Σε συνέντευξή της στον «Σ» η υποψήφια περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου και επικεφαλής της παράταξης «Ανοιχτοί Ορίζοντες» Χρύσα Καραγιάννη, μιλά για το διακύβευμα των εκλογών, για το εάν και πόσο επηρεάστηκε από την πολιτική πορεία του πατέρα της Σάββα Καραγιάννη, για τις δικές της αξίες και το όραμα της παράταξής της, για το μεταναστευτικό, για τις πυρκαγιές στη Ρόδο και τις ευθύνες της περιφέρειας, για τα αντιπλημμυρικά έργα, για την υγεία και το πώς τα νοσοκομεία μας και τα νησιά μας θα γίνουν ελκυστικά για γιατρούς και όχι μόνο, καθώς και για την υποστελέχωση όλων των υπηρεσιών της περιφέρειας.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ: Κυρία Καραγιάννη ξεκινάω με την κλασσική ερώτηση, που δεν είναι διόλου ρητορική πιστεύω στην περίοδο που διανύουμε, σ’ αυτές τις εκλογές. Ποιο είναι το περιβόητο διακύβευμα; Διαφέρει από άλλες εκλογικές αναμετρήσεις ή είναι το ίδιο που αντιμετωπίζουμε κάθε φορά;
Χ.Κ.: Σ’ αυτή την χρονική στιγμή νομίζω ότι απλά είναι η συνέχιση της διαχείρισης μίας πραγματικότητας που μας ταλανίζει η οποία θέλουμε επιτέλους να βρει λύσεις. Δηλαδή, έχουμε από τη μία την παρουσίαση μιας κατάστασης που η υποτιθέμενη αποτελεσματικότητα της αυτοδιοίκησης, βγάζει μόνο θετικά αποτελέσματα έτσι όπως φαίνεται μέσα από τα ΜΜΕ, αλλά η πραγματικότητα που βιώνουν οι νησιώτες στην καθημερινότητα τους είναι πληγωμένη. Θέλουν λύσεις στους βασικούς πυλώνες δράσης και διαβίωσης, όπως είναι η υγεία, οι μεταφορές, οι συνδέσεις ανάμεσα στα νησιά, η ακρίβεια, η έλλειψη στέγης για τους δημόσιους υπαλλήλους. Αυτά όλα μαζί με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε κοιτώντας γύρω μας, έχοντας ανασφάλεια σε σχέση με το περιβάλλον όπως το βιώνουμε, όλα αυτά δεν μπορεί να μην μας προβληματίζουν και να ψάχνουμε αυτήν τη λύση μέσα από τις επιλογές μας στις επερχόμενες εκλογές. Αυτό νομίζω ότι είναι το βασικό διακύβευμα στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Ερ: Θέλω να σας ρωτήσω κάτι τελείως προσωπικό και όχι πολιτικό. Λέγαμε τον πατέρα σας και εξακολουθούμε να το λέμε, ότι είναι ο γιατρός της αλληλεγγύης. Ο Σάββα Καραγιάννης επί σειρά ετών πραγματικά ήταν δίπλα στον άνθρωπο σε όποιο βαθμό αυτοδιοίκησης κι αν υπηρέτησε αλλά και εκτός πολιτικής. Αυτό σας επηρέασε για να μπείτε κι εσείς στην πολιτική;
Χ.Κ.: Σας ευχαριστώ που τον τιμάτε με τα λόγια σας. Νομίζω ότι με επηρέασε πραγματικά όχι στο να μπω στην πολιτική, αν και υποσυνείδητα μάλλον γαλουχήθηκα με το να διεκδικώ ότι καλύτερο για τον συνάνθρωπό μου, αλλά κυρίως έχει καθορίσει το αξιακό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαι και οραματίζομαι τη ζωή μου, των παιδιών μου και τη ζωή των γύρω μου. Δηλαδή αυτό που είπατε, ότι η αλληλεγγύη, η φροντίδα, η μέριμνα, η διαφάνεια, η εντιμότητα, η αξιοπρέπεια είναι μέσα σ’ αυτά που έχουν χτίσει τη δική μου οπτική, τη δική μου θεώρηση πραγμάτων και αυτή που τελικά νομίζω ότι με καθοδηγεί κάθε μέρα στο να χαράζω τις σχέσεις μου τις διαπροσωπικές καθώς και τη συγκρότηση των ανθρώπων που θέλω να ‘χω γύρω μου και στην προκειμένη περίπτωση των ανθρώπων που απαρτίζουν το συνδυασμό που λέγεται «Ανοιχτοί Ορίζοντες στο Νότιο Αιγαίο». Είμαστε λοιπόν όλοι άνθρωποι που έχουμε κοινή ιδεολογία και από κάπου εκεί μέσα βγαίνει κι ένας αέρας Σάββα Καραγιάννη πιστεύω. Δεν μπορώ να το κρύψω.
