Πίσω από τα φωτεινά χαμόγελα, τα εξώφυλλα και τις λαμπερές τουαλέτες η Ζέτα είναι ένας κανονικός άνθρωπος. Που κάνει πλάκες με την παρέα της, αυτοσαρκάζεται, έχει τις αγωνίες της, κάνει όνειρα για τη ζωή της και έχει ανάγκη να την αγαπούν. Α! Και είναι πολύ πιστή φίλη.
Όσοι την ξέρουν καλά βάζουν το χέρι τους στη φωτιά για αυτό…
Θεάτρο «Ιλίσια» Κυριακή απόγευμα: η ουρά στο ταμείο για την παράσταση «Ήρθες και θα μείνεις» όπου πρωταγωνιστεί η Ζέτα μαζί με τον Γρηγόρη Βαλτινό, έχει γεμίσει ασφυκτικά το πεζοδρόμιο της Παπαδιαμαντοπούλου και τα γύρω πηγαδάκια συζητάνε ότι έχουν ακούσει πόσο καλή είναι η Ζέτα σε αυτό το ρόλο: μιας ενζενί απελπισμένης ηθοποιού που αναζητάει έναν άντρα να ερωτευτεί αλλά και μια καλή ευκαιρία για την καριέρα της.
«Ωραία ήταν στο dancing κρίμα που το σταμάτησε. Αλλά θα είναι σε αυτή την παράσταση τόσο καλή;» ακούω να αναρωτιούνται κάτι κυρίες δίπλα μου μασουλώντας κάτι ξηρούς καρπούς και μπαίνω μέσα να δω παράσταση.
Όχι, η Ζέτα δεν είναι απλώς καλή. Είναι απολαυστική σε έναν απαιτητικό ρόλο που νομίζεις ότι έχει γραφτεί για εκείνη. Ίσως γιατί και εκείνη πριν γίνει η εξωφυλλική περσόνα με τους παπαράτσι να την κυνηγούν, πέρασε μια μεγάλη σκοτεινή περίοδο της ζωής της ψάχνοντας για δουλειά, για τη δική της μεγάλη ευκαιρία στο χώρο. Και η αλήθεια είναι ότι αυτή η ευκαιρία άργησε να έρθει αν αναλογιστεί κανείς ότι δουλεύει από τα 13 της χρόνια.
«Η μαμά μου με είχε παρακινήσει να κάνω αυτή τη δουλειά χωρίς όμως και αυτή να έχει στο νου της πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Έτυχε όλο αυτό να συμπίπτει με αυτό που ήθελα να κάνω μετά το σχολείο, να πάω δηλαδή σε δραματική σχολή. Το ότι ήμουν μικρή με βοήθησε να ξεπεράσω κάποιες αναστολές και ντροπές που είχα – ήμουν ένα πολύ κλειστό και αθόρυβο παιδί. Δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να έχω τρελά όνειρα. Τα πράγματα ήρθαν σιγά – σιγά στη ζωή μου. Αλλά ναι, είχα απελπιστεί, έλεγα ότι δεν θα κάνω ποτέ τίποτα. Αλλά δεν έκανα και κάτι για αυτό, παρά μόνο αυτό ήξερα: να κλείνομαι στον εαυτό μου και να στεναχωριέμαι. Είχα βέβαια μια ελπίδα ότι κάποια στιγμή κάτι μπορεί να γίνει. Είχα πολλές ψυχολογικές μεταπτώσεις και έχω υπάρξει σε δουλειές που δεν ήθελα να είμαι καλλιτεχνικά, δεν ήταν αυτό που ονειρευόμουν αλλά έπρεπε από κάπου να ξεκινήσω και αυτό με καταπίεζε πάρα πολύ. Έχω δουλέψει με ανθρώπους που μου έχουν συμπεριφερθεί άσχημα, προσβλητικά, κι εγώ ήμουν μικρή, δεν έλεγα τίποτα και όλα τα ανεχόμουν. Μετά γυρνούσα σπίτι μου και ήμουν ράκος. Για παράδειγμα είχα δουλέψει σε ένα σίριαλ με κάποιον που μου δημιουργούσε τέτοια προβλήματα ώστε έφτασα στο σημείο να πω στον παραγωγό «μπορείτε σας παρακαλώ να κάνετε κάτι και να πεθάνει η ηρωίδα που υποδύομαι;» Είχα φτάσει στο όριό μου. Έλεγα πως δεν αντέχω να δουλεύω ατελείωτα 12ωρα με έναν άνθρωπο που έβλεπα ότι δεν ήθελε να δουλέψουμε μαζί».
