Το θέμα των πυρκαγιών και η προστασία των δασών μας ήταν το κυρίαρχο στη συνέντευξή μας με τον αντιδήμαρχο Κω Παναγιώτη Αβρίθη.
Ο κ. Αβρίθης, αφενός επιρρίπτει ευθύνες στη Δ/νση Δασών Δωδεκανήσου για την άρνησή της να επιτρέψει στο δήμο τη διάνοιξη ζωνών πυροπροστασίας στο περιαστικό δάσος, αφετέρου και στο αρμόδιο υπουργείο, το οποίο δεν δίνει τους απαραίτητους πόρους αλλά και την αρμοδιότητα στους δήμους για να προχωρούν στα δέοντα. «Τον οικισμό της Ζιάς ένας τρόπος υπάρχει για να τον προστατεύσουμε ή εν πάσει περιπτώσει, κατά συνείδηση να πούμε ότι έχουμε κάνει αυτή την υποδομή που μπορούμε εν δυνάμει να πούμε ότι, προστατεύεται ο οικισμός. Μόνο άμα γίνει ένα δίκτυο πυροπροστασίας και μια τεράστια δεξαμενή με κρουνούς υπόγειους μεταλλικούς μια με κανόνια γύρω – γύρω να τον κυκλώσεις για να μπορέσεις σε περίπτωση πυρκαγιάς να σώσεις τουλάχιστον τον οικισμό και να μην θρηνήσουμε και ανθρώπους δηλώνει, εξηγώντας παράλληλα πως, για να γίνουν όλα αυτά απαιτούνται οι πόροι που διατίθενται για δύο χρόνια στο πρόγραμμα εκτελεστέων έργων.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ: Κύριε Αβρίθη, αντιλαμβάνεστε ότι, πρώτο θέμα συζήτησης όλων μας, δυστυχώς, είναι η πυρκαγιά που κατακαίει τα σωθικά της Ρόδου. Μια ερώτηση όχι και τόσο «δημοσιογραφική». Τι συναισθήματα σας προκαλεί αυτό το τραγικό γεγονός;
Π.Α.: Εύλογο και λογικό είναι, αυτό που κάποτε λέγαμε ότι, τύφλα να ‘χει η Ελβετία με τα δάση που έχει η Ρόδος και όταν πήγαινες πάνω στο Έλαφος στον Προφήτη Ηλία και αγνάντευες ένα νησί καταπράσινο, σήμερα να το φανταστώ ότι είναι ένα νησί που το πράσινο που είχε να έχει εξαφανιστεί, έχει καεί. Το μόνο που θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως θετικό ότι, η προσπάθεια η οποία έγινε για την μεταφορά μέσα εντός ολίγου χρόνου 20.000-25.000 ανθρώπων και η αυταπάρνηση με την οποία ο Ροδιακός λαός και οι παράγοντες που συνέδραμαν ήταν ένα κατόρθωμα. Θα έλεγα τη λέξη απίστευτο, χωρίς να έχει πάθει κανείς το οτιδήποτε, χωρίς να έχει παρουσιαστεί το ελάχιστο πρόβλημα.
Ερ: Το θέμα των πυρκαγιών το συζητάμε χρόνια. Άπαντες, ειδικοί και μη, μιλούν για την έλλειψη πρόληψης και ότι πάμε κατ’ ευθείαν στην καταστολή. Κατά την άποψή σας, γιατί χωλαίνει η πρόληψη στη χώρα μας;
Π.Α.: Τώρα τι να πω; Ότι υπάρχει μια αντιμετώπιση, ο καθένας θέλει να δηλώσει ή να σώσει την παρουσία του ή την υπηρεσία του;
Ερ: Το ερώτημά μου δεν έχει να κάνει με τον καθένα ή με υπηρεσίες, αλλά με την πολιτική που ακολουθείται επί σειρά ετών.
