Κοινωνία Παρ 19 Ιαν 2024

«Είναι τουλάχιστον ανάρμοστο αν όχι αρρωστημένο να πιστεύει κανείς   ότι η εγκυμοσύνη – κύηση αφορά μόνο στη μήτρα μιας γυναίκας και όχι σε όλες τις  λειτουργίες της, σε όλο της το είναι, στη ψυχή, στο συναίσθημα, στο σύμπαν ολόκληρο μέσα και έξω από αυτήν»

«Ο πρωθυπουργός είχε εξαγγείλει, όχι προεκλογικά αλλά, στην αρχή της νέας του θητείας το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Επιλέγει να το φέρει στη βουλή πριν από τις ευρωεκλογές, παρά την τριχοτομημένη διάθεση της κοινοβουλευτικής του ομάδας.

Επιλέγει -καθόλου τυχαία -ως εισηγητή τον υπουργό Επικρατείας Άκη Σκέρτσο προκαλώντας αφενός έντονα ερωτηματικά για το ρόλο του υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας αφετέρου επιχειρεί να ξεπεράσει τις αντιστάσεις, βλέπε την κατά δήλωσή της αρνητική ψήφο της υφυπουργού Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Μαρία Κεφαλά και να προστατέψει εκλογικίστικα την ίδια την υπουργό του κα Σ. Ζαχαράκη και άλλες ενδοπαραταξιακές μεγαλόσχημες ίσως και καλοζυγισμένες διαφωνίες...

Από το δημόσιο διάλογο προκύπτει ως ζητούμενο η «ισότητα στον γάμο» και η δυνατότητα των ομόφυλων ζευγαριών να τελέσουν πολιτικό γάμο αλλά και το δικαίωμα της υιοθεσίας και της τεκνοθεσίας.

Φαίνεται ότι οι ισχυρές ιδεολογικές ή και ιδεοληπτικές αντιστάσεις κάμπτονται επιτυχώς και προοδευτικώς καθώς τέτοια ζητήματα έχουν κριθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) και αποτελούν κεκτημένο και πρόοδο του κοινωνικο-πολιτικού και νομικού συστήματος άλλων χωρών.

Η δίκην επανάληψης αυτής της, μέχρι αυτού του σημείου χωρίς προσωπικά σχόλια αναφοράς , που δεν επικαλείται ηθικοκοινωνικές αντιλήψεις είναι αδύνατον να αρνηθεί ή να παρακάμψει την κυρίαρχη ιδιότητα της γυναίκας που δεν είναι άλλη από αυτήν της μάνας.

Αυτή η ιερή και μοναδική ιδιότητα δεν επιδέχεται συντηρητικής ή προοδευτικής προσέγγισης. Ούτε μπορεί να γίνει αντικείμενο μιας κατ επίφαση προοδευτικότητας - μεγαθυμίας

Το μεγάλο ζήτημα παραμένει η τεκνοθεσία διά της παρένθετης μητέρας.

Βλέπετε ο όρος μητέρα είναι φυσιολογικά – άρρηκτα και αναπόσπαστα ταυτόσημος με την μητέρα.

Η παρένθετη μητρότητα επικαλείται τον όρο «δανεική μήτρα»! Είναι τουλάχιστον ανάρμοστο αν όχι αρρωστημένο να πιστεύει κανείς ότι η εγκυμοσύνη – κύηση αφορά μόνο στη μήτρα μιας γυναίκας και όχι σε όλες τις λειτουργίες της, σε όλο της το είναι, στη ψυχή, στο συναίσθημα, στο σύμπαν ολόκληρο μέσα και έξω από αυτήν.

Η συγκεκριμένη πρακτική γονιμοποίησης στην οποία έχουν αποκτήσει πρόσβαση τα ετερόφυλα ζευγάρια, που παρεμπίπτοντας δεν είναι όλα καλοί γονείς ούτε και πάντα το ασφαλέστερο οικογενειακό περιβάλλον ορίζεται από το ιατρικό δίκαιο και προβλέπει έως και τρεις «εμπλεκόμενες» γυναίκες –μητέρες όπως αναφέρεται στο βιβλίο με τίτλο Ιατρικό Δίκαιο, Στοιχεία Βιοηθικής των Δημήτριου Ψαρούλη (ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ) και Πολυχρόνη Βούλτσου (Αναπληρωτής Καθηγητής Ιατρικού Δικαίου και Ηθικής στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ):

Α) Η Κοινωνική μητέρα που είναι η γυναίκα που επιθυμεί και που θα πάρει το παιδί το οποίο θα κυοφορήσει άλλη μητέρα. Η λεγόμενη κυοφόρος ή φέρουσα.

Β) Η βιολογική μητέρα που είναι η γυναίκα από την οποία προέρχεται το ωάριο ενώ όταν το ωάριο προέρχεται από την κοινωνική μητέρα, τότε αυτή είναι ταυτόχρονα και η βιολογική μητέρα.