Η ανάγκη μου να επικοινωνώ με τους ανθρώπους αποκόμισε αυτό ότι, παρόλο που μπορεί να μην είναι πια τόσο συνηθισμένο, να μην είναι αυτό το οποίο πλασάρεται, η αυστηρότητα κλπ δεν με χαρακτηρίζει. Η επικοινωνία, ο διάλογος, ο καθαρός όμως ο αυθόρμητος, ο ανθρώπινος που από εκεί προκύπτουν οι πραγματικές καταγραφές και το αποτύπωμα του τι συμβαίνει και το πώς ο καθένας τελικά αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του και τα προβλήματα στα οποία ζει. Είναι αυτό που διαπιστώνω ότι δεν μπορώ να απαρνηθώ.
Ερ.: Επειδή αναφερθήκαμε στον πατέρα σας τον Σάββα Καραγιάννη, σαν τώρα μου έρχονται στο μυαλό εικόνες που έπαιρνα από τις ροδίτικες εφημερίδες να τρέχει με το βαλιτσάκι του, να συντρέχει, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Με αφορμή λοιπόν αυτό θέλω να σας ρωτήσω , επειδή τείνει να οξυνθεί το μεταναστευτικό πρόβλημα, ποια είναι η θέση σας και θα ‘θελα να μου σχολιάσετε το χειρισμό της περιφέρειας.
Χ.Κ.: Πραγματικά, η αλληλεγγύη δεν μπορεί να λείψει από τον σύγχρονο άνθρωπο, κυρίως εάν σκεφτούμε ότι κανένας από αυτούς δεν επιλέγει να πατήσει το δομημένο του περιβάλλον, αυτό που έχει κατακτήσει χρόνια, την περιουσία του, την ασφάλειά του. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι οι οικογένειες που βλέπουμε να έρχονται μέσα από τόση ταλαιπωρία και με τόσο κόστος να είναι κατ’ επιλογήν αυτή τους η διαδικασία. Αυτούς λοιπόν πρέπει να τους φροντίσουμε απλά μ’ έναν συγκεκριμένο στόχο. Η περίθαλψη να διαρκέσει όσο αυτό θα τους επιτρέψει να βρουν τη διέξοδο που ονειρεύτηκαν και βρέθηκαν παροδικά στη χώρα μας. Άρα, οριοθετημένη διαχείριση. Αυτές οι ροές βλέπουμε ότι κατά διαστήματα αυξάνονται και μειώνονται. Εμείς λοιπόν πρέπει μέσα από κυβερνητικά σωστές διαχειρίσιμες καταστάσεις και νομοθεσίες και βέβαια μετά από συνεργασία με τους γείτονές μας, που ξέρουμε ότι αυτό το διάστημα γίνεται μεγάλη συζήτηση, βάζοντας πάντα τις κόκκινες γραμμές μας στο κομμάτι του μεταναστευτικού, έχοντας εταίρους βοηθούς, αρωγούς αλλά και εποπτεία της Ε.Ε. να βάζουμε τα όριά μας ώστε να μην παρατηρούνται τα φαινόμενα της αμέλειας, της παραμονής τους επ’ άπειρον. Νομίζω ότι κανένας απ’ αυτούς δεν έχει ονειρευτεί να μείνει στην Ελλάδα γνωρίζοντας τις συνθήκες οι οποίες επικρατούν κι εδώ. Δεν είναι ο χώρος της δικής τους επαγγελίας. Όλοι αυτοί, όπως έχουμε μιλήσει και ο μπαμπάς μου πάντα αυτό λέει, ότι αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να πάνε κάπου αλλού. Η Ελλάδα γι’ αυτούς μπορεί να είναι μία παροδική αγκαλιά, μια παροδική ανάσα από το ταξίδι τους, ο πρώτος τους σταθμός για να καταλήξουν κάπου αλλού. Αυτό πρέπει να είναι μέσα στο μυαλό μας και να τους βοηθήσουμε όσο χρειάζεται για να μπορέσουν να πάνε εκεί που ονειρεύτηκαν.
Ερ.: Κυρία Καραγιάννη ας πάμε σε ένα άλλο τεράστιο θέμα που μας συγκλονίζει και το οποίο εγώ ομολογώ δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Όταν το σκέφτομαι φρίττω πραγματικά. Με κατακλύζουν τελείως αρνητικά συναισθήματα. Το θέμα των πλημμυρών, το θέμα των πυρκαγιών. Συνάνθρωποι πέθαναν, δολοφονήθηκαν θα έλεγα, καταστράφηκαν οικονομικά εκατοντάδες ή και χιλιάδες οικογένειες. Στη Ρόδο είχαμε φέτος τεράστιες φωτιές, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Στο δάσος της Δαδιάς κάηκαν άνθρωποι και αυτό είναι τρομερό μόνο και μόνο που το εκστομίζω. Τώρα βλέπουμε τις πλημμύρες στο θεσσαλικό κάμπο. Και μιλάμε όλοι κάθε φορά και κάθε προεκλογική περίοδο για τα αντιπλημμυρικά έργα και ξανά μετά από 4 χρόνια και ξανά και ξανά. Το έργο της Περιφέρειας, γιατί είναι δική της αρμοδιότητα η αντιπλημμυρική προστασία, πώς το σχολιάζετε και ποια είναι η δική σας πρόταση;
Και ένα υποερώτημα. Έχω κάνει δύο τρεις συνεντεύξεις και πολλά ρεπορτάζ για τη Δασική Υπηρεσία Δωδεκανήσου. Είναι αποδεκατισμένη, είναι εξαντλημένη, παίρνει τα λιγότερα χρήματα ακόμα και από αυτά που παίρνει η Πολιτική Προστασία της Κω για παράδειγμα. Ελάχιστοι άνθρωποι με ένα τεράστιο έργο μπροστά τους. Της έχουν κοπεί τα φτερά και όμως όταν συμβεί κάτι, ρίχνουμε ευθύνες στη Δασική Υπηρεσία Δωδεκανήσου αντί να στραφούμε προς το αρμόδιο υπουργείο. Θέλω και επ’ αυτού το σχόλιό σας.
