Κρατάει χρόνια αυτή η… κολόνια. Αναφερόμαστε στα κατά καιρούς προγράμματα, ευρωπαϊκά κυρίως, για την κοινωνική ένταξη των Ρομά, με τελευταίο αυτό που αφορούσε στη βελτίωση των συνθηκών στέγασής τους. Το πρόγραμμα «πάτωσε» κυριολεκτικά.

Δεν θα αναφερθούμε στα προηγούμενα χρόνια (πλήθος τα προγράμματα τα οποία ο δήμος μας διαχρονικά αγνοούσε επιδεκτικά…), αλλά στο τελευταίο. Περί τα τέλη του φετινού καλοκαιριού, βγήκε η πρώτη διακήρυξη από το δήμο Κω, για τη μίσθωση έξι κατοικιών στις οποίες θα επιδοτούσε το ενοίκιο για τρία χρόνια, μέσω του γνωστού ευρωπαϊκού προγράμματος από το αντίστοιχο επιχειρησιακό πρόγραμμα της περιφέρειάς μας. Στις κατοικίες αυτές, θα διέμεναν έξι οικογένειες Ρομά, οι οποίες «διαβιούν στην περιοχή του Αγίου Βασιλείου».

Δεν υπήρξε καμία απολύτως ανταπόκριση από ιδιοκτήτες οικιών προς ενοικίαση.

Στις 4/12/2020, ο δήμος επανέρχεται με καταληκτική ημερομηνία κατάθεσης προσφορών, την 24^η Δεκεμβρίου 2020. Για δεύτερη φορά, καμία ανταπόκριση.

Θα σταθούμε σε δυο σημεία: 1) στη λέξη «διαβιούν» και 2) στην κοινωνική τους ένταξη.

1. Διαβιούν

Η λέξη «διαβιώ», με την ευρύτερη έννοια της, σημαίνει «ζω». Ε λοιπόν, οι Τσιγγάνοι της περιοχής του Αγίου Βασιλείου, δεν ζουν. Απλά, υπάρχουν.

Θα επαναλάβουμε ότι, κάθε κοινωνία κρίνεται από το πώς μεταχειρίζεται τους πιο αδύναμους. Στην δική μας περίπτωση, στην περίπτωση των Τσιγγάνων, υπάρχει πρόβλημα…  Μάλλον «ξεχνάμε» πως, η ισότιμη και δίκαιη αντιμετώπιση αποτελεί δικαίωμα όλων. Όπως επίσης, τους επιρρίπτουμε την ευθύνη για ό,τι στραβό κι ανάποδο συμβαίνει.

Ο «διαχωρισμός» των ανθρώπων με βάση το φύλλο, το χρώμα, τη θρησκεία, το χρήμα κ.ά., έρχεται από τα βάθη των αιώνων. Από τις εποχές που εμείς οι σύγχρονοι, ονομάζουμε πρωτόγονες… Και αυτός ο διαχωρισμός συνεχίζεται και στον σημερινό «πολιτισμένο κόσμο», άσχετα εάν εδώ και χρόνια έχουν οριστεί και διατυμπανιστεί και υπογραφεί τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στα παλαιότερα των υποδημάτων μας…

Η σημερινή μας αναφορά, έχει σκοπό να (ξανα)αναδείξει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινότητα των Τσιγγάνων ή Ρομά κατά τη διεθνή τους ονομασία.

Δεν θα κάνουμε αναφορά στα άπειρα ρεπορτάζ του «Σ», ούτε στο ιστορικό της υπόθεσης.

Απλά θα υπενθυμίσουμε πως, τον Ιούνιο του 2011, δηλαδή, πριν από δέκα περίπου χρόνια, μεταφέρθηκαν από το ΑΒΙΚΩ και τις «σημαίες» στην περιοχή που βρίσκονται έως σήμερα. Σε μια περιοχή άνυδρη και εκτεθειμένη σε όλες τις καιρικές συνθήκες. Σε ένα οικόπεδο το οποίο δεν είναι καν δημοτικό!!!

Οι διαβεβαιώσεις για δημιουργία αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης, τουλάχιστον για βασικές υποδομές, παρέμειναν λόγια κενού περιεχομένου.

«Οι συνθήκες είναι οι ίδιες από τότε που εγκατασταθήκαμε. Δεν έχει αλλάξει κάτι» μας είχε δηλώσει προ μηνών ο Νεκτάριος Βασιλείου.

