Πόσα δεν διαβάσαμε, πόσα δεν ακούσαμε, πόσα από αυτά διαψεύστηκαν…
Και το κλου; Άπαντες πέσαμε από τα σύννεφα. Στους «πεσμένους» βάζω και τον εαυτό μου μέσα διότι αδελφέ μου, κάτι τέτοιο δεν το περίμενα.
Γνωρίζω πολύ καλά, το τονίζω, πολύ καλά, το τι συμβαίνει σε αρκετά μεγάλα ξενοδοχεία. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, δεν θέλω να μπω, αλλά θα σου πω με τίτλο: «τα πάντα κέρδος».
Με αυτή, λοιπόν, τη λογική, για ποια ηθική να μιλάμε, για ποιο σεβασμό στα ανθρώπινα (και κατ’ επέκταση στα εργασιακά) δικαιώματα;
Ηχεί μόνο ως ανέκδοτο.
Σαφώς και υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά είναι τόσο λίγες που ούτε «σκουντάνε» τον κανόνα.
Ναι, και «συνθήκες γαλέρας» υπάρχουν κι ας στραβομουτσουνιάζουν κάποιοι…
Με αφήνει αδιάφορη.
Όμως, η όλη υπόθεση για μένα, δεν εστιάζεται στον επιχειρηματία. Βρήκε τρύπες και τις εκμεταλλεύεται. Κι από «τρύπες» στο Ελλαδιστάν… Είπαμε, τα πάντα κέρδος.
Εστιάζεται στον πελάτη που δέχεται αυτού του είδους την «εξυπηρέτηση». Πόσο κομπλεξικός πρέπει να είναι και πόσο αναίσθητος; (Μεταξύ μας, άλλον χαρακτηρισμό θέλω να δώσω, αλλά δεν μου επιτρέπεται…).
Εστιάζεται όμως και στον εργαζόμενο ο οποίος εξαναγκάζεται να κάνει το «παιδί για όλες τις δουλειές» για να βγάλει ένα μεροκάματο.
Βέβαια, η επιστολή των εργαζόμενων στην συγκεκριμένη επιχείρηση, με πάει αλλού. Στο «σφάξε με αγά μου, ν’ αγιάσω».
Ναι, όπως διάβασα, αυτή η παροιμία «λέγεται ειρωνικά γι' αυτούς που δεν έχουν το συναίσθημα της ανεξαρτησίας, της αξιοπρέπειας, για τους ηττοπαθείς, γι' αυτούς που δείχνουν παθητικότητα σε εχθρικές προκλήσεις».
Όπα, δεν θα ρίξω όλο το φταίξιμο στον εργαζόμενο, στον κάθε εργαζόμενο, αλλά κάτσε καλά. Έχει κι αυτός τις ευθύνες του.
Τώρα θα μου πεις και δίκιο θα ‘χεις όπως πάντα, αν σε έχει φάει η ανεργία, αν τα χρήματα της τουριστικής περιόδου δεν σε φτάνουν να ζήσεις ούτε για την ίδια την περίοδο κι έχεις από πάνω και το ξεφτιλοεπίδομα του χειμώνα, λογικό είναι να λυγίσεις στην κάθε απαίτηση εργοδότη και πελάτη.
Α, ξέχασα… Επίσης, αν δεν υπάρχει ούτε για δείγμα κάποια δημόσια υπηρεσία για να σε υπερασπιστεί, να σε προστατέψει, ε τότε απόσκατα η υπόθεση …
Φαύλος κύκλος!!!
Η μόνη λύση, την οποία δεν ανακάλυψα αλλά το λέει η ιστορία, είναι μια ισχυρή αντίσταση – αντίδραση μέσω εργατικών σωματείων. Ακόμα και φιλοκυβερνητικό να είναι, δεν θα αντέξει σε μαζική πίεση. Σε μαζική όμως…
Εντάξει. Ονειρεύομαι ξύπνια…
Δεν θα πω τίποτε άλλο. Ο καθένας μας όπως στρώνει κοιμάται.
Θα σε πάω στον αντίποδα. Από αντιθέσεις αυτή η ζωή…
Τι διάβασα η καψερή; «Αύξηση 210% στις αμοιβές των golden boys της ΔΕΗ!!!!»
Αυτά διαβάζω και φωνάζω: Γιατρέεεεε μου!!!!
Εντάξει, δεν έπεσα από τα σύννεφα. Golden boys υπήρχαν, αλλά βρε πουλάκι μου, όσο κι αν προσπαθώ να το εκλογικέψω, να το χωνέψω και να πάω παρακάτω, δυσκολεύομαι πάααρα πολύ.
Όταν διαβάζω ότι, ο πρόεδρος και διευθύνω πρόεδρος της ΔΕΗ το 2022 πήρε περί τις 370.000 ευρώ, θέλω να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο.
Πες μου, δίχως ίχνος λαϊκισμού, πόσα χρόνια θέλει ένας μισθωτός – και για την περίπτωσή μας ένας σερβιτόρος - για να βγάλει αυτά τα χρήματα;.
Ξαναπές μου, τι στο καλό κάνει το «χρυσό αγόρι» για να παίρνει τόσα χρήματα;
Μη μου πεις ότι έχει προσόντα και δουλεύει πολύ, γιατί θα φουντάρω.
Ξέρεις πόσοι έχουν ένα σκασμό προσόντα και δουλεύουν για 800 ή και για 1000, άντε και για 1500 ευρώ, στην καλύτερη περίπτωση, το μήνα;
Ξέρεις πόσες χιλιάδες συνάνθρωποι με χαμηλότερους μισθούς και με συντάξεις ψίχουλα, τη βγάζουν καθαρή μόνο το πρώτο δεκαπενθήμερο και μετά σφίγγουν το ζωνάρι;
Ξέρεις πόσοι μικροεπαγγελματίες στενάζουν κάθε βράδυ όταν κάνουν ταμείο;
Ξέρεις. Τι να λέμε τώρα, τι… Είναι προκλητικοί.
Πολύ μας κοστίζει η «δημοκρατία» τους.
