύλλογοι και άλλοι.
Έχω την εντύπωση ότι αρκετοί από τους αποδέκτες έχουν ευαισθητοποιηθεί, μάλλον προβληματιστεί.
Είχαμε στόχο να εστιάσουμε την προσοχή μας σε 3-4 επιστημονικούς συλλόγους του νησιού μας που είναι οι κύριοι φορείς, θα έλεγα, ενημέρωσης και επηρεασμού της άποψης και της γνώμης, όπως και τους κύριους επαγγελματικούς μας φορείς που είναι το ΕΒΕΔ, το Εργατικό Κέντρο, οι εκπαιδευτικοί σύλλογοι, ο ιατρικός σύλλογος, ο δικηγορικός σύλλογος, φορείς δηλαδή που παίζουν σοβαρό ρόλο μέσα στην κοινωνία, αλλά σταματήσαμε.
Ερ: Γιατί σταματήσατε;
Κ.Κ.: Στην τελευταία συνάντηση του «Ομίλου», και εξ αιτίας του μεγάλου ελλείμματος ενημέρωσης της κοινωνίας αποδεχτήκαμε την πρόταση των συναδέλφων να ασχοληθούμε με την ίδια την κοινωνία και έτσι μπαίνουμε στο δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο που σχετίζεται με αυτό το θέμα, τις αιτίες δηλαδή που υπάρχει η έλλειψη ενημέρωσης, η απομόνωση, ο εφησυχασμός, ο ατομικισμός και όχι συλλογική προσπάθεια αντιμετώπισης των κοινών προβλημάτων μας.
Και ξεκινάμε αυτό το κεφάλαιο, μεταφέροντας δηλαδή και αναλύοντας τις ελλείψεις, τα λάθη, τις παραλείψεις αλλά και τις σκοπιμότητες σημαντικών φορέων, όπως είναι ο δήμος μας, όπως είναι οι πέντε επαρχιακοί μας σύμβουλοι, όχι το περιφερειακό συμβούλιο, αλλά οι επαρχιακοί μας σύμβουλοι, όπως είναι συγκεκριμένοι φορείς, όπως το ΤΕΕ, ο Ιατρικός Σύλλογος, να ενημερώσουν την κοινωνία. Ποια είναι τα ελλείμματα; Ποιες είναι οι ευθύνες; Προς τα πού πρέπει να απευθυνθούμε; Τι πρέπει να διορθώσουμε ώστε να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία; Να αποτρέψουμε εάν είναι δυνατόν μια κατηφόρα που οδηγεί στον εφησυχασμό της κοινωνίας , στον ωχαδερφισμό και στον ατομικισμό.
Ερ: Είχα πολλές ερωτήσεις να κάνω, αλλά βλέποντας όλη αυτή την αγωνία να συσσωρεύεται μέσα σε ένα κείμενο…
Κ.Κ.: Να πω κάτι πάνω σε αυτό. Δεν είναι μόνο δική μας αγωνία. Αν μιλήσεις με δημοτικούς συμβούλους, θα καταλάβεις ότι οι άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν γνωρίζουν ή έχουν ανησυχίες προς τα πού πάει ο δήμος τους. Οι ίδιοι οι δημοτικοί σύμβουλοι. Εάν ρωτήσεις τον οποιοδήποτε πολίτη στο καφενείο, θα σου πει τα ίδια πράγματα που λέει και ο «Όμιλος».
Ερ: Ο πολίτης έχει τη δική του ευθύνη, δεν έχει όμως την ίδια ευθύνη που έχει ένας δημοτικός σύμβουλος.
