Παραθέτουμε αποσπάσματα της κατάθεσής της:
«Από κείνη την ημέρα του Φεβρουαρίου, που για κάποιους σταμάτησε η ζωή έτσι απλά και για κάποιους άλλους άλλαξε για πάντα. Αυτά που θα πω, μπορεί σε κάποιους να φανούν απίστευτα, σε κάποιους άλλους δεν θα είναι αρεστά, αλλά πιστέψτε με ότι είναι αληθινά, χωρίς καμία σκοπιμότητα γιατί μιλάω εκ μέρους της κόρης μου, με απόλυτο σεβασμό για εκείνη και τους υπόλοιπους αδικοχαμένους επιβάτες, οπότε, παρακαλώ να με αφήσετε να ολοκληρώσω χωρίς διακοπή.
Παραδέχομαι ότι δεν αισθάνομαι καθόλου άνετα που βρίσκομαι εδώ, ίσως γιατί έχω κληθεί να μιλήσω για τη δολοφονία της κόρης μου, ίσως γιατί πρέπει να μιλήσω για ένα πολύνεκρο έγκλημα, αλλά δεν βρίσκομαι σε ένα χώρο δικαστηρίου, όπως θα το περίμενα, αλλά ενώπιον βουλευτών οι οποίοι θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα παραπεμφθούν οι ένοχοι υπουργοί στη δικαιοσύνη ή όχι. Και αυτό σε σας μπορεί να φαίνεται μια φυσιολογική διαδικασία όταν υπάρχει κάτι μεμπτό που αφορά ένα πολιτικό πρόσωπο, αλλά για ένα τέτοιο έγκλημα σε μένα και στους περισσότερους, αν όχι όλους τους Έλληνες πολίτες, αυτό είναι μη κατανοητό και ύποπτο.
Και για να μπορέσετε να καταλάβετε πώς νιώθουμε εμείς, θέλω να έρθετε για πολύ λίγο στη θέση μας. Να χάσετε το πιο αγαπημένο πρόσωπο, από ιατρικό λάθος, για να χρησιμοποιήσω την ιδιότητά μου. Από αδιαφορία, ελλιπείς γνώσεις, ελλιπή εμπειρία ή όλα τα παραπάνω, κι ο εν λόγω γιατρός, αντί να παραπέμπεται στη δικαιοσύνη για να κριθεί και να τιμωρηθεί, να παραπέμπεται στον ιατρικό σύλλογο. Πώς θα σας φαινόταν αυτό; Σκληρό; Δίκαιο; Άδικο; Φυσιολογικό;
Το ίδιο νοιώθουμε κι εμείς για όλη αυτή τη διαδικασία. Και φέρνω αυτό το ακραίο παράδειγμα για να σας δείξω πως αυτό που συμβαίνει εδώ δεν είναι καθόλου εντάξει με εμάς αλλά ούτε και με το σύνολο της κοινωνίας.
Με κάθε σεβασμό, εσείς δεν είστε δικαστές, ούτε μπορείτε να γνωρίζετε τη δικογραφία που είναι ήδη τεράστια. Και παρ’ όλο που αναγνωρίζω ότι κάποιοι από εσάς έχουν τις καλύτερες προθέσεις, πώς μπορώ να είμαι σίγουρη ότι θα αναδειχθεί πλήρως και σε βάθος ένα θέμα που οι εμπλεκόμενοι ξεκινούν από την κορυφή του πολιτικού συστήματος και καταλήγουν σε διευθυντές και προέδρους σημαντικών θέσεων, με άμεση επαφή και συνεργασία με το υπουργείο και με ένα μείζον ζήτημα οικονομικής απιστίας να τα συνδέει;
Με βάση, πάντως, την ιστορία των εξεταστικών επιτροπών, η αποτελεσματικότητα και η ακεραιότητα αυτών των επιτροπών, είναι αμφίβολη. Γι αυτό κι από την αρχή, ανεπιτυχώς, εμείς ζητούσαμε άρση της ασυλίας. Μαζί και η ευρωπαϊκή εισαγγελία στη μήνυση που έχει καταθέσει στη Βουλή από τον Ιούνιο και ζήτησε να γίνει άρση ασυλίας, καθώς υπήρχαν στοιχεία που ενοχοποιούσαν τους υπουργούς, αλλά αυτό το θέμα δεν έχει καν συζητηθεί στη Βουλή. Μήπως γιατί θα αποκαλύπτονταν ότι ο κύριος Καραμανλής είχε υποπέσει σε κακουργηματικές πράξεις και παραλείψεις, πλέον της αδιαφορίας του για την ασφάλεια των τρένων, όπως το να φροντίσει για τη σύσταση της Επιτροπής διερεύνησης αεροπορικών και σιδηροδρομικών ατυχημάτων ως όφειλε από το χρόνο που ανέλαβε ως υπουργός, αλλά και να θεσπίσει τους εθνικούς κανόνες ασφάλειας που έχουν όλα τα κράτη υποχρεωτικά από το 2016;
Πώς όμως να τολμήσει να προχωρήσει στη θέσπισή τους όταν θα πρέπει να αναφερθούν ένα προς ένα όλα τα συστήματα ασφάλειας των σιδηροδρόμων της χώρας μας και εμείς δεν είχαμε σε λειτουργία, ούτε ένα;
Ευκολότερο να μην εφαρμόσεις το νόμο αν είσαι υπουργός στην Ελλάδα. Αυτός ο άνθρωπος δηλώνει με θράσος αθώος, λόγω της ασυλίας του και αντί να παραιτηθεί αυτής και να αφεθεί στη δικαιοσύνη πράττοντας το αυτονόητο για τη μνήμη των νεκρών και για μας, παραμένει κρυμμένος, ελπίζοντας πως η Βουλή θα τον σώσει.