Χ.Κ.: Νομίζω ότι έχουμε την ίδια οπτική. Δηλαδή, αυτή της απέραντης θλίψης. Αλλά όσο εμείς καθόμαστε και ανεχόμαστε τέτοιες διαδικασίες και μόνο φτάνουμε για λίγο όσο βλέπουμε την τηλεόραση να θλιβόμαστε, δεν έχουμε μπορέσει να αλλάξουμε την κατάσταση. Πραγματικά όλο αυτό το διάστημα και κυρίως μετά τις πυρκαγιές στη Ρόδο που τελικά τραυμάτισαν ανεπανόρθωτα και το φυσικό μας πλούτο στο νησί αλλά και την τουριστική σεζόν και αν το παίρναμε και από άποψη ευθυνών σ’ εκείνη την συγκεκριμένη περίοδο πάλι η περιφέρεια προσπάθησε να αποποιηθεί των ευθυνών της γιατί ενώ θα μπορούσε η φωτιά να είχε σβήσει τις πρώτες μέρες, για να μην τραυματίσουμε το τουριστικό προϊόν προσπαθήθηκε να συγκαλυφθεί η όλη διαδικασία. Εάν εκεί είχαμε ζητήσει από την αρχή τη μέγιστη εναέρια βοήθεια πυρόσβεσης, θα το είχαμε λήξει αρχικά και δεν είχαμε τελικά καμένα τόσες χιλιάδες στρέμματα.
Ερ.: Άρα, ήταν αμέλεια λέτε;
Χ.Κ.: Εγώ μπορώ να το πω με ασφάλεια και σοβαρότητα, ότι υπάρχουν σοβαρότατες ευθύνες σε εκείνες τις πρώτες μέρες. Το γνωρίζουμε ξεκάθαρα. Έγινε προσπάθεια να μην βγει προς τα έξω. Κι όταν πια έγινε παγκόσμια γνωστή η αλήθεια με τη φωτιά μέσα από βιντεάκια και αναρτήσεις των τουριστών, τότε και μόνο τότε πραγματικά έγινε η προσπάθεια αυτή να αντιμετωπιστεί η φωτιά λίγο πιο μαζικά και τελικά μαζί με τη μεγάλη και τεράστια και απίστευτη με θαυμασμό συμμετοχή εθελοντών έφερε το τέλος σ’ αυτή την περιπέτεια. Για τουλάχιστον για τους ανθρώπους που ήταν εδώ ως επισκέπτες, γιατί για το νησί αυτή η περιπέτεια συνεχίζει. Πάντως αυτή η παρένθεση κλείνει και να σας πω ότι έχετε δίκιο ότι η υποστελέχωση των υπηρεσιών που έχουν να κάνουν πρώτα απ’ όλα με την πρόληψη, γιατί αν φτάνουμε μονάχα στο σημείο της αντιμετώπισης χάνουμε τουλάχιστον το 90% της διαδικασίας. Κάθε φορά το ίδιο. Όπως είδαμε και στο Θεσσαλικό κάμπο. Ενώ υπήρχαν κονδύλια που έπρεπε να είχαν δοθεί για αντιπλημμυρικά έργα αυτά κάπου μαγικά εξαφανίστηκαν και βλέπουμε ότι πραγματικά η αντίδραση των κατοίκων προς τον περιφερειάρχη και προς του δημάρχους της περιοχής είναι η αντίστοιχη και εύχομαι να αποτυπωθεί αυτό και στις εκλογές που έρχονται.