Κ.Κ.: Ο δημοτικός σύμβουλος έχει και ατομική ευθύνη έχει και τεράστια συλλογική ευθύνη. Σηκώνει τους ώμους του τις τύχες ενός ολόκληρου νησιού, τις περιουσίες και την ασφάλεια του
Ερ: Ο κάθε δημοτικός σύμβουλος, όταν δέχεται να πάρει μέρος στην εκλογική διαδικασία, δεν οφείλει να έχει ενημερωθεί; Να γνωρίζει τι θα διοικήσει; Δηλαδή, η ευαισθητοποίηση που έχουμε είναι τόσο επιδερμική;
Κ.Κ.: Είναι μια από τις σοβαρές αιτίες της ύπαρξης της ανευθυνότητας και ενδεχόμενα και του ατομικισμού, Να κερδίσω εγώ ψηφοθηρικά και όχι η κοινωνία. Σίγουρα ιδιαίτερα τώρα στα πρώτα βήματα τους να υπάρχει όρεξη για προσφορά, να υπάρχει ευαισθησία. Εάν όμως τώρα στην αρχή μιας νέας πενταετίας δεν μπουν οι σωστές βάσεις και δεν ανοιχτούν σωστοί δρόμοι το παιχνίδι θα χαθεί
Αυτό πρέπει να αναλύσουμε, αυτό πρέπει να ψάξουμε, σε αυτό πρέπει να απαντήσουμε. Γιατί πολύ φοβάμαι ότι το παιχνίδι της προσφοράς θα χαθεί σε βάρος της ίδιας της κοινωνίας μας.
Ερ: Οι αποφάσεις που λαμβάνει το δημοτικό συμβούλιο είναι συλλογικές, εννοώ της κάθε παράταξης. Η πλειοψηφία, λοιπόν παίρνει αποφάσεις, αποφάσεις τις οποίες εσείς σαν «Όμιλος πολλές φορές έχετε πει ότι είναι προς λάθος κατεύθυνση και ότι θα έπρεπε να αντιδράσει το σώμα. Άραγε, εκεί τι κάνει αυτός ο δημοτικός σύμβουλος που είναι ευαίσθητος όπως λέτε;
Κ.Κ.: Νομίζω ότι θέτεις το θέμα από την μέση και προς το τέλος της διαδρομής μιας δημοτικής περιόδου . Πριν από αυτό, που είναι μια αποσπασματική παρέμβαση στο μέσον της περιόδου όπου έχει διαμορφωθεί πλέον η όποια οντότητα της δημοτικής αρχής, απαιτείται - και αυτά πρέπει να πούμε μέσα από ένα διάλογο, γιατί δεν είμαστε μόνο εμείς οι σοφοί - πώς η κριτική πρέπει να γίνει στην αρχή της περιόδου μιας νέας πενταετίας. Μπαίνουμε πλέον σε μια νέα φάση της δημοτικής αρχής και μιας νέας περιόδου πέντε ολόκληρων ετών και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
Ερ: Ποια είναι, λοιπόν, η αρχή από την οποία θα έπρεπε να ξεκινήσουν αυτοί οι άνθρωποι;
Κ.Κ.: Είναι τόσο απλά τα πράγματα που όμως δυστυχώς δεν γίνονται. Πες ότι ένας άνθρωπος, μια οικογένεια, θέλει να ανοίξει ένα κατάστημα, μια επιχείρηση. Το πρώτο που πρέπει να δει είναι τι χρήματα έχει, το δεύτερο αν μπορεί να την λειτουργήσει, να μελετήσει ποια είναι η αγορά και τι θα βρει μπροστά του και μετά να αρχίσει να σχεδιάζει στο χαρτί πριν αρχίσει να ξοδεύει λεφτά. Έγιναν αυτά στο καινούριο δημοτικό συμβούλιο; Ένα συμβούλιο που διαχειρίζεται ξένα χρήματα και τις τύχες ενός ολόκληρου νησιού; Κάθισε η αντιδήμαρχος οικονομικών να πει, «παιδιά, τα χρήματα του δήμου που πήρα εγώ από τον προηγούμενο είναι τόσα, ότι κάθε χρόνο θα έχουμε αυτές τις εισπράξεις και αυτά τα λειτουργικά έξοδα. Αυτές είναι οι ανάγκες μας. Που μου είπαν όλοι οι άλλοι υπεύθυνοι, τι λέτε να κάνουμε; Πως και που θα ξοδέψουμε τα ξένα χρήματα; Και το ίδιο να γίνει από όλους τους υπεύθυνους των τομέων του Δήμου και των επιχειρήσεων του και όλοι μαζί και οι εξήντα τόσοι δημοτικοί και τοπικοί σύμβουλοι να ενημερωθούν και να κάτσουν να σκεφτούν και να δεσμευτούν ο κάθε ένας τι μπορούν να κάνει αλλά με συλλογική απόφαση
Ερ: Άρα, συνεχίζει να ακολουθείται η πεπατημένη, η ίδια ρότα…
Κ.Κ.: Αυτό όμως τι σημαίνει; Ότι 60 δημοτικοί σύμβουλοι, τοπικοί και δημοτικοί, έχουν μια άγνοια για το δήμο δεν ξέουν την δύναμη του πλοίου και για που ταξιδεύει. Ο ένας δεν ξέρει τι κάνει ο άλλος.