Μα θέλει αρετή η πολιτική και ήθος η ανάληψη ευθυνών, αρετές σπάνιες, για λίγους.
Διαβάζοντας, λοιπόν, τη σχετική διάταξη περί ασυλίας, διαπίστωσα ότι αυτή θεσπίστηκε για να εξασφαλίσει θεωρητικά την εύρυθμη λειτουργία των υπουργείων και να τα προστατέψει από κακόβουλες μηνύσεις. Όμως γίνεται κάκιστη χρήση αυτής της διάταξης η οποία πλέον λειτουργεί σαν μια μεγάλη ομπρέλα προστασίας των πολιτικών από νόμους και ποινικές ευθύνες, εκτός, αν θεωρείται η μήνυση των συγγενών και της ευρωπαϊκής εισαγγελίας κακόβουλη.
Πού αναφέρει, λοιπόν, στο Σύνταγμα ότι οι βουλευτές έχουν το δικαίωμα να υποκαταστήσουν τη δικαστική εξουσία και να καθορίζουν πού τελειώνει η πολιτική ευθύνη και ξεκινά η ποινική ή μήπως θεωρείτε ότι υπάρχει τελικά το ακαταδίωκτο όποιου κερδίζει τις εκλογές με μια ισχνή σχετικά πλειοψηφία της τάξης του 21% στο εκλογικό σώμα κύριε Γεωργιάδη; Δεν ενδιαφέρει την εξεταστική επιτροπή η ογκοδέστατη και πλήρης έρευνα των ευρωπαίων που κατέληξε σε βαρύτατες κατηγορίες και υπόνοιες για υπουργικές ευθύνες; Θεωρείται άσχετο με την υπόθεση; Δεν σας ενδιαφέρει τι παρανομίες και παραλήψεις διαπίστωσαν οι ευρωπαίοι για να καταλήξουν σε κακουργηματικές διώξεις; Δεν είναι ντροπή σε ένα τέτοιο κοινωνικό έγκλημα η σχετική δικογραφία να βρίσκεται στο γραφείο του προέδρου της Βουλής κι όχι στο υλικό που έχει υποβληθεί και είναι στη διάθεση των μελών της εξεταστικής επιτροπής για να μελετηθεί; Πώς θα θέσετε τις κατάλληλες ερωτήσεις στον κύριο Καραμανλή αν δεν το γνωρίζετε;
Πριν από ένα χρόνο συνέβη ένα από τα χειρότερα κρατικά εγκλήματα στην ιστορία της Ελλάδος κι έφερε μαζί του μια απίστευτη αποκάλυψη οικονομικής διαφθοράς, ασυδοσίας και πλήρους ακαταλληλότητας και εγκατάλειψης των σιδηροδρόμων Ελλάδος. Δεν υπήρχε ούτε ένα σύστημα ασφάλειας σε ένα από τα βασικότερα μέσα μετακίνησης. Σημειωτέον ότι, αν δεν περάσει το αυτοκίνητό σου από ΚΤΕΟ, που είναι ιδιωτικής χρήσης, δεν μπορείς να το κινήσεις.