Ερ.: Μα δόθηκε και σχετική εισαγγελική εντολή να ελεγχθούν οι συμβάσεις έργων που έκαναν δήμοι και περιφέρεια για τις πλημμύρες…
Χ.Κ.: Βεβαίως. Και βέβαια ξέρουμε ότι επιβεβαιώθηκε και μέσα από τη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης ότι υπήρχε απένταξη των αντιπλημμυρικών έργων από το Ταμείο Ανάκαμψης. Αυτό δείχνει πόσο μικρής σημασίας είναι για κάποιους η πρόληψη. Εμείς τώρα εδώ στη Ρόδο βλέπουμε, και μετά από έρευνα που κάναμε στις υπηρεσίες που πήγαμε, ποια είναι τα προβλήματα και πως οι υπάλληλοι στις υπηρεσίες το βλέπουν. Ποια είναι η δική τους οπτική. Καταθέτουν με μεγάλη στεναχώρια και οι ίδιοι ότι, η υποστελέχωση είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορούν να είναι στο πεδίο και να κάνουν τις προληπτικές διαδικασίες που χρειάζονται. Πέρα από την περιφέρεια βέβαια είναι και ο δήμοι που δεν βρίσκουν κι εκεί τη στελέχωση που χρειάζονται. Δηλαδή, υπήρχε ένα άτομο πολιτικής προστασίας στο δήμο, πολιτικό πρόσωπο, και ένα στην περιφέρεια. Αυτοί οι άνθρωποι πώς θα μπορέσουν να πιέσουν; Γιατί θεωρητικά η περιφερειακή διοίκηση είναι αυτή που θα διεκδικήσει μέσω της πίεσης, της όχλησης, της αρωγής, της συμμετοχής, της συμπαράστασης στο δήμο. Κι αυτό θα έπρεπε να γίνεται. Όταν υπάρχει τόσο μεγάλη υποστελέχωση μένει να είναι πάντα το τελευταίο στη λίστα των προτεραιοτήτων των ανθρώπων που έχουν κι άλλες υποχρεώσεις και υπηρεσιακές ευθύνες. Οπότε, επειδή ποτέ δεν θα τύχει σ’ εμάς και μόνο στους άλλους, δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να δουλέψουμε συστηματικά με στόχο την πρόληψη. Δηλαδή τώρα λέμε, πριν λίγες ημέρες ξέραμε ότι ερχόταν μία μεγάλη κακοκαιρία, κάποια χωριά πλημμύρισαν και στη Ρόδο, έγινε ο καθαρισμός που έπρεπε για να προλάβουμε κάποια πλημμυρικά φαινόμενα; Εδώ στη Ρόδο έχουν γίνει τα κατάλληλα αντιδιαβρωτικά και αντιπλημμυρικά έργα που έπρεπε να είχαν και πριν από τις πλημμύρες και τώρα; Όλα με καθυστέρηση και κανείς δεν φταίει! Αυτό είναι το πρόβλημα. Εκεί που μπορούμε να καρπωθούμε εικόνες δόξας εκεί είμαστε πρώτοι στο να τρέχουμε και να οικειοποιούμαστε το αποτέλεσμα το θετικό. Όταν υπάρχουν αρνητικά αποτελέσματα η ευθύνη πετιέται κάπου αλλού. Αυτό είναι ένα από τα βασικά ζητήματα που θέτουμε σαν παράταξη, σαν συνδυασμός που διεκδικεί την ψήφο των νησιωτών ότι, θέλουμε επιτέλους να αποσαφηνιστεί αυτή η λίστα αρμοδιοτήτων που αν δεν γίνει τόσο ξεκάθαρα τότε βλέπουμε ότι διευκολύνει στην αποποίηση των ευθυνών και τη ρήψη αυτών από το δεύτερο βαθμό αυτοδιοίκησης στον πρώτο και πίσω.
Ερ.: Προφανώς, αυτό δεν ξεκαθαρίζεται για να μην βρίσκουμε ποτέ τον υπεύθυνο.
Χ.Κ.: Ακριβώς. Αυτό επιτέλους πρέπει να τελειώσει. Και επίσης να πω ότι, μετά από πόσες θητείες ενός αιρετού μπορούμε να θεωρήσουμε ότι είναι δικαιολογημένο να υπάρχουν τόσα ελλείμματα, τόσα κενά, τόση έλλειψη δράσης, τόση μειωμένη σε σχέση με αυτό που θα μπορούσε να είχε γίνει τελικά, αντιμετώπιση των προβλημάτων; Πάγιων, καίριων, σημαντικών τόσο που πραγματικά τελικά καταστρέφουν την καθημερινότητα των ντόπιων αλλά και των επισκεπτών. Σας ξαναλέω για το ταξίδι μου στις Κυκλάδες και την διαδικασία καταγραφής όλων των προβλημάτων στα νησιά εκεί. Παρόλο που έχουμε νησιά, όπως και στη Ρόδο και στην Κω το ίδιο θα λέγαμε ότι ισχύει, δηλαδή, το ΑΕΠ της χώρας μας τελικά γεμίζει από τα έσοδα που δίνουν αυτά τα μεγάλα νησιά, όπως είναι η Σαντορίνη και η Μύκονος, όμως τελικά η επαναεπισκεψιμότητα κάποιων από αυτά όπως η Σαντορίνη και η Μύκονος είναι τόσο