Για να ενισχυθεί περαιτέρω η «κανονικότητα» που ζούμε, εξαναγκάζουν τα Μικροβιολογικά – Βιοπαθολογικά εργαστήρια της Κω, να διακόψουν τη συνεργασία τους με τον Οργανισμό, ωθώντας τους πολίτες που χρήζουν εργαστηριακών εξετάσεων, στα κάγκελα!! Εφεξής, θα πληρώνουν στο 100% το κόστος των εξετάσεών τους στα ιδιωτικά Μικροβιολογικά Εργαστήρια ή θα περιμένουν στην ουρά για να εξυπηρετηθούν δωρεάν από το αντίστοιχο Εργαστήριο του νοσοκομείου μας (δέχεται μόνο 15 παραπεμπτικά την ημέρα), στο οποίο να σημειωθεί, δεν γίνονται όλες οι εξετάσεις…
Αυτό σημαίνει πως, ασθενείς ή έχοντες ανάγκη εξειδικευμένων εργαστηριακών εξετάσεων, θα εξαναγκαστούν είτε να πληρώσουν αδρά υπηρεσίες τις οποίες ούτως ή άλλως έχουν χρυσοπληρώσει και συνεχίζουν να πληρώνουν με τις εισφορές τους ή να «ξενιτευτούν»…
Τα αίτια της υπέρβασης του προϋπολογισμού
«Για τη διαχρονική υπέρβαση του κλειστού προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ για τις εργαστηριακές εξετάσεις δεν ευθύνονται προφανώς τα εργαστήρια στα οποία αυτές εκτελούνται αλλά η ανοιχτή, χωρίς συγκεκριμένο πλαίσιο και προϋποθέσεις, συνταγογράφηση. Οι μόνοι που δεν έχουν ευθύνη, λοιπόν, είναι οι εργαστηριακοί γιατροί, κι όμως καλούνται να πληρώσουν το βαρύ τίμημα μιας κοινωνικής πολιτικής που ουσιαστικά ασκείται στις πλάτες τους», αναφέρει η Ελληνική Μικροβιολογική Εταιρεία. Επισημαίνει για μία ακόμα φορά ότι αν δεν δρομολογηθούν άμεσα:
- η διαγραφή του τεχνητού χρέους,
- η κατάργηση ή έστω ένα πλαφόν στο clawback,
- η κοστολόγηση των εξετάσεων σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα
- η υπογραφή συλλογικών συμβάσεων,
«εκατοντάδες εργαστήρια που έχουν βουλιάξει στα χρέη θα συνεχίσουν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, με καταστροφικές επιπτώσεις τόσο για την υγεία των πολιτών, όσο και την οικονομία της χώρας».
Τι πραγματικά συμβαίνει στα 3.500 ιδιωτικά Μικροβιολογικά Εργαστήρια της χώρας;
Το τι συμβαίνει, περιγράφει απλά και κατανοητά, σε επιστολή της (Ιανουάριος 2014), μια γιατρός:
Διαβάζουμε:
«Πώς θα φαινόταν σε ένα μισθωτό ιδιωτικό υπάλληλο αν ξαφνικά στο τέλος του μήνα, ενώ είχε δουλέψει όλες τις ημέρες, τον ενημέρωνε ο εργοδότης του ότι θα τον πληρώσει μόνο το 26 % του μισθού του ΑΝΑΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΟΥ, επειδή έπεσε έξω στις άλλες δαπάνες της επιχείρησης και ότι θέλει να ισοφαρίσει τη χασούρα από αυτόν και πράγματι, του καταθέτει 74% λιγότερα χρήματα του μισθού του; Θα έφευγε, έτσι δεν είναι; Θα άλλαζε δουλειά, σωστά;
Πώς θα φαινόταν αν επίσης από εκείνη τη στιγμή και έπειτα του ανακοίνωνε ότι θα τον πληρώνει πάντα 76% λιγότερο από αυτά που συμφώνησαν στην πρόσληψη ΑΝΑΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΟΥ, μιας και καλόμαθε με τη μίας φοράς μείωση που του έκανε και δηλώνει αδύναμος να περιορίσει τις άλλες δαπάνες της επιχείρησης στο μέλλον και πρέπει πάντα να ισοφαρίζει τη χασούρα από αυτόν. Πόσο μάλλον όταν πράγματι βλέπει ότι οι επόμενοι μισθοί μπαίνουν πάντα με 74% λιγότερο; Θα έφευγε, έτσι δεν είναι; Θα άλλαζε δουλειά, σωστά;
