Σημειώνει πως, έχουν γίνει αστοχίες όπως λ.χ. με τα στενέματα δρόμων, ενώ απαντώντας σε σχετική ερώτηση δηλώνει πως, δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε όχι απλά ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο, αλλά και ένα μπουρίνι, ενώ αναρωτιέται, που θα πάει ο κόσμος σε περίπτωση πλημμύρας, αφού δεν υπάρχει σχέδιο. Επίσης, μας ενημερώνει ότι, αυτή την εποχή το ΤΕΕ φτιάχνει το μητρώο υποδομών, όπου θα ζητηθεί από τους δήμους και από τις περιφέρειες τώρα άμεσα, να δηλώσουν τα έργα ανά περιοχή, οπότε, εκτός από την άμεση ενημέρωση του πολίτη, να ξεκαθαριστεί και το ποιος έχει την ευθύνη κάθε έργου.
Δεν παραλείπει να επαναλάβει για πολλοστή φορά ότι, το νησί έχει ξεπεράσει τα όριά του, επισημαίνοντας πως, υπάρχει μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για να αποτυπωθεί το τί θέλουμε για το νησί μέσω του ειδικού χωροταξικού και του τοπικού χωροταξικού, όπου αυτή την περίοδο θα ανατεθούν με φορέα ανάθεσης το ΤΕΕ.
Πρότασή του είναι, να παγώσει η δημιουργία νέων κλινών στην Κω μέχρι νεοτέρας, τα ξενοδοχεία που βρίσκονται 500 μέτρα από τη θάλασσα να υποχρεωθούν να κάνουν αφαλάτωση, αυτά πέραν των 500 μέτρων να χρησιμοποιήσουν άλλα συστήματα όπως λ.χ. αυτό της υδρομάστευσης, ο δε δήμος να σταματήσει να δίνει βεβαιώσεις υδροδότησης.
Παρά το ότι, δεν έχει ξεκινήσει ο αντισεισμικός έλεγχος των δημόσιων κτιρίων, εκτιμά πως αυτά της Κω έχουν δοκιμαστεί και αντέχουν και ακόμα πως, τουλάχιστον για 50 χρόνια δεν θα έχουμε σεισμό μεγέθους όπως αυτός του ’17.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ: Κύριε Χρυσουλάκη, ας ξεκινήσουμε τη συνέντευξη με το μέγα ζήτημα των αντιπλημμυρικών έργων. Ποια είναι αυτά που πρέπει να γίνουν στο νησί μας; Πόσο έτοιμοι είμαστε για να αντιμετωπίσουμε ακραία καιρικά φαινόμενα;
Γ.Χ.: Τον τελευταίο καιρό βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις σε φυσικές καταστροφές, σεισμούς, πλημμύρες, πυρκαγιές και οι τελευταίες καταιγίδες ο Ιανός και ο Ντάνιελ, έκαναν πολύ μεγάλη ζημιά στην Θεσσαλία.
Ερ: Δεν ήταν μόνο καταστροφικά αυτά τα «φαινόμενα», ήταν φονικά.
Γ.Χ.: Ακριβώς. Αυτά, λοιπόν, τα ακραία φαινόμενα οφείλονται στην κλιματική αλλαγή και μπορούν να συμβούν οποτεδήποτε οπουδήποτε, άρα και στην Κω, χωρίς να τα περιμένεις. Υπάρχει μια οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία αναφέρεται στην ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων και το αντιμετωπίζει σε επίπεδο λεκάνης. Σε αυτό βοηθάει και η διοικητική δομή της χώρας, ο «Καλλικράτης». Υπάρχουν 14 σχέδια διαχείρισης κινδύνου πλημμύρας τα οποία ξεκίνησαν να συντάσσονται το 2012 και ενώ έπρεπε βάσει της κοινοτικής νομοθεσίας να έχουν γίνει τα προκαταρκτικά το 2015 και να έχουν ολοκληρωθεί το 2021, αυτό δεν έχει γίνει. Δεν έχουμε δηλαδή ανταποκριθεί πλήρως. Εκτιμούμε ότι αυτά πρέπει να είναι έτοιμα μέχρι το τέλος του 2024. Τώρα βέβαια, προφανώς τα δεδομένα από το 2012 έχουν αλλάξει λόγω Ιανού και Ντάνιελ που η χώρα βίωσε πρωτόγνωρες καταστροφές, με πρωτόγνωρα ύψη βροχής.
