Γράφει, λοιπόν:
«Τα μάτια του κόσμου είναι στραμμένα στη Γάζα, που βομβαρδίζεται ανηλεώς από τον Ισραηλινό στρατό. Τόσο ανηλεώς που ο ίδιος ο πρόεδρος Μπάιντεν ζήτησε να υπάρξει μία «ανθρωπιστική παύση». Αλλά και οι Ευρωπαίοι ηγέτες αρχίζουν σιγά σιγά να κάνουν λόγο για «δυσανάλογη» αντίδραση από το Ισραήλ, μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.
Ωστόσο, το Ισραήλ συνεχίζει την επίθεσή του. Δεν λογαριάζει τίποτα. Οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν εξαπολύσει 11.000 επιθέσεις τις τελευταίες 26 ημέρες στη Γάζα, με αποτέλεσμα να έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 8.800 Παλαιστίνιοι, ως το πρωί της Πέμπτης.
Ανάμεσα στους νεκρούς και περίπου 3.500 παιδιά-το 40% των θυμάτων είναι παιδιά. Κάθε ώρα που περνά σκοτώνονται 5 παιδιά!
Η στατιστική δεν μπορεί βέβαια να περιγράψει την τραγωδία. Ούτε τις τραγικές εικόνες των γονιών που ξεθάβουν κάτω από τα ερείπια τα σκοτωμένα παιδιά τους. Και τους μικρούς, λευκούς σάκους με τις σορούς τους!
«Η μόνη διεθνής γλώσσα στον κόσμο είναι η παιδική κραυγή», έγραψε πριν έναν αιώνα, η βρετανίδα αγωνίστρια για τα δικαιώματα των παιδιών, Εγκλαντίν Τζεμπ. Η γυναίκα που συνέβαλε στην ίδρυση της διεθνούς οργάνωσης “Save the Children”, είπε αυτή τη φράση μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν τα παιδιά στη Γερμανία υπέφεραν από λιμό λόγω της διακοπής κάθε ανθρωπιστικής βοήθειας στην ηττημένη Γερμανία.
Ναι! Μια Βρετανίδα, νικήτρια στον Μεγάλο Πόλεμο, αγωνιζόταν για τα παιδιά στη Γερμανία!
Άραγε τι θα σκεφτόταν η Τζεμπ για τη φρίκη που βιώνουν σήμερα τα παιδιά στη Γάζα; Ακούγοντας τις κραυγές και το κλάμα τους; Δεν θα ξεσήκωνε μια παγκόσμια εκστρατεία για να σταματήσει η σφαγή;
Ωστόσο, ο κόσμος όλος κωφεύει. Η διεθνής κοινότητα απλά ψελλίζει κάτι χαμηλόφωνα περί «ανθρωπιστικού δικαίου». Ας το παραδεχτούμε επιτέλους: Εμάς στη Δύση δεν μας πολυνοιάζει. Γιατί δεν αισθανόμαστε ότι τα Παλαιστινιάκια είναι δικά μας παιδιά.
Ναι, όσοι δολοφονούν αμάχους ή απαγάγουν γυναικόπαιδα ως ομήρους πρέπει να λογοδοτήσουν: Είναι εγκλήματα πολέμου και πρέπει να οδηγηθούν ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου-του θεσμού που δημιουργήθηκε για να ερευνά και να διώκει τους υπεύθυνους για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Αυτοί, και όχι τα παιδιά της Γάζας, πρέπει να πληρώσουν το τίμημα για τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί .
Όσο ειδεχθή κι αν είναι αυτά τα εγκλήματα, δεν δίνουν στο Ισραήλ το πράσινο φως για να παρακάμπτει τους κανόνες του πολέμου.
Κάποτε θα τελειώσει άλλωστε ο πόλεμος, τα βομβαρδισμένα κτίρια στη Γάζα μπορούν να ξαναχτιστούν, αλλά ο τρόμος και ο πόνος δεν πρόκειται να εγκαταλείψει ποτέ τις ψυχές αυτών των παιδιών».
*Ο Μιχάλης Ψύλος είναι δηµοσιογράφος. Γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα και σπούδασε Γεωλογία στο Πανεπιστήµιο Πατρών.
Ξεκίνησε την επαγγελµατική του σταδιοδροµία στη δηµοσιογραφία το 1982 στον Ριζοσπάστη και στη συνέχεια εργάστηκε στις εφηµερίδες Πρώτη, Νέα, Βραδυνή, Ισοτιµία, Ποντίκι, Πριν, στην Εφηµερίδα των Συντακτών και στη Δηµοκρατία.
Εργάστηκε, επίσης, στους ραδιοσταθµούς «Δίαυλος 10» των δέκα δήµων της Δυτικής Αθήνας και «Ράδιο 5» των πέντε δήµων της Β΄ Πειραιά και συνεργάστηκε µε πολλά πολιτικά περιοδικά. Από το 1991 ως το 2009 εργάστηκε στον τηλεοπτικό σταθµό ΑΝΤΕΝΝΑ και στο διάστηµα 2001-2009 ήταν προϊστάµενος του τµήµατος
Διεθνών Ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθµού.
Έχει πραγµατοποιήσει δεκάδες δηµοσιογραφικές αποστολές σε όλο τον κόσµο και έχει πάρει εκατοντάδες συνεντεύξεις από προσωπικότητες της διεθνούς και εσωτερικής πολιτικής σκηνής.
Το 2014 κυκλοφόρησε από τον Εκδοτικό Οργανισµό Λιβάνη το πρώτο του βιβλίο µε τίτλο Από τον Ράιχενµπαχ του Όθωνα… στον Ράιχενµπαχ της Μέρκελ, µια ιστορικο-δηµοσιογραφική αναδροµή στους σχεδόν δύο αιώνες της γερµανικής παρουσίας στην Ελλάδα.
Από το 1988 εργάζεται στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ). Από το 2015 έως τις 3/9/2019 διετέλεσε πρόεδρος και γενικός διευθυντής στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Ως πρόεδρος και γενικός διευθυντής του ΑΠΕ-ΜΠΕ, εξελέγη και µέλος του Προεδρείου της Ένωσης των Ευρωπαϊκών Πρακτορείων Ειδήσεων (ΕΑΝΑ), από το 2017 έως τον Ιούλιο του 2019. Είναι εκλεγµένος γενικός γραµµατέας της Ένωσης των Πρακτορείων Ειδήσεων των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Το 2018 εξελέγη επίσης, για έναν χρόνο, πρόεδρος της Ένωσης των Μεσογειακών Πρακτορείων Ειδήσεων.