Πώς θα φαινόταν αν επιπλέον των παραπάνω, ξαφνικά έλεγε ο εργοδότης ότι επειδή είναι αδύναμος να περιορίσει τις άλλες δαπάνες του που όλο και μεγαλώνουν, είναι υποχρεωμένος ο υπάλληλός του να τον στηρίξει και να του επιστρέψει και χρήματα από το μισθό του από τα προηγούμενα 10 – 12 χρόνια ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ για να τον στηρίξει τώρα στην ανεπάρκεια του;
Πώς θα του φαινόταν, λοιπόν, αν έβλεπε από τον ήδη μειωμένο μισθό που του μείωσε ο εργοδότης κατά 74%, να του κρατά και χρήματα ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ ΑΝΑΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΟΥ και να τον μειώνει κι άλλο, μια και τώρα θα του χρωστά και από πάνω; Θα είχε φύγει τρέχοντας να αλλάξει δουλειά – αν μπορούσε – σωστά;
Πώς θα φαινόταν σε ένα μισθωτό δημόσιο υπάλληλο αν τα έκανε όλα αυτά η δημόσια υπηρεσία του ΑΝΑΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΟΥ και δεν είχε εναλλακτικές να αλλάξει δουλειά; Πώς θα του φαινόταν αν ήταν ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ να δουλεύει και να χρωστά για το παρελθόν ολοένα και περισσότερο, επειδή το κράτος απλά πέφτει έξω και να παίρνει ολοένα και λιγότερα και βάσει της σύμβασής του και ακόμα και όταν φύγει να είναι δεσμευμένος να χρωστά όσα ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ του έχουν χρεώσει μέχρι να πεθάνει;
Πώς θα φαινόταν σε ένα ελεύθερο επαγγελματία να έκανε μια σύμβαση - μια συμφωνία και να δούλευε και να έκοβε τιμολόγιο και να του έλεγε ο πελάτης του ότι, επειδή τα χάλασε αλλού τα χρήματά του, όχι μόνο δεν θα τον πληρώσει - παρά μόνο το 26% με το έτσι θέλω - αλλά και μονομερώς έχει το δικαίωμα (επειδή αυτός έπεσε έξω) ΝΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕΙ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ αλλάζοντας τους όρους της σύμβασης και να χαμηλώσει τις συμφωνημένες τιμές; Θα είχε πάει τουλάχιστον στα δικαστήρια, σωστά; Αν μη τι άλλο, θα σταμάταγε να κάνει δουλειά μαζί του και θα φρόντιζε να κυκλοφορήσει αυτή η συμπεριφορά παντού.
Αυτό συμβαίνει με τον ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ: ΤΟΝ ΕΟΠΥΥ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ OΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΒΕΒΛΗΜΕΝΟΥΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΟΥΣ
Το σύστημα Υγείας δουλεύει ως εξής:
Κλινικοί ιατροί, ιδιώτες ή νοσοκομειακοί, συνταγογραφούν διαγνωστικές εξετάσεις για ασθενείς τους εκδίδοντας παραπεμπτικά, τα οποία οι ασθενείς προσκομίζουν στους μικροβιολόγους και οι μικροβιολόγοι απλά εκτελούν αυτές τις εξετάσεις που άλλοι συνταγογράφησαν.
Για την πλειονότητα των ασθενών που είναι ασφαλισμένοι στο Ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας, τον ΕΟΠΥΥ δηλαδή, η διαδικασία διενέργειας μικροβιολογικών εξετάσεων είναι η εξής: επισκέπτονται τον μικροβιολόγο για να κάνουν εξετάσεις οι οποίες είναι γραμμένες στα παραπεμπτικά κλινικών ιατρών, τα οποία, ο μικροβιολόγος που είναι συμβεβλημένος με τον ΕΟΠΥΥ, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να εκτελέσει και να κάνει τις εξετάσεις στους ασθενείς. Στη συνέχεια, ο μικροβιολόγος στέλνει στον ΕΟΠΥΥ τα τιμολόγια για τις εξετάσεις που διενήργησε, για να πληρωθεί βάσει της σύμβασης και των συμφωνημένων τιμών που έχει μαζί του με τιμές που έχουν θεσπιστεί το 1991!