μικρή γιατί και οι τουρίστες ακόμα βιώνουν πολύ μεγάλες δυσκολίες στην καθημερινότητά τους. Στους δρόμους, στην ανάγκη τους να πάνε σε ένα κέντρο υγείας που δεν θα βρουν να λειτουργούν σωστά ή δεν υπάρχουν γιατροί. Όλα αυτά τα πολύ σημαντικά θέματα που δεν μπορούμε να τα προσπερνάμε. Αυτά επηρεάζουν και τουριστικό μας προϊόν εν έτει 2023 και τελικά είναι αυτό που νιώθω ότι, πρέπει να προτάσσουμε ποια είναι η προοπτική μας, ποιο είναι το όραμά μας. Θα κοιτάμε μόνο αύριο τι θα πρέπει να κάνουμε ή θα πρέπει να χαράξουμε μία τέτοια πορεία μακρόπνοη, έστω μεσοπρόθεσμη, γιατί εμείς κοιτάμε το βραχυπρόθεσμο που βεβαίως έχει και κάποια οφέλη άμεσα σε πολλούς και σε πολλά επίπεδα. Εάν όμως κάποιος, και φέρνω στο μυαλό μου το δικό μου πατέρα αυτή τη στιγμή, που μέσα στη δεκαετία του ’80 σκέφτηκε ότι πρέπει η παλιά πόλη από εκεί που ήταν ένα ερειπωμένο σύνολο σπιτιών να γίνει ένα εμβληματικό μνημείο και αυτό είναι που μπορούμε να καμαρώνουμε και να έχει αναδειχθεί ως πόλος έλξης για το νησί μας με τόσους χιλιάδες επισκέπτες και τόσες επιχειρήσεις να καρπώνονται από αυτή την επισκεψιμότητα. Αλλά πέρα από αυτό, είναι ένα ιστορικό μνημείο το οποίο και η UNESKO έχει αγκαλιάσει και είναι αυτό το οποίο αφήνουμε και στις επόμενες γενιές. Τότε, λοιπόν, κάποιοι το θεωρούσαν ρομαντικό, κάποιοι άλλοι ανεδαφικό, δηλαδή το να καθαρίσει τάφρους γύρω από την παλιά πόλη της Ρόδου και να γίνει μέσα ένα μεγάλο θέατρο το οποίο ακόμα είναι αυτό που δίνει το βήμα σε τόσους καλλιτέχνες να ανοίγουν το ταλέντο τους και να καλούν τόσους ακροατές. Κάτι αντίστοιχο είναι αυτό που θέλουμε να συμβεί στο κάθε νησί προγραμματίζοντας με οπτικό ορίζοντα εικοσαετίας και ακόμη περισσότερο. Να πούμε ότι για το κάθε νησί μπορούμε να σκεφτούμε ένα τέτοιο πόλο έλξης; Για παράδειγμα η Νάξος στην οποία μαγεύτηκα όταν πήγα έχει έναν υδροβιότοπο μοναδικό, με φλαμίνγκο και με άγρια πουλιά. Το έχετε εσείς ακουστά;
Ερ.: Όχι
Χ.Κ.: Δεν θα μπορούσε και δεν θα ‘πρεπε να είναι το σημείο ανάδειξης αυτού του νησιού;
Ερ.: Να σας πω ότι έχετε θίξει πολλά καίρια ζητήματα και θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες. Αναφερθήκατε στην πρόληψη και σε όλα αυτά που μας λείπουν χρόνια. Αντισεισμικά, αντιπυρικά, αντιπλημμυρικά, τον αντισεισμικό έλεγχο των σχολείων και γενικότερα των δημόσιων σχολείων, τους υδροβιοτόπους. Έχουμε έναν καταπληκτικό υδροβιότοπο στην Κω, την Αλυκή, που είναι από τους μοναδικούς υδροβιότοπους στην Μεσόγειο, όπως λένε οι ειδικοί επιστήμονες, έχουμε τον υδροβιότοπο στο Ψαλίδι... Εσείς έχετε ακούσει ποτέ να γίνεται κάτι για την Αλυκή της Κω; Κάθε δημοτική αρχή που έρχεται τάζει ότι θα κάνω, θα, θα θα… και δεν γίνεται τίποτα. Δεν υπάρχει άκρη πάνω σε αυτό. Ας έρθουμε, λοιπόν, στην Κω την οποία έχετε επισκεφθεί και γνωρίζετε τα προβλήματά της. Πού πιστεύεται ότι «πονάει» το νησί της Κω;
Χ.Κ.: Νομίζω ότι το πρώτο που μου έρχεται είναι οι δομές υγείας. Πονάει πάρα πολύ. Και γίνατε και viral. Η φήμη, δυστυχώς, της Κω έφτασε από άκρη σε άκρη της Ελλάδας μέσα από αυτό το περιστατικό με την άτυχη γυναίκα που μεταφέρθηκε στην καρότσα ενός φορτηγού στο νοσοκομείο. Νομίζω ότι ακόμα μετά από τόσους μήνες το νοσοκομείο δεν έχει βρει καρδιολόγο και αυτό δεν είναι μόνο της Κω πρόβλημα. Είναι ίδιο σε όλα τα νησιά, είναι μία οριζόντια παθογένεια και εκεί η περιφερειακή διοίκηση αυτό που μπορεί να κάνει είναι να διεκδικήσει, είναι να πιέσει και να συνδράμει στη δημιουργία κριτηρίων και κινήτρων που θα βοηθήσουν τους