Οι άντρες ή οι γυναίκες είναι πιστεύεις πιο ανταγωνιστικοί σε αυτή τη δουλειά;
Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί πέρα από αυτό το συμβάν όλα τα άλλα είναι πισώπλατα, οπότε δεν μπλέκομαι. Φαντάζομαι ότι είναι το ίδιο γιατί πέρασε μια πολύ μεγάλη περίοδος προκατάληψης για μένα ως προς το τι δουλειά έχω σε αυτό το χώρο. Τώρα έχουν μάλλον απλοποιηθεί τα πράγματα για μια κοπέλα που έχει υπάρξει μοντέλο και μετά γίνεται ηθοποιός.
Δεν νομίζω ότι έχουν απλοποιηθεί. Απλώς μάλλον στην περίπτωσή σου έχουν ξεχάσει ότι πέρασες από τη δουλειά του μοντέλου.
Και καλά κάνουν και το έχουν ξεχάσει γιατί δεν υπήρξα ποτέ κανένα πολύ επιτυχημένο μοντέλο. Σκέψου ότι πήγαινα σε ατελείωτα κάστινγκ και δεν με παίρνανε! Ξέρεις πόσες επιδείξεις μόδας έχω κάνει; Τρεις! Και κάτι λίγες φωτογραφήσεις. Για παράδειγμα η Βίκυ Καγιά που είχαμε ξεκινήσει μαζί δούλευε ασταμάτητα! Αν κάποιος γνωρίζει τι θα πει μοντέλο και έβλεπε εμένα και τις δουλειές που έκανα θα γέλαγε.
Όταν πέρασες τη φάση αυτού του θεατρικού ρατσισμού εσύ πως το διαχειρίστηκες μέσα σου; Σκέφτηκες το «μήπως τελικά δεν κάνω για αυτή τη δουλειά;»
Όχι αυτό δεν το είπα γιατί το ήθελα πολύ. Είχα πάρα πολύ υπομονή και εκείνη την περίοδο με βοήθησε το ότι ήμουν κλειστή και δεν εκφραζόμουνα σε κάποιους ανθρώπους. Δεν είναι ότι δεν θυμάμαι τι μου έχουν πει, δεν το παίζω δηλαδή το καλό παιδί. Ήταν πολύ μαζικό αυτό που συνέβαινε. Δεν μιλάω για δυο – τρεις ανθρώπους που το έλεγαν δημόσια, μιλάω για σοβαρούς ανθρώπους του θεάτρου που είχαν τις πόρτες ερμητικά κλειστές για μένα. Σε αυτό δεν μπορούσα να κάνω κάτι παρά να περιμένω πότε θα μου δοθεί μια ευκαιρία.
Δεν πιστεύεις ότι η τηλεοπτική σου απουσία μπορεί να σου στοιχίσει;
Επειδή το Dancing κράτησε 3 χρόνια ο κόσμος είχε αρχίσει να με συνηθίζει έτσι. Μέχρι τότε όμως ότι έκανα τηλεοπτικά ήταν περιστασιακό. Για εμένα το θέατρο είναι προτεραιότητα. Δεν επιδιώκω να είμαι κάθε χρόνο στην τηλεόραση μόνο και μόνο «για να μη χάνω πόντους». Δεν έχω δηλαδή αυτή την αγωνία
Το Dancing σου έλειψε αυτά τα δύο χρόνια;
Νομίζω ότι ολοκλήρωσα τον κύκλο μου και για να είμαι ειλικρινής από τη δεύτερη στην τρίτη χρονιά είχα αμφιβολίες για το αν έπρεπε να συνεχίσω. Όμως είναι ένα πρότζεκτ που το αγάπησα πολύ, έμαθα πολλά και με έμαθε πολύς κόσμος. Από τη στιγμή όμως που συνειδητά αποφάσισα να φύγω κοιτάω μπροστά για κάτι άλλο.
Ισχύει ότι σου έχουν κάνει πρόταση να επιστρέψεις στον Antenna;
Όχι, επίσημα δεν μου έχει γίνει κάποια πρόταση
Σε ρωτάω γιατί είχες πει ότι ο Γιάννης Λάτσιος σε είχε στεναχωρήσει…
Ισχύει αυτό αλλά η σχέση μου με τον Γιάννη είναι πολύ καλή. Μου συμπεριφέρθηκε καλά και όταν φτάσαμε στο σημείο να χωρίσουν οι δρόμοι μας είδα ότι κι εκείνος στεναχωρήθηκε, δεν έγινε με χαρά όλο αυτό ούτε από εκείνον ούτε από μένα.
