Ο κ. Cochetel ζήτησε τη δημιουργία χώρου παραμονής των προσφύγων και των παράνομων μεταναστών στην Κω και τάχθηκε εναντίον της ενίσχυσης φύλαξης των θαλάσσιων συνόρων για να ανακοπεί το ανεξέλεγκτο κύμα των μεταναστευτικών ροών, αναφέροντας ότι ‘’είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα στη δημοκρατική Ευρώπη, η προστασία όσων βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και αιτούνται άσυλο. Το να τους σπρώχνεις πίσω στην Τουρκία δεν είναι λύση.’’
Από την πλευρά του, αναφερόμενος στη συνάντηση του με τον εκπρόσωπο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, ο Δήμαρχος Κω κ. Κυρίτσης, δήλωσε:
‘’ Ο Δήμος Κω, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, θέλει να συμβάλει στο έργο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ στην περιοχή μας και η συνάντηση που κάναμε με τον εκπρόσωπο της Ύπατης Αρμοστείας ήταν χρήσιμη.
Έχω θέσει συγκεκριμένα ερωτήματα και προϋποθέσεις για τη λειτουργία κέντρου υποδοχής και παραμονής προσφύγων και παράνομων μεταναστών στην Κω. Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δεν έχω πάρει από κανέναν.
Ρώτησα τον κ.Cochetel ποιας χωρητικότητας θα είναι αυτό το κέντρο, με δεδομένο ότι στα απέναντι παράλια περιμένουν 2 εκ. άνθρωποι να περάσουν στα νησιά μας.
Απάντηση δεν πήρα.
Τα ερωτήματα όμως παραμένουν και ζητούν απάντηση:
-Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη διαχείρισης ενός τέτοιου κέντρου. Ποιος θα καλύψει τις δαπάνες διαμόρφωσης του αλλά και τα λειτουργικά;
-Ποιος θα αναλάβει το έργο της φρούρησης, της σίτισης και της υγειονομικής παρακολούθησης. Έχουμε καταλάβει πόσοι άνθρωποι απαιτούνται ( αστυνομικοί, γιατροί, νοσηλευτές, προσωπικό) και για ποιο ύψος δαπανών μιλάμε;
-Ποιος εγγυάται ότι το κέντρο αυτό θα είναι ένας χώρος παραμονής για ένα 24ωρο και δεν θα μετατραπεί σε μόνιμο και ανεξέλεγκτο καταυλισμό;
Απαντήσεις σε όλα αυτά δεν υπάρχουν ή για την ακρίβεια αποφεύγουν να μας δώσουν.
Άκουσα με έκπληξη τον κ.Cochetel να τάσσεται κατά της φύλαξης των θαλάσσιων συνόρων. Είναι σαφές ότι για τους πρόσφυγες που αιτούνται άσυλο, η διαδικασία είναι διαφορετική. Υπάρχουν όμως και παράνομοι μετανάστες.
Ο κ.Cochetel είναι Γάλλος και η χώρα του η Γαλλία εμποδίζει την είσοδο προσφύγων στα σύνορα με την Ιταλία στη Βενταμίλια και οδήγησε πίσω στην Ιταλία πάνω από 300, εφαρμόζοντας τις διατάξεις της συνθήκης Δουβλίνο. Ουσιαστικά έχει κλείσει τα σύνορα στη συγκεκριμένη περιοχή.
Από εκεί και πέρα, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες οφείλει να πάρει θέση σε μια σειρά από ζητήματα, όπως:
-Η συνθήκη Δουβλίνο που είναι ετεροβαρής και αναχρονιστική. Εγκλωβίζει αυτούς τους ανθρώπους σε Ιταλία και Ελλάδα.
-Η άρνηση της Τουρκίας να χτυπήσει τα κυκλώματα των δουλεμπόρων, που δρουν απροκάλυπτα στο έδαφος της, και να σεβαστεί τις συμφωνίες επανεισδοχής των παράνομων μεταναστών.
-Η στάση των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών, που αρνούνται να δεχθούν, με βάση αναλογικά κριτήρια, πρόσφυγες και μετανάστες με αποτέλεσμα να δέχονται όλο το βάρος η Ελλάδα και η Ιταλία.
Αυτοί που κουνούν το δάχτυλο στην Ελλάδα , αποφεύγουν να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες στο μεταναστευτικό.’’
