- Ότι δεν έχει άλλη ανοχή και αντοχή...
- Ότι ζητά άμεσα αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης με ελαφρύνσεις των στρωμάτων που επλήγησαν ανεπανόρθωτα από την εξοντωτική πολιτική λιτότητας.
- Ότι οι ηγέτες του πρέπει να διαθέτουν πρωτίστως εθνική αξιοπρέπεια και να είναι πιο σκληροί και απαιτητικοί έναντι των δανειστών μας...
- Ότι κάνει delete (διαγράφει) όσους έχουν τεράστια απόκλιση λόγω και πράξεων...
- Ότι δεν δίνει εν λευκώ εντολή σε κανέναν...
- Ότι μπορεί να δίνει μια ευκαιρία στην (όποια) ελπίδα όμως ταυτόχρονα αναμένει υλοποίηση υπεσχημένων, παραμένοντας αυστηρός κριτής σε περίπτωση επανάληψης του “άλλα λέω κι άλλα κάνω”...
- Ότι δεν συγχωρεί όσους τον έφεραν σε αυτό το χάλι...
- Ότι δεν συγχωρεί τους και τις “κωλοτούμπες”...
- Ότι επιβραβεύει τους σεμνούς και ταπεινούς...
- Ότι δεν αποκλείει τη βιαιότητα και την ακρότητα γιατί φοβάται νέα κοροϊδία...
Το νέο & η ελπίδα – έναντι του παλιού, του αναξιόπιστου και της άρνησης
Από τα παραπάνω συνάγεται λοιπόν πολύ απλά ότι, στο δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο, ο Έλληνας ψηφοφόρος επέλεξε το δεύτερο. Θα συμφωνήσουμε με πολλούς φίλους παραδοσιακούς δεξιούς που θέλοντας να “χρυσώσουν” το χάπι της ήττας θεωρούν ότι “δεν είναι νίκη της αριστεράς, αλλά της κεντροαριστεράς”. Φυσικά, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ δεν έγιναν ξαφνικά από τη μια μέρα στην άλλη “αριστεροί”. Προτίμησαν το νέο και το ωραίο που του υποσχέθηκε μια νέα ελπίδα και προοπτική. Από την άλλη καταδίκασε μια ανάλγητη, σκληρή πολιτική λιτότητας που τον έφερε στο “μη παρέκει”. Ακόμα και τα προεκλογικά σποτ της ΝΔ ήταν μια σκέτη άρνηση (προκαλώντας με τη σειρά της, άρνηση και αποστροφή στο εκλογικό σώμα) και επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ ως “μπαμπούλα” χωρίς να διαθέτει καθόλου ουσιαστική επιχειρηματολογία για την επόμενη ημέρα.
Ποιους έστειλε στα αζήτητα (ο λαός “δεν συγχωρεί”)...
Ο Έλληνας ψηφοφόρος έδειξε πολύ απλά ότι “δεν συγχωρεί”. Από την άλλη έστειλε στα αζήτητα (πολιτική συνταξιοδότηση) πολιτικούς και κόμματα που δεν είναι σταθεροί στις αντιλήψεις τους (λόγια και έργα) βλέπε: Παπανδρέου (για 1η φορά έπειτα από 90 χρόνια το όνομα “Παπανδρέου” δεν θα είναι στο κοινοβούλιο), Κουβέλη, Καρατζαφέρη, (όπως και τους βουλευτές που μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο...).
Η ψήφος στη Χ.Α. “προσέξτε, όχι άλλη κοροϊδία γιατί θα πέσει ξύλο...”
Η ψήφος “εμπιστοσύνης” στη Χρυσή Αυγή, (σε ένα πολιτικό κόμμα που τα ηγετικά στελέχη της είναι στη φυλακή) από μια σημαντική μερίδα των Ελλήνων ψηφοφόρων έδειξε αφενός ότι η “οργή” και η “εκδίκηση” παραμένουν στον κόσμο όσο συνεχίζεται η οικονομική κρίση και η διαφθορά του πολιτικού μας συστήματος. Όπως επίσης ότι, απαιτεί ουσιαστικές λύσεις στη μεταναστευτική πολιτική. Και ακριβώς, από την πολιτική της νέας συγκυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ) επάνω σε αυτά τα μεγάλα ζητήματα (οικονομική πολιτική, μεταναστευτικό) θα εξαρτηθεί κατά πόσο ο λαός θα συνεχίσει να επιζητά αυστηρά “τιμωρητικές” λύσεις ή να χτυπά καμπανάκι τύπου (βία στη βία, που λέγαμε) “προσέξτε, όχι άλλη κοροϊδία, γιατί αλλιώς θα πέσει ξύλο..”.
Προσωπική νίκη Ηλία Καματερού... (Όχι, μικροψυχία & διχαστικές λογικές – η “συγκολλητική ουσία”)
Σε ότι αφορά τα τοπικά: Η εκλογή 3 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενη. Το ξεχωριστό για την Κω, είναι η δυναμική εκλογή του Ηλία Καματερού, για πρώτη φορά βουλευτή της Αριστεράς, που συνιστά αναμφισβήτητα μεγάλη προσωπική επιτυχία. Και σε αυτόν οφείλεται εν πολλοίς η μεγάλη διαφορά (11 μονάδες μπροστά) του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ (από τα μεγαλύτερα ποσοστά στη Δωδ/σο). Κι αυτό οφείλεται τόσο στη σταθερή αγωνιστική του πορεία, όσο και στη σεμνότητα και την ταπεινότητα που επέδειξε (παρά τις διάφορες “επιθέσεις” που δέχθηκε προεκλογικά). Η μικροψυχία και οι διχαστικές λογικές (ειδικά μετά την ισχυρή δόση από τη “συγκολλητική ουσία” της εξουσίας) τουλάχιστον στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ Κω μετά την “αλλαγή σελίδας”, μάλλον είναι περιττή πολυτέλεια πλέον (έτσι κι αλλιώς μέχρι τις νέες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές θέλουμε ακόμα 4,5 χρόνια...).
Για δε τα υπόλοιπα κόμματα: Η πρωτιά και η εκλογή του Μάνου Κόνσολα από τη ΝΔ, είναι επίσης επιβράβευση μιας χαμηλών τόνων σεμνής και ουσιαστικής παρουσίας (φυσικά μέσα στη γενική κατάρρευση των ποσοστών της ΝΔ και οι υπόλοιποι υποψήφιοι δεν τα πήγαν άσχημα προσωπικά). Το ίδιο και στο ΠΑΣΟΚ που κατάφερε παρά το γενικό κλίμα ανατροπής να διατηρήσει τη μια βουλευτική έδρα στο νομό, εκλέγοντας (αναμενόμενη η πρωτιά) εκ νέου τον καθηγητή Δ. Κρεμαστινό (ούτε ο Ν. Κανταρζής τα πήγε άσχημα, μιας και οι σταυροί που πήρε ήταν οι περισσότεροι “προσωπικοί” κι όπως του έλεγε ένας καλός φίλος “αν ήταν σε άλλο κόμμα θα ήταν πολύ περισσότεροι...”).
