Από την πρώτη ματιά, ο καλός μας αναγνώστης, ίσως οδηγηθεί στην εκτίμηση ότι όλα αυτά είναι επινοημένα, μόνο και μόνο για να γραφτεί ένα ακόμα
«λογοτεχνικό» έργο. Όμως ενδεικτικά αναφέρουμε ότι πρόκειται, είτε για διαφορετικά πρόσωπα που άφησαν τις βιωματικές ιστορίες τους , οι οποίες
ενιαιοποιήθηκαν για να σταθεί ό διηγηματικός ιστός ,είτε για αυτόνομες, αυθεντικές ιστορίες, πραγματικών ανθρώπων , με τα πραγματικά γεγονότα που βίωσαν τον προηγούμενο αιώνα. Όπως ο Γιώργης Κρητικός, ο βοσκός από την Καρδάμενα, με το προσωνύμιο «Πατσάς», στο ομώνυμο διήγημα, που τις μέρες
της μαύρης γερμανικής κατοχής, για να γλιτώσει την οικογένειά του ,από τις σφαίρες ενός μεθυσμένου ναζί αξιωματικού, τον εξουδετέρωσε με το ραβδί
του. Σε άλλο διήγημα «Το Κονιαριό» αναδεικνύονται, με τον πιο ουσιαστικό τρόπο ,οι καλές, αγαθές σχέσεις φιλίας και αλληλεγγύης, που είχαν αναμεταξύ τους
Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, που σαν ξωμάχοι βίωναν τον κοινό, σκληρό καθημερινό αγώνα της επιβίωσης. Σε κάποιες ιστορίες ,που έφτασαν σε μας είτε από διηγήσεις ,είτε από αφηγήσεις ίσως περιγράψαμε σε μεγάλο βαθμό τη σκληρότητα που βίωσαν κάποιοι χαρακτήρες μας. Όμως η πραγματικότητα ήταν ακόμα σκληρότερη, κι από σεβασμό στον καλό μας αναγνώστη, δεν την μεταφέραμε ατόφυα. Λίγα λόγια μόνο για το λεξιλόγιο . Προσπαθήσαμε ν΄ αποδώσουμε ,όσο το δυνατόν πιστότερα το γενικό επικοινωνιακό κλίμα ,που είχαν όλοι οι « ήρωες» αυτών των διηγημάτων, χρησιμοποιώντας παλαιές, ξεχασμένες λέξεις, που αβίαστα έβγαζαν από το στόμα τους εκείνοι οι άνθρωποι εκείνης της εποχής , για την αναγκαία συνεννόησή τους. Καταβάλαμε μια προσπάθεια διάσωσης αυτών των λέξεων . Γι αυτό σχεδόν σε όλα τα διηγήματα μετά το ΤΕΛΟΣ ακολουθεί η επεξηγηματική ένδειξη «Γλωσσάρι». Εύχομαι σε όλους και όλες, καλές γιορτές, πάντα με χαρά και υγεία, και ευτυχισμένο το 2024.
Δημήτρης Βοναπάρτης.
