Την στιγμή μάλιστα που και ο πιό ταπεινός και αμαθής Ελληνας έχει συνειδητοποιήσει πως η υποθηκευμένη και τουριστο-κατακτημένη χώρα του, δεν προχωρεί πια μόνη της, αλλά την προχωρούν όπου και όπως βολεύει τους <<ισχυρούς>>. Δεν αποφασίζει πια μόνη της, αλλά <<άλλοι>> αποφασίζουν γι΄ αυτήν (<< άνευ ημών, υπέρ ημών και καθ΄ημών >>). Όσο για τους πολιτικούς μας δυστυχώς δεν είναι παρά εντολοδόχοι και σερβιτόροι των αποφάσεών <<τους >>. Ας μνημονεύσομε για άλλη μια φορά τον μεγάλο άγιο των Νεοελληνικών μας Γραμμάτων Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη: <<δεν ελευθερωθήκαμε εντελώς. Η αλήθεια είναι ότι ελευθερωθήκαμε μεν από τον Οθωμανικόν ζυγόν, για να υποδουλωθούμεν εις το Ευρωπαϊκό σύστημα που ασκείται παρασκηνιακώς διά των πρέσβεων>>. Εκσυγχρονιστήκαμε πάντως (αυτός ο φτηνός και εξωτερικός-λεπτομερειακός εκσυγχρονισμός κυριαρχεί παντού και ουχί η ουσία που παραμένει πάντα η ίδια>>). Αναφέρομαι εις τον γραπτόν και ηλεκτρονικόν προεκλογικόν αναβρασμόν. Πολυσέλιδα κείμενα,(ποιος θα βρεί χρόνο να τα διαβάσει) απολογισμοί, υποσχέσεις, δηλώσεις, ανταγωνισμοί, αψιμαχίες, μονομαχίες (ενώ η πατρίδα και η μικρή και η μεγάλη χρειάζονται μόνο ενωμένους πολίτες) και προ παντός φωτογραφίες (ων ουκ έστιν αριθμός) λες και πρόκειται περί διαφημιστικών καλλιστείων την εκλογική ημέρα και ουχί περί εκλογής του ικανότερου άρχοντα για το συμφέρον του νησιού μας, πράγματα ξένα προς το ιστορικό ήθος του Λαού μας. Και το κυριότερο, χωρίς την προσωπική συλλογική σχέση με τον εκάστοτε υποψήφιο. Ας μη ξεχνούμε ότι οι Έλληνες είναι κοινωνία προσώπων και όχι ατόμων. Η λαοσύναξη λοιπόν στην κάθε εκκλησία του δήμου είναι απαραίτητη. Να σε δή και να δης τον υποψήφιο στα μάτια, να διαλεχθής μαζί του και να καταλάβεις αν μπορείς να τον εμπιστευθής για να τον ψηφίσεις. Επί πλέον από τα πανάρχαια χρόνια οι θεσμοί απαιτούσαν οι μεν πολίτες να ψηφίζουν με βάση το κοινωνικό συμφέρον και όχι το συμφεροντάκι του καθενός, οι δε άρχοντες να προτάσσουν ουχί το ίδιο συμφέρον, αλλά το των αρχομένων, όπως μας λέει ξεκάθαρα ο Πλάτωνας. Τέλος πάντων πού θα μας οδηγήσει τελικά αυτός ο συνεχής μετασχηματισμός… Τελειώνοντας αυτό το σύντομο προεκλογικό σχόλιο, θα μου επιτρέψει το αναγνωστικό κοινό να κάνω και εγώ μία πρόταση στους υποψηφίους τοπικούς άρχοντες. Με πλήρη συνείδηση των προβλημάτων που ταλανίζουν το νησί μας και ιδιαίτερα την γενέτειρά μου Αντιμάχεια (αρχαιότατον δήμο Αντιμαχειδών και δωριστί Αντιμαχειδάν) θα ξεχωρίσω το εμβληματικό μας μνημείο, το περίφημο ιπποτικό κάστρο, όπου οι Τούρκοι μετά την νικηφόρα προέλαση και την Άλωση της Πόλης υπέστησαν την πρώτη ήττα τους, όπως γράφει ο αρχαιολόγος Γεώργιος Μαστορόπουλος. Και όμως το ένδοξο και ιστορικό μας αυτό μνημείο καταρρέει μέρα με τη μέρα εγκαταλελειμμένο στην φυσική αλλά και την ανθρώπινη φθορά. Μας πονάει και μας καίει αυτό. Παρά τις έως τώρα προσπάθειές μας δεν βρήκαμε καμία ανταπόκριση. Είναι καιρός να καταλάβουν οι τοπικοί μας άρχοντες πως Κως δεν είναι μόνο το άστυ αλλά και τα χωριά της. Τους προκαλώ λοιπόν να πάρουν θέση άμεσα, τώρα και δηλώνω με ειλικρίνεια πως θα ψηφίσω αυτόν που θα μου υποσχεθή με εντιμότητα πως θα το εντάξει στις προτεραιότητές του. Και δεν νομίζω πως είμαι μόνη. Εκπροσωπώ μια σημαντική μερίδα σκεπτομένων συγχωριανών μας.
Κατερίνα Παπαθωμά Μαστοροπούλου
Αντιμάχεια 04- Οκτωβρίου 2023