γιατρούς μας, τους νοσηλευτές μας, το βοηθητικό προσωπικό που θέλει να έρθει στην Κω και στο κάθε νησί. Αντιθέτως, βλέπουμε ότι και οι θέσεις που προκηρύσσονται τελικά βγαίνουν άκαρπες. Δεν θέλουν να έρθουν στα νησιά γιατί πρώτον δεν υπάρχει καλή ακτοπλοϊκή σύνδεση, δεύτερον γιατί δεν υπάρχει στέγαση εύκολη, τα ενοίκια είναι πανάκριβα γιατί τα περισσότερα σπίτια έχουν γίνει Airbnb, γιατί υπάρχει μία τέτοια τουριστική σεζόν που κρατάει από τον Απρίλιο μέχρι και το τέλος Οκτώβρη, άρα ποιος μπορεί να ενοικιάσει με αυτές τις συνθήκες; Και επειδή δεν αποδίδεται και το μεταφορικό ισοδύναμο και στους δημόσιους λειτουργούς που αμέσως με το που έρχονταν στα νησιά μας θα μπορούσαν να λαμβάνουν αυτή τη βοήθεια, αυτό το κεκτημένο δικαίωμα που θεσπίστηκε από τον Δωδεκανήσιο Νεκτάριο Σαντορινιό αλλά απαξιώνεται καθημερινά αφού δεν λαμβάνει κανένας τα ποσά αυτά που μας αντιστοιχούν. Νομίζω λοιπόν ότι είναι μία δέσμη κινήσεων, λύσεων, πράξεων, στρατηγικών που θα μπορούσαν να μπουν σε εφαρμογή ώστε να βοηθήσουμε και να μας έρχονται οι γιατροί που μας αξίζουν με τα σωστά κίνητρα.
Αλλά να πω και κάτι άλλο. Ότι τελικά, όπως και η υγεία, όπως και η κακή κατάσταση των οδικών δικτύων, αυτά που τελειώνουν και τελειωμό δεν έχουν εδώ και αρκετά χρόνια και στην Κω, αν σκεφτούμε το δίκτυο που φτάνει στην Κέφαλο που δε νομίζω ότι κάποιος οδηγώντας θα νιώθει απόλυτη ασφάλεια. Πέρα από αυτό, λοιπόν, είναι ότι οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να είναι αυτές που θα αναδείξουν την προτεραιότητα επίλυσης προβλημάτων. Δεν μπορεί μια «οικογένεια» που έχει πολλά «παιδιά» να παραμελεί μονίμως κάποια παιδιά επειδή αυτά δεν διεκδικούν τόσο πολύ. Είναι λοιπόν θέμα προγραμματισμού, προτεραιοποίησης και έτσι λοιπόν η Κως και η Ρόδος και η Νίσυρος οφείλουν να νιώσουν την ισότιμη φροντίδα της «μαμάς Περιφέρειας» προς αυτά τα επιμέρους παιδιά - νησιά. Εγώ σαν μανούλα το σκέφτομαι. Σκέφτομαι ότι κάποια παιδάκια μπορεί να μην διεκδικούν το ίδιο, αλλά δεν πρέπει να αγοράσουμε παπουτσάκια για όλα τα παιδιά; Θα αγοράσουμε μόνο γι’ αυτό που φωνάζει «μαμά θέλω παπούτσια» και τ’ άλλα ας μείνουν ξυπόλητα ή με τρύπια παπουτσάκια;
Ερ.: Μου δώσατε αφορμή για το επόμενο ερώτημα, γιατί είναι ένα ερώτημα που έχω γίνει γραφική να το θέτω. Θεωρώ ότι δε διεκδικούν δυναμικά ούτε οι δήμοι, ούτε η περιφέρεια. Η άποψη της εφημερίδας, την οποία την έχουμε γράψει επανειλημμένως, είναι ότι φοβούνται πως θα χάσουν την εκάστοτε κυβερνητική στήριξη. Ή τα ‘χουν καλά με τους βουλευτές και δεν θέλουν να χαλάσουν τη σχέση τους. Πάντως διεκδίκηση εκτιμώ ουσιαστική, δυναμική δε γίνεται. Είναι αυτό που είπατε κι εσείς για τις κοινωνίες. Αλλά και οι δημοτικές και περιφερειακές μας αρχές δεν διεκδικούν σθεναρά. Πού το αποδίδετε εσείς αυτό;
Χ.Κ.: Έχετε δίκιο, τουλάχιστον σε περιφερειακό επίπεδο δεν θέλουμε να σπάσουμε τ’ αυγά γιατί όντως οι φιλοκυβερνητικές μας σχέσεις δεν θα μας επέτρεπαν να είμαστε αυτοί που βγάζουμε τίτλους αρνητικούς. Θα σας δώσω δύο παραδείγματα. Το ένα είναι η διεκδίκηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ που ήταν ένα πλεονέκτημα για τα νησιά μας κάτι που χάσαμε λόγω των μνημονιακών προαπαιτήσεων. Όταν η περιφερειακή διοίκηση ένιωθε ότι η κυβέρνηση ήταν αντίθετη με τις απόψεις της τότε διεκδικούσε σθεναρά την επαναφορά των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ. Με το που αλλάζει η κυβέρνηση και υπάρχει σύμπνοια ανάμεσα στην περιφέρεια και στην κυβέρνηση αυτή η διεκδίκηση σταμάτησε