«Για άλλη μια χρονιά η κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι στο τουρισμό είναι δύσκολη και απαράδεκτη, αφού συνεχίζει το ίδιο μοτίβο εργασίας, με μισθούς πείνας, απλήρωτες υπερωρίες, εξαντλητικά ωράρια» δήλωσε σε συνέντευξή της στον «Σ» η πρόεδρος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Σερβιτόρων Κω Ιωάννα Λάμπρου.
Μιλά για το προσφυγικό, λέγοντας ότι, χρησιμοποιείται σαν δικαιολογία για τις μειωμένες πληρότητες φέρνοντας ως παράδειγμα την Ρόδο που ενώ δεν υπήρξε το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στην Κω έχουν και αυτοί χαμηλές πληρότητες.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, αναφέρει ότι, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι δουλεύουν λιγότερους μήνες σε σχέση με προηγούμενα χρόνια και καλούνται λ.χ. «το 2016 να ζήσουν με 3000 και 4000 ευρώ το χρόνο, όταν μια χούφτα μεγαλοξενοδόχοι για το 2015 μετράνε δισεκατομμύρια κέρδη».
Η κα Λάμπρου θεωρεί ότι, «το χειρότερο είναι η μοιρολατρία και ο συμβιβασμός που σπέρνουν όλες αυτές οι δυνάμεις (ΓΣΕΕ, ΕΕ, κυβερνήσεις) στους εργαζόμενους, ότι τίποτα δε γίνεται, να αποδεχτούμε τα λιγότερα για να μην πάθουμε χειρότερα». Τονίζει δε πως, «στην πράξη φάνηκε ότι, όσο οι εργαζόμενοι έμειναν μακριά από αγώνες και διεκδικήσεις, όσο αφήνουν να κάνουν κουμάντο αυτούς που του παίρνουν την μπουκιά από το στόμα, τόσο η ζωή μας θα γίνεται ανυπόφορη». Όσον αφορά σε επιχειρήσεις που καθυστερούν να καταβάλουν μισθούς ή δεν δίνουν το δώρο Πάσχα αλλά και Χριστουγέννων, όπως ο νόμος ορίζει, αλλά και το επίδομα αδείας, δηλώνει: «Θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατό αυτό να σταματήσει και θα χρησιμοποιήσουμε κάθε μέσο για να το πετύχουμε. Βασικός παράγοντας όμως σε αυτό είναι και η συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων. Να μην αποδεχτούν το σφαγιασμό των δικαιωμάτων τους. Οι εργοδότες απαιτούν και η κυβέρνηση υλοποιεί. Χρειάζεται αγώνας και ρήξη με την πολιτική αυτή που καταργεί δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες».
Σχετικά με τις «λευκές νύχτες» και τη δωρεάν μετακίνηση των τουριστών δυο ημέρες το μήνα, η άποψή της είναι πως, μόνο ως «ανέκδοτο» μπορεί να εκληφθεί, αφού, όπως εξηγεί, «το ζήτημα των μικρομάγαζων δεν είναι ότι ο τουρίστας δεν έχει ώρα να ψωνίσει, αλλά δεν υπάρχει το χρήμα να το κάνει. Όπως και οι εργαζόμενοι στο τουρισμό δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα με τους μισθούς που παίρνουν να περάσουν το μήνα τους, πόσο ακόμα να βγουν για ψώνια».
Τέλος, καλεί τους εργαζόμενους να συμμετέχουν στο Σωματείο, διότι, όπως τονίζει, «μπορεί το μεγάλο κεφάλαιο να έχει εκατομμύρια, αλλά εμείς οι εργαζόμενοι είμαστε εκατομμύρια. Και μπορούμε, αν το αποφασίσουμε, να φέρουμε τα πάνω κάτω».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ: Κυρία Λάμπρου, βρισκόμαστε στα τέλη Ιούλη. Ποια είναι η «εικόνα» των εργαζόμενων στα ξενοδοχεία και σε άλλες τουριστικές επιχειρήσεις στο νησί μας;
Ι.Λ.: Για άλλη μια χρονιά η κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι στο τουρισμό είναι δύσκολη και απαράδεκτη, αφού συνεχίζει το ίδιο μοτίβο εργασίας, με μισθούς πείνας, απλήρωτες υπερωρίες, εξαντλητικά ωράρια.