Π.Α.: Η πολιτική εκφράζεται και μέσα από πρόσωπα. Θα σας πω το εξής. Επειδή πρέπει να είμαστε και λίγο πρακτικοί στη ζωή μας και να τα λέμε τα πράγματα ως έχουν, βρήκα το έγγραφο με ημερομηνία 2/12/ 2019, με αριθμ. πρ. 28582, βάσει του οποίου ζητούσα από τη Διεύθυνση Δασών Δωδεκανήσου, με αφορμή κάποια φωτιά στην Κω, να μας επιτρέψουν, να μας δώσουν το δικαίωμα δημιουργίας ζωνών πυροπροστασίας στο νησί μας. Αν διαβάσετε την απάντηση την οποία πήρα 5/3/2020, θα εκπλαγείτε. Θα το πω για να το διακωμωδήσω λίγο, γιατί μέσα στην πίκρα μας και μέσα στον πόνο μας «γελάμε» κιόλας… Θυμάστε ένα τραγούδι του Ζαμπέτα που έλεγε «νόμος τάδε, άρθρο τάδε, παράγραφος τάδε»; Μου στείλανε ένα έγγραφο στο οποίο επικαλούνται οτιδήποτε άλλο εκτός του να απαντάν σε αυτό που τους έλεγα, για να καταλήξουν να μου πουν ότι αυτά που λέω δεν γίνονται.
Ψάχνουμε, λοιπόν, να δούμε πώς θα κάνουμε και τι θα κάνουμε. Εάν μου είχανε επιτρέχει εδώ και τέσσερα χρόνια να ανοίξω αυτές τις ζώνες πυροπροστασίας, σας θυμίζω ότι είχαν διανοιγεί και παλαιότερα επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, 2006-2007, ζώνες αντιπυρικής προστασίας στο βουνό της Κω, σήμερα θα λέγαμε, ξέρετε, ο κίνδυνος είναι υπαρκτός, έχουμε τα όποια προβλήματα, τα αντιμετωπίζουμε, αλλά έχουμε και τρεις ζώνες αντιπυρικής προστασίας, κόψαμε το περιαστικό δάσος, τον μοναδικό πνεύμονα του νησιού, στα τρία κομμάτια και αν κάποιο απ’ όλα πάρει φωτιά μπορούμε να σώσουμε το ένα ή τα δύο. Τώρα δεν θα σώσουμε τίποτα.
Ερ: Κύριε Αβρίθη, ήμουνα νια και γέρασα και εξακολουθούμε να μιλάμε για τα ίδια θέματα.
Π.Α.: Κι εγώ το ίδιο. Υπάρχει και ένα δεύτερο θέμα που πρέπει να πω, το οποίο έχω πει σε δύο συσκέψεις και μάλιστα εντυπωσίασα με την απότομη και κάθετη άποψή μου όταν τους είπα ότι, «αυτά που λέτε δεν γίνονται, είναι ανεφάρμοστα. Δώστε μας λεφτά, δώστε μας τους πόρους να μπορέσουμε εμείς να διαχειριστούμε την κατάσταση». Σας το έχω ξαναπεί. Τον οικισμό της Ζιάς ένας τρόπος υπάρχει για να τον προστατεύσουμε ή εν πάσει περιπτώσει, κατά συνείδηση να πούμε ότι έχουμε κάνει αυτή την υποδομή που μπορούμε εν δυνάμει να πούμε ότι, προστατεύεται ο οικισμός. Μόνο άμα γίνει ένα δίκτυο πυροπροστασίας και μια τεράστια δεξαμενή με κρουνούς υπόγειους μεταλλικούς μια με κανόνια γύρω – γύρω να τον κυκλώσεις για να μπορέσεις σε περίπτωση πυρκαγιάς να σώσεις τουλάχιστον τον οικισμό και να μην θρηνήσουμε και ανθρώπους.
