Με αφορμή το 22ο Συνέδριο Αγγειολογίας-Αγγειακής και Ενδαγγειακής Χειρουργικής, το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Κω 15-17 Ιουνίου 2023, μιλήσαμε με τον Γιώργο Κοπάδη, Αγγειοχειρουργό, Διευθυντή Αγγειοχειρουργικής Κλινικής του Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς» και πρόεδρο της Ελληνικής Αγγειολογικής Εταιρείας, πρωτοβουλία του οποίου ήταν η διεξαγωγή του συνεδρίου στο νησί μας.
Ο κ. Κοπάδης, εκτός από την απήχηση του συνεδρίου στον κόσμο της ιατρικής, μας μιλά για την υποψηφιότητά του στην παράταξη του Γιώργου Χατζημάρκου, όπως επίσης, μιλά για τον πολύπαθο τομέα τη υγείας στην χώρα μας και ειδικότερα στο νησί μας.
Θέση, την οποία υποστηρίζει επί σειρά ετών, είναι, να δοθεί η αρμοδιότητα της υγείας στην τοπική αυτοδιοίκηση Α΄και Β΄βαθμού με τους αντίστοιχους πόρους. Διαφορετικά, η τοπική αυτοδιοίκηση να συνεργαστεί με την ιδιωτική πρωτοβουλία. «Αν δεν εκχωρηθούν αρμοδιότητες στην τοπική αυτοδιοίκηση, δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε τίποτα παραπάνω» λέει χαρακτηριστικά.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ: Κύριε Κοπάδη, ας ξεκινήσουμε τη συνέντευξη με δυο λόγια για το συνέδριο. Σύμφωνα με εκτιμήσεις ήταν επιτυχημένο.
Γ.Κ.: Η επιτυχία κρίνεται από τους μετέχοντες και όχι από εμένα. Όμως, σύμφωνα με τα mail που δέχτηκα, όλοι έμειναν κατενθουσιασμένοι, για το υψηλότατο επίπεδό του, για την προσέλευση των αγγειοχειρουργών, γιατί είμαστε μια σχετικά μικρή ομάδα στην Ελλάδα, καθώς και ξένων ομιλητών από την Ευρώπη κυρίως και διαδικτυακά από τις ΗΠΑ. Πάντα εξάγονται σοβαρά συμπεράσματα από αυτά τα συνέδρια με κύριο άξονα και δεδομένο την εξέλιξη της τεχνολογίας η οποία μας βοηθά στη διάγνωση και μετά στη θεραπεία. Και όπως λέω πάντα, η εποχή του 21ο αιώνα είναι η εποχή του «ελάχιστα παρεμβατικού», τόσο στις παθήσεις αρτηριών όσο και φλεβών. Αυτό πρακτικά για τον ασθενή σημαίνει λιγότερες ημέρες νοσηλείας και ελαχιστοποίηση των κινδύνων επιπλοκών. Παράλληλα, οι εξελίξεις της τεχνολογίας , μας δίνουν πολύ πιο ακριβή διάγνωση. Η καλή αποτύπωση του προβλήματος, είναι η μισή θεραπεία, είναι το μισό χειρουργείο, διότι προεγχειρητικά ξέρεις τι θα βρεις διεγχειρητικά.
Ερ: Όντας γιατρός σε δημόσιο νοσοκομείο, πείτε μου, τέτοια γνώση και κυρίως τέτοια μηχανήματα τα βρίσκουμε στο ΕΣΥ;
Γ.Κ.: Βεβαίως. Τη βρίσκουμε και τα βρίσκουμε σε αρκετά μεγάλα κέντρα στην Ελλάδα κι όπως είπε σε συνέντευξή του ο κ. Παπάζογλου από τη Θεσσαλονίκη, «στην Ελλάδα δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τους αντίστοιχης ειδικότητας γιατρούς του εξωτερικού. Έχουμε τεχνολογία, έχουμε το μυαλό του Έλληνα γιατρού, αλλά αυτό που χρειαζόμαστε είναι η οργάνωση που λείπει από την Ελλάδα όχι μόνο στο ΕΣΥ αλλά και στις Πανεπιστημιακές Κλινικές. Εδώ πρέπει να παρέμβει το κράτος.
