Στο σημερινό ρεπορτάζ, θα αναφερθούμε σε κάποια στοιχεία, που ίσως μας βοηθήσουν να βγάλουμε ασφαλέστερα συμπεράσματα για την κατάσταση αυτής της περίφημης βιομηχανικής μας κληρονομιάς και τις μη ενέργειες των δημοτικών μας αρχών (εξαιρούνται, ο πρώην δήμαρχος Μιλτιάδης Φάκκος, ο οποίος υπέγραψε την ανταλλαγή και ο τότε υπουργός Αριστοτέλης Παυλίδης, ο οποίος “πάλεψε” την υπόθεση στο μέτρο του δυνατού).
Το νέο εργοστάσιο της ΑΒΙΚΩ, με βάση την αρχική πολεοδομική μελέτη του Οικισμού της Νέας Αλικαρνασσού, προβλέπονταν να γίνει χώρος πρασίνου, αθλοπαιδιών, κ.λ.π. με ενδεχόμενη ανάδειξη του διατηρητέου του κτιρίου.
Η Αγροτική Τράπεζα, για να δώσει στο δήμο το Οινοποιείο, ήταν ιδιοκτησία της, ζήτησε να γίνει χώρος οικοδομήσιμος η νέα ΑΒΙΚΩ, ενώ παράλληλα έδωσε και αποζημίωση.
Να σημειώσουμε πως, προκειμένου να γίνει οικοδομήσιμος ο χώρος της νέας ΑΒΙΚΩ, η Αγροτική Τράπεζα παραχώρησε στο δήμο την παλαιά ΑΒΙΚΩ, το Οινοποιείο, καθώς και ένα παραπλήσιο οικόπεδο και τα τολ.
Με λίγα λόγια, η απόφαση ότι, η νέα ΑΒΙΚΩ μπορούσε να πουληθεί και να “αξιοποιηθεί”, όπως λχ. να χτιστεί ξενοδοχείο, όπως έγινε, είχε ληφθεί από την πρώτη στιγμή της ανταλλαγής με την Αγροτική Τράπεζα.
Όμως – κι εδώ είναι το σημαντικό – ο δήμος θα μπορούσε να διεκδικήσει και να αγοράσει τη νέα ΑΒΙΚΩ. Η ιστορία θα κρίνει το γιατί δεν το έπραξε.
Όπως επίσης, θα κριθεί και γιατί άφησε γενικότερα την βιομηχανική μας κληρονομιά να καταρρεύσει. Σε λίγο καιρό το Οινοποιείο θα εξαφανιστεί εντελώς και στη θέση του θα υπάρχει ένα βρώμικο οικόπεδο με καρκινογόνο αμίαντο. Το αυτό θα συμβεί και με την παλαιά ΑΒΙΚΩ.
Άρα, εντελώς υποκριτικά τα “δάκρια” και οι κατά καιρούς “δεκάρικοι” των τοπικών μας αρχόντων.
Ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν για την αξιοποίησή τους, η οποία θα μπορούσε να επιτευχθεί είτε με χρήματα του δήμου, είτε με ένταξή τους σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα, αφού πρώτα είχαν καταθέσει σχετικό οικονομοτεχνικό σχεδιασμό.
Άρα, ό,τι σπέρνουμε θερίζουμε.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