Εκείνη τη στιγμή ο ΕΟΠΥΥ αποφασίζει ότι, επειδή έχει πέσει έξω στον προϋπολογισμό του, μιας και η συνταγογράφηση που έγινε ήταν τόσο μεγάλη και αναπάντεχη και δεν μπορεί να τη χειριστεί, προχωρά σε 3 μειώσεις που καταλήγουν σε μονομερή αναθεώρηση των συμβάσεων με τους μικροβιολόγους και τους κόβει όσα χρήματα έχει πέσει έξω και τους πληρώνει μόνο το 26% του κάθε παραπεμπτικού.
Πώς το κάνει αυτό ο ΕΟΠΥΥ;
Αρχικά έχει συμφωνήσει μεν το πώς θα τον χρεώνουν οι ιατροί για όλες τις εξετάσεις με τιμές βασισμένες σε τιμοκατάλογο που θεσπίστηκε το 1991. Αλλά όταν παραλαμβάνει τα τιμολόγια των ιατρών, προχωρά σε αναθεώρηση/μείωση μονομερώς των τιμών που έχουν συμφωνήσει μαζί του μειώνοντας τες κάτω από τα συμφωνημένα χαμηλά όρια που είχαν θεσπιστεί το 1991- 32 ολόκληρα χρόνια παλαιότερα! Έτσι έρχεται η πρώτη μείωση.
Στη συνέχεια εφαρμόζει 2 ακόμα μειώσεις που φέρουν την ορολογία: rebate (έκπτωση κλιμακωτή που ο ΕΟΠΥΥ επιβάλλει και μειώνει τις αποζημιώσεις τους βάσει τζίρου) και clawback (αυτόματη επιστροφή) που αφαιρείται από αυτό το ποσό που ζητούν να λάβουν σαν τελική αποζημίωση για τις υπηρεσίες τους.
Ο ΕΟΠΥΥ, λοιπόν, όχι μόνο αποδίδει το 26% μόνο στους μικροβιολόγους αλλά κάνει και κάτι άλλο. Έχει απαιτήσει και συνεχίζει και απαιτεί – βεβαιώνοντας στην εφορία σχετικές οφειλές - να του επιστρέψουν αναδρομικά ποσά τα οποία εισέπραξαν από τα προηγούμενα χρόνια.
Οι μικροβιολόγοι προσπαθούν να επιβιώσουν λοιπόν με 3 διαδοχικές περικοπές (μειωμένες ασφαλιστικές τιμές, rebate, clawback) που συνολικά φθάνουν το 76-80% αυτών των τιμών που γράφει το παραπεμπτικό. Αν αφαιρέσουμε και τα υλικά που χρειάζονται για τις εξετάσεις, όπως αντιδραστήρια και αναλώσιμα, δεν μένει τίποτα για λειτουργικά, μισθούς, αποσβέσεις και μια τελική αμοιβή που θα συντηρήσει τις οικογένειες μικροβιολόγων.
Έτσι, κάθε μήνα ο μικροβιολόγος καταθέτει πχ να πληρωθεί 100 ευρώ από εκτέλεση εξετάσεων ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ και λαμβάνει λιγότερο από 24 ευρώ και με καθυστέρηση 3-4 μηνών.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν το πως καταστρέφεται ένας κλάδος που συντηρεί χιλιάδες οικογένειες και εξυπηρετεί εκατομμύρια ασθενών μια και είναι σαφές ότι υπάρχει μια συνεχώς μειούμενη αποζημίωση για την ίδια εξέταση και μια μεθόδευση στις πληρωμές που οδηγεί και κάνει ένα υγιές εργαστήριο να βρεθεί χρεωμένο για πολλά χρόνια.