Ερ: Να επεκτείνω λίγο το ερώτημα. Τέτοιου είδους διαγνώσεις και κατ’ επέκταση επεμβάσεις, πόσο προσβάσιμες είναι στον Έλληνα. Το ρωτάω αυτό διότι γνωρίζουμε περιπτώσεις όπου ασθενείς περιμένουν μήνες ή – εάν έχουν την οικονομική δυνατότητα – προσφεύγουν σε ιδιωτικά θεραπευτήρια.
Γ.Κ.: Όλοι έχουν πρόσβαση. Η «λίστα χειρουργείων» είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στο οποίο έχω πάρα πολλές αντιρρήσεις. Είμαι από αυτούς που λέω πάντα ότι, δεν πρέπει να «κολλάμε» στις κομματικές μας ή στις ιδεολογικές μας καταβολές και να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Υπάρχουν τρωτά λάθη πάνω στις επονομαζόμενες «λίστες».
Ερ: Εσείς τι προτείνετε;
Γ.Κ.: Ιεράρχηση της βαρύτητας των περιστατικών. Για παράδειγμα, το «Γεννηματάς» το οποίο είναι ένα δευτεροβάθμιο προς τριτοβάθμιο νοσοκομείο. Θα έπρεπε να μη γίνονται για παράδειγμα κιρσοί. Να γίνονται μόνο ανευρύσματα, καρωτίδες, μείζονα τραύματα αρτηριακά, τραύματα αγγείων, δηλαδή, μεγάλες επεμβάσεις. Παράδειγμα, στη Γενική Χειρουργική θα γίνονται καρκίνοι, μεγάλα χειρουργεία, ούτε κήλες, ούτε χολές. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δώσουμε ένα βήμα στην πρωτοβάθμια και στην δευτεροβάθμια, οι οποίες δεν δουλεύουν σωστά. Με λίγα λόγια, ο άνθρωπος που έχει μια κήλη θα μείνει στην Κω, δεν θα πάει στην Αθήνα. Τα πράγματα είναι πολύ απλά αν θέλουμε να τα φτιάξουμε. Εάν δεν θέλουμε, θα διαιωνίζουμε μια λάθος κατάσταση.
Ερ: Υπάρχουν περιπτώσεις όπου, ο ασθενής έχει να επιλέξει το «μαχαίρι» ή πιο σύγχρονες μεθόδους, διότι, όπως τον ενημερώνουν, σύγχρονες μέθοδοι δεν υπάρχουν σε δημόσια νοσοκομεία, στα περισσότερα τουλάχιστον. Σε κάποιες δε από αυτές, ο γιατρός εργάζεται στο ΕΣΥ και παράλληλα προσφέρει υπηρεσίες και σε ιδιωτικά νοσοκομεία. Ο δε ασθενής εξαναγκάζεται να πληρώσει αδρά εάν επιλέξει την πιο «ανώδυνη» μέθοδο…
Γ.Κ.: Αυτό είναι λάθος. Κανένας γιατρός του ΕΣΥ –ακόμη- δεν μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες σε ιδιωτικά κέντρα. Αυτό το δικαίωμα δίνεται μόνο σε Πανεπιστημιακούς ή Στρατιωτικούς ιατρούς. Κάτι αντίστοιχο ψηφίστηκε στο τελευταίο νομοσχέδιο από την κα Γκάγκα που θα έδινε τη δυνατότητα στους γιατρούς του ΕΣΥ να κάνουν και ελεύθερο επάγγελμα, αλλά δεν έχει εφαρμοσθεί ακόμη. Προσωπικά – και της το έχω διατυπώσει – διαφωνώ. Είχα προτείνει και στην Επιτροπή Περιφερειών που προΐστατο ο κ. Κόνσολας, αυτό να γίνει μόνο στην περιφέρεια, ώστε να είναι ένα κίνητρο για να έρθουν οι γιατροί και όχι στα μεγάλα αστικά κέντρα, διότι θα ερημώσουν από γιατρούς και αυτά.
Ερ: Πριν προχωρήσουμε, να επιστρέψω στα των συνεδρίων. Πραγματοποιήθηκε το προαναφερόμενο, με δική σας πρωτοβουλία να τονίσω και αυτό έχει τη σημασία του. Αν και είναι πολύ νωρίς, τι άλλο σκέπτεστε να διοργανώσετε;
Γ.Κ.: Ό,τι μπορώ. Θα προσπαθήσω να φέρω κι άλλα πράγματα στην Κω, όπως ένα άλλο συνέδριο, μια ημερίδα...