.
Ερ: Άρα, οι ευθύνες τους είναι τεράστιες.
Κ.Κ.: Άρα, από την αρχή γίνονται κάποια λάθη τα οποία εάν δεν διορθωθούν τώρα, ολόκληρη η πενταετία θα είναι λάθος. Και αυτό δεν αφορά μόνο τον δήμαρχο. Αφορά και έχει ευθύνες και ο κάθε σύμβουλος ξεχωριστά. Πληρώνονται για να διαχειριστούν τις τύχες και τον ιδρώτα άλλων ανθρώπων. Μέσα σε αυτή τη συζήτηση και την συνεργασία και των 60 συμβούλων που πρέπει να γίνει τώρα, έπρεπε να έχει γίνει, έχουν περάσει δυο μήνες, μπαίνουν πλέον και τα θέματα των αρχών, των αξιών, των ιδεών και των στόχων. Εκεί, ο κάθε δημοτικός σύμβουλος έχει δέκα πράγματα να κάνει. Τι θα προτάξει; Θα δει την κοινωνική συνοχή, το δρόμο, την υγεία, την εκπαίδευση; Εκεί μπαίνουν πλέον και οι επιλογές και ιεραρχήσεις δράσεων και έργων, αρχών και ιδεολογίας. Μπαίνουν οι συγκρούσεις απόψεων που καταλήγουν όχι σε ατομικές επιλογές αλλά σε συλλογικές δράσεις που αφορούν το κοινωνικό σύνολο.
Ερ: Είπατε μια λέξη εκπληκτική για εμένα. Ιδεολογία. Υπάρχει;
Κ.Κ.: Βεβαίως υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους.
Ερ: Δεν εννοώ γενικά και αόριστα, αλλά εάν υπάρχει ιδεολογία στη συγκεκριμένη δημοτική αρχή.
Κ.Κ.: Μα εάν δεν γίνουν αυτά που προ είπα δεν πρόκειται να μάθουμε εάν υπάρχει ιδεολογία.. Ένα απλό παράδειγμα. Μεταφέρεται η ευθύνη διαχείρισης.
της ύδρευσης, της ΚΩΑΝ, της Μαρίνας, σε έναν πολίτη που εκλέχθηκε, που μας εκπροσωπεί, που εκπροσωπεί τον μέτοχο πολίτη. Πηγαίνει, λοιπόν, ο έντιμος συμπατριώτης μας, γιατί έντιμοι είναι οι δημοτικοί μας σύμβουλοι, , θέλουν να δουλέψουν, θέλουν να εργαστούν, θέλουν να προσφέρουν πηγαίνει για παράδειγμα πρόεδρος της μαρίνας.
