Δεν έχουμε, λες.
Το πιστεύω γιατί, από μυαλό…
Τέλος πάντων. Ας το συζητήσουμε λιγουλάκι.
Ξέρεις τι με εκνεύρισε και ήθελα να σπάσω την τηλεόραση;
Όχι οι «παροχές» και οι «μεγάλες» κουβέντες, αλλά το ύφος του πρωθυπουργού μας.
Αυτό το ύφος τού «κοιτάξτε βρε ατιμούλικα τι κάνω εγώ για εσάς και πείτε μου μπράβο!!!».
Δεν εξειδίκευσε. Ανέφερε απλά τα εκατομμύρια προς χάριν εντυπωσιασμού. Για παράδειγμα, είπε ότι θα δώσει η κυβέρνηση Χ και Ψ εκατομμύρια για τους αγρότες, για τους νέους, για τους ευάλωτους, χωρίς να προχωρήσει παραπέρα, δηλαδή, πόσες χιλιάδες είναι οι αγρότες, οι ευάλωτοι κ.λ.π. και σε τι ακριβώς θα ωφεληθούν.
Ε ναι, το είπε. Ο κατώτατος μισθός θα αυξηθεί κατά 63 ευρώ!!!
Μίλησε και για τα νοσοκομεία και για τα κέντρα υγείας λέγοντας ότι έχουν γίνει προσλήψεις… Και αφού όλα αυτά έχουν τακτοποιηθεί, τώρα θα ασχοληθούν με την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
Μας δουλεύουν κανονικά ε;;; Κανονικότατα.
Και όλες αυτές τις μέρες, οι υπουργοί βγαίνουν στα κανάλια και εξειδικεύουν τα μέτρα.
Μπράβο τους. Άξιος ο μισθός τους και ο κάματός τους. Διότι, για να δικαιολογήσει κάποιος τα αδικαιολόγητα, απαιτούνται «ιδιαίτερα μαθήματα». Εκτός κι ας πρόκειται για τον Άδωνι. Ο κ. Άδωνις δεν χρειάζεται «ιδιαίτερα». Είναι καθηγητής του είδους.
Από τη μία πλευρά, λοιπόν, μας «ενισχύει» η κυβέρνηση λόγω των δυσκολιών, αλλά από την άλλη, πονηρή ούσα, μας πετάει και το «έρχεται δύσκολος χειμώνας»…
Δεν κρατάει απλά πισινή. Κρατάει πισινάρα!!!
Κι εμείς τι;;
Νάδα.
Βρίζουμε, τα λέμε μεταξύ μας και μέχρι εκεί.
Ποια διαμαρτυρία και ποια αντίδραση…
Είμαστε για τέτοια τώρα!!!
Θα μου πεις και θα ‘χεις δίκιο όπως πάντα, πρώτη φορά είναι που μας μοιράζουν μπιχλιμπίδια; Όχι βέβαια.
Το παλιό καλό κόλπο, σου παίρνουμε δέκα, σου επιστρέφουμε δυο, καλά κρατεί.
Και εάν διαμαρτυρηθείς, σε λένε και προβοκάτορα…
Ας έρθουμε στα ιδιαίτερά μας, στον δικό μας μικρόκοσμο.
Διαμαρτυρήθηκε ο σύλλογος γονέων του 3ου δημοτικού, εκφράζοντας την αγωνία του για το εάν θα ανοίξει το σχολείο κανονικά. Που σημαίνει ότι, δεν είχε καμία ενημέρωση μέχρι το παρά πέντε.
Και κάνει δηλώσεις ο δήμαρχος και «αδειάζει» το σύλλογο λέγοντας: «Οι γονείς ενημερώθηκαν μέσω του Συλλόγου όταν είχαμε κι εμείς στα χέρια μας αποτυπωμένη την κατάσταση. Συζητήσαμε μαζί τους και η συντριπτικότατη πλειοψηφία των γονέων αλλά και των εκπαιδευτικών επιδεικνύουν μια ωριμότητα αξιοθαύμαστη. Δυστυχώς υπάρχει μια μικρή μειοψηφία η οποία αδικεί την όλη προσπάθεια που γίνεται απ’ όλους τους υπόλοιπους».
Είπες κάτι;
Τι να πεις. Δεν υπάρχει «κάτι».
Κατά τα λοιπά, αυξάνονται και πληθύνονται οι προκάτ «αίθουσες διδασκαλίας» βάζοντας μας σε σκέψεις για το εάν σε λίγα χρόνια θα είναι περισσότερες από τις κανονικές…
Πάντως, σχεδιασμός γίνεται…
Εκεί δε που αρκετοί συμπολίτες μας αγανάκτησαν, αλλά και πάλι τα λέμε μεταξύ μας (!!!), ήταν η ημέρα του αγιασμού όπου, ο κάθε εκπρόσωπος του δήμου (αν όχι όλοι, οι περισσότεροι…) δεν περιορίστηκε στις ευχές, αλλά βρήκε ευκαιρία να πει τι δεν έκαναν οι προηγούμενοι.
Δηλαδή, ακόμα και σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις πολιτικολόγησαν.
Έλεος!!!
Θα μου ξαναπείς, έτσι τους έχουμε συνηθίσει.
Να δικαιολογεί ο καθένας τη δική του ανεπάρκεια (έργο το ονομάζουν) μέσω της ανεπάρκειας του προηγούμενου.
Και κάτι ακόμα, πριν βαρεθώ τελείως…
Συνηθίζουμε να χαρακτηρίζουμε κάποιους πολιτικούς «Μαυρογιαλούρους». Λάθος φίλε μου, μέγα λάθος. Μπορεί ο υπουργός της ταινίας να ζούσε σε έναν δικό του κόσμο, όμως κάποια στιγμή συνειδητοποίησε τόσο τη δική του ανικανότητα όσο και την ανηθικότητα και διαφθορά της κυβέρνησής του και παραιτήθηκε. Είναι αυτό το περί «φιλοτίμου» που λέμε…
Υ.Γ.: Αγγέλα, εις το επανιδείν…