Ερ: Αυτό ζήτησα από την αρχή να σχολιάσετε, την έλλειψη πρόληψης. Όπως έχουμε γράψει και γνωρίζετε κι εσείς πολύ καλά, δόθηκαν περίπου 1,5 εκ. ευρώ από το υπ. Περιβάλλοντος απευθείας στο ΤΑΙΠΕΔ, προκειμένου να γίνουν αντιπυρικά έργα σε Ρόδο, Κω και Σύμη. Για δε την Κω, προβλεπόταν η δημιουργία μιας στεγασμένης ζώνης, δηλαδή, καθαρισμός σε βάθος 20 μέτρων και στις δύο πλευρές του δρόμου της Ζιάς, μια ζώνη διαφυγής και αραίωση της καύσιμης ύλης στο δάσος. Αντί αυτά τα χρήματα να διατεθούν είτε στη Δ/νση Δασών, είτε στους δήμους, δόθηκαν σε εργολάβους. Και πυροπροστασία δεν έχουμε…
Π.Α.: Και δεν είναι μόνο τα χρήματα. Δεν μας δίνει το δικαίωμα, έστω επί την επίβλεψή τους, να κόψουμε δέντρα. Ο εργολάβος ο οποίος ήρθε, έκοψε κάποια δέντρα επειδή πήγε η Πυροσβεστική μπροστά και υπέδειξε. Δηλαδή, φτάσαμε στο σημείο να αμφισβητούμε το εάν πρέπει κάποια δέντρα να κοπούν ή δεν πρέπει. Όμως, θα σας πω κάτι άλλο που είναι πολύ πιο ουσιαστικό. Το δάσος από τον σταθμό της Αεροπορίας μέχρι τον Άη Βασίλη, δεν είναι αυτοφυές όπως είναι το δάσος της Κεφάλου ή της Ρόδου, φυτεύτηκε και αυτό σημαίνει ότι, εάν καεί δεν ξαναφυτρώνει.
Μην αμφιβάλλετε ότι το δάσος της Ρόδου εντός 5ετίας θα ξαναείναι πράσινο, γιατί έχει αυτή τη μοναδικότητα να αναγεννάει η ρίζα.
Το περιαστικό δάσος της πόλης, που έχει μέσα απίστευτο αριθμό αποξηραμένων δέντρων, πρέπει να καθαριστεί, πρέπει να χωριστεί σε τρία διακριτά κομμάτια.
Ερ: Θα μου επιτρέψετε να πω ότι, πριν από τέσσερα περίπου χρόνια, είχαμε δημοσιεύσει ρεπορτάζ και πλούσιο φωτογραφικό υλικό το οποίο αναδείκνυε όλα αυτά που λέτε, συν τρεις σειρές από συρματοπλέγματα τα οποία, σε περίπτωση πυρκαγιάς, δεν θα επέτρεπαν επ ουδενί την πρόσβαση στην Πυροσβεστική και στους εθελοντές. Όλο αυτό το υλικό εστάλη και στη Δ/νση Δασών. Δεν έχει γίνει κάτι. Οι όποιες παρεμβάσεις είναι αποσπασματικές.
Ερ: Στο έγγραφο που σας προανέφερα, αυτά τα πράγματα ζητούσα. Η καχυποψία μεταξύ των υπηρεσιών μην τυχόν και αποψιλώσουμε δήθεν το δάσος, μας έχει φτάσει εδώ. Φοβάται η Δασική Υπηρεσία μην πάει ο δήμος και κάνει κάποια αποψίλωση ή βγάλει κάποια δέντρα… Έχουν ανθρώπους, ας στείλουν υπαλλήλους να επιτηρούν.
Ερ: Εδώ είναι το θέμα. Η Διεύθυνση Δασών Δωδεκανήσου δεν έχει υπαλλήλους. Είναι αποδεκατισμένη.
Π.Α.: Και τι θα γίνει; Θα καούμε επειδή εκείνοι δεν έχουν ανθρώπους; Δώστε στο δήμο το έργο.
Ερ: Αυτό προσπαθώ να πω, ότι, το πρόβλημα ξεκινάει από την κεντρική διοίκηση, από το αρμόδιο υπουργείο.