Δεν πρέπει να ξέρει τι πάει να κάνει; Δεν πρέπει να ξέρει το σύνολο των δημοτικών μας συμβούλων τι παρέλαβε και να του πουν τι θα ήθελαν να γίνει; Δεν πρέπει να ξέρει η κοινωνία και οι πολίτες τι θα κάνει αυτός ο πρόεδρος την δική τους περιουσία; Εκεί λοιπόν μπαίνουν θέματα αρχών. Πας σε μια επιχείρηση για να την αναπτύξεις ή πας για να μοιράζεις χρήματα σε ποδοσφαιρικές ομάδες και από δω και από κει.
Ερ: Μέχρι τώρα αυτό γίνεται.
Κ.Κ.: Δεν ενημερώνεται ο πολίτης, δεν ενημερώνονται οι δημοτικοί σύμβουλοι, δεν υπάρχουν συλλογικές αποφάσεις στο πεδίο εφαρμογών και ο κάθε πρόεδρος η αντιδήμαρχος πιέζεται να τα καταφέρει καταλήγοντας κάτω από την πίεση των πολιτών να τα καταφέρει με μοναδικό στόχο να τους εξυπηρετήσει ώστε να επανεκλεγεί. Αν γνώριζε η κοινωνία, Εάν γνώριζαν όλοι οι σύμβουλοι, εάν υπήρχε συλλογικότητα στις αποφάσεις θα του έλεγαν «ξέρεις φίλε πρόεδρε της Μαρίνας, πήρες μια μοναδική κερδοφόρα εταιρεία και πρέπει να προχωρήσεις σε δεύτερη επένδυση. Δεν πήρες μια κερδοφόρα επιχείρηση για να την καθηλώνεις ή και να την πτωχεύεις γιατί τότε λογικά η κυβέρνηση θα την ιδιωτικοποιήσει.
Γι αυτά θα πρέπει να μιλήσουμε.
Ερ: Όταν αυτά που λέτε τα πει ένας δημοσιογράφος, θα τον κατηγορήσουν ότι αντιπολιτεύεται… Φαντάζει ανόητο, αλλά συμβαίνει. Όταν όμως τα λέτε εσείς που έχετε θητεύσει επί μακρόν στην υψηλότερη θέση του δήμου και με δεδομένο ότι, στηρίξατε αυτή τη δημοτική αρχή, όταν αποτελούν και θέσεις του «Ομίλου», αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα.
Κ.Κ.: Χτυπάμε την μεγάλη καμπάνα, δεν γίνεται διαφορετικά. Εδώ μας έχουν πει ότι θα πάρουν τη ΔΕΥΑΚ. Ετοιμάσου πρόεδρε να μην την πάρουν. Τι θα κάνεις για να ετοιμαστείς; Θα σκάβεις για να κάνεις αντικαταστάσεις ή επεκτάσεις που είναι το πιο φυσιολογικό; Βγήκες στην κοινωνία να πεις ότι θα μας πάρουν τη ΔΕΥΑΚ; Τι πρέπει να κάνουμε; Να σου πουν πέντε άνθρωποι, «ξέρεις, για να μην την πάρουν πρέπει να κάνουμε αυτό, εκείνο, το άλλο». Έρχεται το χωροταξικό και ακόμα δεν ξέρει κανένας τίποτα. Δεν ξέρουν οι μηχανικοί πού είναι το χωροταξικό, ποιο είναι το χωροταξικό… Ε, αυτό δεν είναι έγκλημα; Και αύριο θα έρθει καπέλο το χωροταξικό και πάνε οι παραλίες… Πάνε όλα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα πάρουνε οι επενδυτές και τα funds. Το πρόβλημα είναι ότι αλλοιώνεται ο χαρακτήρας και ο πληθυσμός μας. Αλλοιώνονται οι αρχές, η παράδοση, οι αξίες μας. Τελειώσαμε. Αυτό δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε; Στον πρώτο που στέλνουμε επιστολές είναι ο δεσπότης μας. Έχει μεγάλη ευθύνη.