Ερ: Ποιες λύσεις υπάρχουν για την πρόληψη, για την προστασία και για την ετοιμότητα;
Γ.Χ.: Όπως είπα και προηγουμένως, οι πλημμύρες αντιμετωπίζονται καλύτερα σε επίπεδο λεκάνης και πρέπει να πάρουμε κάποια μέτρα τα οποία να περιορίζουν την απορροή και να επιβραδύνουν τη ροή των ποταμών, ούτως ώστε να προλαβαίνει ο ποταμός θα κάνει απορροή στη θάλασσα.
Ερ: Για να ληφθούν όλα αυτά τα μέτρα, για τα οποία έχουμε καθυστερήσει εγκληματικά διότι η επιστημονική κοινότητα κραυγάζει εδώ και πολλά χρόνια, δεν θα έπρεπε ή έστω τώρα, να γίνει μια μελέτη για όλο το νησί;
Γ.Χ.: Ακριβώς αυτό. Εμείς αυτό προτείνουμε και θα το προτείνουμε και κύριο δήμαρχο ότι, θα πρέπει να γίνει μια υδρολογική μελέτη για όλο το νησί, η οποία θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα και θα πρέπει να υλοποιηθούν μια σειρά από μέτρα στις λεκάνες απορροής που θα καθορίσουν οι μελετητές. Αυτά τα μέτρα περιλαμβάνουν φράγματα, αναχώματα, κανάλια κ.λ.π.. Θα πρέπει να αξιοποιήσουμε τους ταμιευτήρες που έχουμε του Αγίου Νεκταρίου και τον ταμιευτήρα στη Μεσαριά. Βασικά το πρώτο το οποίο θα πρέπει να γίνει και μπορεί να γίνει άμεσα, είναι να κρατάμε καθαρά τα ρέματα, τα χαντάκια και τα ποτάμια και αν είναι δυνατόν, κοιτώντας το Κτηματολόγιο, να τα επαναφέρουμε στις διαστάσεις που είχαν γιατί κάποια έχουν μπαζωθεί με την πάροδο των χρόνων και δεν προσφέρουν την απορροή που θα έπρεπε.
Ερ: Πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό που είπατε; Δηλαδή, η επαναφορά των ρεμάτων στην πρότερη κατάσταση.
Γ.Χ.: Νομίζω ότι είναι πολύ ρεαλιστικό. Υπάρχουν κάποια ρέματα τα οποία είναι μπαζωμένα, αλλά λόγω του ότι υπάρχει Κτηματολόγιο εντοπίζονται αμέσως αυτοί οι οποίοι πάνε να χτίσουν επάνω σε αυτά. Να σας πω ότι, δεν έχουμε τόσα πολλά τέτοια φαινόμενα στο νησί. Απλώς έχει αλλάξει το μέγεθος των ποταμών και των χειμάρρων, διότι από την καταγραφή των Ιταλών έχουν περάσει 90 χρόνια. Το ζήτημα είναι ότι, η κακοκαιρία Ντάνιελ ήταν ακραία, δηλαδή, οι όγκοι νερού που καταγράφηκαν ήταν τεράστιοι και ουσιαστικά οι καταστροφές δεν έχουν ακόμα υπολογιστεί ακριβώς. Εμείς λοιπόν, πρέπει να στοχεύσουμε στην πρόληψη και όχι στην αποκατάσταση, αλλά, για να μη μας βρει απροετοίμαστους η επόμενη κακοκαιρία, πρέπει να γίνουν έργα ανάσχεσης, αυτά που είπα προηγουμένως, έργα που να καθυστερούν τη ροή του νερού ψηλά στο βουνό, δηλαδή, να γίνουν κάποια μεγάλα φράγματα ψηλά και κάποια μικρότερα παρακάτω, ώστε να μειώνεται η ταχύτητα που κατεβαίνει το νερό και να προλαβαίνει να διοχετεύεται στη θάλασσα χωρίς να φουσκώνουν τα ποτάμια, να γίνεται υπερχείλιση με τα γνωστά φαινόμενα.
