Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα, άκρως αποκαλυπτική και καθαρά πολιτική, η συνέντευξη που παραχώρησε στον «Σ» η επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Όραμα και Δράση» Ιωάννα Ρούφα, λίγο πριν την εκπνοή του 2023 και το πέσιμο αυλαίας για την παράταξη από 1η Ιανουαρίου 2024, η οποία δεν συμμετείχε στις εκλογές του Οκτώβρη.
Η Ιωάννα Ρούφα μιλά για το πώς αισθάνεται σήμερα μετά την απόφασή της να παραιτηθεί, ενώ παράλληλα επιβεβαιώνει την πληροφορία μας ότι, της έχει προταθεί να είναι υποψήφια για τις επερχόμενες ευρωεκλογές, αλλά ακόμα δεν έχει αποφασίσει. Παρά ταύτα, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο επανεμπλοκής της με τα κοινά. Εκτιμά πως, η κατάσταση στην αυτοδιοίκηση φθίνει τόσο με ευθύνη των διοικούντων, όσο και με του κόσμου ο οποίος δεν διεκδικεί, έχει ταυτιστεί με την παραίτηση και έχει εκπαιδευτεί να βλέπει φωτογραφίες και να αρέσκεται στα παραμύθια. Αναφέρεται με παραδείγματα στα μεγάλα προβλήματα του νησιού, τα επί σειρά ετών άλυτα και τα οποία έθεσε πολλάκις στο δημοτικό συμβούλιο. «Ήρθαν φορές που ένιωσα οργισμένη, βαθιά οργισμένη» δηλώνει, εξηγώντας το πώς είναι από τη μια πλευρά να δίνεις μάχες για σειρά σοβαρών ζητημάτων και από την άλλη να αντιμετωπίζεις την παραδοχή των Κώων πολιτών σ’ αυτό το μοντέλο ανάπτυξης και την μονοκαλλιέργεια του τουρισμού που μας θέλει να είμαστε απλά οι κακοπληρωμένοι σερβιτόροι και οι κακοπληρωμένες καμαριέρες σε ένα νησί που παράγει πλούτο και που τελικά αυτός ο πλούτος δεν διανέμεται με σωστό τρόπο.
Μιλά για τον τρόπο λειτουργίας του δημάρχου, τον χαρακτηρίζει πολύ καλό παραμυθά που θα μπορούσε να παίξει και στην Επίδαυρο, για τη μη συμμετοχή του Γιώργου Κυρίτση στο δημοτικό συμβούλιο, λέγοντας πως, «θα έπρεπε να μην είχε πάρει μέρος σε αυτές τις εκλογές, ακριβώς με την ίδια λογική που δεν έλαβα και εγώ. Δηλαδή, θα μπορούσε η μη συμμετοχή του να είχε απελευθερώσει δυνάμεις και να είχε κατέβει μια άλλη παράταξη…». Δηλώνει ότι, «αυτή η δημοτική αρχή έχει αυτό το απύθμενο θράσος να μεταφράζει σε επιτυχία την πλήρη αποτυχία και πάντα στο όνομα των πολιτών. Να κάνει λόγο για διεκδίκηση αιτημάτων, την ώρα που στην κυριολεξία είχε ξεπουλήσει τα πάντα», σχολιάζει τον Όμιλο και τις προτάσεις του λέγοντας ότι, μέχρι στιγμής δεν έχει κομίσει κάτι, εκτιμώντας πως, «ενώ ήξεραν ποιος είναι ο Νικηταράς, το διακύβευμα ήταν να φύγει ο κακός Κυρίτσης και η τίμια Ρούφα. Οι ενοχλητικοί, αν θέλεις, πιο σωστά», προσθέτοντας πως, αυτοαναιρείται ο Κώστας Καΐσερλης που μέχρι τώρα δήλωνε τη στήριξή του στον Θ. Νικηταρά ενεργά, παρασκηνιακά, δημόσια, με όλους τους τρόπους και αίφνης του κάνει κριτική.
Μιλά για σειρά ζητημάτων, όπως λ.χ. τον Οργανισμό Εσωτερικής Υπηρεσίας για τον οποίο θα πληρώσουμε σε ιδιώτη την μελέτη τροποποίησης αλλά με τα δεδομένα που είχαμε μέχρι χθες, ενώ σήμερα, έχουν καταργηθεί τα νομικά πρόσωπα... Όσο γι αυτή καθ’ αυτή την κατάργηση των νομικών προσώπων, όπως σημειώνει, «το ΦΕΚ βγήκε μια μέρα πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές για να μην βγει αντισυνταγματικός ο νόμος όλοι οι δήμαρχοι τράβηξαν μια μεγάλη προσοχή σε αυτήν την εξέλιξη».
Τέλος, δηλώνει ότι, η πιο παραγωγική περίοδος της θητείας της ήταν στο δήμο Δικαίου γιατί «υπήρχε πάθος και πίστη, υπήρχε αυτοδιοικητική συνείδηση».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ: Ιωάννα, βρισκόμαστε σχεδόν τρεις μήνες από τις εκλογές. Πώς αισθάνεσαι σήμερα; Έχεις συνειδητοποιήσει ότι δεν θα είσαι στο δημοτικό συμβούλιο;
Ι.Ρ.: Άννα μου αισθάνομαι ανακουφισμένη. Έχω χρόνο να ασχοληθώ με εκείνα που είχα παραμελήσει και να ξεκινήσω νέα πράγματα στον επαγγελματικό μου τομέα.
Έτσι κι αλλιώς, η απόφασή μου ήταν ειλημμένη και θα έλεγα απολύτως συνειδητή και ξεκάθαρη. Το 2019 προτείναμε στους Κώους έναν άλλο δρόμο, μια άλλη προοπτική. Καταθέσαμε ένα πλήρες πρόγραμμα το οποίο αγνοήθηκε. Το αποτέλεσμα εκείνων των εκλογών με συνειδητοποίησε απόλυτα για τα κίνητρα και τα κριτήρια της κωακής κοινωνίας, οπότε νομίζω ήταν μια απόφαση που είχα πάρει από καιρό και ο στόχος μου ήταν αυτό που έχω πει επανειλημμένα, δηλαδή, να απελευθερωθούν δυνάμεις, να έρθουν νέοι άνθρωποι στο προσκήνιο μήπως και καταφέρουμε να βγούμε από αυτό το τούνελ.