Ερ: Ήταν ένα ερώτημα αυτό. Πώς εμπλέκετε τον δεσπότη;
Κ.Κ.: Εκπροσωπεί μια ολόκληρη κοινωνία. Εκπροσωπεί αρχές, αξίες, παράδοση. Στηρίχθηκε η Ελλάδα πάνω στο χριστιανισμό και εμείς σταματάμε μόνο στα θαύματα και όχι στο τι συμβαίνει στην κοινωνία μας. Θα χαθεί ο χριστιανισμός. Ο ατομικισμός, η ανευθυνότητα και ο εφησυχασμός οδηγούν στην καταλήστευση αρχών και αξιών.
Ερ: Εξηγείστε μου, πώς μπορεί να παρέμβει η εκκλησία στα ζητήματα που θίγετε;
Κ.Κ.: Να δει προς τα πού πάει η κοινωνία μας, προς τα πού πάει και να παρέμβει…
Ερ: Μα για την κοινωνία, είδαμε τη θέση της στο θέμα των γάμων των ομόφυλων ζευγαριών…
Κ.Κ.: Όχι εκεί.
Ερ: Μα, αυτό δεν είναι ένα κοινωνικό θέμα, ένα θέμα αξιών για τον κάθε ελεύθερο άνθρωπο;
Κ.Κ.: Αυτό ήταν ένα πάρα πολύ αδύνατο σημείο για την εκκλησία. Η εκκλησία να μπει μέσα στην κοινωνία, στην οικονομία, στην ανάπτυξη, στα προβλήματα των πολιτών όχι μόνο στις αγαθοεργίες. Εκεί έχει τεράστια δύναμη.
Ερ: Σας κάλεσε ο μητροπολίτης ή άλλος αποδέκτης των επιστολών σας για συζήτηση;
Κ.Κ.: Έχουμε αποφασίσει στον «Όμιλο» να μην έχουμε συνεργασίες με φορείς και με αρχές. Δε συμμετέχουμε στην ενεργό πολιτική. Στον σεβασμιότατο, από σεβασμό, θα πρέπει να πάω και θα πρέπει να του μεταφέρω τη δική μου ανησυχία όχι μόνο για την εκκλησία που δεν με ενδιαφέρει και πολύ, όσο για τη θρησκεία μου, γιατί η θρησκεία σε μένα είναι κάτι το ιδιαίτερα σοβαρό. Οι διδαχές, οι αξίες της, οι κανόνες της, είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Έχει μακράν και μοναδικό το προβάδισμα όλων. Νομίζω ότι μπορεί να παίξει σημαντικότατο ρόλο, αρκεί να υπερβεί τα συνηθισμένα και να πάει σε σύγχρονες παρεμβάσεις.
Ερ: Τελικά, τι περιμένετε από όλους αυτούς τους αποδέκτες των επιστολών σας και των παρεμβάσεών σας;
Κ.Κ.: Η αποστολή μας είναι να ενημερώσουμε την κοινωνία γι’ αυτό και είναι σημαντικός και ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης.