Ερ: Εάν υποθέσουμε ότι, ο δήμος ξεκινάει αύριο αυτά τα έργα, σε πόσο χρόνο θα είναι έτοιμα;
Γ.Χ.: Θέλουμε πέντε χρόνια. Εκείνο όμως το οποίο μπορούμε να κάνουμε άμεσα, είναι να κρατάμε καθαρά τα υφιστάμενα ρέματα, χαντάκια, ποταμούς και να τα διαπλατύνουμε όσο μπορούμε, ούτως ώστε να έχουν μεγαλύτερη διατομή και να μπορούν να κάνουν απορροή περισσότερου νερού.
Ερ: Κύριε Χρυσουλάκη, έχει πέσει και πολύ μπετόν στο νησί...
Γ.Χ.: Αυτό είναι ένα άλλο πρόβλημα. Έχω αναφέρει και σε παλαιότερες συνεντεύξεις μου δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Το ένα είναι οδός Παπαθεοφάνους, η οποία ήταν ρέμα και σκεπάστηκε και σε κάποια πλημμύρα πριν 20 χρόνια περίπου, έσπασαν τα πεζοδρόμια διότι διερράγη ο σωληνωτός οχετός, τον οποίο κράτησαν από κάτω. Αυτό συνέβη διότι είχε πολύ μικρή διατομή για ένα ακραίο φαινόμενο, δεν μπόρεσε να κάνει απορροή και δημιουργήθηκε το πρόβλημα. Το δεύτερο είναι το ρέμα του Μπαρμπαγιάννη στην οδό Φιλίνου που και αυτό μπαζώθηκε και έμεινε από κάτω ένας αγωγός σωληνωτός, ο οποίος σε κάποιο ακραίο φαινόμενο δεν είναι επαρκής.
Βέβαια, αυτά τα σχέδια πόλεως έγιναν τη δεκαετία του ‘70 που δεν υπήρχαν τόσο ακραία φαινόμενα, αν και είχαμε στην Κω τις πλημμύρες του 1971.
Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν παρούσα η κλιματική αλλαγή που να μας δημιουργεί τέτοια φαινόμενα. Το θέμα λοιπόν είναι ότι πρέπει να επανασχεδιάσουμε όλα τα έργα, διότι, για να πούμε ότι θα μπορούσε κάποιο αντιπλημμυρικό έργο να αντιμετωπίσει την καταιγίδα Ντάνιελ, θα έπρεπε να στοιχίσει το δεκαπλάσιο. Οπότε όπερ άτοπον, διότι η καταιγίδα έσπασε και κάποιο μεγάλο φράγμα στην Θεσσαλία, το οποίο βέβαια δεν είχε αστοχίες ή κακοτεχνίες, αλλά δεν ήτανε σχεδιασμένο για να αντέξει όλο αυτό τον όγκο βροχής, όπου σε δύο μέρες έπεσε τόσο ύψος βροχής όσο πέφτει σε έξι χρόνια. Ερ: Παρά ταύτα, εμείς εδώ σχεδόν κάθε χρόνο πλημμυρίζουμε και χωρίς τον Ντάνιελ..
Γ.Χ.: Είναι γεγονός ότι και με ένα μπουρίνι γίνονται πλημμύρες. Υπάρχουν πράγματι αστοχίες με τα στενέματα των δρόμων και τα λοιπά. Άφησαν κάποιες διόδους για το νερό, οι οποίες ωστόσο φράζουν τα φρεάτια. Δυστυχώς θα έπρεπε να γίνει κάποια πρόβλεψη γι αυτά, δεν έγινε, άρα, κάποια σημεία καθίστανται προβληματικά. Ας πούμε, η Εθνικής Αντιστάσεως πλημμυρίζει, πέρσι ή πρόπερσι αν θυμάμαι πλημμύρισε η Καρδάμαινα τέτοια εποχή με ένα μπουρίνι μιας ώρας, στον επαρχιακό εκεί στο ύψος του Σκλαβενίτη έχουμε συνέχεια πρόβλημα.
Ερ: Με λίγα λόγια, δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε όχι ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο, αλλά και ένα μπουρίνι όπως λέτε.