Όλες αυτές οι προτάσεις για πρωινά προγράμματα τελικά ίσχυαν ποτέ;
Εδώ και δέκα χρόνια μου κάνουν πρόταση για πρωινή εκπομπή πολύ πριν μαθευτεί και αρχίσει να γράφεται. Την πρώτη – πρώτη φορά είχα μπει στη διαδικασία να βγω με τον καναλάρχη και να μιλήσω ακόμα και για οικονομικά. Και πάλι καλά που είπα όχι γιατί δεν νομίζω ότι θα ήμουν καλή σε αυτό. Άσε που τότε έκανα σίριαλ και θέατρο που σημαίνει ότι αν έκανα πρωινό όλα αυτά θα κόβονταν μαχαίρι.
Μετά από τόσα χρόνια σχέσης να υποθέσω ότι νιώθεις πιο ήρεμη, πιο ασφαλής ή αυτή η ηρεμία μπορεί να σε προβληματίζει και να προτιμάς να είσαι στα κόκκινα;
Τα κόκκινα τα έχω ζήσει πάρα πολύ, τόσο, που είμαι πολύ καλυμμένη. Αυτός ο κλειστός χαρακτήρας που βλέπεις επιζητούσε πάντα τα κόκκινα άσχετα αν δεν το έλεγα, γιατί εκεί ανέβαινε η αδρεναλίνη και αισθανόμουν ζωντανή. Τώρα βλέπω ότι υπάρχει και άλλη πλευρά η οποία είναι πάρα πολύ ωραία και άμα αισθάνεσαι γαλήνια είσαι και ευτυχισμένος. Το κόκκινο είναι μια ένταση που σε κρατάει σε εγρήγορση σαν μια μηχανή ενός αυτοκινήτου που είναι πάντα αναμμένη αλλά το αμάξι δεν κινείται – σαν να είναι σε ένα πάρκινγκ. Τα κόκκινα τα έζησα και με τον Μιχάλη στην αρχή, χαίρομαι που έχουμε ζήσει έντονα και τώρα είμαστε αγαπημένοι και ήρεμοι μέσα στη σχέση μας.
Πάντως είσαι ο άνθρωπος – «σχεσάκιας». Δεν σου λείπει να είσαι και λίγο μόνη σου;
Είναι ωραίο να είσαι μόνος σου μπορεί κάποια φεγγάρια να μου περνάει από το μυαλό η εποχή που βγαίνεις και δεν δίνεις λογαριασμό αλλά είμαι καλά μέσα σε αυτή την κατάσταση που ζω για να σου πω ότι ναι μου έχει λείψει και θα ήθελα να είμαι μόνη μου. Είμαι σχεσάκιας από ότι έχει δείξει η ζωή. Μου αρέσει να είμαι και μόνη αλλά άργησα να το ανακαλύψω. Σκέψου ότι έμεινα για κάποια χρόνια μόνη μου από τα 25 και μετά μέχρι που ήρθε ο Μιχάλης στη ζωή μου.
Πέρα από την κλισέ ερώτηση πότε θα κάνεις παιδί, εσύ είσαι από τις γυναίκες που ήθελαν οικογένεια; Ή δεν σε ένοιαζε ιδιαίτερα;
Ήμουν από τους ανθρώπους που έλεγα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην κάνω παιδιά και οικογένεια – είχα σκεφτεί ότι θα ήθελα δύο -αλλά όχι την επόμενη μέρα. Κι επειδή ήμουν μικρή έλεγα ότι έχω όλο το χρόνο μπροστά μου. Αν ήθελα από τα 20 να είχα παντρευτεί και να κάνω παιδιά θα το είχα κάνει…
Ακόμα το βλέπεις τόσο χαλαρά;
Ναι… δεν το έχω κυνηγήσει …
Τελικά Ζέτα αυτή η χρονιά ήταν διαφορετική για σένα; Χωρίς τηλεόραση με μια αναπάντεχη θεατρική συνεργασία και με ένα ρόλο που θα μείνει σταθμός στην καριέρα σου;
Είναι η λογική του κάθε εμπόδιο και για καλό… Ο Βαλτινός μου έκανε ένα τεράστιο δώρο με αυτόν τον ρόλο και ήταν καλό που δεν είχα και τηλεόραση . Γιατί παρατήρησα ότι ο κόσμος είχε λίγο μπερδευτεί με εμένα και με είχε ταυτίσει με τις τηλεοπτικές εκπομπές. Σου λέει βάλανε μια παρουσιάστρια να παίξει. Τώρα είδανε μια δική μου θεατρική πλευρά που δεν ήξεραν ότι υπάρχει γιατί άλλωστε φέτος με είδε κόσμος που δεν με είχε δει ποτέ στο θέατρο. Ίσως αυτό τελικά να λειτούργησε ενδόμυχα για να πω όχι στο Mega φέτος. Μου αρέσει να κάνω θέατρο, μου αρέσει αυτό που κάνω σε αυτή την παράσταση και με κάνει να ονειρεύομαι κι άλλους ρόλους…