Είναι μεγάλη υπόθεση η μεταφορά των προβληματισμών, των θέσεων και των απόψεών μας προς όλη την κοινωνία. Αυτό είναι το πρώτο θέμα. Το δεύτερο θέμα είναι ότι κάποιοι θα πρέπει να ευαισθητοποιηθούν. Αυτό περιμένουμε. Εμείς θα πούμε ποια είναι τα λάθη των φορέων. Για παράδειγμα, το ΤΕΕ. Ο πρόεδρος του ΤΕΕ έχει τεράστια ευθύνη. Πρέπει να καταλάβει τις δικές του ευθύνες στο χώρο του. Προσωπικά, αλλά και μια μερίδα πολιτών αλλά και μηχανικών, λένε ότι έχει γίνει έγκλημα με τις παραλίες. Το λέει και ο ίδιος ο πρόεδρος. Είναι υπέρ της δωδεκάμετρης λωρίδας. Αυτό δεν πρέπει να ειπωθεί; Μα, μετά από 10 χρόνια δεν θα υπάρχει παραλία. Αυτό είναι δεδομένο, είναι βέβαιο. Μας έχουν βάλει στο μάτι τα funds, δεν το βλέπει κανένας; Το ίδιο ισχύει και για την υγεία. Πήγε η πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου στον περιφερειάρχη. Πήγε για να κάνει δωρεάν το μηχάνημα; Δεν βλέπει την κατάσταση; Έπρεπε να του πει ότι, δεν ήθελε να τον δει. Έχουν δε την εντύπωση οι ιδιώτες γιατροί ότι θα ζουν όπως ζουν και τώρα. Όταν θα έρθουν τα funds, οι μεγάλες επενδυτικές μονάδες, θα είναι υπάλληλοί τους. Αυτό είναι δεδομένο, είναι βέβαιο. Αυτή είναι η εξέλιξη. Όπως εξέλιξη θα είναι και η πάταξη της φοροδιαφυγής για να ξεπληρώσουμε τους δανειστές..
Ερ: Ας υποθέσουμε ότι, όλοι στους οποίους απευθύνεστε, από τη δημοτική αρχή μέχρι τον πιο μικρό σύλλογο, ευαισθητοποιούνται. Είναι αρκετό αυτό για να ανατραπεί η κατάσταση, να έρθει αυτή η αλλαγή, την ώρα που η εξάρτησή μας από την κεντρική διοίκηση και όχι μόνο, είναι σχεδόν απόλυτη;
Κ.Κ.: Από μόνη της δεν θα έρθει. Όταν όμως μια κοινωνία είναι ευαισθητοποιημένη, κινητοποιείται εύκολα και εύκολα διεκδικεί. Τα πάντα με αγώνες κερδήθηκαν
Εάν αφήναμε εμείς τη μαρίνα όταν ξεκίνησε η κατασκευή της και δεν πιέζαμε για αλλαγή του νόμου… Αλλάξαμε νόμο που την έπαιρναν μόνο ιδιώτες. Διεκδικήσαμε να την πάρουμε. Καταργήσαμε το επταώροφο ξενοδοχείο μέσα στη Μαρίνα. Στη Ρόδο ξέρεις τι γίνεται;
Ερ: Ναι. Ντουμπάι… Υποστηρίζετε, όπως κι άλλοι τα τελευταία χρόνια, να μην γίνουν άλλες κλίνες στο νησί. Αυτό πώς θα το καταφέρει η τοπική μας κοινωνία;
Κ.Κ.: Τώρα δεν γίνεται. Ξέχασέ το. Αυτή η κοινωνία τώρα είναι, «α δε βαριέσαι, ωχ αδερφέ μου» και «για τον εαυτό μου».
Εκεί φτάσαμε. Δεν μας υπολογίζουν γιατί δεν έχουμε δύναμη.
Ερ: Μα τότε, ως προς τι η όλη αυτή η προσπάθεια;
Κ.Κ.: Μα πρέπει να ξυπνήσουμε, πρέπει να ενεργοποιηθούμε. Να πω κάτι εδώ. Ξεκίνησε το χωροταξικό πριν από τρία χρόνια. Εάν υπήρχε ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση της κοινωνίας, να είσαι βέβαιη Άννα μου ότι, δεν θα τολμούσε να γίνει τίποτα από τους ξένους παράγοντες. Αλλά δεν τολμάμε.