Ερ: Ας αλλάξουμε θέμα. Μετά την εμπειρία συμμετοχής στον πρώτο βαθμό αυτοδιοίκησης, μεταπηδάτε στον δεύτερο βαθμό. Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με την παράταξη του Γιώργου Χατζημάρκου. Κλασική η ερώτηση. Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε;
Γ.Κ.: Είχα σκοπό να σταματήσω τα πάντα. Μου είχαν προταθεί διάφορα… Επειδή κάνω αυτοκριτική, έφτασα κάποια πράγματα στο παρά πέντε, δεν ολοκληρώθηκαν και θεωρούσα ότι απέτυχα. Γι αυτό και έφυγα. Κάποιοι όμως μου είπαν ότι δεν απέτυχα και με παρότρυναν να συνεχίσω. Στην τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού, είδα ότι αυτές οι αντιδικίες που υπάρχουν, διχάζουν την κοινωνία και δεν μου αρέσει αυτό το «παιχνίδι» μπροστά σε μια εκλογική αναμέτρηση και μια εκλογική νίκη. Είναι λίγο τραγικό. Προτάσσουν άλλα πράγματα παρά την ουσία. Οι ηγέτες πρέπει να υπηρετούν τον κόσμο και όχι τις κομματικές ή πολιτικές τους καταβολές. Έχω άπειρα παραδείγματα. Δεν υπήρξε μια συνέργεια, μια συνεργασία σε θέματα υγείας από τις δημοτικές παρατάξεις. Δεν μου άρεσε αυτό.
Για τον Γιώργο Χατζημάρκο, από παλιά με ήθελε και του είχα πει όχι. Σε κάποια πράγματα είχα και αντιρρήσεις με τον τρόπο «διακυβέρνησής» του, αλλά μου έδωσε κάποιες εγγυήσεις. Όχι για μένα, για την Κω.
Ερ: Ποιες είναι αυτές;
Γ.Κ.: Ότι θα κάνει τα πάντα κι αν δεν βρει τρόπο χρηματοδότησης θα βάλει η ίδια η περιφέρεια χρήματα για νέο νοσοκομείο και θα γίνει το νέο νοσοκομείο και το τονίζω. Απ’ ότι έχω μάθει από έγκυρες πηγές, οι μελέτες έχουν προχωρήσει ήδη στις Κτηριακές Υποδομές. Το νέο νοσοκομείο είναι ένας πόλος έλξης για τους γιατρούς, ώστε να έρθουν στην Κω. Διαφωνώ με τις επιδοματικές πολιτικές και το κράτος να το πει απλά και καθαρά: «Δεν έχω λεφτά για να δώσω στους γιατρούς». Να μην υποτιμά έτσι τη λέξη επιστήμονας. Ούτε θα τους κερνάμε σουβλάκια… Διαφωνώ με αυτές τις τακτικές. Υπάρχουν τρόποι να βρεθούν λύσεις για να ανέβουν οι αμοιβές. Αλλά όχι με επιδοματικές πολιτικές.
Ερ: Είναι ένα τεράστιο θέμα, με πολλές παραμέτρους, άλλες τόσες προτάσεις και απόψεις, αλλά κύριε Κοπάδη, ας αφήσουμε το νέο νοσοκομείο και ας έρθουμε στο υφιστάμενο. Γνωρίζετε την κατάσταση, μην την επαναλαμβάνουμε…
Γ.Κ.: Μέχρι να γίνει, λοιπόν, το νέο νοσοκομείο πρέπει να ακουμπήσουμε πάνω στο υπάρχον. Έχουμε φτάσει στο σημείο όπου, πιο πολλοί είναι αυτοί που δεν θέλουν το νέο νοσοκομείο από αυτούς που το θέλουν.
