«Την Τρίτη (12/03) παραβρέθηκα στη δημοπρασία που διεξήχθη στη Δημοτική Κοινότητα Ασφενδιού για την παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας (ομπρέλες και θαλάσσια σπορ) στην περιοχή Τιγκακίου.
Τις προηγούμενες μέρες είχα την τιμή μαζί με την υποψήφια Δήμαρχο Κω Ιωάννα Ρούφα-Έψιμου να συναντήσουμε και να συζητήσουμε με αρκετούς από τους ανθρώπους που για δεκαετίες η ενοικίαση ομπρελών, κατά τη θερινή περίοδο, αποτελεί το βασικό τους επάγγελμα.
Το ζήτημα που έχει ανακύψει δεν είναι νέο. Υφίσταται σε πολύ έντονο βαθμό τα τελευταία 4 χρόνια με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σοβαρά κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα που αφορούν πρωτίστως τους ανθρώπους που μέχρι πρότινος εκμεταλλεύονταν την παραλία αλλά ταυτόχρονα και το Δήμο της Κω που χάνει σημαντικά έσοδα.
Οι δικαιολογίες που μπορεί να προβάλει είτε ο Δήμος είτε ο κρατικός μηχανισμός πολλές και χιλιοειπωμένες. Η νομοθεσία, το ΣτΕ, η ΚΥΑ, η ΖΟΕ της Αλυκής,το δίκτυο NATURA και πολλά άλλα.
Το πρόβλημα όμως παραμένει, οι άνθρωποι αυτοί ταλαιπωρούνται, χάνουν δικαιώματα δεκαετιών (όπως το δικαίωμά τους να συμπληρώσουν τα συντάξιμα χρόνια τους) και φτάνουν να θεωρούνται από το Ελληνικό κράτος «καταληψίες» στο επάγγελμα που ασκούν στον ίδιο χώρο εδώ και 30 χρόνια για κάποιες περιπτώσεις.
Για εμάς το ζήτημα είναι απλό, ξεκάθαρο και με τη σωστή πολιτική διαχείριση από την πλευρά του Δήμου της Κω μπορεί να λυθεί ακόμα και τώρα. Γι’ αυτό και στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου η υποψήφια Δήμαρχος Κω Ιωάννα Ρούφα-Έψιμου ζήτησε την αναβολή της δημοπρασίας στην περιοχή του Τιγκακίου και τον συντονισμό των ενεργειών μας ενόψει και του πολύ ορατού ενδεχόμενου διεξαγωγής Εθνικών Εκλογών.
Πρόταση που φυσικά δεν εισακούστηκε γιατί πολύ απλά η απερχόμενη διοίκηση δεν έχει πλέον το σθένος να παλέψει. Φαίνεται και είναι κουρασμένη τόσο πολιτικά όσο και βιολογικά. Το μαρτυρά άλλωστε και η εμφάνιση των τοπικών πολιτικών αρπακτικών, μόλις μυρίστηκαν το τέλος να πλησιάζει!!!
Το ζήτημα επί της ουσίας αφορά την εκ του νόμου, δυστυχώς, άνιση και άδικη αντιμετώπιση των κατ’ επάγγελμα παραλιούχων, με το πρόσχημα της προστασίας της πρόσβασης στην παραλία, έναντι των προτιμησιακών δικαιωμάτων.
Ο νόμος, λοιπόν, επιτρέπει μία ολόκληρη παραλία να καταληφθεί από προτιμησιακά δικαιώματα χωρίς ούτε ένα μέτρο να διαχωρίζει το ένα από το άλλο (απλά να εξασφαλίζεται η ελεύθερη πρόσβαση) αλλά υποχρεώνει τους κατ’ επάγγελμα παραλιούχους να απέχουν 100 μέτρα κατ’ ελάχιστο ο ένας από τον άλλο χωρίς να λαμβάνει υπόψη του κανένα επιπρόσθετο χαρακτηριστικό όπως το μέγεθος της παραλίας (πλάτος και μήκος), τη διαμορφωμένη κατάσταση, τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής (βλέπε νησιωτικότητα) και φυσικά το δικαίωμα της τοπικής αυτοδιοίκησης να ασκεί επί της ουσίας πολιτική και διοικητική μέριμνα στα όρια κάθε ΟΤΑ.
Μιλάμε επί της ουσίας για μία νομοθεσία η οποία έρχεται σε σύγκρουση με την κοινή λογική ενώ ταυτόχρονα παραβιάζει του κανόνες ισονομίας και ισοπολιτείας που πηγάζουν τόσο από το Ελληνικό όσο και από το κοινοτικό δίκαιο.
Είναι ελάχιστη και αυτονόητη υποχρέωση κάθε δημοτικής αρχής να στέκεται στο πλευρό των δημοτών που αδικούνται με όσα μέσα (πολιτικά και νομικά) διαθέτει και ταυτόχρονα να διασφαλίζει τα έσοδα του Δήμου.
Αυτή είναι η δική μας θέση και αυτό θα πράξουμε τόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση όσο και σε κάθε άλλη που θα παρουσιαστεί μελλοντικά.
Στις 26 Μαΐου ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΔΡΑΣΗ».
Γιάννης Μ. Φραγκούλης
Δρ. Πολιτικής Επιστήμης Παν/μιου Κρήτης
Αν. Επικεφαλής ΟΡΑΜΑ+ΔΡΑΣΗ.
