Σημαντική ήταν η μελέτη τον περασμένο αιώνα της παιδικής ανάπτυξης (ψυχικής, νοητικής, σωματικής, κοινωνικής) που έδωσε σχετικές γνώσεις. Πολιτισμικά, αφορά επίσης την κυρίαρχη λογική της κατανάλωσης και της χρησιμότητας: ορισμένοι γονείς αγωνιούν ώστε να παρέχουν στα παιδιά τους αρκετά «εφόδια», από πολύ νωρίς. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται μέτρο, να κρατάμε κατά νου ότι βασική δραστηριότητα των παιδιών είναι το παιχνίδι καθαυτό, με σκοπό τη χαρά, την ευχαρίστηση. Ανάλογα χαίρονται αργότερα την περιπέτεια της γνώσης, ειδικά εάν το σχολείο παρέχει καλογραμμένα βιβλία, ενδιαφέροντα προγράμματα. Η Ιστορία θεωρείται κάποιες φορές βαρετό μάθημα, κυρίως αν στηρίζεται στην παπαγαλία. Ορισμένοι καλοί δάσκαλοι και βιβλία δείχνουν, αντίθετα,  ότι μπορεί να γίνει συναρπαστικό ταξίδι στο παρελθόν και τη φαντασία.

Η Παιδική εγκυκλοπαίδεια Larousse - Ιστορία (εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί) περιγράφει με σύντομα κείμενα και ωραία εικονογράφηση όλη τη γνωστή μας παγκόσμια Ιστορία: από την προϊστορία (που ονομάστηκε έτσι γιατί δεν υπήρχε ακόμα γραφή) ως τον αρχαίο κόσμο, από το Μεσαίωνα ως τις ανακαλύψεις και τα επιτεύγματα της σύγχρονης και της σημερινής εποχής. Περιλαμβάνει βασικά θέματα για την καθημερινότητα, τους πολέμους και τις επαναστάσεις, τις θρησκείες και τον πολιτισμό, γραμμένα με τρόπο που κεντρίζει το ενδιαφέρον για παραπέρα αναζήτηση. Παρότι απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 8-12 ετών διαβάζεται ευχάριστα και από μεγαλύτερους αναγνώστες – για τους νεότερους υπάρχουν αντίστοιχες ενδιαφέρουσες εγκυκλοπαίδειες Larousse για τη φύση, τα ζώα κ.α. στις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Εξαιρετικό βιβλίο είναι του Ζακ Λε Γκοφ, Ο Μεσαίωνας, μια ιστορία για παιδιά, εκδόσεις Νεφέλη. Ένας ιστορικός συζητά με μια παρέα παιδιών και αφηγείται απλά, σαν παραμύθια, διάφορα πολύπλοκα ζητήματα: κοινωνικές και πολιτισμικές πρακτικές, ανθρωπογεωγραφία, σχέσεις εξουσίας. Το γιατί ο Μεσαίωνας θεωρήθηκε «σκοτεινή» εποχή της Ιστορίας και τις φωτεινές πλευρές του. Είναι μια περίοδος που κράτησε περίπου 1000 χρόνια, από τον 5^ο αιώνα (πτώση της Ρώμης και τέλος της Αρχαιότητας) ως τον 15^ο αιώνα και την ανακάλυψη της Αμερικής, αν και ο συγγραφέας πιστεύει ότι τέλειωσε τον 18^ο αιώνα. Υπογραμμίζει επίσης τη σημασία της γνώσης του παρελθόντος για την οικοδόμηση του μέλλοντος – και ο Μεσαίωνας θεμελίωσε σε ένα βαθμό τη σύγχρονη Ευρώπη. Τέλος  συμβουλεύει: «Αν μελετήσετε το Μεσαίωνα και την κληρονομιά που μας άφησε, ιδιαίτερα την καλλιτεχνική, θα διαπιστώσετε ότι εκείνη η εποχή διέφερε από αυτό που είμαστε εμείς σήμερα, από αυτό στο οποίο εξελίχθηκε η Ευρώπη. Θα έχετε την εντύπωση ότι κάνετε ένα ταξίδι στο εξωτερικό: στην Αίγυπτο, ίσως, στην Ινδία, στην Κίνα, στην Κεντρική Αμερική… Το ζήτημα δεν είναι, φυσικά, να επιστρέψουμε στο Μεσαίωνα. Έχει όμως μεγάλη σημασία να μην ξεχνάμε πως οι άνδρες και οι γυναίκες εκείνης της περιόδου είναι οι πρόγονοί μας, ότι ο Μεσαίωνας αποτελεί μια ουσιαστική στιγμή του παρελθόντος μας και ότι, επομένως, ένα ταξίδι σ ’εκείνα τα χρόνια θα μας προσφέρει τη διπλή ευχαρίστηση να γνωρίσουμε τον άλλον, τον διαφορετικό, και συγχρόνως τον εαυτό μας.»