Από τη μια υπάρχει ένα ικανό και έμπειρο δυναμικό αυτοδιοικητικών που βρίσκεται σε “αγρανάπαυση”. Και από την άλλη, μια πλειάδα “αποστασιοποιημένων” ενεργών πολιτών (επαγγελματιών, επιστημόνων κλπ) οι οποίοι αν και έκαναν ανάλογη προσπάθεια πριν τις τελευταίες εκλογές, είδαν ότι το τότε πολωτικό δημοτικό σκηνικό ανάμεσα στο “κυριτσικό” και στο τότε “καϊσερλικό” μπλοκ, δεν τους άφηνε πολλά περιθώρια κινήσεων και επιλογών.
Οι εκλογές του Μαΐου του 2019 όμως - όπως όλα δείχνουν - θα είναι τελείως διαφορετικές από αυτές των τελευταίων... 40 χρόνων:
1ον) Η αποχώρηση του Κ. Καΐσερλη και η ανάληψη της ηγεσίας του Οράματος από την Ιωάννα Ρούφα, σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας νέας.
2ον) Εκλείπει έτσι μια ιστορική πολιτική διαμάχη “καϊσερλικού” – “αντικαϊσερλικού” μπλοκ στο δήμο της Κω, γύρω από την οποία παιζόταν το κυρίαρχο πολιτικό παιχνίδι όλων σχεδόν των εκλογικών αναμετρήσεων από την πρώτη ανάληψη της δημαρχίας Καΐσερλη μέχρι και τις τελευταίες εκλογές.
“Νέο αίμα” ή “υλικά του παρελθόντος”; (& σε τι αναλογία...)
Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρείται ευνοϊκή όσο ποτέ άλλοτε ή συγκυρία δημιουργίας νέων παρατάξεων που να εκφράζουν την ανάγκη για ρήξη με το παλιό πολιτικό σύστημα και τις αδιέξοδες διαμάχες του παρελθόντος.
Το κεντρικό ερώτημα είναι όμως αν και κατά πόσον θα εκφράζουν και θα αντιπροσωπεύουν πραγματικά το νέο ή θα είναι φτιαγμένες εν μέρει ή κατά βάση από δομικά υλικά του παρελθόντος, με τη γνωστή συνταγή του “λίγο απ' όλα” (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ στην όποια αναλογία, άντε & κάποιους δυσαρεστημένους του Γιώργου ή της Ιωάννας);
Ας μην αιθεροβατούμε όμως. Παρά τις όποιες καλές προθέσεις ενεργών πολιτών ή αποστασιοποιημένων αυτοδιοικητικών να δημιουργήσουν κάτι καινούριο, η πραγματικότητα - όπως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις - είναι κάπως διαφορετική.
Γιατί, όπως και να το κάνουμε, ούτε οι κομματικοί μηχανισμοί έχουν σκοπό να μείνουν (κι αυτή τη φορά) αμέτοχοι, ούτε φυσικά η δυναμική και η ανθρωπογεωγραφία των σημερινών παρατάξεων που είναι στο δημοτικό συμβούλιο θα είναι η ίδια έως το τέλος της πενταετίας.
Και μετατοπίσεις - μετακινήσεις θα υπάρξουν και πιθανές συμφωνίες - συμμαχίες, αλλά και δυσαρεστημένοι (ή αποχωρούντες) θα προκύψουν.
Γιατί τώρα...
Οπότε, ίσως η ανάγκη δημιουργίας μιας νέας παράταξης (ή δύο, όπως ακούγεται) το επόμενο διάστημα, έχει ευθύς εξαρχής διττό στόχο.
Από την μια, να σηματοδοτήσει το νέο και την ελπίδα για κάτι καλύτερο “αφήνοντας πίσω ό,τι δεν μας αξίζει...”.
Και από την άλλη, να λειτουργήσει μέσα σε ένα ικανό διάστημα 2-3 χρόνων, ως πόλος έλξης όλων των απογοητευμένων και δυσαρεστημένων ψηφοφόρων και στελεχών, όχι μόνο από την πλειοψηφία αλλά και τη μειοψηφία, θέτοντας ως κυρίαρχη πολιτική επιλογή την αλλαγή συνολικά του υπάρχοντος δημοτικού σκηνικού και όχι μόνο της σημερινής δημοτικής αρχής...
Μένει να δούμε αν υπάρχει πραγματική βούληση και διάθεση να επιχειρηθεί κάτι τέτοιο και από ποιους...