Ερ: Με δεδομένο ότι αφενός ηλικιακά είσαι νέα, η μη συμμετοχή σου σημαίνει οριστική αποχώρηση από το προσκήνιο της πολιτικής σκηνής ή είναι ένα διάλειμμα; Το ρωτάω αυτό διότι, έχω την πληροφορία πως σου έχει γίνει πρόταση για συμμετοχή στις ευρωεκλογές.
Ι.Ρ.: Αληθεύει. Μου έχει γίνει πρόταση να είμαι υποψήφια στις επικείμενες ευρωεκλογές.
Ερ: Να ρωτήσω από ποιο κόμμα έγινε η πρόταση ή όχι;
Ι.Ρ.: Δεν έχω πάρει ακόμα την απόφασή μου. Αυτή είναι η απάντηση ότι, δεν έχω λάβει ακόμα τέτοια απόφαση.
Ερ: Εάν αποφασίσεις να μην συμμετάσχεις, τι θα κάνεις; Μπορεί η Ιωάννα Ρούφα που όλοι γνωρίζουμε, να καθίσει «στα αυγά» της ή όχι;
Ι.Ρ.: Δύσκολα…
Ερ: Άρα, αφήνεις ανοιχτή αυτή την προοπτική και καλώς πράττεις κατά την άποψή μου. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα, έχεις κάνει απολογισμό των χρόνων που υπηρέτησες την τοπική αυτοδιοίκηση;
Ι.Ρ.: Ήταν πολλά τα χρόνια. Θα μπορούσε να είναι ένας απολογισμός μιας ολόκληρης ζωής με επιτυχίες, με πολύ καλές στιγμές που υπήρξαν και δάκρυα χαράς για πράγματα που πετύχαμε, στιγμές με ρήξεις, με κόστος, με συγκρούσεις, με πολύ σκληρή δουλειά, αλλά ταυτόχρονα και με ευθύνη και ενοχές για όσα δεν έγιναν.
Ο απολογισμός ο δικός μου έχει να κάνει με την ίδια την πορεία της τοπικής αυτοδιοίκησης. Έχω βιώσει την τοπική αυτοδιοίκηση με τις κοινότητες και μετά με τον Καποδιστριακό δήμο, το δήμο Δικαίου, στη συνέχεια με τον ενιαίο δήμο κι αυτός ο απολογισμός είναι πραγματικά τραγικός γιατί δείχνει μια παρακμή σ’ αυτό που εμείς εννοούσαμε όταν ξεκινήσαμε ως νέοι άνθρωποι ως τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτή η παρακμή έρχεται από την παραίτηση της ίδιας της κοινωνίας για την ίδια της τη ζωή. Για τον ίδιο της τον τόπο. Τα κριτήρια με τα οποία πλέον ψηφίζει - και αυτό το ρήμα πλέον δεν ξέρω αν έχει νόημα, το ψηφίζω, επιλέγω, συγκρίνω, ψηφίζω για τη ζωή μου, για τον τόπο μου, για το συλλογικό καλό - δεν υπάρχουν πια και για αυτό είμαστε σε αυτή τη φθίνουσα-παρακιακή πορεία. Αυτή την παρακμή βέβαια, μπορεί κανείς να τη βιώσει, να την δει, μέσα από την ίδια την Βουλή, από το ίδιο το Κοινοβούλιο που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ίχνος αντιπολίτευσης.
Το ίδιο συμβαίνει και στο δεύτερο βαθμό αυτοδιοίκησης, με τους περιφερειάρχες. Είναι τυχαία η κυνική αλλά πολύ καθαρή δήλωση Μητσοτάκη στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές ότι, θέλω 13 περιφερειάρχες; Δηλαδή, τι μας είπε; Ότι θέλω 13 δικούς μου ανθρώπους που να κάνουν ό,τι τους λέω. Ειρήσθω εν παρόδω επισημαίνω τα κονδύλια- προγράμματα που χειρίζονται οι περιφέρειες. Αυτό και μόνο δείχνει ότι ο όρος αυτοδιοίκηση έχει αυτοκαταργηθεί. Υπάρχει πραγματικά μια παρακμή. Και οι αρμοδιότητες πλέον είναι ελάχιστες, αλλά και τα χρηματοδοτούμενα προγράμματα επί της ουσίας επιβάλλουν τις πολιτικές που καμιά φορά δεν είναι αυτές που πρέπει να εφαρμοστούν στις κατά τόπους κοινωνίες.
Λυπάμαι που το λέω αυτό, αλλά δεν θα μπορούσα να συνεχίζω να παίζω αυτό το ρόλο μέσα σε ένα δημοτικό συμβούλιο με καθαρά διακοσμητικό ρόλο.
Είναι πλέον προσβλητικό να είσαι σε ένα δημοτικό συμβούλιο που πραγματικά βαριέσαι να ακούς αερολογίες για τα ίδια θέματα που παραμένουν άλυτα επί σειρά ετών, να καταδεικνύεις από την θέση της αντιπολίτευσης στον πολίτη με απτά στοιχεία ότι αυτό είναι επιζήμιο, ότι αυτό είναι βλαβερό, ότι αυτή η ολιγωρία είναι επικίνδυνη ακόμα και για τη δημόσια υγεία, βλέπε ΧΥΤΑ, βλέπε Οινοποιείο, βλέπε Θερμά, βλέπε Ναυτικό Όμιλο, βλέπε παραμάγαζο ΚΩΑΝ, βλέπε την ίδια μας τη ζωή που πηγαίνει. Το νερό, η διαχείριση των σκουπιδιών, μεγάλα πολιτικά ζητήματα τα οποία τα έχουν πάρει από τα χέρια μας, γιατί δεν υπήρχε εκείνη η πολιτική ηγεσία και κυρίως δεν υπήρχε το κοινωνικό σώμα που να αντισταθεί, να διεκδικήσει
κάτι για τη ζωή του, κάτι για τον τόπο του. Αυτή είναι πραγματικά μια θλιβερή απολογιστική διαπίστωση.
