Ο περιορισμός τους σε 140.000 για τον Σύριζα (με εκλογικό ποσοστό 18%) είναι ενδεικτικός του ενδιαφέροντος και της απήχησης των 2 κομμάτων του κοινοβουλευτικού σχηματισμού μας. Το γιατί όμως στα ΜΜΕ κυριαρχεί το θέμα εκλογών ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ερώτημα. Το γιατί δεν αποσιωπάτε όπως τόσα και τόσα (πολλά εκ των οποίων σε βάρος του Σύριζα και υπέρ της ΝΔ) είναι ένα δεύτερο ερώτημα. Κάτι σημαντικό κρύβεται στην σημερινή εσωκομματική εκλογική διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ. Καταλαβαίνουμε ότι είναι η μορφή του δικομματισμού που μέλλεται να έχουμε στην κυβερνητική εξουσία. Δεν είναι το περιεχόμενο του δικομματισμού και του κυβερνητικού προγράμματος αφού αυτό έχει κριθεί το 2015!
Β. Για να μιλήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα πρέπει να δεις την μακριά πορεία της Αριστεράς από το 1974 μέχρι σήμερα. Πρώτη στάση στο 1990 με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και η εκθεμελίωση της Αριστεράς από την Σοσιαλδημοκρατία των Μιτεράν, Μπραντ, Πάλμε και Α. Παπανδρέου, μέχρι και την κομουνιστική αριστερά των Μαρσέ, Μπερλιγκουέρ, Καρίγιο, και Φλωράκη. Πέρασε μια 20-ετία ‘’φθοράς και αφθαρσίας’’‘ πρωτοβουλιών με στόχο την συγκρότηση πολιτικής πρότασης διακριτής από την σοσιαλδημοκρατία που προσχώρησε στον φιλελευθερισμό της αγοράς και την αμερικανοκρατίας και της Κομουνιστικής Αριστεράς που ήταν προσκολλημένη στο ‘’παρελθόν’’ της ΕΣΣΔ-υπαρκτού σοσιαλισμού. Στην Ευρώπη η κεφαλαιοκρατική οικονομική κρίση με αιχμή τα χρέη των τραπεζών του 2008 ήταν η αίτια της ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ από ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς σε μοχλό διακυβέρνησης της χώρας, με ιδεολογική και προγραμματική εμβέλεια παγκοσμίου ενδιαφέροντος. Η εξαγγελία του ήταν: 1. κούρεμα του χρέους και 2. παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας εντός της Ε.Ε.. Έτσι φθάσαμε στο 2015. Στον αρχικό συμβιβασμό της 20 Φλεβάρη 2015. ( Μ. Γλέζος, 22 Φεβ 2015: Ζητώ συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για αυτά που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κρίμα και πάλι κρίμα!). Τελική άτακτη υποχώρηση (κολοτούμπα 2015) και η μετατόπιση του στις καθεστωτικές διαμένεις του μνημονιακού τόξου. Πέρασαν μόλις 8,5 χρόνια από τότε. Η αλά ΣΥΡΙΖΑ+ΤΡΟΙΚΑ κυβερνητική διαχείριση 2015-19 εμπέδωσε την κοινωνική αποδοχή της μνημονιακής πολιτικής δημιουργώντας το έδαφος της δυναμικής ανάκαμψης της Ν.Δ.–παραδοσιακής δεξιάς στο 40% και την υποχώρηση του Σύριζα από το 36% στο 18%.