Οι αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν και από τη σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για επαναφορά του κατώτατου μισθού, για καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας, εξανεμίστηκαν πολύ γρήγορα και βίαια ακολουθώντας και αυτή η κυβέρνηση τις επιταγές των μεγαλοξενόδοχων για φθηνότερους εργαζόμενους.
Η συνεχιζόμενη πίεση που ασκείται από τους ξενοδόχους στους εργαζόμενους για περισσότερη δουλειά με λιγότερα λεφτά, βρίσκει συνένοχους την κυβερνητική πολιτική που πιστά προσυπογράφει μνημόνια, αντιασφαλιστικούς νόμους και πολλά άλλα, ώστε να κάνει πράξη την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας που περνάει μέσω των «αξιολογήσεων», που στόχο έχουν το μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων και την συνέχεια της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.
Ερ: Κατά τη δική σας άποψη, πού οφείλεται το γεγονός ότι, οι περισσότερες τουριστικές επιχειρήσεις καθυστέρησαν φέτος να ξεκινήσουν τη λειτουργία τους; Υιοθετείτε την άποψη σύμφωνα με την οποία αυτό οφείλεται στο μεταναστευτικό ζήτημα;
Ι.Λ.: Ο τουρισμός από τη φύση του είναι πολύ ευάλωτος σε εξωτερικούς παράγοντες που τον επηρεάζουν. Το βασικότερο εκτιμάμε ότι είναι η αστάθεια που υπάρχει στη γύρω περιοχή. Οι ευθύνες βαραίνουν τις μεγάλες υπερδυνάμεις του κόσμου ΗΠΑ-ΕΕ, ΡΩΣΙΑ κ.α. που θέλοντας να ελέγξουν την ενέργεια, δηλαδή, πετρέλαια, φυσικό αέριο, αλλά και τους δρόμους μεταφοράς στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους για το ποιος θα υπερισχύσει σε όλα αυτά, δημιουργούν πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά.
Μεγάλες ευθύνες έχει και η κυβέρνηση που αφήνει ανενόχλητο το ΝΑΤΟ να σουλατσάρει στο Αιγαίο με το πρόσχημα του προσφυγικού, βάζοντας τη χώρας μας σε επικίνδυνα μονοπάτια, ενώ ξέρουμε το ρόλο του ΝΑΤΟ τον μακελάρη των λαών, και τι έχει «προσφέρει στην ανθρωπότητα»!!
Είναι φυσικό επακόλουθο ότι ο τουρισμός θα επηρεαστεί από τέτοιες εξελίξεις, όμως στο θέμα του προσφυγικού σαν δικαιολογία που χρησιμοποιείται για τις μειωμένες πληρότητες δεν είναι σωστό, γιατί π.χ. στη Ρόδο που δεν υπήρξε το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στην Κω έχουν και αυτοί χαμηλές πληρότητες;;;
Επιπλέον πρέπει να δούμε ότι οι τουρίστες δέχονται και αυτοί την ίδια επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματά τους σε όλη την Ευρώπη, καταλαβαίνετε ότι η πλειοψηφία των τουριστών είναι εργαζόμενοι και μεσαία στρώματα, είναι αναμενόμενο λοιπόν ότι το πρώτο πράγμα που κάποιος θα κόψει από τον οικογενειακό προϋπολογισμό είναι οι διακοπές.
Επίσης στην χώρας μας αλλά και στην Κω, η δυναμική των ξενοδοχείων σε αριθμό δωματίων είναι πολλαπλάσιες σε σχέση με των αριθμό των τουριστών, άρα, προφανώς και θα υπάρξουν περιοχές αλλά και ξενοδοχειακές μονάδες που είτε θα αργήσουν να ανοίξουν είτε θα έχουν χαμηλές πληρότητες.
Το ζητούμενο είναι ότι, είτε με χαμηλές, είτε με υψηλές πληρότητες οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν σε σχέση με τη δουλειά τους. Στην Κρήτη φέτος όπου βουλιάζει από κόσμο, οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να δουλεύουν για μισθούς των 586 ευρώ, 10ωρα με συνθήκες γαλέρας. Όπως και στην Κω πέρυσι, στο σύνολό τους οι εργαζόμενοι, δεν πήραν αύξηση στον μισθό τους ούτε καλυτέρευσαν οι συνθήκες δουλειάς τους.