για να μην στεναχωρούμε την κυβέρνηση. Αυτό από τη μία. Ένα δεύτερο στοιχείο είναι η πρωτεύουσα της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, η οποία γνωρίζετε ότι είναι στη Σύρο. Είναι πολύ δύσκολο παρ’ όλα αυτά ένας περιφερειάρχης που κατάγεται από τη Ρόδο και τελικά το 90% του χρόνου του το ξοδεύει στη Ρόδο, να νιώθει ότι είναι λειτουργική μία τόσο μεγάλη περιφέρεια με πρωτεύουσα τη Σύρο. Όσο λοιπόν αντίστοιχα υπήρχε η αντιπολιτευτική διάθεση λέγαμε, πόσο κακό είναι που η έδρα της περιφέρειας είναι εκεί και τα Δωδεκάνησα θα ‘πρεπε να έχουν χωριστή περιφερειακή διοίκηση. Μετά αυτό σταμάτησε να διεκδικείται ή να συζητιέται καν. Αυτά λοιπόν είναι που μας κάνουν να λέμε ότι τελικά η αυτοδιοίκηση πρέπει να είναι ακομμάτιστη. Πρέπει να μην είναι τόσο χρωματισμένη ώστε να δικαιολογεί ένα πρωθυπουργό να έρχεται στην έναρξη της προεκλογικής περιόδου στην ανακοίνωση μίας παράταξης.
Ερ.: Ή να έρχεται στην Κω να τάζει νέο νοσοκομείο και να λέει ότι το νοσοκομείο της Κω θα στελεχωθεί άμεσα και το νοσοκομείο αντί για στελέχωση να συνεχίζει να φθίνει.
Χ.Κ.: Ε βέβαια. Και είναι πάρα πολύ ωραία να ανακοινώνουμε, να λέμε ότι θα φτιαχτεί ένα νέο νοσοκομείο. Μέχρι να φτιαχτεί αυτό το νέο νοσοκομείο δεν πρέπει πραγματικά να διεκδικήσουμε και εκεί να χτυπήσουμε το χέρι στο τραπέζι για να έρθουν γιατροί στη δική μας περιφέρεια.
Ερ.: Πρέπει να λάβουμε υπόψη και άλλα γεγονότα. Γιατί για παράδειγμα, όπως έχει αναφερθεί η εφημερίδα, έχει γίνει το νέο νοσοκομείο της Λευκάδας το οποίο φέρνουμε ως παράδειγμα, κι όμως ακόμα και σήμερα το συγκεκριμένο νοσοκομείο είναι υποστελεχωμένο. Άρα, δεν είναι μόνο το κτίριο, είναι πώς αλλάζουν κάποιοι νόμοι, για να γίνουν, όπως είπατε, ελκυστικοί για τους γιατρούς. Να υπάρχει το σωστό εργασιακό περιβάλλον με όλα αυτά που χρειάζεται ένας γιατρός για να μπορέσει να αποδώσει.
Χ.Κ.: Το βασικό πρόβλημα που βλέπω απ’ όλα τα νησιά είναι η στελέχωση. Δηλαδή ένας γιατρός που νιώθει ότι θα τον ρίξουν σε ένα νησί και θα είναι μόνος του να κάνει όλες τις εφημερίες που χρωστάνε τόσοι προηγούμενοι γιατροί που έχουν φύγει, δεν τολμάει. Εάν δεν γίνουν μαζικές γενναίες προσλήψεις, να έρθουν τρεις χειρουργοί μαζί, να ‘ρθουν δύο καρδιολόγοι, δεν μπορούμε με μπαλώματα και με ασπιρινούλες να αντιμετωπίζουμε μία τόσο σοβαρή ασθένεια, όπως αυτή της σοβαρότατης υποστελέχωσης . Και να σας πω ότι αυτό είναι ένα άλλο στοιχείο που μας κάνει να λέμε ότι δεν έχουν διεκδικηθεί όσο θα μπορούσαν τα δικαιώματα της περιφέρειας αυτής. Μιλάμε για υποστελέχωση όλων των υπηρεσιών. Όλων. Και με κάνετε να πάω πίσω σε αυτό που με ρωτήσατε, εάν υπάρχουν και άλλες αιτίες γι’ αυτό που παρατηρούμε ότι δεν προχωράνε τα πράγματα και για το ότι μικροί δήμοι και μικρά νησιά δεν διεκδικούν και δεν απολαμβάνουν της μέριμνας ή των οικονομικών πόρων οι οποίοι αρχικά έχουν προοριστεί για την νησιωτική περιοχή. Γιατί δεν έχουν τεχνικές υπηρεσίες που μπορούν να παράξουν ώριμες μελέτες έγκαιρα ώστε να ενταχθούν μέσα σ’ αυτό τον προγραμματισμό. Και από τη μία υπάρχει η σοβαρότατη υποστελέχωση μικρών νησιωτικών δήμων που είναι λογικό, γιατί λες μα πόσα άτομα, πόσους μελετητές πρέπει να έχει ένα μικρό νησάκι π.χ. η Νίσυρος, αλλά τελικά δεν πρέπει η «μαμά Περιφέρεια» να πει ότι, από τη στιγμή θεωρούμε ότι είναι προτεραιότητα αυτό το έργο εγώ θα μεριμνήσω και θα είμαι αρωγός στη διαδικασία παραγωγής μελετών ώριμων ώστε να μπορούμε να διεκδικήσουμε τα κονδύλια αυτά εκ μέρους σου, για σένα. Όχι όμως ερήμην σου.