Ερ: Δηλαδή, οι πολιτικές πολλών χρόνων πέτυχαν αυτό που ήθελαν, να αποστασιοποιηθεί ο κόσμος, να αδιαφορήσει ή υποβόσκει και κάποιος θυμός και κάποια στιγμή μπορεί αυτό να ανατραπεί;
Ι.Ρ.: Και με τις δυο αυτές, ας το πούμε, παραμέτρους που έθεσες στην ερώτηση σου, πέτυχε το στόχο του. Δηλαδή, και με την αποχή, η οποία ήταν πολύ μεγάλη, αλλά και με την πολιτική η οποία επί της ουσίας αντικαταστάθηκε από την επικοινωνία. βλέπεις ότι ο κόσμος επιλέγει το απόλυτο τίποτα. Γιατί; Γιατί δεν διεκδικεί τίποτα. Έχει ταυτιστεί αυτή η ψήφος με την παραίτηση, επαναλαμβάνω, της κοινωνίας και αυτό είναι κάτι που πραγματικά με πονά και θεωρώ ότι, απ’ τη στιγμή που το δημοτικό συμβούλιο κατέστη διακοσμητικό όργανο, χωρίς αποφασιστικές αρμοδιότητες, αλλά κι ακόμα όταν αποφασίζει, ελάχιστες φορές υλοποιεί, όλα αυτά είναι για κατανάλωση, είναι απλά για να κερδίσουμε χρόνο στην διαχείριση. Αυτό το βίωσα πάρα πολύ έντονα αυτή την τετραετία, σε σημείο που πάρα πολλές φορές αγανακτούσα και νομίζω ότι αυτό θα ήταν μια πολύ εύλογη ερώτηση, γιατί παρέμενα σε αυτό το δημοτικό συμβούλιο; Παρέμενα από ένα ισχυρό αίσθημα ευθύνης που δεν με αφήνει να εγκαταλείψω. Η ζωή είναι ένας μαραθώνιος και η πολιτική είναι ένας μαραθώνιος δρόμος. Δεν είναι στην δική μου στάση ζωής να εγκαταλείπω πράγματα και ήθελα έτσι μ’ αυτόν τον τρόπο, τον τίμιο όπως μου λένε όλοι οι άνθρωποι που συναντώ κάθε μέρα στη ζωή μου και μάλιστα μερικοί μου λένε, δεν θα γινόσουν ποτέ δήμαρχος γιατί παραείσαι τίμια για να παίξεις αυτόν τον ρόλο. Ίσως, δεν ξέρω… Εξαρτάται από το αξιακό σύστημα που έχει ο καθένας αλλά και την πολιτική του αντίληψη. Άλλωστε το σύστημα αν δεν μπορεί να σε νικήσει ή να σε ενσωματώσει, δηλαδή να σε εξαγοράσει τρόπον τινά να σε χρησιμοποιήσει, πρέπει να σε καταστήσει γραφικό για να πάψεις να είσαι απειλή για το ίδιο ή σε εξουδετερώνει. Πολλοί άνθρωποι που δεν ήξερα ότι με έχουν ψηφίσει μου λένε ότι εμείς θεωρούσαμε ότι ήταν πλέον η ώρα σου και ότι έπρεπε να είσαι ξανά υποψήφια δήμαρχος, αλλά μετά από κάποια κουβέντα που κάνουμε, μου λένε, ναι, έχεις δίκιο. Δεν θα μπορούσε το σύστημα αυτό να ανεχτεί μια τέτοια προοπτική. Ακόμα και λίγα λεπτά πριν την κάλπη βρίσκει τον τρόπο…
Ερ: Εν μέρει απάντησες στην επόμενη ερώτηση που είχα να θέσω, αν υπήρξαν στιγμές που ένιωσες την ανάγκη να τα βροντήξεις όλα κάτω και αν ναι, πώς το ξεπέρασες;
Ι.Ρ.: Το ξέρεις πολύ καλά τόσα χρόνια που έχουμε αποκτήσει μια σχέση πολύ ιδιαίτερη, εγώ κι εσύ, η δική μου η κρίση δεν επηρεάζεται. Προσπαθώ να αποστασιοποιούμαι από τα προσωπικά μου συναισθήματα, τις όποιες πικρίες μου και να παράγω σκέψη και πρόταση γιατί πάνω από τις δικές μας ματαιοδοξίες είναι ο τόπος. Να προσπαθώ να συνθέσω, να προσπαθώ να προτείνω. Ναι, ήρθαν φορές που ένιωσα οργισμένη, βαθιά οργισμένη.
Κάποιες φορές όταν βλέπεις να δίνεις μάχες, ας πούμε για το Ναυτικό Όμιλο, για το γενικό πολεοδομικό σχέδιο και ό,τι αυτό μπορεί να κουβαλάει για ένα μοντέλο ανάπτυξης ενός τόπου σαν το νησί, για τον ΧΥΤΑ που ακόμα λειτουργεί χωρίς βιολογικό καθαρισμό, για πράγματα για τα οποία υπάρχουν κομμάτια της ψυχής μου, αλλά που είναι κομμάτια της ίδιας της ζωής των Κώων πολιτών, για την παραδοχή των Κώων πολιτών σ’ αυτό το μοντέλο ανάπτυξης και την μονοκαλλιέργεια του τουρισμού που μας θέλει, αν θέλεις - χωρίς να έχω καμία διάθεση προσβολής, ξέρεις ότι εγώ δουλεύω στα χωράφια μου σαν εργάτης - να είμαστε απλά οι κακοπληρωμένοι σερβιτόροι και οι κακοπληρωμένες καμαριέρες για ένα νησί που παράγει πλούτο και που τελικά αυτός ο πλούτος δεν διανέμεται με σωστό τρόπο.
Να ένας πολιτικός ρόλος που έχει απεμπολήσει τοπική αυτοδιοίκηση, να παίξει ρόλο στο ποιό αναπτυξιακό μοντέλο θα πρέπει να έχει αυτός ο τόπος και για ποιους τελικά θα παράγεται αυτός ο πλούτος, σε μια λογική αειφόρου ανάπτυξης, με σεβασμό στο περιβάλλον, με σεβασμό στον ίδιο τον άνθρωπο, στο μεροκάματό του, στη ζωή του, στο δικαίωμα στη δημόσια υγεία, στην παιδεία, στην ισότητα, στην ισονομία, στην αξιοκρατία, στη δικαιοσύνη. Πώς μπορεί ένας πολίτης να πιστεύει στη δικαιοσύνη όταν ο κάθε δημαρχάκος προσλαμβάνει τους υποψήφιούς του και βολεύει τους εκλεγμένους του κάνοντας 100 κομμάτια το χώρο της καθαριότητας ή του περιβάλλοντος για να δώσει αντιδημαρχίες;
Ερ: Ήταν κι αυτό ένα ερώτημα. Πώς, δηλαδή, δίδονται οι θέσεις. Ιωάννα, ας έρθουμε λίγο στα πιο πεζά αλλά εξίσου σημαντικά διότι αφορούν στο μέλλον του τόπου μας και κατ’ επέκταση, όπως λες κι εσύ, στην ίδια τη ζωή μας Θα ήθελα το σχόλιό σου για τη μη συμμετοχή του Γιώργου Κυρίτση και του Δαυίδ Γερασκλή στο νέο δημοτικό συμβούλιο.
