Όταν οι Νόμοι ανέχονται την ανομία

Ντίνος Γιαννάκος

Μετά το Ροδίτη σερβιτόρο, είναι θέμα χρόνου να σκάσει ως έτερη βόμβα η ‘’Κώτισσα καμαριέρα’’. Κάποιοι κρατούν τη φωτιά στο ένα χέρι και το φυτίλι στο άλλο κουνώντας το  πολύ επικίνδυνα προκειμένου να επιδείξουν  την καθολική ισχύ τους. Έχουν φέρει μάλιστα τη φωτιά πολύ κοντά στο φυτίλι υποτιμώντας τις πιθανές συνέπειες.

Στον εργασιακό ‘’αιώνα’’ που θέλουν να γυρίσουν οι παγκόσμιοι διαχειριστές το κεφάλαιο ‘’Τουρισμός’’, η αντίδραση των εργαζόμενων πρέπει να είναι ενωτική και αποφασιστική.

Τα μαξιλαράκια και οι πλάτες στον εργοδότη, δοκιμάστηκαν. Οι εργαζόμενοι προδόθηκαν! Όμως όταν τα εργασιακά ζητήματα υποβαθμίζονται και οι μηχανισμοί ελέγχων ακρωτηριάζονται από την ίδια σου την Εθνική κυβέρνηση, τίθεται θέμα ηθικής. Όταν η Εθνική σου κυβέρνηση –με το αέρα πλέον του 40%- σου απαντά ‘’έχουμε ελεύθερη οικονομία (με νωπή μάλιστα εντολή..) και ο ανταγωνισμός είναι το βασικό της συστατικό, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα’’, αντιλαμβάνεσαι τη θέση που θα κρατήσει αν τυχόν σκεφτείς να αντιδράσεις. Θα καταδικαστείς από όλα τα Ελληνικά Δικαστήρια αφού η Νομοθεσία της ‘’Μητσοτάκης – Χατζηδάκης’’ έχει φροντίσει να μην αφήνει βαλλόμενες  ‘’εκκρεμότητες’’.

Οι περισσότερες Μικρές και Μεσαίες -Οικογενειακές μέχρι πρότινος- Ξενοδοχειακές μονάδες της Κω αλλά και το σύνολο σχεδόν των Μεγάλων, ανήκουν σε ξένα funds - Τουριστικούς Ομίλους, οι οποίοι με τη σειρά τους είναι δεσμευμένοι με γερά συμβόλαια στους Αεροπορικούς Κολοσσούς operators.

Η χρονιά πάει καλά ακούμε αλλά οι επιχειρηματίες ασθενούν. Οι πληρότητες σπάνε ρεκόρ άλλο ένα Καλοκαίρι αλλά οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία δοκιμάζονται. Οι αριθμοί ευημερούν ξανά, ως φάρσα σε ένα πολυφορεμένο σενάριο!  Οι ισορροπίες βρίσκονται σε τεντωμένο σχοινί και οι υπο-Ξενοδόχοι των μεγα- Ξενοδόχων πρέπει να το καταλάβουν. Η αμοιβαία σχέση στον ευαίσθητο χώρο της ξενοδοχίας, είναι το κλειδί της ζητούμενης  ισορροπίας, ερωτηματικό τίθεται στο  ποιοι καταστρατηγούν την έννοια του ‘’αμοιβαίου’’ γιατί οι εργαζόμενοι έχουν δώσει μαθήματα σε δύσκολες περιόδους. Και οι δύσκολες περίοδοι πάνε κατά το πώς κάθε φορά εξυπηρετεί, γι αυτό καλόν θα είναι οι εργοδότες να πάψουν να κρύβονται πίσω από αυτό το βολικό παραμύθι. Αρκετά έχουν καταβροχθίσει μέσα από ευρωπαϊκά και εθνικά επιδοτούμενα προγράμματα και επιχορηγήσεις,… προκλητικά αρκετά!!! Τώρα, να μιλήσουμε για παρέμβαση του Κράτους (Μητσοτάκη) ε, ας μην το ευτελίσουμε το πράμα!

Οι κεραίες ‘’εκπέμπουν’’,…

οι ΟΤΑ ‘’λαμβάνουν’’;

Η συζήτηση στο προχθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο Κω για την μετακίνηση κεραίας κινητής τηλεφωνίας εκτός αστικού ιστού στο Ζιπάρι, ήταν μια ακόμα ευκαιρία προβληματισμού για τον παθητικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τον εξοστρακισμό της στα δόκανα της κεντρικής εξουσίας. ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ, όλα σε λάθος βάση! Να στείλουμε λέει χαρτιά, να φτιάξουμε επιτροπή, να συντάξουμε μελέτες, να γνωμοδοτήσουν οι Νομικοί, να ενημερωθεί το Επιμελητήριο,… και ‘’εφτά μέρες εκοσκινίζαμε’’. Το ανήσυχο όμως είναι πως δεν διαφαίνεται η δυναμική της διεκδίκησης επαναφοράς του Θεσμού στη θέση που το ίδιο το Σύνταγμα την ορίζει, ως το πρωτοβάθμιο κύτταρο της Δημοκρατίας κι όχι του υποτελή της εκάστοτε εξουσίας.

Οι Δημοτικές αρχές μοιάζουν να έχουν αποδεχθεί το ρόλο του ακόλουθου και να έχουν επαναπαυθεί στην θαλπωρή ενός κακώς νοούμενου κρατικού εναγκαλισμού. Μακριά και πέρα από την απαίτηση διαρθρωτικών αλλαγών, μακράν πέρα του Δήμου ηγέτη κι αφέντη στον τόπο του. Αν ο ισχυρός Δήμος πάρει αποφάσεις για τον τόπο του, για το τι επιτρέπεται, πού επιτρέπεται, με ποιους όρους και προϋποθέσεις επιτρέπεται, κανένα Κράτος δεν θα μπορούσε να επικρατήσει της τοπικής Νομοθεσίας. Οι ΖΟΕ, η απαρέγκλιτη οριοθέτηση-χωροθέτησή τους, οι χρήσεις γης, είναι όπλα στα χέρια των ΟΤΑ τα οποία όμως για κάποιους λόγους δεν βλέπουμε να χρησιμοποιούνται. Ο Αστικός ιστός, η Βιοτεχνική ζώνη, η Βιομηχανική ζώνη, η ζώνη Αιγιαλού και Παραλίας, αποτελούν ενεργούς πυλώνες ζωτικής προστασίας πολιτών και περιοχών.

Στο προκείμενο λοιπόν η απάντηση στο πραγματικό πρόβλημα των πολιτών του Ζιπαρίου -της τοποθέτησης κεραιών που εκπέμπουν ακτινοβολία μέσα στον αστικό ιστό- θα έπρεπε να απορρίπτεται εν τη γενέσει του.  

Αντίθετα αυτό που είδαμε στην προχθεσινή συνεδρίαση ήταν  το γνωστό «ήξεις αφήξεις…», ου τους κολοσσούς (της τηλεφωνίας) πλήξεις! Να φτιάξουμε λοιπόν επιτροπή, να στείλουμε λοιπόν υπομνήματα και να περιμένουμε από το γαλάζιο κράτος της φιλελεύθερης δοτικής οικονομίας, υπέρ μια ανάπτυξης που αδιαφορεί για τον Άνθρωπο, να μας δικαιώσει!

Δεν ξέρω αν από τη συνεδρίαση έφυγαν όλοι αισιόδοξοι.