Ουφ, φλυαρώ χωρίς λόγο.
Ξέρεις τι θέλω να σου θυμίσω σήμερα; Θα σου πω.
Ψάχνοντας το αρχείο της εφημερίδας για να βρω τις δηλώσεις του τότε υπουργού Υγείας Νικήτα Κακλαμάνη, όταν είχε επισκεφθεί την Κω πριν πολλά χρόνια (είχε χαρακτηρίσει το νοσοκομείο μας τριτοκοσμικό!!! Φαντάσου πώς θα το χαρακτήρισε σήμερα…) , βρήκα πολλές συνεντεύξεις και ακόμα περισσότερα ρεπορτάζ.
Θα σου παραθέσω μέρος ενός ρεπορτάζ πριν από 13 ολόκληρα χρόνια (φύλλο 557, Μάιος 2011), με τίτλο «ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ: Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΑΣ» και υπότιτλο: «Η λέξη «απελπισία» δεν μπορεί να αποδώσει επακριβώς την κατάσταση που βρίσκεται το Ίδρυμα…».
Γράφαμε, λοιπόν»:
«Επανερχόμαστε για πολλοστή φορά σε ένα θέμα που μας «πονάει», που μας «καίει» χρόνια και για το οποίο η πολιτεία – κρίνοντας εκ του αποτελέσματος και όχι από τις.. προθέσεις ή τις ανέξοδες δηλώσεις και τους δεκάρικους λόγους - αδιαφορεί πλήρως, προκαλώντας την οργή και την αγανάκτηση. Δεν είναι άλλο από το Νοσοκομείο Κω και σε δεύτερο λόγο, αλλά όχι υποδεέστερο, το Κέντρο Υγείας Αντιμάχειας.
Θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε την γενική του «εικόνα», τη λειτουργία του, τις ελλείψεις του, όπως αυτά απορρέουν από το ρεπορτάζ μας, καταθέτοντας παράλληλα και σκέψεις – προτάσεις για αποφάσεις και όχι για συζήτηση. Στόχος μας είναι, να ενημερώσουμε όσους δεν γνωρίζουν και να θυμώσουμε όσους γνωρίζουν…».
Και συνεχίζαμε το ρεπορτάζ με την απαρίθμηση των τότε ελλείψεων, οι οποίες με τα χρόνια πολλαπλασιάστηκαν. Δηλαδή, όπως λέμε αστειευόμενοι, γίνεται του… Κολοκοτρωνιτσίου.
Αγαπημένε μου, επαναλαμβάνω την πρόταση που έχουμε αρκετές φορές συζητήσει και καταθέσει: Μια αντιπροσωπεία αποτελούμενη από εκπροσώπους των τοπικών αρχών, εκπροσώπους γιατρών και νοσηλευτών, παραγωγικών και επαγγελματικών τάξεων, ακόμα και πολιτών, να πάει και να εγκατασταθεί έξω από τη βουλή. Και να μην φύγει από εκεί, εάν οι «φιλοξενούμενοι»* του κτιρίου της πλατείας Συντάγματος δεν ψηφίσουν νόμο για τη στελέχωση των δομών Υγείας.
Να στήσουν «τέντα». Εννοείς τι εννοώ…
Και (ξανα)ρωτάω. Έχουν τα κότσια να το κάνουν;
Μέχρι στιγμής, έχουν αποδείξει ότι δεν τα έχουν… Δυστυχώς για τον τόπο μας που τόοοσο «αγαπάνε»**… .
Πλην ελαχίστων, οι περισσότεροι χαϊδεύουν τα αυτιά των κυβερνώντων ή ακόμα χειρότερα, σιωπούν.
Θέλω να σου πω και το εξής, γνωρίζοντας ότι κάποιοι θα δυσαρεστηθούν και θα «στραβώσουν», αλλά δεν με νοιάζει. Άποψή τους και άποψή μου.
Ένας από τους ανθρώπους που δεν φοβάται να πει την άποψή του και να τα «χώσει» στην κυβέρνηση και εν προκειμένω στην ηγεσία του υπουργείου Υγείας, αν και πολιτικά ανήκει στον ίδιο πολιτικό χώρο, είναι ο υποδιοικητής του νοσοκομείου Ηλίας Χρυσόπουλος.
Ήταν αυτός, ήταν ο πρώτος, που είπε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα μας, να ξεσηκωθούμε, να κλείσουμε λιμάνια και αεροδρόμιο, να βγούμε στους δρόμους, μπας και γίνει κάτι…
Ήταν αυτός που υποστήριξε το συλλαλητήριο, ενάντια σε κάποιους «φίλους» που, ναι με αγαπούν το νησί, έτσι υποστηρίζουν, αλλά μην τους θίξει κανείς το κόμμα και την κυβέρνησή τους.
Είναι αυτός που μιλάει για μαζική αντίδραση.
*Οι «φιλοξενούμενοι», εν προκειμένω οι κυβερνητικοί, ξέρουν πάααρα πολύ καλά τι πρέπει να κάνουν. Να αυξήσουν το κονδύλι για τη Δημόσια Υγεία. Από εκεί και πέρα, τα πράγματα θα είναι πολύ απλά.
**Ξέρεις, πίσω από αυτή την μπερδεμένη αγάπη (σας αγαπώ, αλλά στηρίζω αυτούς που σας βασανίζουν… ή όπως συχνά διαβάζουμε «τη σκότωσα γιατί την αγαπούσα»…) δεν κρύβεται τίποτε άλλο από τη διατήρηση της καρέκλας. Μόνο μέσω αυτής υπάρχουν.
Τόση φτήνια.