Ι.Ρ.: Ήταν αναμενόμενη αυτή η μη συμμετοχή του Γιώργου Κυρίτση και κατά συνέπεια και του Δαυίδ Γερασκλή. Θεωρώ ότι ήταν ιδιαίτερα στενοί συνεργάτες.
Θεωρώ όμως ότι, ο Γιώργος Κυρίτσης θα έπρεπε να μην είχε πάρει μέρος σε αυτές τις εκλογές, ακριβώς με την ίδια λογική που δεν έλαβα και εγώ.
Δηλαδή, θα μπορούσε η μη συμμετοχή του να είχε απελευθερώσει δυνάμεις και να είχε κατέβει μια άλλη παράταξη, με έναν άνθρωπο πού να είχε αυτή την έξωθεν καλή μαρτυρία και να μπορεί να φέρει καινούργια πράγματα στο προσκήνιο, να προσεγγίσει την πολιτική πέρα από αυτή την πεπατημένη, αυτή τη διαχειριστική αντίληψη κι εμείς θα μπορούσαμε να παίξουμε ένα ρόλο, όχι πατερναλιστικό, συμβουλευτικό και να δουλεύαμε προς αυτή την κατεύθυνση, αν βέβαια μας χρειάζονταν, γιατί θα ήταν ευτύχημα να μην χρειάζεται κανένας από τους παλιούς αυτοδιοικητικούς να προτείνει πράγματα, γιατί ακριβώς είμαστε πλέον παλιοί αυτοδιοικητικοί.
Ερ: Εννοείς σε ρόλο συμβουλευτικό όχι συμμετοχής στη νέα παράταξη, σαν υποψήφια δηλαδή.
Ι.Ρ.: Εγώ τις φοβάμαι αυτές τις συμβουλές, γιατί ενίοτε κρύβουν και κάποιες σκοπιμότητες και Άννα μου θεωρώ ότι μπορεί να είναι και τεχνηέντως στημένες αυτές τις συμβουλές για να μπορούν να αποσβέσουν τυχόν ρήξεις ή τυχόν αντιθέσεις ή ενδεχόμενα κάποιες άλλες απόψεις και κυρίως να ελέχξουν. Ξέρεις, μια φορά είχα πει σε μια συνεδρίαση της παράταξής μου ότι, για μένα πολιτική είναι το σύνολο των πραγμάτων με τα οποία διαφωνούμε και ένα μέλος της παράταξης μου είπε, «μα ποιος το είπε αυτό, πού το βρήκες;». Αυτή είναι δική μου θεώρηση. Αυτό είναι για μένα πολιτική. Πολιτική δεν είναι να λες ναι σε όλα, είναι να λες όχι γιατί πολιτική είναι ένας άλλος δρόμος, δεν είναι η διαχείριση, δεν είναι η συνδιαλλαγή, δεν είναι η στασιμότητα ή απλά να πούμε ότι κάτι κάναμε χωρίς να έχουμε κάνει τίποτα. Κι επίσης πολιτική είναι να μπορεί να διαβάζει κανείς πίσω από αυτό που εν τέλει γίνεται, τι κρύβεται. Παραδείγματος χάρη, μου είπε κάποιος ότι θεωρεί ότι το μεταπτυχιακό είναι κάτι καλό. Όταν, λοιπόν, με απόλυτη νηφαλιότητα του εξήγησα ότι ούτε καν η σύμβαση που υπεγράφη με το πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής δεν πέρασε από το δημοτικό συμβούλιο ότι, όταν ένας δήμος αγοράζει ένα μεταπτυχιακό με μισό εκατομμύριο ευρώ για 5 χρόνια, που τελικά γίνεται για 2 γιατί άλλαξε η σύμβαση όπως γνωρίζεις και αυτό το καταγγείλαμε.Δεν ήθελε όμως ο κόσμος να ακούσει καμιά καταγγελία. Κυρίως όταν ένας δήμος με την στάση του υπονομεύει την δωρεάν δημόσια παιδεία, γιατί με λεφτά των δημοτών πληρώνει ο δήμος γιατί να μην τρίβει τα χέρια του ο κάθε Μητσοτάκης που προωθεί τα ιδιωτικά πανεπιστήμια;; Δεν θέλει να ακούσει ο πολίτης. Δεν του αρέσει να ακούει. Θέλει μόνο να βλέπει φωτογραφίες. Έχει εκπαιδευτεί να βλέπει φωτογραφίες και αρέσκεται στα παραμύθια. Έχω πει στον Θεοδόση Νικηταρά ότι είναι πάρα πολύ καλός παραμυθάς με ιδιαίτερες υποκριτικές ικανότητες και θα μπορούσε να παίξει ακόμα και στην Επίδαυρο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αν βρεθεί ένας καλύτερος παραμυθάς από τον σημερινό ο κόσμος δεν θα τον ψηφίσει. Θεωρώ ότι με τα κριτήρια που υπάρχουν στην κοινωνία αυτή τη στιγμή, το επόμενο που θα έρθει, δεν θα είναι καλύτερο από το σημερινό. Θα είναι χειρότερο από το σημερινό.
Ερ: Πάλι προλαβαίνεις με αυτά που λες ερωτήσεις μου. Μάλλον με γνωρίζεις πολύ καλά…
Ι.Ρ.: Μάλλον με παρέσυρε η κουβέντα.. Με αφορμή την ερώτησή σου για τον Γιώργο Κυρίτση, να ευχηθώ καλή επιτυχία στον Ηλία Σιφάκη που ανέλαβε και θέλω να πω ότι είναι δύσκολες οι αποφάσεις ενός επικεφαλής, πολλώ δε μάλλον για τον Γιώργο Κυρίτση που διατέλεσε και δυο θητείες δήμαρχος. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι είχε μια παράταξη με ισχυρούς συνεκτικούς δεσμούς και αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσουμε ως επικεφαλής. Είναι πολύ δύσκολο να ληφθούν τέτοιες αποφάσεις και μάλιστα ενόψει των εκλογών. Αυτό το βιώσαμε και εμείς. Ιδιαίτερα όταν οι παρατάξεις είναι προσωποκεντρικές.
