Είναι ένα πρόγραμμα, διαβάζω, για δωρεάν «πράσινο» ρεύμα!!!
Διαβάζοντάς το τί θυμήθηκα;
Δεν ξέρω εάν είναι αλήθεια ή ανέκδοτο, αλλά είναι καλό.
Προεκλογική περίοδος λοιπόν, καλή ώρα, κι ένας πολιτικός αρχίζει τα τάζει:
- Θα σας φτιάξουμε γεφύρια» λέει σε κάποιους χωριανούς.
«Μα, δεν έχουμε ποτάμια», του απαντάνε
- Θα σας φτιάξουμε και ποτάμια. Θα σας χτίσουμε σχολεία» συνεχίζει.
- «Μα δεν έχουμε παιδιά» ανταπαντάνε.
Κι αυτός με τη φόρα που είχε πάρει (τσάμπα ήταν…), λέει το εξής αμίμητο:
- «Θα σας φτιάξουμε και παιδιά».
Έτσι και τώρα. Δηλαδή, τι «τώρα»; Πάντα αυτό συμβαίνει.
Η κάθε πολιτική ομάδα τάζει λαγούς με πετραχήλια, δίνοντας στους ψηφοφόρους της το «άλλοθι» της ψήφου τους αλλά άλλοθι και για την προπαγάνδα (αφορά στους «κομματικούς οπαδούς»…) και στον κοσμάκη την ελπίδα «βρε λες;;;
Αναρωτιέμαι λοιπόν, στην εποχή μας που όλα ή σχεδόν όλα, βγαίνουν στη φόρα άσχετα εάν είναι αλήθεια ή ψέματα, στη εποχή της υπερπληροφόρησης για το τι συμβαίνει σε κάθε γωνιά της γης, πόσο αρεσκόμαστε στον στρουθοκαμηλισμό;
Πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε τους πολιτικούς γυρολόγους, τους πολιτικούς του τίποτα και του τσάμπα;
Απάντηση δεν έχω. Απλά αναρωτιέμαι…
Θα μου πεις, πώς να έχω απάντηση αφού ακόμα και η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια!!!
Σου λέει, καμιά εικοσαριά ψυχίατροι, άλλοι τόσοι ψυχολόγοι, δεκάδες κοινωνιολόγοι και λοιπές συμπλέουσες ειδικότητες, έχουν σκίσει τα διπλώματά τους!!!
Στράφι τόσα χρόνια σπουδών!!!
Θέλει ικανότητες πουλάκι μου κάποιοι να σε φτύνουν καταμουτρασιόν και να σε κάνουν να πιστεύεις ότι βρέχει…
Ιλαροτραγωδία.
Θα σου πω και τούτο. Πάω στο σούπερ μάρκετ και μέσα στ’ άλλα, παίρνω και αρακά. Ξέρεις, τον καταψυγμένο.
Τόσα χρόνια, ένα κιλό γράφει. Τούτος δω, έγραφε 900 γρ.
Το λέω στην πωλήτρια. Τι να μου κι αυτή; Σάμπως εκείνη τιμολογεί;
Ναι, κάποια τρόφιμα είναι σε μικρότερη συσκευασία, μου απαντά.
Και η τιμή; την ρωτάω. Είναι μικρότερη;
Όχι, μου ψιθυρίζει. Είναι τρία λεπτά μεγαλύτερη…
Δεν είναι φίλε μου ούτε τα 100 γρ. λιγότερα, ούτε τα 3 λεπτά παραπάνω. Είναι η κοροϊδία.
Τι σου λέω τώρα!!!
Αλλά ας αφήσουμε τον αρακά (παράδειγμα που βρήκα!!!) κι ας πάμε σε άλλα.
Δεν ξέρω αν το έχεις πάρει χαμπάρι, αλλά κάποιοι αρχίζουν να «ξεκουνιούνται».
Όχι φίλε μου, δεν αναφέρομαι στους πρώην δημάρχους. Αυτοί έτσι κρίνουν πως πρέπει να πράξουν, αυτό κάνουν. μακάρι να μας πείσουν με τα επιχειρήματά τους για τις αγνές τους προθέσεις. Για τους στόχους και κυρίως, για τα κίνητρά τους.
Οι καιροί είναι περισσότερο από ποτέ «πονηροί».
Επανέρχομαι. Σου μιλάω για κάποιους συμπολίτες που σιγά – σιγά πολλαπλασιάζονται και κάτι ετοιμάζουν για το θέμα της υγείας. Έτσι έχω πληροφορηθεί. Δεν μπορώ να προδικάσω το τι θα πετύχουν, αλλά και μόνο το ότι κάτι «κουνιέται» σε αυτόν τον «ακούνητο» τόπο, με ιντριγκάρει.
Α, και κάτι για τους φίλους του ΣΕΠΕ Κω.
Πιστεύω στις καλές τους προθέσεις, συμμερίζομαι την αγωνία τους, αλλά διαφωνώ με την ενέργειά τους.
Γιατί;
Να σου πω. Δίνει κάποια χρήματα σε γιατρούς η περιφέρεια. Δίνει και ο δήμος. Έτσι λένε και δεν έχω λόγο να μην τους πιστέψω. Άλλωστε, εάν δεν τα έδιναν, θα ξεσηκώνονταν οι γιατροί;
Σωστά; Σωστά,
Τώρα, λοιπόν, θα δώσει και ο ΣΕΠΕ.
Αδέλφια, όπως το πάμε, σε λίγα χρόνια το κράτος θα κόψει και αυτά τα ψίχουλα που δίνει για την υγεία. Του ανοίγουμε διάπλατα το δρόμο.
Θα μου πεις, και τι να κάνουμε; Αφού φράγκα για γιατρούς δεν δίνει, θα κάτσουμε να πεθάνουμε; Όχι βέβαια. Την άποψή μου την ξέρεις. Να αντιδράσουμε. Ομαδικά και με σθένος. Τώρα δε που είναι και προεκλογική περίοδος, είναι μια λαμπρή ευκαιρία.
Και για να κλείσω με αυτό το θέμα, θα σου θυμίσω ότι, άρχισαν να «ξεφυτρώνουν» ιδιωτικά εργαστήρια στην Κω με μαγνητικούς κ.λ.π., εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία. Δηλαδή, από όταν άρχισε το μεγάααλο «ξήλωμα» του ΕΣΥ.
Φίλε μου, κανένα κυβερνητικό «έγκλημα» δεν γίνεται εν βρασμό ψυχής. Προετοιμάζεται πολλά χρόνια…
Υ.Γ.: Θα επαναλάβω ότι δεν είμαι εναντίον της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Τουναντίον. Την επικροτώ. Όχι όμως στην εμπορευματοποίηση της υγείας και άλλων κοινωνικών αγαθών, τα οποία χρυσοπληρώνουμε στο κράτος για να μας τα παρέχει και αυτό μας εκμεταλλεύεται ξεδιάντροπα.
Να έχουμε αξιοπρεπή δημόσια φροντίδα υγείας, με αξιόπιστες δομές με προσωπικό και μηχανήματα και ας έχουμε και τις πολυτελείς ιδιωτικές δομές. Να έχω τη δυνατότητα να επιλέξω και όχι να μου στρώνουν μονόδρομο. Τον οποίο βέβαια, δεν μπορώ και να ακολουθήσω λόγω αφραγκίας…