Εάν ξεκινήσει τώρα και πει ο πρόεδρος της μαρίνας, ο κύριος Καλλέργης,
ότι τέρμα, εγώ θέλω να επενδύσω στην δεύτερη φάση της επέκτασης, που πρέπει να γίνει, που σημαίνει ότι, δεν μοιράζω πουθενά λεφτά, τα μαζεύω και δεύτερον, διεκδικώ να μου δώσουν επιδότηση όπως δίνουν και σε κάθε ιδιώτη και ενημερώσει την κοινωνία και ζητήσει την στήριξη της, η κοινωνία δεν θα ξεσηκωθεί;
Ερ: Και γιατί δεν το έχουν κάνει μέχρι τώρα;
Κ.Κ.: Γιατί ο καθένας βλέπει τον εαυτό του. Πρέπει, λοιπόν, να το πούμε στον κ. Καλλέργη. Σε σεβόμαστε, σε εκτιμούμε, είσαι ένας σοβαρός επιχειρηματίας στην Κω, δεν είναι αστεία ιστορία. Πήγες εκεί να προσφέρεις, δεν πήγες για να κλέψεις. Πες μας τι βρήκες και θέλεις να κάνεις και εμείς είμαστε μαζί σου.
Ερ: Πιστεύετε ότι, ο κ. Καλλέργης και ο κάθε κ. Καλλέργης, είναι ελεύθερος να πράξει αυτό που θέλει, όντας μέλος της δημοτικής αρχής;
Κ.Κ.: Θα πρέπει να πει όχι, πολλά όχι, διαφορετικά θα κάνει αυτό που κάνουν όλοι για να ξαναεκλεγούν. Θα μοιράζει λεφτά για χορούς και πανηγύρια. Τα ξέρουμε όλα. Κάνουμε τον παλαβό, γελάμε στα καφενεία. Λέμε, δεν βαριέσαι… Αν μάλιστα τα έχουμε πάρει εμείς τα λεφτά ή έχουμε βολευτεί εμείς χαιρόμαστε…
Ερ: Πάμε στην υπόθεση «περιφερειάρχης». Ο «Όμιλος» αναφέρεται συχνά σε αυτόν και το έργο του, το όποιο έργο του.
Κ.Κ.: Ο «Όμιλος» σταμάτησε να μιλάει για τον περιφερειάρχη. Οι ευθύνες θα στραφούν στους πέντε επαρχιακούς συμβούλους.
Ερ: Μια διαπίστωση της εφημερίδας, όχι τωρινή, είναι ότι, τα επαρχεία και οι επαρχιακοί σύμβουλοι, είναι τελικά «διακοσμητικά» στοιχεία. Δεν συνεργάζονται, δεν συνεδριάζουν, έστω άτυπα, δεν παλεύουν για ζητήματα που αφορούν αποκλειστικά στο νησί, δεν έχουν αρμοδιότητες
Κ.Κ.: Αντίθετα έχουν τεράστια ευθύνη και υποχρέωση, άρα, αρμοδιότητες. Εκπροσωπούν την επαρχία στο περιφερειακό συμβούλιο, που σημαίνει ότι, η κοινωνία μας πρέπει να γνωρίζει το αναπτυξιακό πρόγραμμα της περιφέρειας, το πενταετές δηλαδή πρόγραμμα, πρέπει να γνωρίζουν τα ετήσια προγράμματα, να ενημερώνουν την κοινωνία και να αποφασίζουν τι θα διεκδικήσουν από αυτά, ανάλογα με τον πληθυσμό και ανάλογα με τις ανάγκες και τις προτεραιότητες. Οι πέντε σύμβουλοι και η έπαρχος να βάλει στο παιχνίδι της ενημέρωσης και στης συν απόφασης τους φορείς μας ώστε να ισχυροποιηθεί η φωνή της. Αυτό δεν γίνεται. Κανένας δεν το έκανε ποτέ. Οι πέντε επαρχιακοί σύμβουλοι σαν ένα σώμα πρέπει να συνεδριάζουν, ανεξάρτητα εάν είναι άτυπο. Να σου πω και χάρηκα ότι, η έπαρχος απάντησε στην επιστολή μου και είπε ότι, θα καλέσει σε συνάντηση το άτυπο επαρχιακό συμβούλιο.