Γ. Σήμερα αυτό που καλούνται να ψηφίσουν μέλη και φίλοι είναι ανάμεσα στο σημερινό καθεστωτικό μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ και την προοπτική της μετάλλαξης του στην σύγχρονη κεντροαριστερά του μνημονιακού Δικομματισμού που έχει ορίζοντα το 2060! Όλα αυτά γνωστά και τετριμμένα! Μερικοί φίλοι από την κοινή μας πορεία στον χώρο της Αριστεράς, που είχαν απομακρυνθεί ή που κριτικά είναι ακόμη στον χώρο αισθάνονται την ανάγκη να αμυνθούν απέναντι στην προδιαγεγραμμένη μετατόπιση στην αμερικανικού τύπου πολιτική-εκλογική αντιπαράθεση που υπόσχεται ο ‘’αλεξιπτωτιστής Κας.’’ με την συμμετοχή τους στην εσωκομματική εκλογική διαδικασία. Είναι καλυτέρα να ‘’υπάρχει Τσακαλώτος στον Σύριζα από το να μην υπάρχει!’’Οποιο και να είναι το αποτέλεσμα η μάχη έχει κριθεί και ο Σύριζα θα υπερβεί τον αριστερό φράκτη! Η δυναμική Κασελάκη έχει προδιαγράψει την πορεία του κόμματος. Οι τοπικές εκλογές και οι επόμενες για το ευρωκοινοβούλιο θα κρίνουν αν ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ ή και οι 2 μαζί θα πάρουν την θέση του αστικού κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσής που έχει ανάγκη ο ΄΄αμερικανικού τύπου’’ δικομματισμός στην χώρα μας.
Δ. Ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ζήσαμε έχει 2 σοβαρές αρρώστιες: 1. της αγάπης στην εξουσία και 2. της ανανέωσης προσώπων χωρίς όρους καλύπτοντας την απουσία πολιτικής. Αυτό επιβεβαιώνεται περίτρανα σήμερα. Θα ρίξουμε μια ματιά στην τοπική πολιτική ιστορία της Αριστεράς. Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και ΚΚΕ μετά το 1990 τότε έχοντας τοπικό εκλογικό ποσοστό 3-5% δυσκολευόταν να έχουν εκλογική παρουσία με τον εκλογικό νόμο να θέτει ως όριο εκλογής το 6,5%. Στον ΣΥΝ οι μισοί προωθούσαν την σύμπραξη με τις Δημοτικές και νομαρχιακές-περιφερειακές ομάδες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σχηματίζοντας πλειοψηφίες για την κατάκτηση της εξουσίας με αντάλλαγμα κάποιες καρέκλες. Άλλοι επεδίωκαν την αυτόνομη παρουσία και μερικοί την σύγκλιση με το ΚΚΕ. Το 2002 στην συγκυρία του συνδυασμού ‘’Συμπαράταξη Δήμου Αθηναίων’’ του Λ. Αυδή και της αζήτητης συνεισφοράς του 2-3% στον τοπικό διπολισμό δημιουργήθηκε η Συμπαράταξη Ελπίδας ως συνεργασία ΚΚΕ-ΣΥΝ-ανένταχτων-οικολογίας που γρήγορα διασπάστηκε από τις σκοπιμότητες της ομάδας του ΣΥΝ που μεθόδευε την σύμπλευση με (ομάδα Καΐσερλη) του τοπικού διπολισμού (Καΐσερλη-Κυρίτση). Η συμπαράταξη ελπίδας Κω πορεύτηκε αυτόνομα για μια 12-ετία. Πολλοί την κατέτασσαν στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Το 2014 ο σύριζα προ της εξουσίας πια προτείνει την αντικατάσταση της συμπαράταξης με νέα παράταξη και νέο πρόσωπο υποψήφιου δήμαρχου χωρίς όρους. Τότε 2 μέλη της Κ.Ε μας ζητούν στα κομματικά γραφεία να αφήσουμε το κόμμα τα κάνει την πολιτική του με τους νέους! Αυτό έγινε τότε! Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει το ίδιο με τον αρχηγό του! Θα θερίσει ότι έσπειρε. Ήδη στο τοπικό επίπεδο έχει την πιστοποιημένη ανυπαρξία του.
Όταν λείπει το πρόγραμμα, τακτική και στρατηγική στην πολιτική, η ανανέωση προσώπων οδηγεί στον θάνατο.
Ε. Η ιστορική αριστερά της μαρξιστικής σοσιαλδημοκρατίας και του κομμουνισμού θα ανακάμψει. Στην Γαλλία έχουμε το πείραμα Μελανσόν. Στην Γερμανία με αφορμή την συμμετοχή της στον πόλεμο της Ουκρανίας με την στήριξη του κόμματος της Αριστεράς και των πράσινων έχουμε την δημιουργία νέου κόμματος. Όλα είναι θέμα χρόνου.