Ερ: Αυτό το επιχείρημα, το οποίο έχει όντως μια πολύ σοβαρή βάση, το ακούω επί σειρά ετών. Άλλωστε, πριν από αρκετά χρόνια είχαμε φτάσει στο σημείο, έτσι μας δήλωναν, να έχουν εξασφαλιστεί καμπόσα εκατομμύρια για το νέο νοσοκομείο το οποίο «χάθηκε» χωρίς κανείς δημόσια να πει την αλήθεια… Αυτό που μας ενδιαφέρει ως κατοίκους αυτού του νησιού, είναι τι γίνεται τώρα ή καλύτερα, χθες. Η ανασφάλειά μας έχει πιάσει κόκκινο και όχι αδικαιολόγητα… Το νοσοκομείο μας παραπαίει ενώ φουντώνει ο ιδιωτικός τομέας. Μεταξύ μας, εάν δεν υπήρχε και αυτός, θα είχαμε φουντάρει…
Γ.Κ.: Θα σας πω δύο πράγματα και μάλιστα μου τα είχε τονίσει ο κ. Καΐσερλης.
Αυτά τα ιδιωτικά κέντρα, που δεν διαφωνώ με την ύπαρξή τους, άνθισαν έξι μήνες μετά από τότε που μαζί συγκεντρώσαμε τον Ιατρικό Σύλλογο στην αίθουσα του δημαρχείου και μιλήσαμε ανοιχτά για πάρα πολλά προβλήματα. Τους μιλήσαμε για συνεργασία, τότε που ήθελε ο κ. Καΐσερλης μέσω της Κοινωνικής Οικονομίας να δουλέψουμε το Κ.Υ. Αντιμάχειας. Το φτάσαμε στο παρά πέντε, αλλά δεν το πετύχαμε σαν δήμος. Δεν μπορεί να έχουμε μια μη ισόνομη ανάπτυξη των ιδιωτικών κέντρων σε σύγκριση με το ΕΣΥ, το οποίο έμεινε πίσω.
Ερ: Αυτό ακριβώς σας είπα. Καλώς κάνουν οι ιδιώτες, διότι βρίσκουν «τρύπες» και μπαίνουν…
Γ.Κ.: Δεν είμαι κατά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ούτε την δαιμονοποιώ, όπως έχουν κάνει πάρα πολλοί υπέρ του λαϊκισμού. Πρέπει όμως να «παίζει» παράλληλα με όλους τους δημόσιους φορείς.
Ερ: Εκτιμώ ότι δεν αρκεί να «παίζει» παράλληλα με τον δημόσιο φορέα υγείας, αλλά απλά να υπάρχει ως δικαίωμα επιλογής. Όμως, τον δημόσιο φορέα τον χρηματοδοτούμε εμείς οι πολίτες και οφείλει να μας ανταποδίδει τα δέοντα δωρεάν.
Γ.Κ.: Δεν υπάρχει «δωρεάν» υγεία στην Ελλάδα. Όλοι την πληρώνουμε. Ας σταματήσει αυτή η «πιασάρικη» έκφραση δωρεάν υγεία. Όλοι έχουμε εισφορές. Την πληρώνουμε την υγεία και θέλουμε να την έχουμε.
Ερ: Την έχουμε;
Γ.Κ.: Όχι. Όχι όπως θα έπρεπε.
Ερ: Γιατί;
Γ.Κ.: Γιατί λείπουν πράγματα. Να σας πω για παράδειγμα, τι παρέχει το κράτος διαχρονικά στον άνθρωπο που μένει μόνιμα στο Αγαθονήσι, στους Αρκιούς και πληρώνει εισφορές για την υγεία του; Τίποτα απολύτως. Κάτι πρέπει να κάνουμε και γι αυτούς τους ανθρώπους. Έχω ένα μικρό project, αλλά δεν μπορώ να το πω τώρα. Αν συμφωνήσει και ο περιφερειάρχης, κάτι πρέπει να κάνουμε για τα νησιά μας.