Ερ: Κύριε Καΐσερλη, κάθε φορά που μιλάμε, μου ανατρέπετε τον σχεδιασμό. Άλλα θέλω να ρωτήσω, αλλά ειλικρινά παρασύρομαι από την κουβέντα και... Δεν το αναφέρω ως αρνητικό. Ας επανέλθουμε στο νέο κεφάλαιο που ανοίγει ο «Όμιλος».
Κ.Κ.: Περιληπτικά να σου πω, ότι, το δεύτερο κεφάλαιο έχει ένα σκελετό με μια σειρά από προβλήματα, αιτίες και θέσεις. Αφορά αρχικά στον δήμο και στη συνέχεια στο επαρχείο. Εάν δεν αλλάξουν πράγματα στον δήμο, η Κως δεν θα πάει καλά θα χαθούν άλλα πέντε κρίσιμα χρόνια. Αν πάνε και τα επόμενα χρόνια όπως πήγανε τα προηγούμενα τέσσερα, έχουμε χαθεί σαν κοινωνία.
Ερ: Πείτε μου, πρακτικά πώς θα προχωρήσετε; Στείλατε την πρώτη επιστολή. Από δω και πέρα τι θα ακολουθήσει;
Κ.Κ.: Νομίζω ότι θα χρειαστεί ολόκληρος ο Μάρτιος με τις παρεμβάσεις – επιστολές, συλλογικής ευθύνης των φορέων και των τοπικών αρχών και ατομικά ανά τομέα ευθύνης των προέδρων και των αντιδημάρχων. Αυτό που είναι πολύ σημαντικό, είναι αυτό που σου έχω ήδη πει. Ο εφησυχασμός και η ατομικισμός είναι ο τεράστιος κίνδυνος, είναι το αποτέλεσμα που δυστυχώς ήδη εμπεδώνονται. Οι δύο αυτές καταστάσεις οδήγησαν στην αδράνεια των τοπικών πολιτικών κομμάτων που είναι τα θεμέλια της δημοκρατίας μας; Εάν εξαιρέσεις το ΚΚΕ που αγωνίζεται, ανεξάρτητα από τις πολιτικές πεποιθήσεις του, δεν υπάρχει άλλο πολιτικό κόμμα. Έχουμε, λοιπόν, εντοπίσει το θέμα που αφορά στον δήμο. Συμμετοχή της κοινωνίας, συλλογική και όχι ατομική προσπάθεια, ενημέρωση και πλήρη δημοσιότητα, για να αρθούν τα αποτελέσματα του ατομικισμού και του ωχαδερφισμού. Αυτά με λίγα λόγια πρέπει να κάνει ο δήμαρχος, ο αντιδήμαρχος, ο σύμβουλος και να απαιτήσει ο πολίτης…
Ερ: Είστε αισιόδοξος ότι, θα αλλάξει η κατάσταση;
Κ.Κ.: Είναι πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση. Αυτό είναι βέβαιο. Έχουν διαμορφωθεί καταστάσεις τα τελευταία χρόνια και κυρίως μετά την πτώχευση της χώρας, όπου ο καθένας αγωνίζεται να επιβιώσει, όμως ο καθένας αισθάνεται άσχημα για την πορεία εξέλιξης του τόπου μας. Η εικονική πραγματικότητα υπάρχει, ο τουρισμός δίνει ακόμα μια ανάσα σε όλους μας από τα καθημερινά κέρδη και ενδεχόμενα από την φοροδιαφυγή των κερδών. Αυτά όμως, δεν μπορούν να συνεχίζονται.
Ερ: Αν κάποιος που δεν ζει εδώ, σας ζητούσε να περιγράψετε την σημερινή Κω, τι θα του απαντούσατε;
Κ.Κ.: Η σημερινή Κως πλασματικά είναι καλύτερη από το παρελθόν. Στην πραγματικότητα είναι χειρότερη από το παρελθόν κυρίως ως κοινωνία, αλλά και ως οικονομική οντότητα.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