Με έκπληξη κοιτούσαμε από τη μια τα χρήματα που έχουν ξοδευτεί για την δήθεν αναβάθμιση και βελτίωση της λειτουργίας και από την άλλη τα πορίσματα των πραγματογνωμόνων που μιλούσαν για πλήρη απουσία συστημάτων ασφάλειας, για ακατάλληλα βαγόνια, όχι καινούργια βέβαια, αλλά αυτά που πέταξαν οι Ελβετοί ως ακατάλληλα, για καθημερινές βλάβες, τις παμπάλαιες και κακοσυντηρημένες ράγες όπου η άνοδος γινόταν κάθοδος και το ανάποδο, πολλές φορές μέσα στην ίδια διαδρομή, για συνεχείς εκτροχιάσεις και πολλά άλλα, που αν τα γνωρίζαμε ουδέποτε θα επιτρέπαμε να ταξιδέψουν οι άνθρωποί μας με το τρένο. Παραπλανηθήκαμε και σ’ όλη αυτή την εγκατάλειψη και κατάντια, δεν καταλαβαίνουμε την 5πλάσια αύξηση του κόστους του έργου το οποίο δεν παραδίδονταν, έπαιρνε συνεχώς αβάσιμες παρατάσεις για τους ίδιους λόγους κάθε φορά, ενώ προφανώς, στο ελληνικό δημόσιο όταν μια εταιρεία δεν καταφέρνει να παραδώσει το έργο στο χρονοδιάγραμμα που έχει οριστεί, αντί να δίνει χρήματα ως πέναλτι ή να κηρύσσεται έκπτωτη παίρνει μπόνους, αλλιώς πώς εξηγείται η 5πλάσια αύξηση του κόστους του έργου; Φυσικά, για την ευρωπαϊκή εισαγγελία έτσι εξηγείται.
Αφού, λοιπόν, η Βουλή δεν απάντησε στο ευρωπαϊκό κατηγορητήριο του Ιουνίου, όπου είχε ζητηθεί η άρση δύο υπουργών θυμίζω, προχώρησε σε κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος στο νομικό εκπρόσωπο της ΕΡΓΟΣΕ και σε υπαλλήλους στους οποίους βρέθηκε αδικαιολόγητα μεγάλη περιουσία στην κατοχή τους. Στους πολιτικούς, λόγω της μη άρσης, δεν μπορούσαν να προχωρήσουν σε κατηγορίες.
Οποία κατάντια!! Οι ευρωπαίοι να δείχνουν περισσότερο ενδιαφέρον για το οικονομικό κομμάτι που τους αφορά άμεσα κι εμείς για 57 θανάτους κυνηγάμε φαντάσματα!!
Οι υπουργοί δεν φέρουν ευθύνη, η Hellenic Train δεν φέρει ευθύνη, η ΕΡΓΟΣΕ δεν φέρει ευθύνη, η ΡΑΣ δε φέρει ευθύνη. Τελικά έχει κανείς ευθύνη σ’ αυτή τη χώρα που ζούμε από τύχη ή όλοι έχουν μόνο δικαιώματα;
Κα μέσα σ’ όλη την παράνοια, την εγκατάλειψη και τη διαφθορά, το 2019 καίγεται το τοπικό σύστημα τηλεδιοίκησης που παρ’ όλη τη μικρή εμβέλεια λειτουργίας του, θα μπορούσε να σώσει τους αδικοχαμένους επιβάτες αν είχε απλά αντικατασταθεί κύριε Καραμανλή.
Πού είναι η προσπάθεια του υπουργού ότι θα αποκαλύψουμε την αλήθεια. Ποια αλήθεια; Τι να αποκαλύψουν; Εγώ όταν έμαθα πώς λειτουργούσε ο σιδηρόδρομος, ούτε λαχανικά δεν θα φόρτωνα. Τι κατάντια, τι ντροπή!! Είναι έτσι η χώρα μου;
Να μη λειτουργούν ούτε τα λαμπάκια, ούτε ένας τοπικός… Αυτό έχει μείνει από συστήματα ασφαλείας, ένας τοπικός πίνακας ο οποίος έδειχνε λιγότερο τόσο έπρεπε γιατί είχαν λέει καεί τα λαμπάκια. Τι μου λέτε τώρα; Δεν καταλαβαίνω. Είναι τέτοιο το χάλι, είναι τόσο μεγάλο το χάλι, που έπρεπε από τις πρώτες δέκα μέρες να μπουν οι ευθύνες και οι υπεύθυνοι φυλακή, και είμαστε ένα χρόνο μετά και ξεκινάει η εξεταστική για το αν φταίει;
Πώς γίνεται; Τι είναι αυτό; Τι να μην φταίει; Έχετε διαβάσει πώς λειτουργούσε ο σιδηρόδρομος. Πού είναι το δύσκολο να δεις; Μα είναι από την αρχή μέχρι το τέλος παραβάσεις. Εδώ ψάχνουμε να βρούμε κάτι ορθό. Και δεν μπορούν να αποδοθούν ευθύνες;
Επιτρέπεται σ’ αυτό το χάλι του σιδηροδρόμου να παραιτείται θεατρικά για μια εβδομάδα ο υπουργός Μεταφορών και να του δίνετε το δικαίωμα να κατέβει στις εκλογές και να είναι βουλευτής; Γιατί; Για την ασυλία; Εσείς τη συντηρείτε την ασυλία;
Είναι συνάδελφός σας, αλλά δεν μπορείτε να προασπίζεστε το κακό.