Ερ: Δηλαδή, η περιφέρεια να χρηματοδοτήσει κάποιες δράσεις;
Γ.Κ.: Με προκαλείτε και θα σας το πω. Κάποτε μιλούσαμε για εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε ΟΤΑ Α’ και Β’ βαθμού σε ένα κομμάτι για την υγεία. Θα μας δώσουν τους αντίστοιχους πόρους; Κανείς δεν ξέρει. Το θέλουν οι ΟΤΑ; Μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτή την υποχρέωση οι ΟΤΑ; Χρειάζεται σταδιακή εκχώρηση αρμοδιοτήτων; Θα μας δώσουν μέρος των αντίστοιχων πόρων; Κάτι πρέπει να κάνουμε, κάτι πρέπει να διεκδικήσουμε, έστω πιλοτικά. Πρόσφατα, ο κ. Χατζημάρκος ζήτησε από τον πρωθυπουργό να αποκοπεί το Νότιο Αιγαίου από τη 2η υγειονομική περιφέρεια. Μήπως πρέπει να το δούμε; Έχω μιλήσει με γιατρούς και από το νοσοκομείο εδώ και από τη Ρόδο. Όλοι το θέλουν και να το αναλάβει η περιφέρεια. Μίλησε ο πρωθυπουργός, δεν ξέρω τι έχει σκοπό να κάνει, για νέο ΕΣΥ. Μου άρεσε. Στην πράξη τι θα κάνει, γιατί είμαι από αυτούς που λέω, το ΕΣΥ που έκανε ο αείμνηστος Γεννηματάς έφτασε στο τέλος του.
Ερ: Έφτασε στο τέλος του ή ποτέ δεν ολοκληρώθηκε; Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, κόπηκε στη μέση…
Γ.Κ.: Κόπηκε στη μέση, αλλά να σας το πω λίγο διαφορετικά. Είναι ένα γερασμένο σύστημα, χρειάζεται κάτι το καινοτόμο για το οποίο πρέπει να μπλεχτεί η δημόσια με την ιδιωτική υγεία. Κάποιοι το λένε ΣΔΙΤ και το δαιμονοποιούν. Όταν στο ΣΔΙΤ ή σε οποιαδήποτε σύμπραξη κρατάς τον κοινωνικό έλεγχο – δήμος, περιφέρεια -κερδίζεις πολλά.
Ερ: Έχουν γίνει κάποιες συμπράξεις τα τελευταία χρόνια και μόνο «δικαιωμένος» δεν έχει βγει ο πολίτης. Οπότε, δικαιολογημένα υπάρχει ανησυχία και αγωνία.
Γ.Κ.: Πάντα είναι δικαιολογημένη αυτή η αγωνία. Οι ΟΤΑ είναι οι μόνοι που μπορούν να διασφαλίσουν τον κοινωνικό έλεγχο. Θα διαφωνήσω επίσης με τον αγαπημένο μου φίλο τον κ. Καΐσερλη, ότι, ο λαός της Κω είναι εν υπνώσει. Είναι σε εγρήγορση και έχει μάθει να απαιτεί.
Ερ: Συγνώμη γιατρέ μου, αλλά πού το είδατε αυτό; Πού είδατε την «εγρήγορσή» μας;
Γ.Κ.: Στην συμπεριφορά του, στην απαίτησή του, σ’ όλα αυτά. Κάποιοι το απαξιώνουν, αλλά πρέπει να ξεφύγουμε από αυτό που λέμε ότι, η Κως είναι ένα νησί τουριστικό και δεν μας ενδιαφέρει τίποτα παραπάνω.
Ερ: Όλα αυτά που συζητάμε τώρα, τα έχουμε ξανασυζητήσει. Είναι διαπιστώσεις. Με τις οποίες όλοι μας τα πάμε πολύ καλά… Το θέμα όμως είναι, τι γίνεται, τι θα γίνει, τι έπρεπε να έχει γίνει και γιατί δεν έχει γίνει.
Γ.Κ.: Να μιλήσουμε για το ασθενοφόρο; Είναι τραγικό να πεθαίνει ένας άνθρωπος σε μια καρότσα. Τραγικό επίσης είναι ο θάνατος ενός συνανθρώπου μας να εργαλιοποιείται για πολιτική εκμετάλλευση. Είναι τραγικό να μην δίνει το κράτος το δικαίωμα στον κάθε δήμαρχο να μπορεί να μπει στο κομμάτι του ΕΚΑΒ και να χρηματοδοτήσει πληρώματα.
Ερ: Ξαναρωτάω. Γιατί όλα αυτά δεν τα κάνει το κράτος;
Γ.Κ.: Γιατί δεν μπορεί.