Γ.Χ.: Δεν είμαστε έτοιμοι, είναι γεγονός. Πρέπει να γίνουν πάρα πολλά πράγματα και επίσης, υπάρχει κάποιο σχέδιο για τους σεισμούς, ας πούμε, πού θα πάει ο κόσμος;
Ερ: Θα έρθουμε και σε αυτό. Ας κλείσουμε με τις φονικές πλημμύρες στο Θεσσαλικό κάμπο και στο Βόλο όπου αποκαλύφθηκαν και άλλα. Για παράδειγμα, απάντηση δεν έχει δοθεί για το πώς αξιοποιήθηκαν κονδύλια εκατομμυρίων και τέτοια έργα.
Επίσης, αποκαλύφθηκαν κακοτεχνίες σε έργα, έργα βιτρίνας και μιας χρήσης όπως τα χαρακτήρισαν. Γι αυτά όλα πείτε μου ειλικρινά, ποιοι ευθύνονται; Ευθύνεστε εσείς οι μηχανικοί, οι επιβλέποντες, οι νόμοι, οι δήμαρχοι, οι περιφερειάρχες, οι υπουργοί; Γ.Χ.: Κοιτάξτε, σχεδιασμός γίνεται πάντα από τις κυβερνήσεις. Οι κατευθύνσεις από ψηλά δίνονται και εμείς είμαστε μηχανικοί εφαρμογής. Βαδίζουμε σύμφωνα με τα δεδομένα που μας δίνουν, αλλά θα πρέπει να πούμε ότι μια πάρα πολύ σημαντική παράμετρος είναι ότι αυτή την εποχή το ΤΕΕ φτιάχνει το μητρώο υποδομών, όπου θα ζητηθεί από τους δήμους και από τις περιφέρειες τώρα άμεσα, να δηλώσουν τα έργα ανά περιοχή. Όταν το έργο είναι δηλωμένο στο μητρώο, θα μπορεί ο κάθε πολίτης να βλέπει σε τι κατάσταση είναι, τι συντηρείται και ποιος έχει την ευθύνη του κάθε έργου. Διότι είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να τραβιούνται στα δικαστήρια μηχανικοί, επιβλέποντες, διότι αναζητείται ένα εξιλαστήριο θύμα από την κοινή γνώμη γιατί έτυχε η «βόμβα» να σκάσει στα χέρια τους. Είναι άδικο να πληρώνει κάποιος άνθρωπος για παραλείψεις δεκαετιών. Ιδιαίτερα για τους μηχανικούς, διότι
σχεδιάζουμε με την κρίσιμη πλημμύρα των 100 ετών. Τώρα μας λένε ότι θα πρέπει να αναθεωρηθεί αυτό και θα πρέπει να σχεδιάζουμε με την κρίσιμη πλημμύρα των 200 ετών ή και των 500. Λοιπόν, το ζήτημα είναι πώς ό,τι και να είχαμε κάνει, με την καταιγίδα Ντάνιελ τα έργα δεν ήταν σχεδιασμένα για τόσο μεγάλη ένταση φαινομένου. Δεν ευθύνεται κάποιος, δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι θα αντιμετωπίζαμε τόσο ακραίο καιρικό φαινόμενο και να πω ότι, όσο θα περνάνε τα χρόνια τόσο αυτά τα φαινόμενα θα γίνονται πιο έντονα.
Ερ: Αυτό είναι γνωστό εδώ και αρκετά χρόνια. Έχουμε μελέτες ειδικών επιστημόνων που μιλούν για τη συχνότητα τέτοιων φαινομένων και καμία κυβέρνηση, γενικότερα, δεν έχει λάβει τα απαιτούμενα μέτρα. Εν πάσει περιπτώσει, πάμε παρακάτω. Στις υποδομές. Όπως έχουμε ξανασυζητήσει, έχουν προ πολλού εξαντληθεί. Κι όμως, μόνο «φιλολογικές» συζητήσεις κάνουμε ή διαπιστώσεις. Γιατί κύριε Χρυσουλάκη;
Γ.Χ.: Αυτά εμείς τα λέμε χρόνια, ότι δηλαδή, το νησί έχει ξεπεράσει τα όριά του.