Π.Α.: Ναι, αλλά ο καθένας κρατάει το οχυρό του και υπεραμύνεται της θέσεώς του και υπεραμύνεται του εαυτού του και του υπουργείου του για να δηλώνει την παρουσία του με αποτέλεσμα ποιο; Εύχομαι να μην σκάσει ποτέ μια φωτιά, αλλά εάν γίνει, τα ξερά που υπάρχουν από κάτω, θα δημιουργήσουν το μεγάλο πρόβλημα στο δάσος.
Ερ: Ακριβώς. Άρα, η υπόθεση αφορά στην κεντρική πολιτική σκηνή επί σειρά ετών. Είναι διαχρονικό. Το να αποδίδουμε ευθύνες στις κατά τόπους υπηρεσίες, είτε είναι η Δασική, είτε η Πυροσβεστική, είτε η Πολιτική Προστασία, δεν μας οδηγεί σε αποτέλεσμα.
Π.Α.: Πέρσι εστάλη ένα έγγραφο και όλοι πετούσαν την μπάλα στο δήμο. Ως αντιδήμαρχος υπεύθυνος των Τεχνικών Υπηρεσιών με τον προϊστάμενη της Υπηρεσίας κ. Γεωργαντή το συζητήσαμε το θέμα, εάν έπρεπε να απαντήσουμε ή όχι. Η θέση είναι μια και ξεκάθαρη. Μπορώ να τα κάνω όλα. Δώστε μου 7 εκ. ευρώ να σας κάνω όλα όσα ζητούσε η Πυροσβεστική. Να κάνω δεξαμενές, εγκαταστάσεις ασφαλούς πυρόσβεσης, να καθαρίσω τα δάση, να ανοίξω ζώνες και όλα αυτά να τα συντηρήσω και να τα διασφαλίσω. Δώστε μου την οικονομική δυνατότητα γιατί δεν την έχει ο δήμος. Για να ξοδέψει ο δήμος 7 έως 10 εκ. ευρώ, θα πρέπει δυο χρόνια να μην κάνουμε τίποτε άλλο. Δεν μπορείς να τα διασφαλίσεις με 70.000 το χρόνο. Αυτό λέγεται κοροϊδία και τίποτε άλλο.
Ερ: Συμφωνώ απόλυτα. Πρόκειται για κοροϊδία. Τι να κάνει λ.χ. η Πολιτική Προστασία, αφού ούτε χρήματα έχει, ούτε το ανάλογο υλικό, ούτε την δικαιοδοσία. Και σας ρωτάω. Ποιες είναι οι πιέσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης, το «σπίτι» της οποίας καίγεται ή εν δυνάμει θα καεί, προς το αρμόδιο υπουργείο το οποίο κλείνει τα μάτια;
Π.Α.: Αυτό που έχω να πω είναι ότι, έχω μια άριστη συνεργασία με την Πυροσβεστική Υπηρεσία στην Κω, η συνεργασία με τον κ. Μαυρίδη το Διοικητή, είναι άριστη, επικοινωνούμε, συζητάμε, τα λέμε, έχει δίκιο ο άνθρωπος σε πάρα πολλά ζητήματα τα οποία θέτει, έχει τις αγωνίες του, τις οποίες έχω κι εγώ, τις έχει ο δήμαρχος, τις έχετε κι εσείς και τις έχουν όλοι. Το πρόβλημα είναι ότι, εμείς δεν έχουμε εκείνους τους πόρους, εκείνη την οικονομική δυνατότητα αφενός να κάνουμε έργα τα οποία θα προστατέψουν τα δάση και δεν υπάρχει εκείνο το νομικό πλαίσιο που να μας διευκολύνει. Ας έρθει να επιβλέπει η Δασική Υπηρεσία, θέλουμε τη συνεργασία. Όμως, αυτή η Υπηρεσία θεωρεί ότι είναι ένα κλειστό λόμπυ που πρέπει να δουλεύει εκείνη ή θα μας πετάει το μπαλάκι αλλά δεν μας λέει πού θα βρούμε τους πόρους.
Ερ: Χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω την κατάσταση, γνωρίζουμε ότι η Δασική Υπηρεσία έχει από πάνω της μια πολιτική ηγεσία. Ισχύουν όλα αυτά που λέτε, αλλά δεν κάνει του κεφαλιού της.