Ερ: Μου δώσατε πάσα για την επόμενη ερώτηση. Συνήθως, μιλώντας για τον τουρισμό αναφερόμαστε σε αριθμούς. Τόσοι τουρίστες, τόσα έσοδα, τόση μείωση ή αύξηση κ.λ.π. Έχω την αίσθηση ότι, «ξεχνάμε» τους ανθρώπους που κινούν την «βαριά» μας βιομηχανία. Μπορείτε να μας δώσετε στοιχεία για τις συνθήκες εργασίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων, τα ωράριά τους, τους μισθούς τους…
Ι.Λ.: Οι εργαζόμενοι στον τουρισμό μόνο ξεχασμένοι δεν είναι από την πολιτική που ακολουθείται τόσα χρόνια από τις κυβερνήσεις του πριν και του τώρα.. με τις απαιτήσεις των εργοδοτών για φθηνότερους εργάτες να υλοποιείται κατά γράμμα…
Έχουμε μπει στο στόχαστρο εδώ και πολλά χρόνια. Να θυμίσουμε την κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων που έπληξε ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων του κλάδου και αυτόματα υπήρξε μείωση του μισθού αλλά και περισσότερα χρόνια εργασίας μέχρι και 15 σε ειδικότητες, όπως καμαριέρες, μάγειροι. κ.τ.λ
Υπάρχει η μαθητεία που στην ουσία τα παιδιά μας, με το επιχείρημα της πρακτικής, δίνονται βορά στο μεγάλο ξενοδοχειακό κεφάλαιο, για 300 ευρώ το μήνα.
Υπάρχει το VOUCHER στον τουρισμό που 10.000 νέοι αμείβονται με 490 ευρώ, πιο κάτω και από την ΕΓΣΣΕ.
Υπάρχει η εργασία με τα «δουλεμπορικά», δηλαδή γραφεία ευρέσεως εργασίας (!!) που απασχολούν εργαζόμενους σε ξενοδοχεία με πολύ χαμηλούς μισθούς.
Και φυσικά, υπάρχει ένα βάρβαρο αντεργατικό και αντιλαϊκό οπλοστάσιο στα χέρια των εργοδοτών, που μετά από την ψήφιση των μνημονίων, νομιμοποίησαν ό,τι τόσα χρόνια γινόταν παράνομα, δηλαδή τα λεγόμενα πακέτα, βάζοντας τους εργαζόμενους να υπογράφουν ατομικές συμβάσεις πολύ πιο κάτω από την κλαδική μας σύμβαση. Δεδομένου ότι η κλαδική σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων δεν έχει υποχρεωτικότητα, φαντάζεστε ότι με το μαχαίρι στο λαιμό και τον εκβιασμό για απόλυση οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να υπογράψουν μειωμένους μισθούς.
Αν όλα αυτά προστεθούν, το εισόδημα των εργαζομένων στον τουρισμό έχει μείωση πάνω από 40%. Βάζοντας και τον παράγοντα ότι δουλεύουμε λιγότερους μήνες σε σχέση με προηγούμενα χρόνια… Καλούμαστε δηλαδή το 2016 να ζήσουμε με 3.000 και 4.000 ευρώ το χρόνο!!! Όταν μια χούφτα μεγαλοξενοδόχοι για το 2015 μετράνε δισεκατομμύρια κέρδη.
Ερ: Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, η αδήλωτη εργασία στην Ελλάδα είναι της τάξεως του 25%. Ποια είναι η δική σας εκτίμηση (στοιχεία), που αφορά βέβαια στον κλάδο σας για την δική μας περιοχή;
Ι.Λ.: Η αδήλωτη εργασία και στην περιοχή μας κινείται στα ίδια επίπεδα του 25%. Το κυριότερο όμως είναι, που αυτό στατιστικά δεν μετριέται, ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων στην Κω ενώ δουλεύουν 30 ημέρες το μήνα, ασφαλίζονται για 25 ημέρες. Καταλαβαίνετε ότι και αυτό είναι μια μορφή αδήλωτης εργασίας, που κερδισμένοι βγαίνουν οι μεγαλοξενοδόχοι που «γλιτώνουν» την ασφάλιση και χαμένοι οι εργαζόμενοι, αφού ο κόπος και ο ιδρώτας τους πηγαίνει στα σεντούκια των εργοδοτών.