Γ) Η παρένθετη μητέρα είναι η μοναδική κατά γλωσσική ακριβολογία μητέρα, με την έννοια ότι προσφέρει την μήτρα της, λέξη η οποία προέρχεται από τη λέξη «μήτηρ» (μητέρα).

Εντούτοις η παρένθετη δεν έχει καμιά βιολογική σχέση με το παιδί που θα γεννήσει, στην περίπτωση δε των ομόφυλων ζευγαριών δύναται καμιά από τις μητέρες να μην έχει καμιά απολύτως βιολογική σχέση με το ομόφυλο ζευγάρι .

Στο άρθρο 1464 του Αστικού Κώδικα αναφέρεται πως «στην περίπτωση τεχνητής γονιμοποίησης, αν η κυοφορία έγινε από άλλη γυναίκα υπό τους όρους του άρθρου 1458 Α.Κ. (δηλαδή μετά από δικαστική άδεια), μητέρα του τέκνου τεκμαίρεται η γυναίκα στην οποία δόθηκε η σχετική δικαστική άδεια.» Τέτοια άδεια λαμβάνει η μητέρα που θα πάρει το παιδί.

Άλλωστε στην αγγλική γλώσσα το surrogacy - παρένθετη μητρότητα μεταφράζεται ως υποκατάσταση κύησης.

Σε κάποιες χώρες είναι νόμιμη και η πρακτική κατά την οποία το ωάριο της παρένθετης μητέρας χρησιμοποιείται για τη δημιουργία του εμβρύου, είτε με το σπέρμα του ενδιαφερόμενου να γίνει πατέρας, είτε με σπέρμα δότη.

Οι δε προϋποθέσεις για να γίνει μια γυναίκα παρένθετη μητέρα θυμίζουν πειραματόζωο.

22 χώρες επιτρέπουν την εμπορική παρένθετη μητρότητα (η παρένθετη μητέρα αποζημιώνεται οικονομικά για τις υπηρεσίες της).

19 χώρες επιτρέπουν την αλτρουιστική παρένθετη μητρότητα (η παρένθετη μητέρα δεν λαμβάνει καμία αποζημίωση για τις υπηρεσίες της).

3 χώρες επιτρέπουν και τις δυο μορφές.

Ενώ σε 20 χώρες τα ομόφυλα ζευγάρια έχουν δικαίωμα στην παρένθετη μητρότητα.

Πέρα από την επιχειρηματολογία της βιοηθικής κάποιοι μιλούν για παρά φύση, για διαστροφή, για μετάλλαξη της ανθρώπινης κοινωνίας και άλλοι για δημοκρατικά – ανθρώπινα δικαιώματα, σεβασμό στον σεξουαλικό προσανατολισμό, για ισότητα.

Το διακύβευμα αφορά την ίδια την γυναίκα και κυρίως τα δικαιώματα και την ασφάλεια των παιδιών που θα προκύψουν από τέτοιες τεχνικές και που θα μεγαλώσουν όχι με πατέρα και μάνα αλλά με α και β κηδεμόνες.

Οι παρένθετες μητέρες, ιδιαίτερα αν βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική θέση, μπορεί να υπάρξουν θύματα εξαναγκασμού και κακοποίησης αλλά και εργαλειοποίησης της παραγωγικής διαδικασίας.

Αυτή η παραγωγική διαδικασία – χρήση μήτρας που προβλέπει και οικονομική αποζημίωση για την παρένθετη μητέρα, αφήνει τα περιθώρια νέας παροχής υπηρεσιών και καθιστά το προϊόν της που δεν είναι άλλο από μια νέα ανθρώπινη ζωή ως παρεχόμενο αγαθό που μπορεί να αγοραστεί ή να πουληθεί ή να ικανοποιήσει υπαρξιακές ανάγκες αν όχι διαστροφές...

Αυτό το ενδεχόμενο από μόνο του είναι επικίνδυνο τόσο για τη γυναίκα που μπορεί να πέσει θύμα – εργαλείο του human trafficking όσο και για το παιδί, τη μελλοντική του ζωή που δεν είναι βέβαιο ότι σε μια καθώς πρέπει ανεκτική κοινωνία δεν θα στιγματιστεί… όπως σε άλλες εποχές έπραξε με τα μπάσταρδα.

Η πεμπτουσία του ζητήματος είναι το παιδί. Η ελπίδα του κόσμου. Οι προσλαμβάνουσες - πρότυπα που θα έχει, η συνείδηση που θα αποκτήσει, ο κόσμος μέσα στον οποίο θα ζήσει, οι δυσκολίες- η ταυτότητα που θα αντιμετωπίσει, η κοινωνία που θα δημιουργήσει.

Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο σε μια διελκυστίνδα μεταξύ βιοηθικών ζητημάτων και ανάπτυξης της βιο-τεχνολογίας, έχει να κάνει με την ίδια την ανθρώπινη φύση.

πηγη: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Zogas_dimitris