Υγεία Τρι 24 Μαρ 2015

Εκτός από τα αναπτυξιακά προβλήματα της καθυστέρησης λόγου, για ένα παιδί που δεν μιλάει π.χ. κατά την επίσκεψη στο ιατρείο του παιδιάτρου, θα πρέπει να σκεφτούμε την εκλεκτική αλαλία.

 

Σαν εκλεκτική αλαλία περιγράφεται η άρνηση τού παιδιού να μιλήσει έξω από το σπίτι, ενώ έχει φυσιολογική ή σχεδόν φυσιολογική χρησιμοποίηση του λόγου στο σπίτι.

Η συχνότητα της εκλεκτικής αλαλίας ανέρχεται σε 1/1000. Εκδηλώνεται σε ίση αναλογία σε αγόρια και κορίτσια και είναι ανεξάρτητη της κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης της οικογένειας.

Η ιδιοσυγκρασία του παιδιού και βιολογικές παράμετροι φαίνεται να παίζουν κάποιο ρόλο στην αιτιολογία της εκλεκτικής αλαλίας. Κυρίως όμως οικογενειακές συνθήκες, όπως διαταραγμένη επικοινωνία μέσα στην οικογένεια, ψυχιατρικά άρρωστοι γονείς, απομονωμένη κοινωνικά οικογένεια ή υπερπροστατευτική μητέρα συνδέονται αιτιολογικά με την εκλεκτική αλαλία.

Οι γονείς πιέζουν επίμονα τα Παιδιά τους να μιλήσουν, ενώ οι ίδιοι αποφεύγουν τις συγκρούσεις και καταφεύγουν στη σιωπή. Ψυχοδυναμικά, θεωρείται σύμπτωμα εχθρικής έκφρασης ή καταστρεπτικής ενόρμησης απέναντι σ' ένα γονέα που συνυπάρχει με την απαγόρευση έκφρασης του θυμού απέναντι σ' αυτό το γονέα. Μπορεί να αποτελεί επίσης ένα φοβικό σύμπτωμα, όπου η παρουσία του ξένου παίζει το ρόλο του φοβογόνου αντικειμένου.

Η έναρξη τοποθετείται στην ηλικία 3-8 ετών και συνήθως εκδηλώνεται με την είσοδο του παιδιού στο σχολείο. Στην αρχή αποδίδεται σε υπερβολική ντροπαλότητα και με την πάροδο τού χρόνου διαπιστώνεται το πρόβλημα. Το παιδί αναζητά την επικοινωνία με χειρονομίες, παντομίμα και ζωγραφική. Στο σπίτι είναι ιδιαίτερα ομιλητικό αν και μερικές φορές διαλέγει μπροστά σε ποιόν θα μιλήσει. Η έναρξη μπορεί να είναι προοδευτική με την έναρξη του σχολικού έτους ή απότομη μετά από κάποιο τραυματικό γεγονός. Αλλαγές στη ζωή του παιδιού όπως μετανάστευση σε περιοχή που μιλάνε άλλη γλώσσα, νοσηλεία, αποχωρισμός από την οικογένεια, φυσικό τραύμα και κακοποίηση θεωρούνται ως εκλυτικοί παράγοντες.

Οι νοητικές ικανότητες είναι φυσιολογικές ή ανώτερες ενώ συχνά στο ιστορικό βρίσκεται μία μικρή καθυστέρηση στην εξέλιξη τού λόγου τα 2-3 πρώτα χρόνια της ζωής.

Ιδιοσυγκρασιακά αυτά τα παιδιά περιγράφονται ενδοστρεφή και αποτραβηγμένα από κοινωνικές επαφές. Είναι παιδιά υπερπροστατευμένα από αγχώδεις και ψυχαναγκαστικές μητέρες.

 

Zogas_dimitris