Μήπως όμως κάποιοι θέλουν να κλείσουν οι μικροβιολόγοι;
Το Συμβούλιο της επικρατείας το 2008 αποφάσισε αύξηση των τιμών που είναι ίδιες από το 1991 για τους συμβεβλημένος με τον ΕΟΠΠΥ. Πέρασαν 17 χρόνια από το 1991 για να αποφασίσει το Συμβούλιο Επικρατείας να εκδώσει θετική απόφαση στο αίτημα των μικροβιολόγων που ζούσαν με κόστος ζωής να ανεβαίνει για 17 χρόνια και οι τιμές που αμείβονται να παραμένουν ίδιες πριν από 17 χρόνια.
Όμως ΔΕΝ εφαρμόστηκε η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας.
Το 2010 το Συμβούλιο Επικρατείας ξανά βγάζει απόφαση στην οποία επιβάλλει στον Υπουργό Υγείας να αλλάξει τις τιμές επικαλούμενο την απόφαση του - του 2008 - που δεν υλοποιήθηκε και έβαλε χρονικό περιορισμό να γίνει εκτελεστή η απόφασή του μέσα σε τρεις μήνες το 2010. Πέρασαν άλλα 13 χρόνια από τότε μέχρι σήμερα και ΔΕΝ έχει γίνει πάλι τίποτα. Και το κόστος ζωής και υλικών και αναλωσίμων και λειτουργικών εξόδων όπως πρόσφατα και η ΔΕΗ αυξάνεται και οι τιμές παραμένουν ίδιες και μειωμένες πριν από 32 χρόνια
Αν σας ενδιαφέρει βέβαια πόσο νομίζετε ότι αμείβεται – για μια ιατρική πράξη ένα μικροβιολόγος;
Με τιμές που συμφωνήθηκαν το 1991 και που το κράτος τις έκοψε το 2015:
· η Γενική Αίματος του 1991 από 2,88 ευρώ έγινε 1,99 ευρώ, μείωση 31%,
· η εξέταση για το Κάλιο από 5,22 ευρώ γίνεται 2,01 ευρώ, μείωση 61,5%,
· η Χοληστερίνη από 2,88 ευρώ γίνεται 1,06 ευρώ, μείωση 63,2%
· ο Σίδηρος από 4,49 ευρώ γίνεται 1,60 ευρώ, μείωση 64,36%
Σε αυτές τις τιμές ο ΕΟΠΥΥ θα ζητήσει και επιστροφή να του δώσουν πίσω οι μικροβιολόγοι ως και το 47% (γιατί συνεχίζει και πέφτει έξω σε προϋπολογισμό) και τελικά μαντέψτε τι μένει για να στηριχτεί ένα ιατρείο.
Το κράτος μας δεν καταλαβαίνει ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες μικροβιολόγοι που έχουν σπουδάσει για τουλάχιστον 10 χρόνια, υπηρετούν την υγεία μας και έχουν δουλέψει σκληρά όπως όλοι μας - έχουν επενδύσει σε μηχανήματα, έχουν εκπαιδεύσει προσωπικό και επενδύσει σε εξοπλισμό - και κινδυνεύουν κάθε μέρα για να παράγουν εξετάσεις και να δέχονται ασθενείς στα ιατρεία τους, εργάζονται για να ζήσουν τις οικογένειές τους αλλά με τιμές κανονισμένες και μειούμενες σε ένα καθεστώς ομηρίας – όταν απλά όλα τα άλλα γύρω μας αυξάνονται πόσο μάλλον από το 1991.
Τους επιβάλλει το κράτος να δουλεύουν δωρεάν. Καπιταλισμός σε όλο του το μεγαλείο!
Προφανώς κοροϊδεύει όποιος λέει ότι προάγουμε την ελεύθερη οικονομία και τις επενδύσεις και έχουμε τέτοια παραδείγματα!
Και βάζουμε σε κίνδυνο τις ζωές πάνω από 3.500 ιατρών μικροβιολόγων που έχουν στα ιατρεία τους τουλάχιστον από 3 υπαλλήλους για προσωπικό που ζουν από τα χρήματα αυτά και στηρίζουν τις αντίστοιχες οικογένειές τους που αυτές έχουν τουλάχιστον 2 μέλη. Προσθέτοντας στο άθροισμα και τις οικογένειες των μικροβιολόγων, αυτό ξεπερνά τους 27.000 Έλληνες πολίτες που πληρώνουν τους φόρους τους και είναι 100% ασφαλιστικά και φορολογικά ενήμεροι - δηλαδή εξ ορισμού μας στηρίζουν πάλι όλους εμάς - και που ταλαιπωρούνται εντελώς άδικα από τις αποφάσεις του κράτους σε αυτό το χώρο της υγείας.