Υπάρχει μια πολύ μεγάλη ευκαιρία μπροστά μας, η οποία λέγεται ειδικό χωροταξικό και τοπικό χωροταξικό, όπου αυτή την περίοδο θα ανατεθούν αυτά με φορέα ανάθεσης το ΤΕΕ. Είναι μια ιδανική ευκαιρία, επειδή αυτά χρηματοδοτούνται από το Ταμείο Ανάκαμψης, θα πρέπει να έχουν γίνει προεδρικά διατάγματα μέχρι το τέλος του 2026, οπότε πιστεύω πια ότι αυτή τη φορά επιτέλους θα αποκτήσουμε χωροταξικό. Εκεί λοιπόν, είναι μια ιδανική ευκαιρία να αποτυπωθεί του τί θέλουμε για το νησί, τί τουρισμό θέλουμε.
Ερ: Αυτό που λέτε, αφορά στην εξαγγελία του περιφερειάρχη για τα ειδικά πολεοδομικά σχέδια για όλα τα νησιά;
Γ.Χ.: Δεν διάβασα τις εξαγγελίες του περιφερειάρχη, αλλά πιθανότατα είναι αυτά.
Ερ: Ο περιφερειάρχης εξήγγειλε την εκπόνηση αυτών των ειδικών πολεοδομικών σχεδίων και μάλιστα σε συνέντευξη Τύπου ανέφερε ότι, για την εκπόνησή τους κατά μέσο όρο θα χρειαστεί ένα διάστημα δύο ετών και επεσήμανε ότι μέσα από αυτά τα σχέδια θα γίνει και η ενσωμάτωση και ο υπολογισμός της έννοιας της φέρουσας ικανότητας των νησιών.
Γ.Χ.: Ακριβώς. Νομίζω ότι δεν χρειαζόμαστε κι άλλη μελέτη για να καταλάβουμε ότι η Κως έχει ξεπεράσει την φέρουσα ικανότητά της σε κλίνες. Είναι αυταπόδεικτο και τα πράγματα θα χειροτερεύουν. Για παράδειγμα, για να πας στην Κέφαλο θα θέλεις δυο τρεις ώρες στο δρόμο και θα έχεις ατελείωτες ουρές μπροστά σου.
Αυτά τα ζούμε τα βιώνουμε και θα χειροτερεύει η κατάσταση. Γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων για τον τουρισμό, όπου κατατίθενται σοβαρότατες προτάσεις και ακούγονται πάρα πολύ ωραίες ιδέες, αλλά δεν έχουμε καταλήξει τελικά σε μια συμπαγή πρόταση για το τί τουρισμό θέλουμε. Δεν έχουμε χρόνο πολύ μπροστά μας, θα πρέπει να κάτσουμε κάτω και να συμφωνήσουμε όλοι οι φορείς μαζί με το δήμο, μαζί με την περιφέρεια, στο τί τουρισμό θέλουμε και αυτό θα αποτυπωθεί στο χωροταξικό.
Εμείς έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις. Καταρχήν προτείνουμε ότι θα πρέπει να παγώσει η δημιουργία νέων κλινών στην Κω μέχρι νεοτέρας, μέχρι να δούμε τι γίνεται, να έχουμε μετρήσιμα μεγέθη, γιατί οι υποδομές έχουν φτάσει στα όρια τους, αλλά δεν γνωρίζουμε πόσο τα έχουμε ξεπεράσει τα όρια. Δεν έχουμε δηλαδή κάποια τάξη μεγέθους ότι έχουμε ξεπεράσει την κυκλοφοριακή αντοχή κατά τόσο, ότι έχουμε ξεπεράσει την περιβαλλοντική αντοχή κατά τόσο, θα πρέπει να έχουμε κάποια χειροπιαστά στοιχεία για να ξέρουμε πού βαδίζουμε. Εμείς προτείνουμε, λοιπόν, έως ότου γίνουν όλα αυτά να παγώσει κάθε νέα κλίνη στην Κω, για δε τα υφιστάμενα ξενοδοχεία προτείνουμε όσα βρίσκονται 500 μέτρα από τη θάλασσα να υποχρεωθούν να κάνουν αφαλάτωση. Η αφαλάτωση κάποτε ήταν ακριβή, όμως έχει προχωρήσει η τεχνολογία, έχει φτηνύνει αρκετά και προτείνουμε να βάλουν αγωγούς για να τραβάνε θαλασσινό νερό και να κάνουν αφαλάτωση και να τους δώσουμε ένα περιθώριο πέντε χρόνια να προσαρμοστούν. Εάν δε, κάποιος έχει μπροστά του δύο ή τρεις ιδιοκτησίες, να υποχρεωθούν αυτοί να τον αφήνουν να περάσει τους αγωγούς και εάν δυστροπούν και αντιδρούν να βεβαιώνεται αυτόματα πρόστιμο στο ΑΦΜ τους ούτως ώστε να υποχρεωθούν να επιτρέψουν τη διέλευσή τους. Για τα ξενοδοχεία πέρα των 500 μέτρων από τη θάλασσα, υπάρχουν και άλλα συστήματα, όπως αυτό της υδρομάστευσης το οποίο μπορεί να υδροδοτήσει από ένα σπίτι μέχρι μια πόλη.