Ερ.: Όπως σας είπα θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες. Δεν είναι μόνο το νοσοκομείο της Κω, είναι και το Κέντρο Υγείας της Αντιμάχειας που πήγατε και το είδατε είναι ένα Κ.Υ. φάντασμα που λειτουργεί μόνο με ένα γιατρό. Ένα τελευταίο ερώτημα κ. Καραγιάννη. Γιατί την Κυριακή ο ψηφοφόρος να επιλέξει την παράταξή σας και τους υποψηφίους της στην Κω, στη Νίσυρο, στην Κάλυμνο και οπουδήποτε;
Χ.Κ.: Σας ευχαριστώ λοιπόν που μου δίνετε την ευκαιρία να πω ότι οι «Ανοιχτοί Ορίζοντες στο Νότιο Αιγαίο» έχουν ένα καθαρό αξιακό πλαίσιο μέσα στο οποίο ξεκίνησαν και πορεύονται. Έχουν σαν λάβαρό τους την εντιμότητα, την καθαρότητα, την αγωνιστικότητα, έχουν παράλληλα όμως τη δυνατότητα να εγγυηθούν για διαφάνεια και για ίση κατανομή, ίση αντιμετώπιση των προβλημάτων των ανθρώπων όλων, ανεξάρτητα από χρώμα, ανεξάρτητα από εγγύτητα στις πολιτικές αλλά στις διαπροσωπικές σχέσεις που μπορεί να υπάρχουν. Επίσης όμως είναι πολύ σημαντικό να πω ότι όλοι μας μοιραζόμαστε αυτή την ανάγκη για ένα όραμα που θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές με σεβασμό προς τον άνθρωπο, με σεβασμό προς το περιβάλλον, με σεβασμό προς αυτή τη οπτική που έχουμε για το μέλλον που ζητάμε και έχοντας το ντόπιο στην ίδια θέση με τον επισκέπτη. Δεν μπορούμε να σκεπτόμαστε ότι δεν είμαστε αυτοί που θα νοιαστούμε για τις 365 μέρες ζωής των νησιωτών μας. Νομίζω ότι αυτό το όραμα το έχουμε συνυπογράψει εγώ, η ομάδα προγραμματισμού που υπάρχει πίσω από εμένα και όλοι οι άξιοι, έντιμοί μου συνεργάτες στην περιφέρεια της Κω.
Θα ήθελα εδώ να μου επιτρέψετε να πω τα ονόματα των υποψηφίων μας στην Κω, είναι οι: Νίκος Αξιώτης, αρχιτέκτονας, Κατερίνα Καραναστάση, ιδιωτική υπάλληλος, Διόνη Κασιώτη, οικονομολόγος, Ματραπάζι Ζαμαρτίνα (Χριστίνα), ιδιωτική υπάλληλος, Άκης Θεολόγος - Μαυρίδης, εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής, Δημήτρης Ντέλιος, οικοδόμος, Μιχάλης Πόγιας, συνταξιούχος, Βασίλης Ραμπαούνης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Αγγελική Στρατικοπούλου, αρχιτέκτονας – μηχανικός, Πηνελόπη Τσουκαλά, δημοτική υπάλληλος - νηπιαγωγός και Γιώργος Χασαπλαδάκης, οικονομολόγος - περιφερειολόγος.
Όπως βλέπετε, έχουμε αρκετή αύρα γυναίκας μέσα στην περιφερειακή ενότητα της Κω, έχουμε νέο αίμα αλλά και έμπειρους ανθρώπους και της αυτοδιοίκησης και της τεχνογνωσίας και της τεχνολογίας και εγώ προσωπικά είμαι πολύ περήφανη για τους ανθρώπους που απαρτίζουν το συνδυασμό μας και θα αγωνιστούμε όλοι γι’ αυτό το καλό και την εντιμότητα.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