Ερ: Διαπιστώνουμε- δυστυχώς – ότι, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, τα οποία χρόνο με το χρόνο οξύνονται, δεν υπάρχει αντίδραση και αυτό όντως προβληματίζει…
Ι.Λ.: Πραγματικά, σε σχέση με την επίθεση που δεχόμαστε στα δικαιώματά μας, οι αντιδράσεις προς το παρόν δεν είναι οι ανάλογες από τους εργαζόμενους. Ξέρετε, δεν είναι εύκολο όταν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και στη ΓΣΕΕ αλλά και στην Ομοσπονδία που επικρατούν οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ- ΔΑΚΕ, χρόνια ολόκληρα έσυραν τους εργαζόμενους σε κοινωνικούς διαλόγους, που μέσα από αυτούς οι εργαζόμενοι μόνο έχαναν και ποτέ δεν κέρδισαν κάτι, τώρα, σήμερα να ανακτήσουν κατακτήσεις που τώρα πιο επιθετικά παίρνονται πίσω.
Όλοι θυμόμαστε την περίοδο που η οικονομία της χώρας μας είχε μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης, η ΓΣΣΕ να βγαίνει και να «διεκδικεί» αύξηση στον κατώτερο μισθό το ποσό των 0,77 λεπτά την ημέρα, όταν από την άλλη οι μεγάλοι επιχειρηματικού όμιλοι έβγαζαν δισεκατομμύρια κέρδη.
Όλοι θυμόμαστε την αποδοχή από τη ΓΣΣΕ στα προσκλητήρια των μεγαλοεργοδοτών για σύμπλευση, συνοχή στους στόχους τους, για ανταγωνιστικότητα και μεταρρυθμίσεις που στην ουσία σήμερα τα αποτελέσματα αυτών των πρακτικών τις ζούμε στο πετσί μας.
Όλοι θυμόμαστε πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις, να καλούν τους εργαζόμενους, να δώσουν μάχη για την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, όπου θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια και πως ζούμε σήμερα μέσα στην Ε.Ε. κι αν έχουμε να φάμε…
Αλλά το χειρότερο είναι η μοιρολατρία και ο συμβιβασμός που σπέρνουν όλες αυτές οι δυνάμεις στους εργαζόμενους, ότι τίποτα δε γίνεται, να αποδεχτούμε τα λιγότερα για να μην πάθουμε χειρότερα. Στην πράξη φάνηκε ότι όσο οι εργαζόμενοι έμειναν μακριά από αγώνες και διεκδικήσεις, όσο αφήνουν να κάνουν κουμάντο αυτούς που του παίρνουν την μπουκιά από το στόμα, τόσο η ζωή μας θα γίνεται ανυπόφορη.
Ερ: Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του «Σ», υπάρχουν ξενοδοχεία - πολλά ή λίγα αντιλαμβάνεστε ότι δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε – που είτε δεν έχουν πληρώσει εργαζόμενους από την αρχή της τουριστικής περιόδου, είτε καθυστερούν πολύ… Έχετε στοιχεία;
Ι. Λ.: Όταν μιλάμε για μεγαλύτερη επίθεση στα δικαιώματά μας, αυτό έρχεται και δένει με την προκλητικότατη στάση πολλών ξενοδοχείων στην Κω, που όχι απλά δεν τηρούν την Κλαδική Σύμβαση εργασίας αλλά αφήνουν απλήρωτους και τους εργαζόμενους.
Το Σωματείο έχει προχωρήσει ονομαστικά σε καταγγελίες στην Επιθεώρηση Εργασίας αλλά και δημοσιοποίησε ξενοδοχεία που συνέβαινε αυτό τα προηγούμενα χρόνια και αυτό προτίθεται να κάνει και φέτος.
Όπως επίσης, τα τελευταία χρόνια, πολλά ξενοδοχεία δεν δίνουν το δώρο Πάσχα αλλά και Χριστουγέννων όπως ο νόμος ορίζει στους εργαζόμενους αλλά και το επίδομα αδείας. Θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατό αυτό να σταματήσει και θα χρησιμοποιήσουμε κάθε μέσο για να το πετύχουμε. Βασικός παράγοντας όμως σε αυτό είναι και η συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων. Να μην αποδεχτούν το σφαγιασμό των δικαιωμάτων τους.
Το Σεπτέμβρη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και θα φέρει νόμο, όπου στην ουσία θα καταργεί 13ο και 14ο μισθό και στον ιδιωτικό τομέα. Οι εργοδότες απαιτούν και η κυβέρνηση υλοποιεί. Χρειάζεται αγώνας και ρήξη με την πολιτική αυτή που καταργεί δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες.