Να υποχρεωθούν, λοιπόν, τα ξενοδοχεία που χτίζονται τώρα ή αυτά που θα χτιστούν ενδεχομένως, να λύσουν το πρόβλημα του νερού μόνοι τους, δηλαδή, ο δήμος θα πρέπει να σταματήσει να δίνει βεβαιώσεις υδροδότησης, διότι έχει υποχωρήσει πάρα πολύ η στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα και οσονούπω θα ‘χουμε υφαλμύρωση και διάφορα άλλα φαινόμενα μέχρι και σεισμούς, διότι δημιουργούνται υπόγεια κοιλώματα, έχουμε κατακρημνίσεις εσωτερικές που δημιουργούν σεισμούς και διάφορα άλλα φαινόμενα.
Ερ: Είστε αισιόδοξος ότι, η κυβέρνηση αλλά και οι δήμοι θα δεχτούν αυτή την πρόταση; Διότι έχει πολιτικό κόστος…
Γ.Χ.: Σε ότι αφορά στο πολιτικό κόστος, είναι πολιτική απόφαση του κάθε ιθύνοντος, του κάθε δημάρχου, του κάθε διοικούντα να το σταθμίσει και να το αποδεχτεί ή όχι. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε αυτό που είναι ορθολογικό και τεχνικά σωστό.
Σκεφτείτε ότι μέχρι και οι Άραβες έχουν βάλει στην έρημο τέτοια μηχανήματα και έχουν λύσει το πρόβλημα του νερού στην έρημο.
Ερ: Περιμένουμε, λοιπόν, ποιοι θα ανταποκριθούν σε αυτό που προτείνετε. Αναφερθήκατε πριν στα ειδικά πολεοδομικά σχέδια και κάπου διάβασα ότι το τοπικό πολεοδομικό σχέδιο της Κω και της Νισύρου έχει δημοπρατηθεί για τη σύνταξή του εδώ και δύο χρόνια και δεν έχει γίνει κάτι. Το γνωρίζετε;
Γ.Χ.: Δεν έχω εικόνα και ξέρετε η πληροφόρηση είναι πάρα πολύ δύσκολη, δεν μπορούμε να πάρουμε εύκολα στοιχεία. Ενδεχομένως να έχει δημοπρατηθεί, αλλά νομίζω ότι αν έχει δημοπρατηθεί οι μελετητές είναι υποχρεωμένοι να έρθουν σε επαφή και μαζί μας και με τον δήμο. Συμμετέχουν και οι τοπικές κοινωνίες στη διαμόρφωση αυτών των σχεδίων.
Ερ: Θίξατε πριν τον προσεισμικό έλεγχο των δημόσιων κτηρίων, μεταξύ των οποίων είναι και τα σχολεία μας και το νοσοκομείο κ.λ.π. Αυτός ο έλεγχος έχει ξεκινήσει.
Γ.Χ.: Ο προσεισμικός έλεγχος δεν έχει ξεκινήσει. Απ’ όσο ξέρω, στέλνονται κάποια αιτήματα στα νοσοκομεία από το υπουργείο για να προχωρήσουν σε προσεισμικό έλεγχο. Γενικώς υπάρχει ένας φόβος ότι τί θα γίνει τώρα εάν βγει το κτήριο ακατάλληλο; Θα κλείσουμε το νοσοκομείο, θα κλείσουμε το σχολείο; Εκεί υπάρχει ένα θέμα. Κάποια στιγμή όμως αυτό πρέπει να γίνει.