Εκτός αν κάποιος έχει αποφασίσει ότι είναι σωστό να δουλεύεις δωρεάν για τους άλλους και όχι όπως όλοι μας για να κερδίζουμε τουλάχιστον το κόστος της ζωής μας.
Μήπως ήρθε η ώρα να δούμε αυτούς τους 27.000 Έλληνες, Το γνωρίζει αυτό ο Πρωθυπουργός;
Αντιθέτως το Υπουργείο Υγείας το γνωρίζει αλλά τoλμά να λέει: “εφόσον δεν μπορείτε να ζείτε γιατί δεν φεύγετε από τον ΕΟΠΥΥ.”
Και δεν σκέφτεται ότι για να μπεις στον ΕΟΠΥΥ όπως αρχικά είχε προταθεί προτού μονομερώς αρχίσει η αναθεώρηση των συμβάσεων και προτού να αρχίσουν οι μειώσεις, τα μικροβιολογικά ιατρεία αποφάσισαν και να επενδύσουν σε περισσότερα μηχανήματα για να καλύψουν τη ζήτηση που τους υποσχέθηκε ο ΕΟΠΥΥ και να επενδύσουν σε προσωπικό και σε εγκαταστάσεις.
Φεύγοντας, λοιπόν, θα πρέπει να απολύσουν προσωπικό και θα πρέπει να μειώσουν και άλλο τις δαπάνες τους. Αυτό όμως δεν θα είναι πρόβλημα του Υπουργείου Υγείας αλλά του Υπουργείου Ανάπτυξης και προφανώς δεν ενδιαφέρει το Υπουργείο Υγείας. Κλασικό παράδειγμα όπου το δεξί χέρι του Δημοσίου δεν ενδιαφέρει το τι κάνει το αριστερό.
Οι δυσβάσταχτοι και σωρευτικοί καταλογισμοί του clawback είναι τόσο μεγάλοι, που δεν επιτρέπουν ακόμα και τη συνταξιοδότηση των εργαστηριακών ιατρών και ο φόβος της μεταθανάτιας μεταβίβασης των καταλογισμών στους κληρονόμους τους, στοιχειώνει τους επιστήμονες της χώρας.
Τί πιο σωστό από το να βάλει ο ΕΟΠΥΥ όριο-πλαφόν στο κάθε μικροβιολογικό εργαστήριο, σε ό,τι εκτελείται στους ασφαλισμένους, όπως ακριβώς ισχύει και το όριο επισκέψεων που ήδη ισχύει για τους κλινικούς ιατρούς; Όταν συμπληρωθεί το πλαφόν αυτόματα σταματά η δυνατότητα εξυπηρέτησης μέσω ΕΟΠΥΥ στους μικροβιολόγους και δεν ξεπερνιέται ο προϋπολογισμός του κράτους. Γιατί στα μικροβιολογικά δεν μπαίνει πλαφόν ενώ έχει μπει στις επισκέψεις όλων των άλλων κλινικών ιατρών; Οι μικροβιολόγοι δεν συνταγογραφούν! Εκτελούν μόνο!
Δούλευε έτσι το ΙΚΑ παλιότερα με τα ιατρεία ΙΚΑ και την υποδοχή ασθενών με πλαφόν.
Αλλά το Υπουργείο Υγείας όπως και το Ανάπτυξης φοβάται να πάρει το Πολιτικό κόστος και εφαρμόζει κρατισμό στην πολιτική διαχείρισης του κόστους της πρωτοβάθμιας υγείας παίρνοντας χρήματα από τις τσέπες των μικροβιολογικών για να τα δώσει στην τρύπα του προϋπολογισμού που ξεφεύγει, αντί να βρει μια άλλη λύση και να βάλει τις δυνάμεις και γνώσεις του Υπουργείου Ψηφιακής διακυβέρνησης στην καταπολέμηση της υπερ-συνταγογράφησης των μικροβιολογικών εξετάσεων.
Μήπως ήρθε η ώρα να δούμε αυτούς τους Έλληνες;».
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