Εγώ, στο γιατρό αυτόν που θα έκανε κακό στο παιδί σας, θέλατε να πάω και να τον στηρίξω;
Τις θυμάμαι αυτές τις πρώτες δηλώσεις του πρωθυπουργού. Θυμάμαι που ζήτησε και συγγνώμη. Συγγνώμη ζητάς όταν σκουντάς κάποιον στο διάδρομο, όχι, όταν του σκοτώνεις το παιδί.
Στο έγκλημα των Τεμπών, από την αρχή υπήρξε μεγάλη προσπάθεια υποβίβασης των ευθυνών. Όσο πιο χαμηλά γίνεται. Πρώτος ο πρωθυπουργός και ακολούθως κάποιοι υπουργοί, μίλησαν για ανθρώπινο λάθος, παρόλο που στο γραφείο και του υπουργού Μεταφορών και του πρωθυπουργού, ακόμη και στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, είχαν διαβιβαστεί υπομνήματα σχετικά με την έλλειψη ασφάλειας και τα προβλήματα στα τρένα και τον ορατό κίνδυνο ατυχήματος. Μάλιστα υπήρξαν και παραιτήσεις για αυτό το λόγο.
Προσωπικά, μιλώντας με μηχανοδηγούς, μου ανέφεραν ότι ήταν βέβαιο ότι θα γινόταν μεγάλο δυστύχημα. Απλά δεν ξέραν την ημερομηνία. Αν ήταν εδώ ο κύριος Γενηδούνιας θα μιλούσε σχετικά. Κρίμα που αποφασίστηκε ο πρόεδρος των μηχανοδηγών που γνώριζε όλα τα προβλήματα, είχε κάνει σχετικές αναφορές, τονίζοντας την επικινδυνότητα λόγω υπολειτουργίας του συρμού και θα μπορούσε να δώσει πολλές και ακριβείς πληροφορίες, δεν θεωρήθηκε σημαντικός για την υπόθεση.
Αλλά και η αρχή διαφάνειας, σε γνώση φυσικά του πρωθυπουργού, είχε συντάξει σχετικό εμπιστευτικό έγγραφο προς τον υπουργό το 2022. Πετάχτηκε κι αυτό μαζί με όλα τα υπόλοιπα στον κάλαθο των αχρήστων.
Με βλέπετε εδώ μόνη μου, αλλά δεν είμαι. Φανταστείτε 57 ανθρώπους δίπλα μου και τις οικογένειές τους.
180 τραυματίες δίπλα μου και τις οικογένειές τους. Και φανταστείτε και κάθε άνθρωπο που ανέβηκε σ’ αυτό το τρένο τόσα χρόνια. Είμαστε 10 εκατομμύρια. Να πω ότι, σ΄ αυτό το τρένο ανέβηκαν τόσα χρόνια 5 εκατομμύρια μια φορά. Πολλοί απ’ αυτούς, πολλές φορές. Ήταν τυχεροί. Εκτέθηκαν όμως σε κίνδυνο απώλειας της ζωής γιατί κάποιοι δεν έκαναν την δουλειά τους και με δόλο τους προέτρεπαν να το χρησιμοποιήσουν.
Σ΄ αυτό λοιπόν το έγκλημα, που αφορά όχι 57 ανθρώπους αλλά όλη την κοινωνία, η απόδοση της δικαιοσύνης είναι μονόδρομος. Θα αποδοθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Εύχομαι να έρθει γρήγορα μέσω της δικαιοσύνης και να μην θρηνήσουμε ποτέ τέτοιους άδικους θανάτους.
