Το ίδιο σκηνικό το είδαμε να επαναλαμβάνεται διαδοχικά από κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις στο όνομα της προετοιμασίας για είσοδο στην ΕΟΚ, τότε που το ζωνάρι δεν έσφιγγε άλλο, των κρίσεων, των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Γνωρίζουμε πια τι κρύβεται πίσω από τα λαμπερά φώτα. Πίσω από τα γκισέ των τραπεζών τα ταμεία των σούπερ μάρκετ τις ρεσεψιόν των ξενοδοχείων πίσω από τα λαπτοπ πίσω από τις επαγγελματικές στολές. Κρύβονται οι ρημαγμένες οι λεηλατημένες ζωές των παιδιών των εγγονιών μας η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας.
Κοινός παρανομαστής: πάντα τη πληρώνει ο λαός.
Αυτή την πείρα έχουμε υποχρέωση να μεταφέρουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας. Να καταλάβουν ότι δεν είναι κανονικότητα το ξεπούλημα της παιδείας της υγείας του νερού της ενέργειας των μεταφορών των συντάξεων.
Ότι δεν είναι ανάπτυξη και πρόοδος η εργασιακή ζούγκλα η φοροεπέλαση οι εξώσεις το πνίξιμο κάθε νεανικού ονείρου, στο όνομα της επιχειρηματικότητας της ανταγωνιστικότητας των αξιολογήσεων των επενδυτικών βαθμίδων εργαλεία που, κατά την δική τους ομολογία πια, αυξάνουν τα υπερκέρδη και όχι κέρδη μιας χούφτας ομίλων.
Να τους εξηγήσουμε ότι κυρίαρχο είναι πόσο πληρώνουμε και όχι πως το πληρώνουμε.
Να τους εξηγήσουμε ότι γίνεται και αλλιώς. Να αντιδράσουμε τώρα. Να τους δώσουμε παραδείγματα να καταλάβουν ότι οι εργαζόμενοι όταν προσπαθούν ενωμένοι πετυχαίνουν. Και παραδείγματα υπάρχουν πολλά, παλιά και καινούρια.
Να βάλουμε στη θέση τους αυτούς που τόσα χρόνια μας έφεραν σ΄ αυτό το χάλι ,και που λίγες μέρες πριν τις εκλογές μέσα από τη θολούρα τους μας τάζουν τα πάντα.
Να απαντήσουμε όπως πρέπει σε αυτούς που μας λένε κατάμουτρα ότι η ζωή μας είναι κόστος για το σύστημα.
Το ενθαρρυντικό είναι ότι στις 21 Μαΐου κάναμε ένα μεγάλο βήμα.
Να το επαναλάβουμε και να το δυναμώσουμε .Στις 25 Ιουνίου ψηφίζουμε και ξαναψηφίζουμε το κόμμα της ελπίδας και της σιγουριάς, ψηφίζουμε ΚΚΕ.