Ερ: Και γιατί δεν μπορεί;
Γ.Κ.: Γιατί δεν έχει μάθει – και αυτά είναι τα λάθη τα διαχρονικά – να εκχωρεί την αρμοδιότητα που δεν μπορεί να φέρει εις πέρας, στην τοπική κοινωνία που ξέρει.
Ερ: Ξαναθέτω το αφελές ερώτημα. Πληρώνουμε ένα σκασμό φόρους και εισφορές για την υγεία. Εάν η υγεία εκχωρηθεί – να σας πω ότι, ο Γ. Κυρίτσης ζητά την αρμοδιότητα των νοσοκομείων να την έχουν οι δήμοι – πείτε μου, πού και τι θα πρωτοπληρώνει ο πολίτης; Το κράτος; Το δήμο; Την περιφέρεια;
Γ.Κ.: Συμφωνώ με αυτό που είπε ο κ. Κυρίτσης, αλλά υπάρχουν κάποια ερωτήματα. Θα εκχωρηθεί η αρμοδιότητα με τους αντίστοιχους πόρους ή θα πουν στους δήμους, βρείτε τα εσείς;
Ερ: Έχετε διαπιστώσει να δίνει πόρους το κράτος; Αντίθετα, έχει πάρει…
Γ.Κ.: Αυτό θέλω να πω. Άρα, τα χρήματα πρέπει να είναι συγκεκριμένα για τη λειτουργία των νοσοκομείων, πρέπει να μπουν κι άλλα δεδομένα, ίσως και με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια για να είναι βιώσιμα και να μην εξαρτώνται από το υπουργείο για το τι θα χορηγεί κάθε χρόνο σαν επιδότηση σε κάθε νοσοκομείο. Χάνονται πάρα πολλά χρήματα από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές τόσο από τους ξένους όσο και από τους ντόπιους. Γιατί να μην εφαρμόζεται η ιδιωτική ασφάλεια στο νοσοκομείο της Κω;
Ερ: Δηλαδή, όπως και να ‘χει, θα πρέπει να ξαναπληρώνουμε για την υγεία…
Γ.Κ.: Και βέβαια όχι. Ακούγεται λίγο εξτρίμ… αλλά πρέπει να στοχεύσουμε και στην οικονομική αυτοδιαχείριση και εν μέρει αυτονόμηση.
Ερ: Έχω την αίσθηση πως περιγράφετε το αμερικάνικο σύστημα, όπου, κράτος πρόνοιας στην ουσία δεν υπάρχει, όπου κάθε πολιτεία έχει τους δικούς της νόμους και βέβαια, την δική της «ανάπτυξη» ανάλογα με το βαλάντιο των κατοίκων της. Κάτι τέτοιο θέλετε και για τη χώρα μας;
Γ.Κ.: Λάθος. Η είσοδος ιδιωτικών ασφαλειών στο δημόσιο σύστημα υγείας δεν αναιρεί με τίποτε τη δημόσια υγεία. Θα αυξηθούν τα έσοδα των δημοσίων δομών υγείας. Ναι, το θέλω αυτό. Να μπουν ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια για όσους διαθέτουν ιδιωτική ασφάλεια και να ‘χουμε μεγαλύτερη εισπρακτικότητα στα δημόσια νοσοκομεία. Το κράτος δεν μπορεί, ας μας εκχωρήσει μερικές αρμοδιότητες ίσως με τους αντίστοιχους πόρους, αλλά επειδή θα βρεθούμε προ εκπλήξεων οικονομικών, πρέπει να έχουμε από κάπου μια εισπρακτικότητα και να φτάσουμε κάποτε σε οικονομική αυτοδυναμία. Ας δυναμώσουν επιτέλους οι ΟΤΑ. Και οι λιγοστές αρμοδιότητες και υποχρεώσεις που τους δίνονται είναι χωρίς τις ανάλογες οικονομικές ενισχύσεις και λέει στους ΟΤΑ βγάλτε τα πέρα μόνοι σας. Ο τζάμπας τελείωσε.
Ερ: Το «ο τζάμπας τελείωσε», που απευθύνεται; Ποιους αφοράς
Γ.Κ.: Στο κράτος.
Ερ: Δηλαδή;
Γ.Κ.: Εννοώ ότι δεν θα μας δώσει χρήματα. Μπορεί να μας εκχωρήσει κάποιες αρμοδιότητες, αλλά σίγουρα όχι και τους ανάλογους πόρους
Ερ: Με λίγα λόγια, έχει πτωχεύσει το κράτος μας.
