Η οικονομική κατάσταση που υπήρχε στη πατρίδα μας ήταν γνωστή σε όλους μας και με μια λέξη χαρακτηριζόταν (όπως επίσης εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται) Τραγική.
Είναι αλήθεια ότι η νέα κυβέρνηση προεκλογικά υποσχέθηκε να ασκήσει μια διαφορετική πολιτική σε σχέση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, εντός των πλαισίων της Ε.Ε. και της ζώνης του ευρώ.
Παρακολουθώ με ιδιαίτερη προσοχή, ως ένας ενεργός Έλληνας πολίτης, την προσπάθεια της νέας κυβέρνησης να διαπραγματευθεί και να αλλάξει το σύστημα εξάρτησης της πατρίδας από τους όρους υποτέλειας των προηγούμενων προγραμμάτων, με βάση τα οποία είχε εκχωρηθεί στους εταίρους – δανειστές μας η πλήρης εθνική μας κυριαρχία.
Δεν μπορώ να γνωρίζω ούτε και να προεξοφλήσω τι θα κερδίσει από αυτή τη μάχη (ή μάλλον από αυτόν τον πόλεμο), όμως τα δείγματα γραφής μέχρι σήμερα δεν μπορώ παρά να τα κρίνω ελπιδοφόρα για ένα καλύτερο μέλλον.
Η διαπραγμάτευση μέσα στα πλαίσια της ευρωζώνης είναι γνωστό σε όλους ότι οδηγεί τα πράγματα σε συμβιβασμούς, το ζήτημα είναι από αυτούς τους συμβιβασμούς να κερδίσουμε το καλύτερο που μπορεί αυτή τη στιγμή για τη πατρίδα μας και κυρίως για τους πολίτες που επλήγησαν περισσότερο από τους υπόλοιπους και να ξεπεραστεί, όσο γίνεται, η ανθρωπιστική κρίση που αναγνωρίζεται πια και από τους εταίρους μας στην Ευρώπη.
Περίμενα να δω και να ακούσω στήριξη στις προσπάθειες τις νέας κυβέρνησης από τα κόμματα της αντιπολίτευσης για τις προσπάθειες που γίνονται από όλους τους εμπλεκόμενους κυβερνητικούς παράγοντες για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Αντί γι’ αυτό, κόντρα στη κοινή λογική, παρακολουθώ μια άνευ προηγουμένου παράλογη αντιπολιτευτική τακτική να χαρακτηρισθούν τα πάντα ως αθέτηση των προεκλογικών υποσχέσεων.
Αν ο Ελληνικός λαός επιθυμεί να συνεχίσει να συνυπάρχει η πατρίδα μας ως μέλος της Ευρωζώνης, οφείλει να στηρίξει τις προσπάθειες της κυβέρνησης έτσι ώστε να επιτύχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα στο πλαίσιο των κανόνων λειτουργίας αυτού που αποκαλούμε σήμερα Ε.Ε. και Ευρωζώνη.
Σε διαφορετική περίπτωση, αν εμείς θέλουμε να επιβάλουμε τις απόψεις μας πλήρως στα όργανα της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης είναι δεδομένο ότι, αυτό δεν μπορεί να γίνει, επομένως πρέπει να ερωτηθούμε και να αποφασίσουμε αν θέλουμε να είμαστε εντός ή εκτός της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης. Μεσοβέζικες λύσεις δεν υπάρχουν.
Στο κυρίαρχο ερώτημα, αν πάμε σε ένα νέο μνημόνιο, η άποψή μου είναι αρνητική. Θεωρώ όμως ότι πρέπει να στηριχθεί η νέα κυβέρνηση από όλες τις κοινωνικές ομάδες στη προσπάθεια να κάνει τις σαρωτικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Δημόσια διοίκηση τη χώρας μας για να μπορεί στο μέλλον να λειτουργήσει στη λογική της αποκατάστασης της εμπιστοσύνης με τους πολίτες και την εξυπηρέτησή τους όταν αυτοί συναλλάσσονται με το κράτος.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι, δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία να αλλάξουμε τη λειτουργία αυτής της Δημόσιας διοίκησης με δημοκρατικές διαδικασίες.
Είναι χρέος των πολιτών αλλά και των οργανώσεων του κυβερνόντος κόμματος να κατανοήσουμε τις δυσκολίες των καιρών και να δώσουμε στη νέα κυβέρνηση στήριξη αλλά και τον αναγκαίο χρόνο για να μπορέσει, μέσα στα πλαίσια και τους κανόνες της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης, να διαπραγματευτεί και να πετύχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα σε ορίζοντα τετραετίας και όχι ενός μήνα.
