Οι Δημοτικές αρχές που διαδέχονται τον εαυτό τους, έχουν στη διάθεσή τους πολύ λιγότερες δικαιολογίες από εκείνες που διαδέχονται μιαν έτερη. Η Δημοτική αρχή Νικηταρά έχει να αντιπαρατεθεί με το έργο της -το θετικό, το αρνητικό, το ατελείωτο, το υπεσχεμένο. Έχει να απαντήσει σε έναν οφειλόμενο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για την κάθε Δημοτική Ενότητα- Κοινότητα που θα διαμορφώσει τη νέα εικόνα του νησιού. Τα έργα πελατειακές εργολαβίες, πρέπει σήμερα κιόλας να κλείσουν τον κύκλο τους και να πεταχτούν στο παρελθόν ως αποτυχημένα πλέον μοντέλα. Η συνολική αναβάθμιση των Τ.Υ. και η λειτουργία υποστηρικτικών υπηρεσιών τους σε κάθε Κοινότητα είναι πέραν από επιβεβλημένη όχι γιατί το απαιτούν οι καιροί αλλά οι ίδιοι οι Δημότες που αισθάνονται τον Δήμο μακριά τους. Τα πολιτικά πρόσωπα –κυρίως Αντιδήμαρχοι, δεν μπορεί να συνεχίσουν να αποτελούν το μακραίωνο περιηγητικό είδος του Μαυρογιαλούρου. Τα Κοινοτικά Συμβούλια πρέπει να αποκτήσουν Αυτοτέλεια και Αυτοδιοικητική δυνατότητα. Εάν ο Θ. Νικηταράς θέλει να δει την Ισχυρή Κω να αποκτά σάρκα και οστά, πρέπει να σχεδιάσει τις Ισχυρές Δομές, να διαβουλευτεί με την οργανωμένη Κοινωνία και να ξεκινήσει. Η παγίδα της καθημερινότητας φθείρει και είναι εκεί που θα πατήσουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι για να τον ‘’φρενάρουν’’.
Το αποτέλεσμα των εκλογών, δείχνει δρόμους,.. ανοίγει κύκλο νέων επιλογών κι αφήνει χώρο για αναπτυξιακή τροχιά με έργα κλίμακας που λείπουν από το νησί – απ’ άκρη σ’ άκρη!
Οι επιλογές του Δημάρχου σε πρόσωπα με ειδικευμένη γνώση- και αποδεδειγμένη εμπειρία, πρέπει να επικρατήσουν της αβροφροσύνης που εδράζεται στη ψηφοσυλλεκτική δυνότητα των Συμβούλων του.
Η ‘’εποχή Νικηταρά’’ αρχίζει τώρα, κι αν δεν το κατανοήσει θα χάσει μια μεγάλη ευκαιρία να αφήσει το αποτύπωμά του στην τοπική Αυτοδιοίκηση και θα αναφέρεται απλώς ως ένας ‘’διατελέσας Δήμαρχος’’! Το στοίχημα είναι μεγάλο, όπως και οι ανάγκες του νησιού για το μεγάλο ξεπέταγμα.
Πολιτικά συμπεράσματα
απορρέουν κυρίως από το εύρος της διαφοράς της ψαλίδας. Στην παράταξη Δύναμη Αλλαγής ο αρχηγός της τώρα είναι πολύ ευάλωτος, μπορεί να αμφισβητηθεί, να χρεωθεί εσφαλμένη προεκλογική πολιτική, να έρθει στο επίκεντρο αντεγκλήσεων ο αμφιλεγόμενος χαρακτήρας του και να τεθεί θέμα αλλαγής ηγεσίας ώστε η παράταξη να συνεχίσει το έργο της από νέο πρόσωπο και άσκηση νέας αντιπολιτευτικής πολιτικής. Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς ότι σε αυτό το σενάριο ο κ. Κυρίτσης θα μπορούσε να θέσει εαυτόν φυσικό εμπόδιο.
Η ‘’Λαϊκή Συσπείρωση’’, έδειξε μόνο την ικανότητά της για συσπείρωση – συγκράτηση δηλ. των ψηφοφόρων της αφού δεν κατάφερε να πείσει ένα αξιόλογα μεγαλύτερο μέρος της παράταξης της Ι. Ρούφα, με αποτέλεσμα να παραμείνει στο ίδιο σχεδόν ποσοστό. Αυτό αντικατοπτρίζει τον άγονο λόγο της παράταξης, προσκολλημένη στο άρμα του ΚΚΕ πανελλαδικά. Είναι βέβαιο ότι το γνωρίζουν αλλά είναι δέσμιοι. Έτσι, δεν μπορεί να περιμένουν να το εισπράξουν και στα Δημοτικά πράγματα όπου οι ανάγκες τρέχουν, τα προβλήματα απαιτούν συνεργασίες, συγκλίσεις, συναινέσεις! Μπορεί η θέση ‘’απόσταση’’ να σε απαλλάσσει ευθυνών αλλά σε απαλλάσσει και από το αγκάλιασμα με τον πολίτη που σε πολλά προβλήματα θα σε ήθελε αρωγό. Στο κάτω- κάτω, δεν είναι άσχημο να ζεις στις αυταπάτες σου!
Μονόδρομος η επιστροφή Τσίπρα,… σήμερα!
Κάποιος να βγει και να φωνάξει, ‘’φτάνει!.. ως εδώ’’! έχουμε περάσει στο στάδιο του αυτοεξευτελισμού και ο κυρίαρχος Πρόεδρος, δεν συμβάλλει ως λύση του προβλήματος αλλά δυναμιτιστής του. Αν ο νέος πρόεδρος θέλει να κατεδαφίσει τις συνιστώσες - πολιτικά συστατικά του Συνασπισμένου χώρου (αλήθεια, δεν το ήξερε;), υπάρχουν διαδικασίες. Ας έρθει λοιπόν στην Ελλάδα, ας στρώσει τον απαφτό του και ας αρχίσει να επιτελεί τον διακριτό ρόλο του,… αυτός, όχι οι ρεβανσιστές εκπρόσωποί του! Έχει ξεκινήσει η άλωση του ΣΥΡΙΖΑ για όσους δεν το πήραν χαμπάρι κι αυτό λειτουργεί υπέρ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ των οποίων οι μεταξύ τους γραμμές είναι πια δυσδιάκριτες.
Η επάνοδος του Αλέξη Τσίπρα
στην προεδρία του κατασπαραγμένου ΣΥΡΙΖΑ,
είναι μονόδρομος. Ο κ. Κασσελάκης,
θα πρέπει πάντα να θυμάται ότι έχει
ως μονάδα αναμέτρησης τον Αλέξη Τσίπρα
και μέχρι στιγμής υπολείπεται (πολιτικού) βάρους!
Μέχρι το Συνέδριο, όλοι -πλην Δαναών- θα τελούν υπό Πειθαρχική ομηρία. Με τσιτάτα και έωλη πυγμή, δεν επιβάλλεσαι, το αντίθετο μάλιστα,.. βάλλεσαι!!! Εκφράσεις όπως ‘’εγώ είμαι ο Πρόεδρος’’ και με ‘’νωπή λαϊκή εντολή’’ μόνο Μητσοτάκη θυμίζουν. Δεν σχολιάζουμε το κυνικό ‘’εγώ έφερα μονοκοπανιάς 500 νέα μέλη, εσείς πόσα;’’ που δείχνει έναν μικροπρεπή πολιτικό. Αυτό το αδειανό σακάκι, θα το πληρώσουμε όπως όλα δείχνουν, πολύ ακριβά!
