Σε προηγούμενο ρεπορτάζ, με αφορμή την επανέκδοση του πρώτου βιβλίου της Κοινωνιολόγου Διονυσίας Τριπολίτου «Στάση: επικοινωνία», είχαμε αναφέρει ότι, πολύ σύντομα θα εκδοθεί το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο “Ταξίδι στο γύρο του κόσμου". Όπερ και εγένετο.

Ευχόμαστε, για μια ακόμα φορά, καλοτάξιδο…

Σημείωμα της συγγραφέως

"Ακολούθησα το άστρο μου και έτσι ξεκίνησε το δικό μου ταξίδι. Στην πορεία της περιπέτειας, κάποιος μου είπε να προσέχω τους ανθρώπους, να μην τους εμπιστεύομαι, ότι θα με ξεγελάσουν. Κι όμως, συνάντησα πολλούς που εμπιστεύτηκα και μοιραστήκαμε χαρές, λύπες και δράσεις. Στην πορεία της διαδρομής, συνάντησα εκείνους που μου είπαν ότι είμαι ρομαντική και αιθεροβάμων. Κι όμως, συνάντησα πολλούς που μοιραστήκαμε στιγμές, στιγμούλες, εικόνες και ιδέες. Ποιο πέρα, συνάντησα εκείνους που αμαύρωσαν την ψυχή μου, θέλησαν να αλλάξω τις ιδέες μου. Όμως, βρέθηκαν και άλλοι να υποστηρίξουν την άνοιξη της ύπαρξής μου. Άλλοι μου είπαν ότι η γενιά μας είναι άχρηστη. Κι όμως, την κάθε γενιά κάποιος την διαπαιδαγωγεί. Μου είπαν στο εξωτερικό ότι δεν μπορεί, αφού είμαι Ελληνίδα να είμαι πρώτη στην τάξη μου. Το ίδιο συνάντησα να γίνεται στη χώρα μου για όσους δεν είναι Έλληνες. Μου είπαν ότι δεν μπορώ να είμαι διαφορετική. Κι όμως συνάντησα τόσους άλλους που μου έμοιαζαν. Μου είπαν ότι έπρεπε να «ανήκω» κάπου, να γνωρίζω «κάποιον» αν ήθελα να πετύχω στη ζωή μου. Και όμως συνάντησα εκείνους που υποστήριξαν τις δεξιότητές μου. Μου είπαν να κάνω «έκπτωση» στις αξίες μου. Κι όμως σαν μαγνήτης προσέλκυσα εκείνους που εκτίμησαν την σταθερότητα μου. Μου είπαν να μην είμαι ο εαυτός μου. Κι όμως συνάντησα και εκείνους που με αγάπησαν και με αποδέχτηκαν όπως είμαι. Μου είπαν να μην είμαι εξωστρεφής και επικοινωνιακή, γιατί θα με εκμεταλλευτούν «κάποιοι». Και όμως συνάντησα το μοίρασμα και το πλούτο της ανθρώπινης επαφής. Μου είπαν ότι ενεργώ «ορμητικά», ως «διάττων αστέρας». Κι όμως, συνάντησα άλλους τόσους που πορευόμαστε μαζί. Μου είπαν ότι κάποτε θα κουραζόμουν να ανιχνεύω το ταξίδι της ζωής και την κάθε πτυχή του. Κι όμως είμαι ακόμα στις επάλξεις. Μου έβαλαν εμπόδια. Κι όμως, συνέχισα να ακολουθώ το αστέρι μου. Αυτό ξέρει ότι όταν κοιτάς ψηλά, δε σε φοβίζει τίποτα. Βρίσκεις τον τρόπο να παρεκκλίνεις της πορείας τόσο όσο χρειάζεται για να μη χάσεις τον προορισμό. Μου είπαν… και, εν τέλει, έμαθα να είμαι ευέλικτη έτσι ώστε να μη με τσακίσουν, να μη με πάρουν τα βόλια τους, να μη με αφανίσουν. Μου είπαν…, αλλά, εν τέλει, έψαξα για να μάθω περισσότερα, να αποκτήσω «εφόδια», έτσι ώστε να είμαι ο πολεμιστής του φωτός. Μου είπαν και διαπίστωσα η ίδια ότι όσοι επεδίωκαν να γίνω όμοιά τους είναι αυτοί που τραβάν μονίμως και αδιακρίτως χωρίς αιδώ την ανάπτυξη προς τα κάτω. Συνεχίζω λοιπόν! Απολαμβάνοντας το ταξίδι του κόσμου γνωρίζοντας ότι όλοι δεν μπορεί να συμφωνούν με όλους. Η μαγεία που αναβλύζει μέσα από τις μνήμες είναι εκείνη που με προστατεύει. Ευγνωμονώ όσους πορευτήκαμε και πορευόμαστε μαζί. Ευχαριστώ όσους με έκαναν πιο δυνατή μέσα από τις αρνητικές τους προτροπές. Θέλω να τους πω δημόσια ότι δεν τα ξέρουν όλα, ότι η επιφανειακή τους προτροπή σε άλλα ταξίδια είναι για να καλύψουν τις δικές τους ατέλειες, ότι αυτό η κοινωνική συνείδηση το γνωρίζει και ότι τίποτα δεν μένει κρυφό κάτω από τον ήλιο. Θέλω να τους πω ότι το σκοτάδι που τόσο αγαπούν, δεν πρόκειται να καλύψει τα ανομήματα τους, γιατί ακόμα και αν υπήρχε ισοβίως, θα προσάρμοζα την όρασή μου για να μπορώ να συνεχίσω «το ταξίδι στο γύρο του κόσμου»".