Ερ: Περίμενες αυτή τη μεγάλη διαφορά μεταξύ Νικηταρά – Κυρίτση;
Ι.Ρ.: Ναι, την είχα προβλέψει και αν θυμάσαι καλά, το τελευταίο κείμενο – μήνημα που έστειλα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κυρίως προς το κοινωνικό σώμα είναι ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν στις εκλογές ακόμα και η ίδια η δημοκρατία και είχα μιλήσει για τις εκλογικές δεξαμενές που είχαν μπει στο στόχαστρο των επικοινωνιολόγων, γιατί το ζήσαμε και αυτό, είχαμε δημοτικές εκλογές με επικοινωνιολόγους και το ‘19 και το ’23. Αναφέρθηκα στα συνθήματα και στις ελλειπτικές προτάσεις που είχαν τεχνηέντως πετύχει τον αποπροσανατολισμό, είχαν και έχουν αφυδατώσει την κριτική αντίληψη και έτσι το εκλογικό σώμα ήταν απόλυτα διαχειρίσιμο. Εν τω μεταξύ, αυτή η δημοτική αρχή έχει αυτό το απύθμενο θράσος να μεταφράζει σε επιτυχία και πάντα στο όνομα των πολιτών την διεκδίκηση αιτημάτων, την ώρα που στην κυριολεξία είχε ξεπουλήσει τα πάντα. Δηλαδή, ο ναυτικός όμιλος, η συμμετοχή στο ΦΟΔΣΑ, το νερό, το νοσοκομείο που πήραμε μια απόφαση για την οποία μιλάγαμε 6 ώρες και δεν γράφτηκε ποτέ. Μιλάμε για μια ολιστική παραμύθια, δηλαδή, χειροκρότημα για το τίποτα, να εθίζεται ο πολίτης στο εύπεπτο. Το έβλεπα, το ζούσα, αυτό το επιδερμικό, αυτόν τον αναμηρυκασμό και τις κατεψυγμένες ειδήσεις. Μιλάγαμε για τα ίδια άλυτα θέματα χωρίς να δρομολογείται καμία λύση και μάλιστα κάποιες φορές το επιχείρημα για τις μη λύσεις των προβλημάτων, αυτό ήταν κάτι που με εξόργιζε στα τελευταία δημοτικά συμβούλια, ήτανε το εξής πόιντ ας πούμε. Ότι, αφού δεν τα έλυσαν οι προηγούμενοι, δεν μπορούμε να τα λύσουμε κι εμείς, άρα, δεν θα τα λύσουν και οι επόμενοι, γιατί να ασχοληθούμε; Με πομφόλυγες, με φληναφήματα, με προσδοκίες, με ψέματα πέρασαν 4 ολόκληρα χρόνια… Ακόμα, βιώσαμε την χειραγώγηση , Άννα μου, σωματείων και συλλόγων που κατάφεραν να τα μετατρέψουν σε φυτώρια υποψηφίων και ψηφοφόρων λες και αυτές οι συλλογικότητες ανήκουν σε παρατάξεις. Ειρήσθω εν παρόδω να πω ότι, αν το δημοτικό συμβούλιο είναι διακοσμητικό στοιχείο, τότε και οι παρατάξεις είναι διακοσμητικές -πολλώ δε μάλλον- όταν οι διαφορές τους είναι δυσδιάκριτες μέσα στην πολιτική τους ανυπαρξία. Επίσης, η χρήση λαϊκίστικων προτάσεων, παραστάσεων, διασκέδαζαν και διασκεύαζαν εντυπώσεις. Το δικαίωμα στην εργασία έγινε ρουσφέτι.
Είχε ξεφύγει κυριολεκτικά το πράγμα, δηλαδή, πώς μπορεί κάποιος που είναι μέσα στο δημοτικό συμβούλιο και ο στόχος του θα έπρεπε να είναι το να είναι χρήσιμος για το κοινωνικό σύνολο, να επιβιώνει οικονομικά εις βάρος του, να διορίζει συγγενείς του. Τι αξιώνεις τέλος πάντων από έναν αμειβόμενο, για παράδειγμα, στο δήμο ως ειδικό σύμβουλο ή έναν εργαζομένο στο ΔΗΡΑΣΚ που πριν τις εκλογές πλασάρεται ως υπ0ψήφιος και την επόμενη των εκλογών ξαναγίνεται εργαζόμενος;; Δεν είναι πληρωμένες υποψηφιότητες αυτές; Τα ίδια και στη Μαρίνα… ή κάποιος που είναι αποδέκτης μιας απευθείας ανάθεσης μέσα από υπόγειες διαδικασίες και διαδρομές οι οποίες ήταν πάρα πολλές αυτή την τετραετία, μετά να επιβραβεύεται, να προτείνεται ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος και εν τέλει να βρίσκεται στα έδρανα του δημοτικού συμβουλίου. Αυτού του ανθρώπου τι του έχει μείνει τελικά όρθιο για να παλέψει για το κοινό καλό, όταν έχει ξεπουλήσει τον ίδιο του τον εαυτό;
Να πάω παρακάτω; Πως ο πολίτης του εμπιστεύεται την διαχείριση του δημοτικού χρήματος;
Ερ: Υποθέτω ότι είναι ρητορικό το ερώτημα.
Ι.Ρ.: Όμως, αυτοί είναι που επιβραβεύονται Άννα μου. Και δεν είναι αιχμηρό αυτό που λέω, αλλά είναι μια αναγκαία αναφορά συνείδησης, γιατί και ο πολίτης όταν βλέπει ότι η ημέτεροι βολεύονται, μπορεί να κάνει και την δική του ιδιοτελή σκέψη η οποία είναι μια σκέψη αρπαχτής, ότι αν και εγώ είμαι με τον δυνατό, μπορώ να μπω και στην επετηρίδα για το δικό μου το παιδί… Έχει πολλά επίπεδα αυτό το αλισβερίσι. Έτσι επιτυγχάνεται η άλωση των συνειδήσεων και ο πλήρης έλεγχος της κοινωνικής «βούλησης».
