Καταρχάς, ας ξεκινήσουμε με το απλό αξίωμα πως ακόμα κι αν δεν υπήρχε τίποτα να φας τη δεδομένη στιγμή, δεν πρόκειται να πεθάνεις, εφόσον κατοικείς σε οποιοδήποτε μέρος αυτού που λέμε Δυτικός Κόσμος. Το άφθονο φαγητό που είχες πάντα στη διάθεσή σου τις προηγούμενες μέρες, μήνες, χρόνια είναι ικανό να σε ζήσει περίπου για επτά με δέκα μέρες για κάθε κιλό λίπος που διαθέτεις πάνω σου. Φαντάσου ότι σε περίπτωση που διαθέτεις δέκα κιλά λίπους περισσότερα του φυσιολογικού, σου φτάνει για να επιβιώσεις για τρεις μήνες τουλάχιστον οπότε αυτό είναι κάτι για να αποκτήσεις μια πρώτη αίσθηση των σωματικών ικανοτήτων σου.
Το δεύτερο σημαντικό θέμα που οφείλεις να έχεις πάντα υπόψη σου είναι το γεγονός ότι κάθε ανθρώπινος οργανισμός που έχει παραμείνει για περισσότερο από τέσσερις ώρες νηστικός, δεν επηρεάζει τόσο τις σωματικές λειτουργίες, αλλά κυρίως τη λειτουργία του εγκεφάλου. Φαντάσου ότι υπό αυτές τις συνθήκες λειτουργείς σαν ένα ζώο που μόλις ξυπνήσει το πρωί και το πρώτο πράγμα που θέλει να κάνει είναι να βρει τροφή. Όσο περνάει η ώρα και δεν βρίσκει αρχίζει και αγριεύει, και όταν τελικά βρει φαγητό τρώει σαν άγριο θηρίο, δηλαδή όσο μπορεί περισσότερο. Οι άνθρωποι που επίσης είναι πλάσματα του ίδιου φυσικού περιβάλλοντος με τα ζώα, είναι απολύτως λογικό υπό συνθήκες παρατεταμένης πείνας να αντιδρούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος σχεδόν κάθε τέσσερις ώρες εξαντλεί όλα τα αποθέματα γλυκόζης που είναι διαθέσιμα στο αίμα και τότε προκειμένου να βρει εναλλακτικές πηγές ενέργειας, αποστέλλει μια εντολή προς το συκώτι που στην κυριολεξία είναι σαν του δίνει τη διαταγή «Στείλε γλυκόζη τώρα…» Το συκώτι λοιπόν ως υπάκουο όργανο ξεκινά μια διαδικασία που ονομάζεται «γλυκονεογένεση» .
Με τη βιοχημική αυτή διεργασία αντιμετωπίζονται οι ανάγκες του σώματος σε γλυκόζη όταν δεν υφίστανται σε επαρκή ποσότητα διαθέσιμοι υδατάνθρακες από την ακολουθούμενη διατροφή.
Μελέτες έχουν δείξει ότι υπό συνθήκες έλλειψης γλυκόζης η ικανότητα του εγκεφάλου να διαχειριστεί καταστάσεις όπως να πάρει ορθές αποφάσεις, να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε συνθήκη στρες, να ικανοποιήσει την ανάγκη για να αποστηθίσει κάποιο κείμενο, είναι ίδια με το να έπρεπε να ανταποκριθεί επαρκώς σε όλα τα προηγούμενα… ενώ έχει πονοκέφαλο.
Από τη στιγμή όμως που ο εγκέφαλος δίνει τη συγκεκριμένη εντολή παραγωγής γλυκόζης, είδη έχει ήδη βιώσει ανεπιστρεπτί μια πολύ έντονη συνθήκη στρες. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς ότι το σώμα σου λειτουργεί κατά κύριο τρόπο με τα βασικά του ένστικτα επιβίωσης. Τη δεδομένη κρίσιμη στιγμή, το σώμα δεν μπορεί να γνωρίζει ότι τη στιγμή της απόλυτης πείνας εσύ μπορεί να έχεις χρήματα στην τσέπη σου για να αγοράσεις στην πρώτη ευκαιρία φαγητό, ή ότι επιστρέφοντας σπίτι έπειτα από αρκετές ώρες εργασίας θα σε περιμένει ένα γεμάτο πιάτο στρωμένο στο τραπέζι.
Τη κάθε στιγμή απουσίας διαθέσιμης ενέργειας, ο εγκέφαλος την αντιλαμβάνεται ως μια συνθήκη λοιμού. Η αίσθηση του λοιμού και της άκρατης πείνας, αποτελεί μετά τον κίνδυνο του θανάτου από εξωτερική απειλή, την ποιο στρεσογόνα κατάσταση που μπορεί να βιώσει. Άλλωστε μέσα στο ανθρώπινο DNA η συνθήκη του θανάτου από πείνα είναι εκ της γεννήσεως καταγεγραμμένη. Κάθε μορφή έντονης πείνας, αντιμετωπίζεται από τον άνθρωπο ως την κοντινή ή μακρινή πιθανότητα για απώλεια της ίδιας της ύπαρξής του. Δίκαια λοιπόν, δεν θα μπορούσαμε να του καταλογίσουμε καμία ευθύνη σε κάθε περίπτωση που η βιολογική πείνα για επιβίωση μπορεί να οδηγήσει τον κάθε άνθρωπο προς μια ανεξέλεγκτη ανάγκη, να γεμίσει με όση δυνατόν περισσότερη τροφή που μπορεί να χωράει το στομάχι του. Και μάλιστα υπό τις αντίστοιχες συνθήκες, η πληρότητα του στομάχου δεν θα προκύψει μασώντας αργά την τροφή του αλλά σχεδόν καταπίνοντάς τη. Κι αυτό διότι η υποτιθέμενη απειλή που στέρησε έως τώρα την τροφή, ενδέχεται να ελλοχεύει και τον κίνδυνο της σωματικής ακεραιότητας. Όσο πιο γρήγορα ολοκληρώσει αυτά που μπορεί να καταναλώσει τότε το επόμενο βιαστικό βήμα θα είναι να βρει ένα μέρος για να κρυφτεί. Το καταβρόχθισμα της τροφής είναι επίσης μια διαδικασία γραμμένη βαθιά στο DNA μας.
Η διαφορά του ανθρώπου στο θέμα της διαχείρισης της πείνας από τα άλλα ζώα είναι ότι με βάση τη γνώση μπορεί να προβλέψει τις καταστάσεις. Τα ωρολογιακά σταθερά και σωστά συνδυασμένα γεύματα που μπορούν να καλύπτουν κάθε φορά την απαραίτητη ποικιλία για επαρκή θρέψη αποτελούν το μοναδικό μας όπλο για να βγούμε νικητές με την πείνα μας.
Η ανάγκη για γνώση πως λειτουργούν οι στοιχειώδεις βιοχημικοί μηχανισμοί μέσα στο σώμα μας καθώς και ποιες είναι οι καθημερινές απαιτήσεις όλων των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών που οφείλουμε να παρέχουμε στον οργανισμό μας, μπορούν να μας βοηθήσουν να εξασφαλίσουμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής και να ανταποκριθούμε καλύτερα και λογικότερα στις καθημερινές έντονες συνθήκες που ζούμε όλοι μας.