Πρόλογος του βιβλίου της Ματίνας Κουζελέα

«Η πολλαπλή κρίση που βιώνουμε σήμερα σε όλα τα επίπεδα της ζωής είναι τραυματισμός με βάθος απύθμενο. Μία γάγγραινα υγειονομική, κοινωνικοπολιτική, οικονομική, ενδο-οικογενειακή, ή διαπροσωπική που τρέφεται με τον διχασμό, το μίσος, την άγνοια αλλά και τον πόνο. Γλιστρά στις ραφές των όμορφων κυριακάτικων μας ρούχων, κρύβεται κάτω από τα βαριά μας χαλιά, σαν σκονισμένη σκιά άχρωμη, αόρατη, άοσμη, έτοιμη να ορμήσει πάνω στο λίγο δέρμα κατανόησης, πάνω στην συν επιφάνεια του κοινωνικού και οικογενειακού μας ιστού και να κατακερματίσει κάθε διασύνδεση και δεσμό εμπιστοσύνη του ενός για τον άλλον.

Υπάρχει επιτακτική ανάγκη να διαμορφώσουμε σημεία αναφοράς στις ανθρώπινες σχέσεις που να μας προσδιορίζουν, να μας οριοθετούν, να μας παρέχουν λίγο οξυγόνο προκειμένου ν' αντισταθούμε στον ιό της μιζέριας και της απομόνωσης που μας καταβροχθίζει τα τελευταία ψίχουλα αισιοδοξίας που μας απομένουν, προκειμένου να μην παρασυρθούμε στους ακατάπαυστους χειμάρρους μένους της άστοχης και άψυχης ψηφιακής πληροφόρησης.

Ο λόγος κι η γραφή της Διονυσίας είναι σαν φάρμακο... ένα κατάπλασμα σε δαγκώματα της ζωής...

Καταπραΰνει τις ανησυχίες και τα ερωτηματικά... μας κάνει να αισθανόμαστε λιγότερο μόνοι! Πρόκειται για αλήθειες. Τέτοιες αλήθειες είναι η πιο γλυκιά συντροφιά! Μεταφράσεις ψυχής από την ανάγλυφη γραφή της που ψηλαφίζει και αποδίδει, σε βάθος με ειλικρίνεια και ανελέητη ορθότητα, μορφές ζωής που αποτυπώνονται πάνω μας. Με την πάροδο του χρόνο και των αμέτρητων «μνημόσυνων» που μας περιμένουν στα σκοτεινά κατατόπια της ζωής, μας δίνει ίχνη για να πατήσουμε πάνω τους προκειμένου να βρούμε τον δρόμο μας, κάποιες λέξεις για τα εκφράσουμε την κατεύθυνση που επιθυμούμε να δώσουμε στην ζωή, εκείνη που θα μεταδώσουμε στα παιδιά μας. Οι λέξεις και οι πράξεις μας είναι η πιο σημαντική κληρονομιά που τους αφήνουμε παρακαταθήκη.

Το βιβλίο «Ταξίδι στο γύρο του κόσμου» μας ταξιδεύει στα πιο ουσιαστικά κεφάλαια της ζωής ενός ανθρώπου, μας δίνει εργαλεία σκέψης και πράξης και προτείνει ερμηνείες για στάση ζωής που μας επιτρέπουν να κρατά- με το κεφάλι ψηλά και σταθερά έξω από το νερό. Πέρα από διδασκαλεία της επιστήμης και των γνώσεων της, η συγγραφέας μεταβιβάζει στους αναγνώστες της ένα πολύτιμο εσωτερικό πλούτο. Η μετουσίωση της άσχημης περιπέτειας σε δύναμη παραγωγική και θετική ενέργεια! Σε εμπειρία ζωής, εφόσον μάθουμε απ’ αυτήν και τον πόνο της.