Ερ: Το ερώτημά μου, ποιο ήταν το έργο της δημοτικής αρχής την 4ετία που λήγει, εκτιμώ ότι το έχεις απαντήσει με όσα έχεις πει μέχρι τώρα. Όμως, κάποια από αυτά που είπες, αποτελούν και θέσεις που προωθεί ο Όμιλος που δημιουργήθηκε από πρώην δημάρχους του νησιού μας. Ποια είναι η πολιτική σου άποψη για τη μέχρι σήμερα παρέμβασή τους, καθώς και για την κριτική του Κώστα Καϊσερλη προς τον δήμαρχο, η οποία το τελευταίο χρονικό διάστημα είναι ιδιαίτερα έντονη;
Ι.Ρ.: Σέβομαι απολύτως την πορεία των δημάρχων. Αρκετές φορές δε, αισθάνομαι ένα δέος για την πορεία τους. Ξέρεις Άννα μου, δεν είναι καλό να είμαστε απόλυτοι στις θέσεις μας, γιατί και αυτοί είναι άνθρωποι οι οποίοι έκαναν και καλά πράγματα, είχαν όμως δικαίωμα και στο λάθος.
Τώρα, για τη δημιουργία του ομίλου, εγώ δεν βλέπω μέχρι στιγμής να μπορεί να κομίσει κάτι. Δηλαδή, οι αναφορές που έχω διαβάσει είναι πράγματα χιλιοειπωμένα. Σε κάποια σημεία βέβαια βλέπω και πολλές προτάσεις από τις δικές μου, τις οποίες τις έχω επαναλάβει εκατοντάδες φορές. Σε κάποια σημεία τολμώ να πω ότι και διαφωνώ. Βέβαια και το ότι υπάρχει ένα πεδίο διαφωνίας και αυτό είναι σημαντικό.
Η άποψή μου είναι ότι ούτε ο Όμιλος αυτός έχει απήχηση στην κοινωνία. Κανείς δεν ενδιαφέρεται και κανείς δεν διαβάζει τα κείμενα ή ελάχιστοι το κάνουν. Δεν θεωρώ ότι αυτός ο Όμιλος με τον τρόπο που λειτουργεί και κυρίως τα κείμενα τα υπογράφει ο Κώστας Καΐσερλης ο οποίος με όλο το σεβασμό μου δεν μπορεί να υπογράφει κείμενα ενός Ομίλου και παράλληλα να γράφει κείμενα σε ένα site όπως ο ίδιος παραδέχτηκε ,ότι είναι δικό του, το kosprooptiki.gr και να ασκεί κριτική στις άλλες παρατάξεις με έναν αλλοπρόσαλλο, δεικτικό και εμμονικό, θα έλεγα, πολιτικά τρόπο. Ο πολίτης υποψιάζεται ότι πίσω από αυτό υπάρχει μια σκοπιμότητα. Αρχικά είχαμε την απόλυτη στήριξη στον κύριο Νικηταρά.Το συμπέρασμα που βγάζω εγώ και όχι μόνο εγώ,είναι ότι, ενώ ήξεραν ποιος είναι ο Νικηταράς και ποιες ικανότητες διαθέτει κανέναν δεν ενδιέφερε το μέλλον του τόπου. Το διακύβευμα ήταν να φύγει ο κακός Κυρίτσης και η γραφική-τίμια Ρούφα. Οι ενοχλητικοί, αν θέλεις, πιο σωστά. Θεωρώ ότι, αυτοαναιρείται ο Κώστας Καΐσερλης που μέχρι τώρα δήλωνε τη στήριξή του ενεργά, παρασκηνιακά, δημόσια, με όλους τους τρόπους και τώρα κάνει κριτική στον κύριο Νικηταρά. Too late.
Όταν ακούμε ότι, ο κύριος Νικηταράς αποδέχτηκε να γίνει μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΦΟΔΣΑ και να εκχωρήσει τη διαχείριση του ΧΥΤΑ που ακόμα δεν έχει παραδοθεί, το θέμα το ξέρεις πάρα πολύ καλά και μπράβο σου που το ψάχνεις, πόσα χρόνια το λέμε, όταν λοιπόν ο κύριος Νικηταράς ερήμην του δικού του δημοτικού συμβουλίου έχει δεσμεύσει μέχρι τώρα πάνω από τριάμισι εκατομμύρια ευρώ, φαντάζεσαι πόσα σχολεία θα μπορούσαν να έχουν γίνει για ένα ΧΥΤΑ που δεν έχει παραδοθεί. Όταν παραδίδει την υπηρεσία καθαριότητας σε ιδιώτες και δεν βγαίνει να πει κάτι, γιατί αναφέρεται σε αυτά εκ των υστέρων;
Κάθε μία από αυτές τις πράξεις, για όλα όσα έχουν συντελεστεί την τελευταία τετραετία, ήταν ο Δούρειος Ίππος για να αποψιλωθεί κάθε ίχνος αντίστασης της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αυτό είναι το αποτύπωμα της τελευταίας τετραετίας. Δεν υπάρχει τοπική αυτοδιοίκηση. Υπάρχει ένα δημαρχοκεντρικό σύστημα, ο εκλεκτός δήμαρχος που θα κάνει τη δουλειά για το επιτελικό κράτος.
Ερ: Ιωάννα, εκτιμώ πως, πέρα από τα όσα είπες, ο Όμιλος μέσα από τις παρεμβάσεις του εκφράζει και τη δική σου αγωνία για το «πού πάμε». Στο ερώτημα λοιπόν, πού πάει το νησί, τι απαντάς;
Ι.Ρ.: Αυτή τη αυτή θα έλεγα ότι δεν βλέπω κάποια προοπτική γιατί δεν υπάρχει μια πολιτική κατεύθυνση… πάμε και όπου βγει. Δεν ακουμπάμε τα προβλήματα, να σου θυμίσω την άρνηση τους στα θέματα που ζητήσαμε να έρθουν στο δημοτικό συμβούλιο με τελευταίο τη λειτουργία του ΚΥΤ στο Πυλί; Υπάρχει μια παραίτηση της ίδιας της κοινωνίας το επαναλαμβάνω. Ποιο είναι το κοινωνικό αποτύπωμα; Ποιες είναι οι αξιώσεις της κοινωνίας; Τι θέλει η κοινωνία για την ίδια της τη ζωή; Πώς μια κοινωνία αποδέχεται να ρημάξουν οι ίδιες οι περιουσίες της από τη στιγμή που ένα νησί, ο τρίτος τουριστικός προορισμός στην Ελλάδα, δεν έχει γενικό πολεοδομικό σχέδιο, χωροταξικό σχεδιασμό με ό,τι αυτό υπάρχει από πίσω και να πω και κάτι που μπορεί να ακουστεί βαρύ. Είναι τυχαίο το ότι την Ελλάδα και την αυτοδιοίκηση την διοικούν πολιτικοί μηχανικοί. Και βάζω εδώ αυτό το ερώτημα, έτσι με πολλά ερωτηματικά.