Δεν θα αναφερθούμε σε προσωπική μας μαρτυρία, αλλά σε μια φωτογραφία που τραβήχτηκε στις 18/12/2020, όταν με δελτίο τύπου πληροφορηθήκαμε πως, «το Κέντρο Κοινότητας με παράρτημα Ρομά Δήμου Κω σε συνεργασία με την Κινητή Μονάδα του ΕΟΔΥ πραγματοποίησε rapid tests στον οικισμό Ρομά του Αγίου Βασιλείου.  Όλα τα δείγματα είναι αρνητικά.  Η διαδικασία θα επαναληφθεί την ερχόμενη Τρίτη με τη χρήση του μοριακού τεστ. Ο Δήμος Κω σε συνεργασία με τον ΕΟΔΥ διενεργεί συνεχώς δειγματοληπτικούς ελέγχους τόσο στους εργαζόμενους όσο και στον γενικό πληθυσμό για τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας».

Μέσα από τις φωτογραφίες, διακρίνονται οι «κατοικίες» των Τσιγγάνων.

Σκεπές από νάιλον!!!  

Απορία: Οι συνάνθρωποι που επισκέφθηκαν τον «καταυλισμό», πώς αισθάνθηκαν; Δεν επιρρίπτουμε μομφή. Απλά αναρωτιόμαστε πώς ένοιωσαν όταν αντίκρισαν αυτές τις «εικόνες».

Είναι τραγικό να εκλιπαρούν για «λίγα μέτρα νάιλον» για να μην βρέχονται, να μην παγώνουν…

Είναι η απόλυτη ερμηνεία της λέξης «εξευτελισμός».

1. Κοινωνική ένταξη

Δεν θα αναλύσουμε το βάθος του όρου. Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε, είναι ο εμπαιγμός. Ο δήμος, η δημοτική αρχή, όπως και η προηγούμενη, γνωρίζουν πολύ καλά πως, δεν υπάρχει περίπτωση να εξευρεθούν κατοικίες για τους Τσιγγάνους. Κι όμως. Δρουν προς αυτή την κατεύθυνση προκειμένου να «χτίσουν» άλλοθι. Να ισχυριστούν ότι, οι προσπάθειές τους δεν απέδωσαν. Όντως έτσι είναι.

Όμως, πίσω από αυτή την «αλήθεια», κρύβεται η υποκρισία.

Ο δήμος, εάν πραγματικά ήθελε να δείξει το ανθρώπινο ενδιαφέρον του, διαχρονικά επαναλαμβάνουμε, θα μπορούσε μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα να έχει επιλύσει το πρόβλημα με ένα πολύ απλό τρόπο.

Σε δημοτικό οικόπεδο να φτιάξει κατοικίες ή να τοποθετήσει προκατασκευασμένα σπίτια. Τόσο απλά. Τόσο ανθρώπινα.

Προγράμματα για χρηματοδότηση υπάρχουν. Τουλάχιστον παλαιότερα υπήρχαν. Ας το ψάξουν. Στο χέρι τους είναι να δώσουν λύση.

Οι όποιες δικαιολογίες για δημιουργία «γκέτο», όχι απλά δεν ευσταθούν, αλλά φαντάζουν αστείες εάν όχι γελοίες.

Εν κατακλείδι: Κάποιοι θα πρέπει να ντρέπονται και για το «διαβιούν» και για την «κοινωνική ένταξη» των Τσιγγάνων.

Σημείωση:

Στο θέμα της διαβίωσης και της οικιστικής αποκατάστασης των Ρομά, υπευθυνότητα του δήμου είναι η εξεύρεση του κατάλληλου χώρου εγκατάστασης και η δημιουργία όρων ασφάλειας και αξιοπρεπούς διαβίωσης σύμφωνα με τη διαδικασία της ΚΥΑ 23641/2003 περί πλανοδίων πληθυσμών, όπως επίσης η λήψη μέτρων υγιεινής για την ανακούφισή τους και την αποτροπή κινδύνων για τη δημόσια υγεία, καθώς και η ενημέρωσή τους για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.

Άλλες δράσεις που μπορούν να γίνουν και που γίνονται αλλού είναι: Ίδρυση Κέντρων  για την ψυχολογική, ψυχιατρική στήριξη και συμβουλευτική υποστήριξη όσων παρουσιάζουν προβλήματα, υποστήριξη σε θέματα νομικής και κοινωνικής φύσης, πρόγραμμα επισκέψεων σε θέατρα, κινηματογράφους, μουσεία, παιδότοπους, προγράμματα πολιτιστικών δραστηριοτήτων και γενικότερα,  λειτουργία μορφωτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων που θα αποσκοπούν στη δημιουργία αλληλοσεβασμού και κοινωνικής «ειρήνης» των Ρομά με την τοπική κοινωνία. 
Όσο κι αν αυτά για κάποιους φαντάζουν ως μη ρεαλιστικά, πρέπει κάποια στιγμή να μπουν στην ατζέντα του δήμου και της κοινωνίας μας.

Αυτό που οφείλουμε ως ανθρώπινα όντα, είναι να μην ξεχνάμε πως, η ισότιμη και δίκαιη αντιμετώπιση αποτελεί δικαίωμα όλων και υποχρέωση του ενός προς τον άλλο.