Γ.Κ.: Χρόνια τώρα είναι πτωχευμένο. Είναι θέμα νοοτροπίας πώς θα γίνει ο διαχωρισμός της φορολόγησης στις αντίστοιχες κοινωνικές ομάδες, κ.λ.π. Χρήματα δεν υπάρχουν. Με έξυπνες λύσεις όμως ίσως μπορούμε να βρούμε.
Ερ: Κύριε Κοπάδη, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως κράτος πρόνοιας δεν έχουμε. Τουλάχιστον όπως το εννοεί ο ίδιος ο όρος.
Γ.Κ.: Όχι δεν έχουμε σωστά δομημένο κράτος πρόνοιας.
Ερ: Πείτε μου, τι σημαίνει για εσάς αυτό; Είστε στην Κω, που όπως όλοι αναφέρουν ευκαιρίας δοθείσης, στο νησί του Ιπποκράτη, στον 4ο τουριστικό προορισμό κ.λ.π. κ.λ.π. που συνάνθρωποί μας πεθαίνουν λόγω έλλειψης στελέχωσης των δομών υγείας. Αυτή είναι η πραγματικότητα και οφείλουμε να την παραδεχτούμε μπας και πάμε παρακάτω.
Γ.Κ.: Η έκφραση «πεθαίνει κόσμος» δεν μου άρεσε. Το φιλότιμο όλου του νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού, με αμοιβές γελοίες, έχει ξεπεράσει το ΕΣΥ. Σώζεται κόσμος όλων των κατηγοριών χάρις στη φιλοτιμία ανθρώπων που στηρίζουν διαχρονικά το ΕΣΥ. Ο 4ος όμως τουριστικός προορισμός δεν πρέπει να έχει αυτοσκοπό μόνο το οικονομικό όφελος από τον τουρισμό. Πρέπει κάποτε να αλλάξουν τα αξιακά συστήματα και προτεραιότητες του κόσμου. Όχι μόνο για την υγεία αλλά και για την παιδεία τον πολιτισμό το περιβάλλον και άλλα πολλά.
Ερ: Κύριε Κοπάδη, δεν αναφέρομαι σε γιατρούς και νοσηλευτές. Ούτε καν… Μιλάω για τις ελλείψεις τόσο σε επιστημονικό προσωπικό όσο και στα «μέσα» που χρειάζονται για να τα βγάλει πέρα. Γνωρίζετε τις ελλείψεις του νοσοκομείου, το αυτό με το πρώην ΙΚΑ το οποίο ερημώνει όπως και την τραγικότητα του Κ.Υ. Αντιμάχειας που επίσης στηρίζεται στην φιλοτιμία ενός συναδέλφου σας, όπως και την αγωνία των ελάχιστων ανθρώπων του ΕΚΑΒ. Είναι ζητήματα που αναδεικνύουμε εδώ και χρόνια, αλλά πέρα βρέχει… Άρα, τι κάνουμε;
Γ.Κ.: Συγνώμη που θα το πω, μια τρύπα στο νερό. Αν δεν εκχωρηθούν αρμοδιότητες στην τοπική αυτοδιοίκηση, δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε τίποτα παραπάνω. Όσο για τους γιατρούς, δεν τους δίνεται καν το δικαίωμα της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης και επιμόρφωσης. Άραγε μπορούν να πάρουν εκπαιδευτική άδεια για ένα σεμινάριο για κάτι νέο και σύγχρονο;.
Ερ: Για να κλείσουμε κύριε Κοπάδη, αυτό που θέλουμε εμείς εδώ στην Κω, είναι να στελεχωθούν οι δομές υγείας που έχουμε ώστε μην νοιώθουμε ανασφάλεια και να μην πληρώνουμε για την φροντίδα υγείας περισσότερα χρήματα από αυτά που ήδη έχουμε δώσει και δίνουμε.
Γ.Κ.: Συμφωνώ απόλυτα. Όχι μόνο στην Κω αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα χρειάζεται κάτι το νέο και καινοτόμο που να δίνει λύσεις και όχι να δημιουργεί προβλήματα.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