Ερ: Μου θύμισες αυτό που είχε πει μία πρώην υφυπουργός επί ΠΑΣΟΚ (στο πάλαι ποτέ ΥΠΕΧΩΔΕ) η Ροδούλα Ζήση, όταν είχε έρθει εδώ στην Κω πριν από αρκετά χρόνια. Σε σύσκεψη που είχε πραγματοποιηθεί, είχε πει ότι «εμείς οι μηχανικοί έχουμε κάνει το μεγαλύτερο κακό στην Ελλάδα»…
Ι.Ρ.: Θα είχε κρίση συνείδησης... Άννα μου αυτό που ήθελα να πω είναι το εξής.
Ότι, εάν δεις την ιστορία του ελληνικού κράτους, υπήρχαν των Ελλήνων οι Κοινότητες που λέει κι ο Σαββόπουλος. Μια πρωτόλεια μορφή εξουσίας, αυτό το αυτεξούσιο, το οποίο έχει πλήρως χαθεί. Πού είναι ο συμμετοχικός προϋπολογισμός; Ποιος πολίτης ξέρει και γιατί δεν τον ενδιαφέρει ότι, όλα τα έργα που ξεκίνησαν αυτή την τετραετία έχουν αναθεώρηση στον προϋπολογισμό τους και πληρώθηκαν μέχρι και 40% παραπάνω από την αδυναμία και την ανικανότητα αυτής της δημοτικής αρχής; Βλέπε ασφαλτοστρώσεις που εκεί γίνεται το έλα να δεις σε όλα τα επίπεδα… Και πάμε λοιπόν στο επιτελικό κράτος. Ποιο επιτελικό κράτος, όταν οι κοινωνίες δεν έχουνε το δικαίωμα της αυτοοργάνωσης και της αυτολειτουργίας; Ποιο επιτελικό κράτος, ποια πολιτική προστασία; Να καλέσουμε το 112 όταν θα πλημμυρίσουμε, όταν θα καούμε ή να προλάβουμε την πλημμύρα και τη φωτιά πριν αυτή εκδηλωθεί;
Ερ: Θίγεις θέματα τόσο σοβαρά που τα έχουμε συζητήσει και μαζί και με την Κική Μακρή, τα οποία η εφημερίδα δεν έχει σταματήσει να αναφέρει.
Ι.Ρ.: Νοιάζεται ο πολίτης για το πώς υλοποιείται ένα τεχνικό πρόγραμμα, το οποίο ψηφίζεται για να τροποποιηθεί εκατοντάδες φορές ανάλογα με το τι γουστάρει και το πώς θα ξυπνήσει ο δήμαρχος; Δεν ενδιαφέρει τον πολίτη το ζήτημα – κόλαφος της ΚΩΑΝ; Ξέρει ο πολίτης ότι ένα από τα πρώτα θέματα που είχε βάλει αυτή η δημοτική αρχή ήταν η τροποποίηση του Οργανισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας για να καταντήσει το δήμο κενό από εργαζομένους και να φτάσει μόλις το ‘23 να κάνει απευθείας ανάθεση για να γίνει τροποποίηση σε μία εταιρεία; Δηλαδή, δεν ξέρει ο ίδιος ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο και οι υπηρεσίες του δήμου τι χρειάζεται ένας δήμος για να πάει μπροστά; Και γιατί να πληρώσουμε αυτή την απευθείας ανάθεση που δεν έχει παραδοθεί ακόμα; Πρόσεξε, το είπαμε, το ξεχάσαμε, πάει κι αυτό. Σου μιλάω για κάτι ελάχιστο αλλά εξαιρετικά σημαντικό εργαλείο για το πώς θα λειτουργεί ο δήμος. Όταν ένας δήμαρχος κάνει μια απευθείας ανάθεση για την τροποποίηση του ΟΕΥ σε μια εταιρεία που βρίσκεται στην Αθήνα και δεν μπορεί ο ίδιος και οι υπηρεσίες του να πουν πως πρέπει να στηθεί αυτός ο οργανισμός και πώς αυτός θα δουλέψει καλύτερα για τον τόπο, εμμέσως πλην σαφώς δηλώνει την αποστασιοποίησή του από την ίδια τη λειτουργία του δήμου.
Θέλω, λοιπόν, να πω το εξής Άννα μου, γιατί με προκαλεί αυτή η συνέντευξή σου, μου άνοιξε το στόμα και δεν μπορώ να το κλείσω ότι η ευθύνη είναι αποκλειστικά στον πολίτη, στην στάση και την επιλογή του..
Ερ: Να πω με τη σειρά μου ότι, κάθε απάντηση μου προκαλεί καινούργια ερωτήματα. Θα μπορούσαμε να μιλάμε επί ώρες, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια σε μια εφημερίδα.
Ι.Ρ.: Για να κλείσω, λοιπόν, το θέμα με τον ΟΕΥ, να σου πω κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό. Θα πληρώσουμε την απευθείας ανάθεση για να γίνει η τροποποίηση του ΟΕΥ με τα δεδομένα που είχαμε μέχρι χθες. Σήμερα, έχουν καταργηθεί τα νομικά πρόσωπα. Έχει αλλάξει τελείως το σύστημα και δες το κατάντημα, την πτώση της αυτοδιοίκησης. Πήρε η κυβέρνηση απόφαση για την κατάργηση των νομικών προσώπων και το ΦΕΚ βγήκε μια μέρα πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές για να μην βγει αντισυνταγματικός ο νόμος και κανένας δήμαρχος στην Ελλάδα δεν βγήκε να πει ότι, εγώ δεν συμφωνώ με αυτό που κάνετε. Κανένας. Όλοι τράβηξαν μια μεγάλη προσοχή σε αυτήν την εξέλιξη.
Ερ: Ιωάννα, με δεδομένο ότι, υπάρχουν πολλά θέματα που θέλω να συζητήσω μαζί σου, καθώς και άλλα που βγήκαν από τα όσα έχεις πει μέχρι τώρα, θέλω να μου υποσχεθείς πως, κάποια στιγμή, όχι στο απώτερο μέλλον, θα ξανασυζητήσουμε.