Ερ: Η τοπική Επιθεώρηση Εργασίας ανταποκρίνεται στο ρόλο της; Βρίσκει «πλάτες» ο εργαζόμενος; Έλεγχοι γίνονται;
Ι.Λ.: Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί όπως και τα υπόλοιπα που αφορούν δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων ατονούν χρόνο με το χρόνο. Στην τοπική επιθεώρηση εργασίας υπάρχουν 2 εργαζόμενοι οι οποίοι έχουν στην ευθύνη τους όλο το βόρειο συγκρότημα Δωδεκανήσου. Μόνο στην Κω τα ξενοδοχεία είναι πάνω από 284, χώρια οι τουριστικές, επισιτιστικές επιχειρήσεις. Ο όγκος δουλειάς είναι τεράστιος και είναι αδύνατο να ανταπεξέλθουν οι εργαζόμενοι του ΣΕΠΕ σε αυτό, παρόλες τις προσπάθειες. Υπάρχουν από τις κυβερνήσεις, τόσο τις χθεσινές όσο και τις σημερινές, μεγάλες ευθύνες για αυτήν την κατάσταση.
Ερ: Ποια η άποψή σας για τις «λευκές νύχτες»;
Ι.Λ.: Το επιχείρημα της Δημοτικής αρχής για τόνωση της τοπικής αγοράς με τις Λευκές Νύχτες και τη δωρεάν μεταφορά των τουριστών τις ημέρες αυτές, μόνο ως ανέκδοτο θα το εκλάβουμε… Το ζήτημα των μικρομάγαζων δεν είναι ότι ο τουρίστας δεν έχει ώρα να ψωνίσει, αλλά δεν υπάρχει το χρήμα να το κάνει. Όπως και οι εργαζόμενοι στο τουρισμό δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα με τους μισθούς που παίρνουν να περάσουν το μήνα τους, πόσο ακόμα να βγουν για ψώνια.
Και η Δημοτική Αρχή ακολουθεί πιστά τις εντολές των μεγάλων εμπόρων όπως και η κυβέρνηση για πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων που ωφελημένοι βγαίνουν οι μεγάλοι και χαμένοι οι μικροέμποροι και οι εργαζόμενοι στον κλάδο. Αντί αυτού εμείς επαναφέρουμε το πάγιο αίτημα του Σωματείου για δωρεάν μεταφορά των εργαζομένων από και προς την εργασία τους, μέσω της αστικής συγκοινωνίας, που είναι ένα ελάχιστο μέτρο στήριξης των εργαζομένων από τη Δημοτική Αρχή.
Ερ: Κυρία Λάμπρου, ο επίλογος δικός σας.
Ι.Λ.: Τα προβλήματα και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε είναι πάρα πολλές. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος, εκεί όπου οι ταξικές δυνάμεις της χώρας μας, το ΠΑΜΕ, πάει κόντρα στο ρεύμα της υποταγής και του σφάξε με αγά μου να αγιάσω… Παλεύει και αγωνίζεται με γνώμονα τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι των μεγάλων και των λίγων.
Το ΠΑΜΕ συσπειρώνει εργαζόμενους που δε δέχονται το 2016 να ζούνε με ψίχουλα, που δε δέχονται το 2016 οι εργαζόμενοι στον τουρισμό να μην μπορούν να πάνε ούτε 3 ημέρες διακοπές, που δε δέχονται να δουλεύουν μέχρι τα βαθειά γεράματα, που δε δέχονται τα παιδιά μας να ζήσουν σε ένα κόσμο πολύ χειρότερο από ότι ζούμε εμείς τώρα.
Χρειάζεται σήμερα να διεκδικήσουμε μισθούς που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας, να παλέψουμε για ανάκτηση των απωλειών μας. Τα δικαιώματά μας δεν είναι περασμένα ξεχασμένα.
Το Σωματείο, παρ’ όλες τις αδυναμίες, σε αυτόν τον προσανατολισμό παλεύει όλα αυτά τα χρόνια και καλεί τους εργαζόμενους να συμμετέχουν και να δώσουν δύναμη στη δύναμή τους. Γιατί μπορεί το μεγάλο κεφάλαιο να έχει εκατομμύρια, αλλά εμείς οι εργαζόμενοι είμαστε εκατομμύρια. Και μπορούμε, αν το αποφασίσουμε, να φέρουμε τα πάνω κάτω.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ"