Π.Α.: Δεν έχω αντίρρηση σε αυτά που λέτε. Η διεκδίκηση είναι ένα θέμα σοβαρό το οποίο πρέπει να τεθεί από πλευράς δήμων.
Ερ: Κύριε Αβρίθη, θα επαναλάβω κάτι που έχω πει. Ήσασταν ο πρώτος που έβαλε το θέμα της προστασίας του Ορεινού όγκου. Είσαστε αυτός που δήλωσε στην εφημερίδα μας ότι, πρέπει να καταργηθεί το πέρασμα των τουριστικών λεωφορείων μέσα από την Ζιά, ότι πρέπει να γίνει διάνοιξη του δρόμου προς το Ασκληπιείο και είχατε την τόλμη να μας πείτε δημόσια ότι, θα υπάρξει εγκλωβισμός σε περίπτωση πυρκαγιάς. Το θέμα όμως είναι, ποιος σας ακούει και τι κάνουμε από δω και πέρα; Ποιες οι πιέσεις του δήμου προς το αρμόδιο υπουργείο; Έχουμε την Περιφερειακή Ένωση Δήμων της περιοχής μας. Τι κάνει; Τι κάνουμε; Γιατί καθυστερούμε;
Π.Α.: Καιγόμαστε. Το αποτέλεσμα της καθυστέρησης είναι ότι καιγόμαστε, ότι μπαίνουμε με μεγάλη ταχύτητα στην περίοδο της ερημοποίησης. Να σας πω και κάτι; Διότι και αυτό πρέπει να το αναλογιστούμε και αυτό πρέπει να το γνωρίζουμε. Όταν καίγεται ένα δάσος, φεύγει η ζωή. Ξέρετε πόσα εκατομμύρια οργανισμοί ζουν μέσα σε ένα δάσος; Στη Ρόδο δεν είναι ότι χάθηκε το πράσινο, το οποίο σε λίγα χρόνια θα ξαναβγεί. Οι μικροοργανισμοί που είναι η ίδια η ζωή του δάσους θα ξαναβγούν; Όχι. Ξεχάστε το.
Ερ: Επανέρχομαι στο βασικό θέμα της πρόληψης. Χωλαίνουμε και όπως είπατε, θα καούμε.
Π.Α.: Θα καούμε. Ψέμα είναι; Αυτή είναι η αλήθεια.
Ερ: Νομίζω ότι είπαμε, είπατε αρκετά για το συγκεκριμένο θέμα. Θέλω να πιστεύω ότι, τώρα πλέον και η δική μας δημοτική αρχή μαζί με τις συνάδελφες της περιοχή μας θα συστρατευθούν για να απαιτήσουν όλα αυτά που αναφέρατε.
Π.Α.: Πολιτικά σας το λέω, έχω εκφράσει μια άποψη, και δεν το λέω ως μέσω πίεσης, είναι μια πραγματικότητα, ότι, στόχος της επόμενης δημοτικής αρχής θα είναι για μένα από τις βασικές μου σε προσωπικό επίπεδο προτεραιότητες, το πώς θα μπει φραγή σ’ αυτό που δήθεν λέμε τουριστική ανάπτυξη εάν δεν εξασφαλίσουμε νερό, οδικό δίκτυο, τους πόρους αυτούς που λέτε το πώς θα κρατήσουμε το δάσος, τη ζωή σ’ αυτόν τον τόπο. Εάν κάποια πράγματα δεν διασφαλιστούν πρέπει κι εγώ ως Κωος να πω, τέρμα. Δεν θα δώσω εγώ άλλες κλίνες. Δεν μπορώ να επιτρέψω άλλο φρακάρισμα στη ζωή αυτού του τόπου.