Ερ: Διότι, εάν ο μη γένοιτο συμβεί κάτι και θρηνήσουμε θύματα, τότε τι θα λέμε; Ότι
φοβηθήκαμε τον προσεισμικό έλεγχο;
Γ.Χ.: Η Κως άντεξε στο σεισμό του ‘17 και νομίζω ότι θα αντέξει και σε μελλοντικούς σεισμούς. Έχουν δοκιμαστεί τα κτίρια της Κω. Επομένως νομίζω ότι εμείς πρέπει να φοβόμαστε λιγότερο. Άλλα μέρη που δεν έχουν δοκιμαστεί σε σεισμό τα κτήριά τους πρέπει να φοβούνται. Εμείς δεν πρέπει να φοβόμαστε. Αυτό δεν σημαίνει ότι επαναπαυόμαστε.
Ερ: Μήπως όμως, οι πολλές «δοκιμασίες» ναι μεν δείχνουν την αντοχή των κτιρίων, αλλά ταυτόχρονα τα καταπονούν;
Γ.Χ.: Φυσικά για τα καταπονούν, γιατί οι επαναλαμβανόμενες δυναμικές φορτίσεις δημιουργούν κόπωση στα υλικά και στο τέλος έχουμε διαρροή του υλικού, διάρρηξη, κ.λ.π.. Αλλά όμως, ιστορικά αν δούμε την Κω, έχει μια ιδιοπερίοδο γύρω στα 70-80 χρόνια, δηλαδή, αναμένεται τέτοιος σεισμός μετά από 70 χρόνια και για μην πω 70, τουλάχιστον για 50 χρόνια νομίζω ότι δεν θα έχουμε τέτοιο σεισμό. Οι γεωλογικές πλάκες που συναντώνται και τα ρήγματα που έχουμε δεν είναι του μεγέθους που είχε η Τουρκία και είχε μεγάλες καταστροφές. Εμάς είναι πιο μικρές οι τεκτονικές πλάκες και πολύ πιο μικρά τα ρήγματα, άρα, δεν πρέπει να δώσουν τόσο μεγάλης έντασης σεισμούς. Παρόλα αυτά όμως, πρέπει να γνωρίζετε ότι αυτό εφαρμόζεται ήδη, στα ιδιωτικά έργα τουλάχιστον. Όταν πάει κάποιος ιδιοκτήτης να κάνει επισκευή, να κάνει προσθήκη κ.λ.π., του ζητείται μελέτη στατικής επάρκειας και ενισχύσεων του υφισταμένου παρόλο που το υφιστάμενο έχει κατασκευαστεί με αντισεισμικούς κανονισμούς. Αν δεν κάνει αυτόν τον έλεγχο και αυτή τη στατική μελέτη, δεν του χορηγείται άδεια προσθήκης. Αυτά ισχύουν εδώ και κάποια χρόνια και έχουν ψηφιστεί και κανονισμοί.
Θα έπρεπε και στα δημόσια κτίρια να έχει ξεκινήσει ο προσεισμικός έλεγχος και όντας δημόσια δεν εννοούμε μόνο αυτά που είναι ιδιοκτησίας του δημοσίου. Είναι και αυτά που μισθώνει το δημόσιο από ιδιώτες. Αυτά θα πρέπει να ελέγχονται και να γίνεται μελέτη στατικής επάρκειας. Αυτό προκύπτει βέβαια μέσα και από την ταυτότητα κτιρίου, διότι, όταν πας να κάνεις ταυτότητα κτιρίου αναγκαστικά πρέπει να κάνεις μελέτη στατικής επάρκειας.
Ερ: Κύριε Χρυσουλάκη, σε παλαιότερη συνέντευξη, μου είχατε πει ότι, πριν κλείσετε τη θητεία σας στο ΤΕΕ, θέλετε να δρομολογήσετε τη λύση του Οινοποιείου και το θέμα της κατοικίας Μπρουνέττη (κτίριο πρώην 80 ΑΔΤΕ). Έχουμε κάποιο «φως» γι αυτά τα κτίρια;
Γ.Χ.: Πριν τις εκλογές ζήτησα, όποια δημοτική αρχή προκύψει, μια απ’ τις πρώτες μας δουλειές να είναι η αποκατάσταση του Οινοποιείου. Μου είπαν ότι υπάρχει έτοιμη μελέτη στο δήμο. Θα το δούμε το αμέσως προσεχές διάστημα.