Ι.Ρ.: Είμαι πάντα στη διάθεση σου και ξέρεις την εκτίμησή μου στο πρόσωπο και στην πορεία σου στο χώρο της τοπικής δημοσιογραφίας απλά κλείνοντας ήθελα να σου πω ότι, για μένα η πιο παραγωγική περίοδος της θητείας μου ήταν στο δήμο Δικαίου γιατί πραγματικά είχαμε ένα δήμο από την αρχή. Υπήρχε πάθος και πίστη, υπήρχε αυτοδιοικητική συνείδηση. Νοιώσαμε περηφάνια όταν εγκαινιάσαμε ένα πολιτιστικό κέντρο που σήμερα σαπίζει μέσα στην υγρασία. Όταν βρέχει, πραγματικά θέλω να ΄ρθεις να πάρεις μια φωτογραφία. Είναι διάσπαρτο από κουβάδες για να μαζεύουν τα νερά. Το υπόγειο σαπίζει. Όταν εγκαινιάσαμε ένα παιδικό σταθμό που ειρήσθω εν παρόδω ήταν ο μοναδικός παιδικός σταθμός στην Κω τότε που είχε άδεια λειτουργίας και εντάχθηκε και σε πρόγραμμα για τη δωρεάν φοίτηση των παιδιών που και σήμερα συνεχίζει αυτό το πρόγραμμα και επεκτάθηκε και σε όλους τους άλλους παιδικούς σταθμούς στην Κω.
Ερ: Ποιος δεν τα θυμάται αυτά;
Ι.Ρ.: Ένα από τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά έργα των τελευταίων ετών κατά τη γνώμη μου, ήταν το αρδευτικό της λίμνης, για το οποίο καμία επέκτασή του δεν έγινε και το νερό της λίμνης καταλήγει ακόμα και σήμερα τη θάλασσα. Δεν είναι οδυνηρό αυτό για έναν πολίτη που αγαπά τον τόπο του, για ένα νησί που το μισό αυτή τη στιγμή δεν έχει νερό και δεν πίνουν οι Κώοι νερό από τις βρύσες και προσπαθούμε να
κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας; Δεν είναι οδυνηρό που δεν ασχολήθηκε κανένας με το προεδρικό διάταγμα της Αλυκής παρά την ειδική περιβαλλοντική μελέτη που εκπονήθηκε; Επίσης, θεωρώ πολύ μεγάλη επιτυχία την περίοδο 2011 - 2014 στον ενιαίο δήμο της Κω, όλο αυτό το οικοδόμημα που στήσαμε στην πρόνοια. Τα προγράμματα που στήσαμε και που απαξιώθηκαν με μια εκδικητική μανία, τιμωρητική θα έλεγα. Να θυμίσω δε, ότι είχαμε να αντιμετωπίσουμε και τον Επίτροπο. Θέλω να σου πω ότι, όταν ανέλαβα και έστησα την ΚΕΚΠΑΠΥΑΣ, δεν κοιμόμουν. Είχα χάσει τον ύπνο μου. Οι επιχειρήσεις που συγχωνεύθηκαν ήταν χρεοκοπημένες και καταφέραμε να την παραδώσουμε με ενάμιση εκατομμύριο ευρώ. Θυμάμαι μια φορά σε μια συνομιλία που είχα με τον Επίτροπο για το πρόγραμμα, αν το θυμάσαι, της μηνιαίας χορήγησης τροφίμων και κρεάτων σε άπορες οικογένειες με διατακτικές και όχι με κόλυβα και σακούλες... Ποια ήταν η διαφωνία μου με τον Επίτροπο; Εμείς θέλαμε οι άπορες οικογένειες να έχουν να τρώνε, να ζουν με αξιοπρέπεια στο όνομα της κοινωνικής συνοχής. Αυτό το απλό και αυτονόητο, στο λέω τώρα και ριγώ πραγματικά.
Και μου είπε τότε Επίτροπος ότι, μπορείς να τα δίνεις αυτά τα τρόφιμα κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα. Και μου λέει, αν μου στείλεις το πρώτο ένταλμα θα στο στείλω πίσω. Του απάντησα ότι, θα σου στείλω το ένταλμα και θέλω να μου πεις αν εγώ τα Χριστούγεννα που έρχονται δώσω τρόφιμα στους πολίτες, αν αυτοί που είναι άποροι θα προλάβουν να ζήσουν για να ξαναπάρουν μέχρι το Πάσχα ή θα έχουν πεθάνει από ασιτία. Και κατάφερα τότε να τον πείσω ότι η περιοδικότητα είναι και ο ένας μήνας και δεν είναι η περίοδος από τα Χριστούγεννα μέχρι το Πάσχα και εγκρίθηκε το ένταλμα και αυτό το πήραν κι άλλοι δήμοι. Ήταν μια πρωτιά αυτή που οικειοποιήθηκαν και άλλοι δήμοι στην Ελλάδα. Όπως πολύ σημαντικό είναι να «σκουπίζεις» όλα τα χρηματοδοτούμενα εργαλεία για να κάνεις το Κέντρο Συμβουλευτικής Γυναικών στο Ζηπάρι που μέχρι και σήμερα χρηματοδοτείται και που μόνο ένα πράγμα απόμενε να κάνουν και δεν το κάνανε οι άχρηστοι. Να προσλάβουν έναν δικηγόρο για νομική στήριξη αυτών των θυμάτων. Ούτε αυτό έγινε. Το να ασχολείσαι με το Σβουρένειο, το οποίο λειτουργούσε επί σειρά ετών παράνομα, παρόλο που υλοποιούσε έργο, να του βγάζεις άδεια λειτουργίας με μελέτη, με όλες τις προδιαγραφές που ο νόμος προέβλεπε και συγχρόνως να το εντάσσεις σε χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα για την πλήρη λειτουργία του και μέχρι σήμερα να είναι εκεί. Αυτά είναι επιτυχίες, αυτά είναι που αξίζουν και όχι να ξεπουλάς τον Ναυτικό Όμιλο, να ξεπουλάς οτιδήποτε μπορείς να ξεπουλήσεις μόνο και μόνο για να παραμένεις στην έδρα σου.
Ερ: Για να κλείσουμε, πες μου, πώς βλέπεις τη νέα σύνθεση του δημοτικού μας συμβουλίου;
Ι.Ρ.: Μια ωραία φωτογραφία.
πηγη: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