Ερ: Κύριε Αβρίθη, αυτό το έχετε ξαναπεί. Αν θυμάμαι καλά, σε συνέντευξή σας στην εφημερίδα μας πριν από ενάμιση περίπου χρόνο, είχατε δηλώσει ότι, θα πρέπει να κλείσει το νησί εάν δεν ικανοποιηθούν κάποιες βασικές ανάγκες όπως, η διασφάλιση του νερού, το οδικό δίκτυο, τα θέματα των αποχετεύσεων κ.λ.π., αλλά δεν είμαι σε θέση να πω ότι, εάν βρήκατε ευήκοα ώτα…
Π.Α: Κάποτε θα πρέπει να βάλουμε έναν φραγμό σ’ αυτό που εντός εισαγωγικών λέμε «ανάπτυξη». Είναι ασύμμετρη η ανάπτυξη και η ασύμμετρη ανάπτυξη θα φέρει καταστροφή. Όσο για το εάν κάποιος με ακούει, θα σας πω ότι, εγώ θα το διεκδικώ και κάποια στιγμή κάποιος θα με ακούσει. Θα βάλω τους φραγμούς, διότι, άμα αρχίσω να μην δίνω βεβαιώσεις για την υδατοϊκανότητα, το να τροφοδοτήσουμε με νερό ένα ξενοδοχείο, δεν θα μπορεί να πάρει άδεια.
Ερ: Θα το κάνετε αυτό;
Π.Α.: Δεν πρέπει να γίνει; Σας είπα την πρώτη δικλείδα που έχει ένας δήμος για να βάλει τον φραγμό. Υπάρχουν κι άλλες πολύ περισσότερες. Δεν πρέπει επιτέλους να πούμε ότι, στο επιλεκτικό δικαίωμα που δίνει ο νόμος σε ξενοδοχειακές μονάδες της εισφοράς σε γη με μετατροπή σε χρήμα να πούμε όχι, δεν θα πάρουμε χρήμα, θέλουμε το οικόπεδο για να μην χτίσει παραπάνω;
Ερ: Σε πολλά θέματα δεν μασάτε τα λόγια σας. Το θέμα όμως είναι να εισακουστείτε ή να προχωρήσετε σε πιο δραστικά μέτρα.
Π.Α.: Τι να μασήσω; Στην Κω είμαστε, όλοι βλέπουμε την πραγματικότητα.
Ερ: Μην το λέτε αυτό. Όλοι εδώ ζούμε, αλλά κάποιοι έχουν παρωπίδες. Κύριε Αβρίθη, θέλω να κλείσουμε τη σημερινή μας συνέντευξη με ένα διαφορετικό θέμα. Είστε ένα από τα 20 ιδρυτικά μέλη του «Ομίλου για την Δημοκρατία και την Αυτοδιοίκηση». Τι σας ώθησε σε αυτή την απόφαση;
Π.Α.: Είμαι σε έναν Όμιλο, υπάρχουν διάφορες απόψεις, διάφορες σκέψεις, έχει έναν σκοπό που έχει να κάνει με την τοπική κοινωνία. Μετέχω και εκφράζω την άποψή μου. Μπορεί με πάρα πολλούς σε πολιτικό επίπεδο να είμαι διαφορετικός, αλλά αυτό εμένα ούτε με φοβίζει, ούτε έχω πρόβλημα, στα πλαίσια αυτού που λέμε δημοκρατικού διαλόγου να τα συζητάω.
Ερ: Δηλαδή, συμφωνείτε με τις βασικές αρχές του Ομίλου.
Π.Α.: Σας το είπα προηγουμένως. Πρέπει να διεκδικηθεί, οι δήμοι, ειδικά οι νησιωτικοί δήμοι, να έχουν τη διαχείριση για παράδειγμα, των περιαστικών δασών, των λιμανιών, κ.λ.π.
Ερ: Κύριε Αβρίθη, έχουμε πολλά θέματα να συζητήσουμε, τα οποία κάτω από την πίεση των ημερών που όλους μας έχει καταβάλει, κρίνω ότι δεν είναι της παρούσης. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τις αρχές του Σεπτέμβρη, με την ελπίδα να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση.
Π.Α.: Όποτε θέλετε.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