Ερ: Μακάρι. Με την ευκαιρία, γιατί ακόμα δεν έχει απομακρυνθεί ο καρκινογόνος αμίαντος από το Οινοποιείο; Εκτός κι εάν έγινε, αλλά δεν υπάρχει η πληροφόρηση. Επειδή το έχουμε ξανασυζητήσει, γνωρίζετε κάτι παραπάνω;
Γ.Χ.: Ξέρετε τι γίνεται; Όλοι έρχονται στο ΤΕΕ και λένε, το ΤΕΕ τι κάνει για το ένα για το άλλο… Το ΤΕΕ δεν είναι ελεγκτικός μηχανισμός, δεν είναι χωροφύλακας. Προσωπικά, ασχολούμαι με μόνιμη απασχόληση, άμισθη, με το ΤΕΕ επί καθημερινής βάσεως και τα θέματα που αντιμετωπίζουμε είναι χιλιάδες. Δεν μπορούμε να είμαστε παντού και πάντα. Για τον αμίαντο υπάρχει μία απόφαση ότι πρέπει να απομακρυνθεί. Πρέπει να την εφαρμόσουν επιτέλους. Δεν πρέπει να τους κυνηγάμε εμείς για τέτοια πράγματα.
Ερ: Ας πάμε σε άλλο θέμα, αυτό που αφορά στην εκτός σχεδίου δόμηση. Μάλιστα, είχατε χαρακτηρίσει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας πρόχειρη.
Γ.Χ.: Φυσικά και είναι πρόχειρη διότι, το Συμβούλιο της Επικρατείας ούτε συνταγματικό δικαστήριο είναι, ούτε νομοθετεί και εν πάσει περιπτώσει, οι πολίτες αλλά και οι πολεοδομίες, δεν είναι υποχρεωμένες να ακολουθούν δικαστικές αποφάσεις οι οποίες βγαίνουν κατά χιλιάδες. Το ότι βγήκε το ΣτΕ και ακύρωσε μια άδεια, δεν σημαίνει ότι σταματάμε να εκδίδουμε άδειες.
Ερ: Τότε, ποιος ο ρόλος του; Γιατί προσφεύγουμε εκεί;
Γ.Χ.: Οι αποφάσεις ενός δικαστηρίου δεν γενικεύονται. Μπορεί όμως κάποιος άλλος που θα προσφύγει να τη χρησιμοποιήσει ως δεδικασμένο, δεν γενικεύονται όμως και δεν είναι υποχρεωμένη η δημόσια διοίκηση να τις γενικεύσει. Εάν, λοιπόν, προσφύγω εγώ ή προσφύγει κάποιος εναντίον μου και μου ακυρώσουν την άδεια, η πολεοδομία είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει την απόφαση για τη συγκεκριμένη άδεια, όχι γενικά για όλους. Εν πάσει περιπτώσει, βλέπω μια τάση του ΣτΕ, όποιος προσφεύγει δικαιώνεται.
Ερ: Κύριε Χρυσουλάκη, να κλείσουμε τη συνέντευξη με το υπεράκτιο αιολικό πάρκο το οποίο θα αναπτυχθεί στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κω και Ρόδου. Πώς το σχολιάζετε, μιας και υπάρχουν αντιδράσεις.
Γ.Χ.: Εδώ έχουμε το εξής οξύμωρο: Όλοι θέλουμε να έχουμε ηλεκτρικά αυτοκίνητα, ηλεκτρικά μηχανάκια, πολλές ηλεκτρικές συσκευές στο σπίτι μας, να καίμε ρεύμα, αλλά δεν θέλουμε πουθενά να γίνει κάποιος σταθμός παραγωγής. Δεν θέλουμε σταθμό με μαζούτ όπως αυτός ο Μαστιχάρι, δεν θέλουμε να γίνονται αιολικά πάρκα στα βουνά, δεν θέλουμε να γίνουν πυρηνικά εργοστάσια, δεν θέλουμε να γίνουν αιολικά παράσταση θάλασσα, αλλά το ρεύμα το θέλουμε. Ε δεν γίνεται αυτό. Κάπου πρέπει να γίνουν. Θεωρώ, λοιπόν, ότι τα θαλάσσια αιολικά πάρκα είναι μια σωστή λύση.
ΠΗΓΗ: ΕΦΓΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