Γιατί οι λέξεις είναι και βάλσαμα.... είναι και ταξιδιωτικά πουλιά που μας παίρνουν στην πλάτη τους... είναι και μορφές του εσωτερικού μας κόσμου που έχουμε ανάγκη να μοιραστούμε μ' ανθρώπους που μας εμπνέουν. Η Διονυσία Τριπολίτου είναι μια μούσα της μουντής κι επίπεδης καθημερινότητας που έχει το μυστικό να την ζωντανεύει! Είναι απ' εκείνη την στόφα ανθρώπων που ξέρει να δίνει κομμάτια ψυχής σ’ αυτούς που διψάνε για πνευματική τροφή, γι’ αληθινές σκέψεις κι ερωτηματικά, για φιλοξενία ζεστή στο κόσμο της!

Μιλάει για ζωντανές γέφυρες που μας θεμελιώνουν... λιτές και αναγκαίες... όσο απαλές κι αέρινες, πλεγμένες με βαμβάκι, για να εναποθέσουμε, έστω και μια σταλιά το κεφάλι μας, βαρύ, από την κακοφωνία του κόσμου... Απόλυτα ανατριχιαστική, τόση αλήθεια κατάματα! Οι αναγνώστες γινόμαστε συνοδοιπόροι σε τούτο το ταξίδι που μας προσφέρει απλόχερα η ξεναγός του. Μας στέλνει με την μηχανή του χρόνου και το μελάνι της αυτογνωσίας της στο κέντρο βαρύτητάς μας. Περιφερόμαστε μαζί της στην έρημο, το τοπίο του βαθύ στοχασμού, το ίδιο αφιλόξενο για τον καθένα από μας, όταν χάνουμε, έστω και για μια στιγμή που μοιάζει αιωνιότητα, τον δρόμο μας...όταν φαίνεται να ξεχνάμε από πια πρώτα υλικά είμαστε πλασμένοι... όταν ο πόνος μας βυθίζει πιο βαθιά ακόμα στην κινούμενη άμμο του φόβου μας!

Και σαν μια αναπάντεχη και συμβολική συνάντηση έρχεται η φωνή εκείνου (ή η γραφή εκείνης) που θα μας αντικατοπτρίσει σαν μία όαση την ανθρώπινη ταυτότητά μας, θα μας ξεδιψάσει όταν στερεύουμε από ελπίδες κι οράματα... θα γίνει πυξίδα στο χάος που μας περιμένει σε κάποια μονοπάτια δύσβατα...

Εν τέλη, η συνάντηση είναι ο μεσάζοντας, η αφορμή. Μεταμορφώνεται σε κληρονομιά όταν δεχτούμε να μεταλλάξουμε την στήριξη μιας καλόβουλης παρουσίας σε δική μας προσωπική ενέργεια!

Με μέσο μεταφοράς την γραφή ταξιδεύουμε (χωρίς να σπαταλήσουμε ούτε ένα γραμμάριο βενζίνης στον πλανήτη). Με τις αισθήσεις μας μπορούμε ν' αφουγκραστούμε αυτά που λέει η περιγραφή του βιβλίου, γιατί είναι γραμμένο με λόγια σαν καθρέπτες που μας επιτρέπουν ν' αναγνωρίσουμε πράγματα στον ίδιο μας τον εαυτό...να κοιτάξουμε μέσα από την χαραμάδα στα εσώκρυφά μας... να πάμε λίγο πιο μακριά...

Ένα αξιόλογο βιβλίο που διαβάζουμε σαν μια μητρική γλώσσα που μας κλείνει το μάτι με καλοσύνη συνωμοτική.

Σ' ευχαριστώ, Διονυσία, που μας επιτρέπεις να μπαίνουμε στις βαλίτσες σου... και να ταξιδεύουμε λαθραία!

*Σταματίνα (Ματίνα) Κουζελέα, κλινική ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια (Unité Séraphine Centre Psychothérapique de Nancy 54210 Saint Nicolas de Port, Γαλλία)

Σημείωση: Μπορείτε να παραγγείλετε το βιβλίο είτε σε μορφή e-book είτε σε τυπωμένη έκδοση:
https://verdepublications.gr/product/%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b4%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b3%cf%8d%cf%81%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%85/?fbclid=IwAR0BaC3oBJywh91LtrJjMaP4RNYTyUjm7QuXOGEOXWrTj-GyBFWLZclEALg